พิสูจน์รัก จุมพิตหัวใจ..

9.3

เขียนโดย TKda

วันที่ 10 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 18.56 น.

  69 ตอน
  2251 วิจารณ์
  130.89K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 24 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 13.40 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

11) นาทีชีวิต

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เหอะ พวกมึงหนีกูไม่รอดหรอก"เสียงชายคนนั้นพูดพร้อมเอาปืนมาจ่อฟางเเละป๊อปปี้

 

 

 

 

 

"มองแบบนั้นโกรธกูรึไง"ชายคนนั้นพูดพร้อมมองไปที่ป๊อปปี้ ป๊อปปี้มองด้วยสายตาดุดัน

 

 

 

 

 

"ผู้หญิงคนใหม่สวยดีนี่หว่า"ชายอีกคนที่ตามมาก็พูดขึ้นเเล้วมองฟางก่อนจะเดินเข้ามาใกล้เเล้วดึงตัวฟางยืนขึ้นมา ป๊อปปี้จะเข้าไปช่วยเเล้วก็ถูกอีกคนจ่อปืนเข้ามาที่หัวทำให้ป๊อปปี้กลับไปนั่งชันเข่าเหมือนเดิม

 

 

 

 

 

"โอ้ย นีชั้นเจ็บนะ"ฟางโวยวายเเล้วดิ้น

 

 

 

 

 

"เงียบหน่าสาวน้อย"ชายคนที่จับฟางพูด

 

 

 

 

 

"โอ้ยนี่ชั้นเจ็บตีนอยู่นะเว้ย แหกตาดูบางดิ จะดึงไปถึงไหนห๊ะ ไม่มีใครสั่งสอนรึไงห๊ะ! เสียมารยาทสุดๆ"ด้วยความที่เอาเเต่ใจของตัวเองฟางจึงวีนขึ้นทำให้ทั้งโจรเเละป๊อปปี้เหวอไปทันที ฟางเองก็ลืมคิดไปว่านี่คือคนที่จะทำร้ายเธอ

 

 

 

 

 

"นี่ปากดีนักนะน้องสาว"ชายคนที่ลากฟางพูดเเล้วเชยคางฟางขึ้นมา

 

 

 

 

 

"นี่เอามือสกปรกๆออกไปจากคางชั้นนะ เหม็นก็เหม็น ถามจริงๆเถอะเคยล้างมือบ้างมั้ยห๊ะ เเล้วนี้ก็ปล่อยชั้นได้เเล้ว ชั้นเจ็บตีนโว้ยยยยย"ฟางวีนใหญ่ ป๊อปปี้ก็ยิ่งเหวอ

 

 

 

 

 

"นี่ ถ้าเธอไม่หยุดพร่ามชั้นจะยิงเธอคงเเรก"ชายคนที่จ่อปืนใส่ป๊อปปี้หันมาว่าฟางทำให้ป๊อปปี้ได้โอกาสยิงเข้าไปที่ท้องเเล้วขาจนสลบไป

 

 

 

 

 

"เห้ย อย่าเข้ามาไม่งั้นนางนี่ตาย"ชายคนนั้นที่ลากฟางออกมาก็จับฟางล็อคคอ ฟางนึกขึ้นได้ว่านี่คือคนที่จะทำร้ายตัวเองก็ตัวสั่นด้วยความกลัวทันที

 

 

 

 

 

"ฮืออ ปล่อยชั้ยนะ"ฟางร้องได้เเล้วดิ้น

 

 

 

 

 

"นี่ อยู่เฉยๆไม่งั้นชั้นจะฆ่าเธอ"ชายคนนั้นพูดเเล้วถอยหลังไปเรื่อยๆ

 

 

 

 

 

"ปล่อยผู้หญิงมา"ป๊อปปี้พูดเเล้วค่อยเดินเข้าใกล้

 

 

 

 

 

"ถอยไปนะมึง"ชายคนนั้นเล็งปืนขู่ป๊อปปี้ ทำให้ฟางใด้จังหวะ กัดไปยังเเขนที่ชายคนนั้นล็อคคออยู่

 

 

 

 

 

"โอ้ย นางนี่"ชายคนนั้นพูดด้วยความโกรธเเล้วเล็กปืนจะยิงฟางที่กำลังกระเพกมาหาป๊อปปี้

 

 

 

 

 

ปั้ง!

 

 

 

 

 

เสียงปืนดังขึ้น ทำให้ฟางตกใจจนกรีดร้องออกมาก่อนจะล้มลงเพราะเจ็บข้อเท้าเเต่ป๊อปปี้มารับไว้ทัน ชายคนนั้นที่โดนป๊อปปี้ยิงไปที่กลางหน้าผากก็ตายทันที

 

 

 

 

 

"เรารอดเเล้วใช่มั้ย ฮือออ"ฟางพูดเเล้วโผเข้ากอดป๊อปปี้

 

 

 

 

 

"นี่เธอ พึ่งนึกขึ้นได้ว่ากลัวรึไง เมื่อกี้ยังวีนๆๆๆ พวกนั้นมันอยู่เลย เหอะ เธอนี่มันเเน่จริงๆ"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

"ก็เจ็บจริงๆนิ ลากเอาๆ ชั้นก็คนนะ"ฟางพูดเเล้วหน้ามุ่ยก่อนจะมองรอบๆ

 

 

 

 

 

"เเล้วเราจะออกจากป่านี่ยังไง"ฟางหกันไปพูดกับป๊อปปี้

 

 

 

 

 

"ชั้นก็ไม่รู้ -_-"ป๊อปปี้ตอบ

 

 

 

 

 

"ห๊ะ อย่าบอกว่าเราหลงนะ ฮืออ ไม่!!"ฟางโวยวายเเล้วส่ายหัวไปมา

 

 

 

 

 

"ไม่ต้องกลัวหรอกน่า เดินไปเดี๋ยวก็เจอทางเอง"ป๊อปปี้พูดเเล้วพยุงฟางขึ้น

 

 

 

 

 

"โอ้ยๆๆ เบาๆ เจ็บ"ฟางร้อง

 

 

 

 

 

"เดินไหวมั้ยเนี่ย"ป๊อปปี้พูดเเล้วมองเท้าฟาง

 

 

 

 

 

"ไหว มั้ง"ฟางพูดลังเล

 

 

 

 

 

"เห่อ มา"ป๊อปปี้พูดเเล้วหันหลังให้ฟางเเล้วย่อลงเล็กน้อย

 

 

 

 

 

"นายทำไรอ่า ปวดอึหรอ"ฟางถาม

 

 

 

 

 

"ชั้นไม่ตลกกับเธอหรอกนะ ขึ้นหลังชั้น"ป๊อปปี้พูด ฟางเหวอ

 

 

 

 

 

"จะขึ้นไม่ขึ้น"ป๊อปปี้พูด ฟางสะดุ้งตั้งสติ

 

 

 

 

 

"ขะ ขึ้นสิ หาได้ง่ายที่ไหนคนอย่างนายให้ชั้นขึ้นหลัง"ฟางพูดเเล้วกระโดดขึ้นหลังป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

"หนัก"ทันทีที่ฟางขึ้นป๊อปปี้ก็บ่น

 

 

 

 

 

"อร๊าายยยย หยาบคาย!"ฟางพูดเเล้วฟาดฝ่ามือไปกระทบหลังป๊อปปี้อย่างเเรง

 

 

 

 

 

"โอ้ยนี่เธอ ชั้นอุส่าให้เธอขึ้นหลังชั้นยังจะมาทำร้ายร่างกายชั้นอีก"ป๊อปปี้บ่น

 

 

 

 

 

"อยากมาหยาบคายกับชั้นก่อนทำไมละ เดินไปสิ"ฟางพูดเเล้วกอดคอป๊อปปี้ ป๊อปปี้ส่ายหน้าเบาๆ ก่อนจะเดินไปเรื่อยๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ปืนมีลูกกระสุนกี่ลูก"แก้วขยับเข้าใกล้เเล้วเข้าไปกระซิบโทโมะ

 

 

 

 

 

"ก็ยังไม่ได้ใช่ เธอคิดจะทำอะไร อย่าคิดเด็ดขาดเธอไม่มีทางยิงพวกมันรวดเดียว 5 คนได้หรอก"โทโมะกระซิบกลับ

 

 

 

 

 

"กระซิบอะไรกันวะ หรือว่าจะสั่งลา ฮ่าๆ"ชายคนที่ยืนอยู่หน้าสุดพูด โทโมะมองด้วยความโกรธ

 

 

 

 

 

"ใช่ ชั้นจะสั่งลากัน พวกนายช่วยออกไปหน่อยได้มั้ย อยู่กันเยอะๆแบบนี้ชั้นก็เขินเป็นเหมือกันนะ"แก้วพุด

 

 

 

 

 

"คิดอะไรอยู่จ้ะน้องสาว ถ้าพวกพี่ออกไป มันคงจะไม่ส่งผงดีให้พวกพี่นักหรอก"ชายคนนั้นพูด

 

 

 

 

 

"งั้นก็ให้พี่อยู่เฝ้าสิจ้ะ ถ้าอยู่กันเยอะเเบบนี้เเล้วชั้นกับนายนี่จะสั่งลากัน มันก็อายนะ"แก้วพูดอ้อนๆ โทโมะมอง งงๆ

 

 

 

 

 

"เห้ยพวกมึง ตามใจน้องคนสวยเข้าหน่อยสิว่ะ ออกไปก่อนกูเฝ้าเอง"ชายคนนั้นหันไปสั่งเพื่อนๆของมันอีก 4 คน 4 คนนั้นมองก่อนจะเดินออกไปห่างๆ

 

 

 

 

 

"มีที่เก็บเสียงมั้ย"แก้วกระซิบ

 

 

 

 

 

"ก็อยู่ด้วยกันกับปืนที่อยู่หลังชั้น"โทโมะกระซิบตอบ

 

 

 

 

 

"สั่งลากันเสร็จรึยัง พี่ว่าน้องน่ะ น่าจะไปกับพวกพี่นะ"ชายคนนั้นเดินเข้ามาเชยคางแก้วเเต่แก้วสะบัดหนี

 

 

 

 

 

"เอ่อ ก็ดีนะค่ะ ชั้นเองก็ยังไม่อยากตาย"แก้วพูดพรางย้ายปืนจากข้างหลังโทโมะเหน็บไว้หลังกางเกงตัวเองเเทน

 

 

 

 

 

"งั้นก็มากับพี่ดีกว่า"ชายคนนั้นพูดพร้อมจับแก้วลุกขึ้นก่อนจะเล็งปืนไปที่โทโมะ เเต่ก็ต้องล้มพับอาบเลือดลงไป เพราะแก้วใช้ปืนที่หยิบมาจากโทโมะด้วยที่เก็บเสียงทำให้เสียงจากปืนออกมาๆม่มากนัก เเต่มันทำให้ลูกน้องทั้ง 4 คนนั้นไม่ได้ยินเเล้วจึงรีบมาประครองโทโมะ

 

 

 

 

 

"เเสบนักนะเธอ"โทโมะพูดพรางเอามือโอบคอแก้วก่อนที่แก้วจะค่อยๆพยุงโทโมะไป

 

 

 

 

 

"อย่าพูดมากน่า รีบเดินก่อนที่พวกมันจะรู้ตัว"แก้วพูดเเล้วพายายามเร่งฝีเท่าเต็มที

 

 

 

 

 

"เห้ยพี่ พวกมันจะสั่งลากันเสร็จรึยัง"เสัยง 1 ในสีคนนั้นพูดขึ้น ทำให้แก้วเเละโทโมะรีบเร่งฝีเท้าเต็มที่

 

 

 

 

 

"เห้ยพวกมึงมันหนีไปเเล้วตามมันไปเร็ว"ชายคนที่เดินเข้ามาเห็นคนที่เเก้วยิงก็เรียกลูกน้องเเล้ววิ่งตามหาแก้วเเละโทโมะ แก้วเเละโทโมะก็เร่งฝีเท้าเต็มที่

 

 

 

 

 

"เห้ยพวกมันอยู่นั่น"แก้วเเละโทโมะที่กำลังจะข้ามน้ำตกไปอีกฝั่งก็หันมา ก่อนจะรีบเเดิน เเต่พวกนั้นก็เข้ามาใกล้ตัวซะก่อน

 

 

 

 

 

"หยุด ยังไงวันนี้พวกมึงก็ไม่รอด"ชายคนนึงพูดเเล้วเล็งปืนมาที่แก้วเเละโทโมะเช่นเดียวกันอีก 3 คน

 

 

 

 

 

"เอาไง"แก้วหันไปกระซิบถามโทโมะ โทโมะมองลงไปข้างลางซึ้งเป็นน้ำก็หันมากระซิบแก้วกลับ

 

 

 

 

 

"กระโดด"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

"ซุบซิบอะไรกันวะ หมดเวลาเเล้วไอ้วิศว"ชายคนนึงในนั้นพูด

 

 

 

 

 

"โดด"โทโมะพูดเสียงดังก่อนจะจับมือแก้วกระโดดลงไปพร้อมกัน

 

 

 

 

 

ปั้ง ปั้ง ปั้ง ปั้ง !!!

 

 

 

 

 

เสียงปืนยิ่งเข้ามาในน้ำ เลือดของโทโมะจึงลอยขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

_______________________________________________________________________________________

 

 

 

ขอโทษน้าาา ที่เมื่อวานไม่ได้อัพ เเต่เดี๋ยวชดเชยให้ 5555

 

 

ถ้าอยากรู้ว่าต่อไปจะเป็นยังไง เม้นกันหน่อยน้าาาาาา เม้นเยอะก็อาจจะมาอัพให้เร็ว 555

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา