รักแค่เธอเท่านั้น...

 ณ บ้านจิระคุณ

 "ฮือๆ"เฟรมก้มลงกราบแม่ของป๊อปปี้ แล้วบีบน้ำตา

 "คุณแม่คะ ฟางเสียใจมากเลยนะคะที่คุณแม่โกรธ ป๊อปได้แต่นั่งซึมเศร้าไม่เป็นอันกินอันนอน"

 "ก็ดีแล้วนิ ลูกที่มีนิสัยอย่างนั้นฉันจะเก็บเอาไว้ทำไม"แม่ของป๊อปปี้บอกอย่างโมโห

 "แต่ป๊ออปรักคุณแม่มากเลยนะคะ ป๊อปอยากจะกลับมาหาคุณแม่แต่เค้าก็คงรู้ว่ายังไงคุณแม่ก็จะไม่ให้อภัยเขา"เฟรมได้แต่บีบน้ำตาขอความเห็นใจ

 "ให้ป๊อปกลับมาอยู่ที่บ้านจิระคุณเหมือนเดิมเถอะค่ะคุณแม่ ฮือๆ"

 "ไม่!ยังไงฉันก็จะไม่ยอมให้ตาป๊อปกลับมา นอกจากว่าเค้าจะยอมยกเลิกที่จะแต่งงานกับเธอ!"แม่ป๊อปปี้บอก

 "ก็ได้ค่ะ แค่ขอให้ป๊อปกลับมามีความสุขอย่างเดิมก็ดีแล้วค่ะ ฮือๆ"เฟรมบอกอย่างว่าง่าย 

 "หึ ป๊อปคงสั่งให้เธอมาพูดล่ะสิ"แม่ป๊อปปี้ถาม

 "ไม่ใช่นะคะคุณแม่  ฟางแค่ไม่อยากเห็นป๊อปต้องเสียใจอยู่อย่างนี้อีกแล้ว ฮือๆ"เฟรมบอก

 "เธอคิดว่าสิ่งที่เธอพูด ฉันจะเชื่อหรอ"แม่ป๊อปปี้ยังคงใจแข็ง

 "แต่หนูคือฟางจริงๆนะคะคุณแม่ ทำไมคุณแม่ถึงต้องบอกว่าหนูไม่ใช่ฟางด้วยล่ะคะ"

 "ก็เพราะฉันดูออกหน่ะสิ ฟางที่ฉันรู้จักไม่ใช่แบบเธอ ทีนี้เธอออกไปจากบ้านหลังนี้ได้แล้ว"แม่ป๊อปปี้บอก ไม่สบอารมณ์

 "ฮือๆ"เฟรมค่อยๆก้าวออกไป

 "เดี๋ยวก่อน"

 "คะคุณแม่"เฟรมหันกลับมาอย่างมีหวัง

 "ฝากไปบอกตาป๊อปด้วยว่า พรุ่งนี้เช้าฉันจะเซ็นพินัยกรรมฉบับใหม่และสมบัติทุกอย่างของฉันก็จะเป็นของการกุศลทันที"แม่ป๊อปปี้บอก ก่อนจะเดินจากไป

 "พินัยกรรมฉบับใหม่"เฟรมทวนคำพูดของแม่ป๊อปปี้ เธอกำมือแน่น

 บนห้องของแม่ป๊อปปี้

 "น้อม ก็มีแต่เธอที่คอยดูแลฉันอย่างนี้ แต่ฉันก็ไม่อยากเป็นภาระให้เธอเลย"

 "คุณผู้หญิงคะ ทำไมพูดอย่างนั้นล่ะคะ คุณผู้หญิงให้ทุกอย่างสำหรับน้อมมันมีค่ามากจะให้น้อมทิ้งคุณผู้หญิงได้ยังไงกันคะ"น้อมบอก

 "ฉันจะตายวันตายพรุ่งก็ไม่รู้ ฉันอยากขอบใจเธอที่คอยดูแลฉัน"

 "อย่าพูดเรื่องตายสิคะ โบราณเค้าถือ"

 "ถ้าฉันตายฉันคงจะตายตาหลับ เพราะจิตใจฉันมันมัวหมองไปหมด ตาป๊อปจะรู้ไมนะว่าฉันหน่ะรักเค้ามากแค่ไหน แต่เค้าดันจะไปแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นทั้งๆที่เค้าก็รู้อยู่แก่ใจว่าเธอไม่ใช่"

 "คุณผู้หญิงอย่ากังวลไปเลยค่ะ นอนพักดีกว่า"น้อมบอก แม่ป๊อปปี้ก็หลับตานอน

 "หึ ขัดขวางฉันจริงๆ คิดหรอว่าฉันจะยอมปล่อยแกไปง่ายๆ"เฟรมพูด ก่อนจะใส่ยาสลบที่ผ้าเช็ดหน้า

 "ถ้าฉันไม่มีความสุข แกก็ต้องไม่มีความสุข แต่ถ้าฉันมีความสุขล่ะก็ หึ แกจะต้องไม่อยู่ขัดขวางความสุขของฉัน"เฟรมบอกอย่างแค้นใจ 

    เฟรมย่องเข้าไปในบ้าน ที่ตอนนี้ปิดไฟกันหมดเมื่อถึงเวลานอนของแม่ป๊อปปี้ เธอย่องขึ้ไปชั้นบนที่มีห้องของแม่ป๊อปปี้อยู่

แอ้ดดดด

 เฟรมค่อยเดินไปที่ขอบเตียงของแม่ป๊อปปี้ ทันทีที่เธอเห็นร่างที่นอนหันหลังให้อยู่บนเตียงเธอก็ถือโอกาส

 "นี่ แกตายๆไปซะเถอะ!"เฟรมพูดไปแล้วนำผ้าไปปิดปากร่างที่นอนอยู่บนเตียงแต่ทันใดนั้น

 ขวับ

 จู่ๆร่างที่นอนอยู่บนเตียงก็คว้ามือเธอไว้

 "ป๊อป!"เฟรมตกใจเมื่อเห็นคนที่นอนอยู่บนเตียงนั้นคือเขา

 จบไปอีกตอน คริคริ ช่วยกันเม้นนนน หน้อยยยยย