รักแค่เธอเท่านั้น...

 "ป๊อป!"เฟรมตกใจทันทีที่เห็นคนที่นอนอยู่ไม่ใช่แม่ของเขา

 "เธอคิดจะทำอะไรหะ!"ป๊อปปี้ถาม

 "ป๊อปไม่ได้ไปต่างจังหวัดหรอคะ"เธอถาม

 "เธอคงคิดว่าฉันไปต่างจังหวัดสินะ ถ้าฉันไปป่านนี้แม่ฉันจะเป็นยังไง"ป๊อปปี้บอก

 "ฟาง ไม่ได้คิดจะทำอะไรคุณแม่เลยนะคะ"เธอรีบแก้ตัว

 "เธอหยุดเรียกตัวเองว่าฟางได้แล้ว เพราะฟางไม่ใช่คนแบบนี้!"ป๊อปปี้พูด

 "เชิญค่ะคุณตำรวจ"น้อมเรียกตำรวจเข้ามา

 "พาเธอไปเลยค่ะ"น้อมชี้ไปที่เฟรม ก่อนที่ตำรวจจะควบคุมตัวเฟรมไป

 "ทำไมคุณผู้หญิงต้องเสี่ยงอันตรายแบบนี้ด้วยล่ะคะ"น้อมถามอย่างเป็นห่วง

 "ก็เพราะฉันก็อยากรู้จริงๆหน่ะสิว่าเด็กคนนั้นท่าแท้แล้วเป็นยังไง"แม่ป๊อปปี้บอก

 "แต่คุณป๊อปรู้ได้ไงคะว่าคุณเฟรมจะลงมือคืนนี้"น้อมถาม

 "เพราะพรุ่งนี้คุณแม่จะเซ็นพินัยกรรมฉบับใหม่หน่ะสิครับ เธอเลยต้องลงมือคืนนี้ก่อนที่จะถึงพรุ่งนี้เช้า"ป๊อปปี้บอก

 "แล้วทำไมลูกถึงมั่นใจว่าเค้าคิดจะทำร้ายคนอื่นอย่างนี้ล่ะ"แม่ป๊อปปี้ถาม

 "ก็เพราะ..."

 ย้อนกลับไป

 ณ โรงพยาบาล

 "ยัยเฟรมพี่ทามเป็นยังไงบ้าง"มีนถามอย่างเป็นห่วง

 "ก็ความจำเสื่อมไปแล้วหน่ะสิ!"

 "นี่แกคงไม่ได้ทำพี่เค้าใช่ไม"มีนถาม

 "คนอย่างฉันอยากได้อะไรก็ต้องได้!"

 "แกเป็นคนทำหรอเฟรม"

 "ใช่!ฉันทำพี่เค้าเองพี่ทามอยากไปบอกพี่ป๊อปทำไมล่ะ"เฟรมพูดอย่างหัวเสีย แต่ป๊อปปี้ดันมาได้ยินเข้า

 "อ๋อ เรื่องมันเป็นอย่างนี้นี่เอง"

 "ครับ ผมเลยคิดว่าเธอคงจะต้องทำร้ายคนที่มาขัดขวางเค้าหน่ะครับ"ป๊อปปี้บอก

 "แม่ว่าตอนนี้เราไปโรงพักกันเถอะ"แม่ป๊อปปี้บอก

 ณ โรงพัก

 "นี่!ปล่อยฉันนะ"เฟรมดิ้นไปมาเมื่อถูกตำรวจจับ

 "เข้าไปเลย!"ตำรวจนายนึง จับเฟรมเข้าไปในห้องขังเดียวกันกับฟาง

 "โถ่เว้ย"เฟรมตะโกนออกมา ก่อนจะจ้องหน้าฟางอย่างริษยา

 "เฟรมนี่เธอ..."ฟางยังคงสงสัยที่เห็นเฟรมเข้ามาในห้องขัง

 "แก!เพราะแกคนเดียว!ที่ทำให้ฉันต้องมาอยู่ในคุกนี่ เพราะแกนังฟาง!"เฟรมตะคอกใส่ฟาง

 "พี่ทำอะไร เธอทำของเธอเองทั้งนั้น"ฟางพยายามเถียง

 "ปากดีนักนะ!"เฟรมพูดก่อนจะเดินเข้าไปบีบคอฟาง

 "เฟรมปล่อยนะ แค่กๆ ช่วยด้วยค่ะ ชะ..ช่วยด้วย"ฟางตะโกนขอความช่วยเหลือ

 "นี่หยุดนะ!เป็นพี่น้องกันทะเลาะกันอยู่นั่นแหละ"ตำรวจนายนึงเดินมาก่อนจะแยกทั้งสองให้อยู่คนละห้องขังกัน

 "เธอพร้อมแล้วใช่ไม"เฟย์ถามมีนที่เดินมาพร้อมกัน

 "อืม"มีนพูดอย่างมั่นใจ

 ทันทีที่มีนเดินเข้ามาในโรงพักเฟรมถึงกับชะงักเมื่อเห็นมีน

 "ฉันมาเป็นพยานคดีของคุณฟางธนัญธรณ์ที่ถูกเปลี่ยนชื่อเป็นคุณธนิดาค่ะ "มีนบอก ก่อนจะหันไปหาเฟรมอีกครั้ง

 "เปลี่ยนชื่อหรอครับ"ตำรวจถาม

 "ค่ะ ความจริงแล้วคุณธนิดา คือคุณธนัญธรณ์ ส่วนคนที่เพิ่งโดนข้อหานั้นไม่ใช่คุณธนัญธรณ์แต่เป็นคุณธนิดาค่ะ"มีนบอก

 "ได้ครับ นั้นเชิญคุณให้ปากคำกับทางเราเลยครับ"เจ้าหน้าที่ตำรวจนายนึงบอก

 "ฉันขอยืนยันค่ะว่าคุณฟางไม่ได้เป็นคนแทงคุณเฟรม"มีนบอก

 "แล้วทำไมคุณถึงมั่นใจครับว่าคุณธนัญธรณ์ไม่ได้เป็นคนแทง ทางเราก็มีหลักฐานว่าคุณธนัญธรณ์เธอถือมีดอยู่"

 "ก็เพราะฉันอยู่ในเหตุการณ์นั้น ฉันรู้ทุกอย่างที่เค้าทำทั้งเรื่องแทงตัวเอง และเค้าก็สั่งเก็บฉันเพื่อที่จะไม่มีใครขัดขวางผลประโยชน์ของเต้าหน่ะสิคะ"

 "คุณธนัญธรณ์คุณพ้นข้อกล่าวหาแล้วนะครับ เพราะคุณมีนให้ปากคำเราว่าคดีนี้คุณธนิดาเป็นคนแทงตัวเอง"ตำรวจอีกนายเดินไปเปิดประตูห้องขังของฟางออก

 "ยัยฟางแกเป็นยังไงบ้าง ฉันดีใจด้วยนะที่แกออกมาได้"เฟย์โผลเข้ากอดฟาง ทันทีที่ป๊อปปี้มาถึง

 "จ้ะ"ฟางยังคงมองเฟรมเ็นระยะเธอก็อดสงสารเฟรมไม่ได้

 "ส่วนคุณธนิดา ออกมาได้แล้ว ถึงเวลาไปขึ้นศาลแล้ว"ตำรวจพูดขึ้น ทำเอาเฟรมหน้าซีด

 "ขึ้นศาล"ฟางตกใจ

 เฟรมเดินออกมาจากห้องขัง

 ผลั้วะ

 เฟรมผลักตำรวจนายนั้นชนกันข้องขังแล้วไปคว้าปืนที่อยู่ข้างๆกางเกงของตำรวจก่อนจะเข้าแย่งตัวฟางมาแล้วเอาปืนจ่อหัวฟาง

 "คุณธนิดาปล่อยคุณธนัญธรณ์เดี๋ยวนี้นะ"ตำรวจปราม

 "ไม่!ฉันไม่ยอมติดคุกอยู่คนเดียวหรอก!แกอย่าเข้ามานะถ้าไม่อยากให้นังนี่ตาย!"เฟรมพูดพลางเอาปืนจ่อหัวฟางพลาง

เจ็บไปอีกตอน เม้นนนนน