รักแค่เธอเท่านั้น...
เขียนโดย 
Phat_thida
วันที่ 5 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 20.02 น.
แก้ไขเมื่อ 12 เมษายน พ.ศ. 2557 19.09 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
27)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเฟรมจับตัวฟางมาตรงถนน แล้วจ่อปืนไปที่ตำรวจที่ตามเธอมา
"แกอย่าคิดเข้ามาใกล้ฉันนะ ถ้าแกไม่อยากให้นังนี่ตาย!"เฟรมพูด
"เฟรมพอเถอะ หยุดทำร้ายคนอื่นได้แล้ว"ฟางบอก
"นิ่!หยุดทำเป็นคนดีได้แล้ว!ทุกอย่างมันเป็นเพราะแกถ้าแกไม่บอกเรื่องของเรา ป่านนี้ฉันคงไม่ต้องมาตกระกรรมลำบากแบบนี้!"เฟรมตะคอกใส่
"เฟรมทุกอย่างมันเกิดจากความโลภของเธอทั้งนั้น อย่าเอาฟางมาเเกี่ยวด้วยสิ"ป๊อปปี้ปราม
"ก็เพราะพี่เป็นอย่างนี้ไง!อะไรๆก็อย่าใส่ร้ายฟาง อย่าใส่ร้ายฟาง!ฉันถึงต้องทำอย่างนี้ไง!"เฟรมพูดพร้อมปืนที่จ่ออยู่ที่หน้าท้องของฟาง
"ใจเย็นๆนะเฟรม ค่อยๆคิดว่าสิ่งที่เราทำนี่มันถูกแล้วหรอ"แม่ป๊อปปี้เกลี้ยกล่อม
"ทุกสิ่งที่ฉันทำมันถูกแล้ว!แกไม่ต้องมาสอนฉัน"
อื้ออออ
ฟางกัดไปที่แขนของเฟรม
"โอ้ย"เฟรมร้องออกมา ทำให้ฟางหลุดจากแขนเฟรมได้
"แก!"เฟรมจับปืนขึ้นแล้วจะยิงไปที่ฟาง
ปัง!
"เฟรม!!!"ฟางตะโกนเรียกชื่อเธอ ทันทีที่เห็นเฟรมโดนยิง
"อึก"เฟรมนิ่ง ก่อนที่ตัวจะทรุดลงไปกับพื้น
"เฟรม"ฟางรีบวิ่งไปหาเธอ ที่นอนจมกอลเลือดอยู่ที่พื้น
"เฟรม ฮือๆ ไม่นะเฟรมอย่าเป็นอะไรนะ ฮือๆ ใครก็ได้อ่ะเรียกรถพยาบาลหน่อยสิคะ ฮือๆช่วยเฟรมด้วยสิ!"ฟางเรียกขอความช่วยเหลือ พร้อมน้ำตาที่ไหลลงมาไม่หยุด
"ฟาง..."ป๊อปปี้เดินไปข้างๆฟาง
"ป๊อปพาเฟรมไปโรงพยาบาลหน่อยสิ!"ฟางบอก
"พี่ป๊อป..."เฟรมค่อยๆลืมตาขึ้นเพื่อมองหน่สป๊อปปี้
"เฟรม"ฟางเรียกชื่อเธอ
"เฟรมอยากบอกกับพี่ป๊อป...ว่า...เฟรม...รักพี่ป๊อปมาก...เฟรมก็รู้ว่า...พี่ป๊อปรั...พี่ฟาง...มากแค่ไหน...แต่เฟรม...ก็ยัง...จะรักพี่คนเดียว...."เฟรมบอกก่อนที่ตาจะค่อยๆปิดลง ก่อนจะสิ้นลม...
"เฟรม!ฮือๆๆ"ฟางรวบเฟรมเข้าไปกอด น้ำตายังคงไหลไม่หยุด ป๊อปปี้ที่กุมมือฟางอยู่ก็น้ำตาไหลลงมาทันที
ณ วัด....
"ถ้าชาติหน้ามีจริงขอให้เราได้พบกันอีกนะ เราจะเป็นพี่น้องกันแบบนี้ตลอดไป"เมื่อพูดเสร็จฟางก็วางดอกไม้จันทน์ที่หน้าโรงศพของเฟรม
"พี่ขอบใจเฟรมมาก ที่มีความรู้สึกดีกับพี่มากขนาดนี้ ขอให้เฟรมโชคดีนะครับ"ป๊อปปี้เมื่อพูดเสร็จก็วางดอกไม้จัทน์ไว้หน้าโรงศพของหญิงสาว
"ฉันจะอโหสิกรรมให้แกนะเฟรม ขอให้แกโชคดี ถ้าชาติหน้ามีจริง ยังไงฉันก็อยากเป็นเพื่อนกับแกตลอดไปนะ"มีนบอกก่อนจะวางดอกไม้จันทน์
ควันดำที่ออกมาจากเมรุก็ขึ้นไปบนท้องฟ้า...
"ฮือๆๆ"ฟางยังคงร้องไห้ไม่หยุด เมื่อมองไปบนท้องฟ้า
"ฟางไม่เป็นไรนะ"ป๊อปปี้ปลอบ โอบแขนฟางไว้อย่างอ่อนโยน
"ฟางฉันพาพี่ทามมาหาแกด้วยอยู่ทางด้านโน้น"เฟย์บอก ก่อนจะชี้ไปที่ทามไท
"พี่ทาม" ฟางรีบไปหาเขาทันที
"พี่ทามเป็นไงบ้างคะ"ฟางถาม
"เธอเป็นน้องสาวพี่ใช่ไม"ทามไทถาม
"ใช่ค่ะ ฟางเป็นน้องสาวของพี่ทามเองค่ะ"ฟางบอก ก่อนจะเข้าไปกอดชายหนุ่ม
"คุณหมอบอกว่าตอนนี้พี่ทามอาจจะยังจำใครได้บ้างแต่ไม่หมดหน่ะ เราต้องช่วยให้พี่เค้าจำได้บ้าง"เฟย์บอก
"ฉันว่าเราควรจะพาเค้าไปในที่ที่เราไปกันบ่อยๆหน่ะ"เฟย์เสนอ
"ขอโทษนะ"มีนเดินเข้ามา
"มีน"ฟางเรียกชื่อเธอ
"คือฉันขอดูแลพี่ทามเองนะ"มีนบอก
"เธอจะดูแลพี่ทามหรอ"เฟย์ถามอย่างสงสัย
"ฉันทำผิดกับพี่เค้ามาเยอะ ฉันโกหกพี่เค้า ทั้งๆที่นั่นมันเป็นสิ่งไม่ดี"มีนบอกอย่างรู้สึกผิด
"โกหกพี่ทามหรอ"ฟางถาม
"ความจริงแล้วเรื่องที่พี่ทามถูกทำร้ายนั้น ไม่ใช่อุบัติเหตุหรอก แต่ความจริงแล้วเฟรมเค้าเป็นึนทำพี่ทามเอง"มีนบอก
"หะ!"ทุกคนต่างตกใจ
"ทั้งๆที่ฉันรู้เรื่องทั้งหมดแต่ฉันก็ยังให้เรื่องมันวุ่นวายแบบนี้ ตอนนี้เฟรมก็ไปดีแล้วฉันเลยอยากขอดูแลพี่ทามเองหน่ะ"มีนบอก
"ฉันขอบใจเธอมากเลยนะ ถ้าเธอรู้สึกผิดต่อพี่ทามมากขนาดนั้นฉันก็ไม่ขัดหรอกจ้ะ เธอดูแลพี่ทามได้นะ"ฟางบอกก่อนจะยิ้มให้มีนอย่างจริงใจ
2เดือนผ่านไป
"ตอนนี้ป๊อปมีความสุขมากเลยอ่ะ ที่ฟางคือฟางจริงๆ"ป๊อปปี้พูดพลางกุมมือฟางพลาง
"ทำไมป๊อปชอบพูดถึงแต่เรื่องนี้อยู่เรื่อยเลยล่ะ"ฟางถาม
"ก็ป๊อปดีใจนิ"ป๊อปปี้บอก
"พอป๊อปพูอย่างนี้ ฟางก็คิดถึงเฟรมขึ้นมาทันทีเลยอ่ะ"ฟางบอก
"อืม แต่ตอนนี้ป๊อปอยากให้ฟางคิดถึงแต่เรื่องของเรามากกว่า"ป๊อปปี้บอก ก่อนจะหยุดเดินแล้วกุมมือฟางทั้งสองข้าง
"นี่ก็ผ่านมา2เดือนแล้วนะครับ ป๊อปว่าเราควรจะมีชีวิตที่มีเพียงเราสองคนดีกว่านะ"ป๊อปปี้บอก
"พูดอย่างนี้หมายความว่าไงคะ"ฟางถาม
"เรามาแต่งงานกันนะครับ"ป๊อปปี้บอก ก่อนจะคุกเข่าลง
"ป๊อป ยืนเถอะอายเค้านะ"ฟางปรามป๊อปปี้
"ฟางจะแต่งงานกับป๊อปได้ไมครับ เรามาแต่งงานกันนะ"ป๊อปปี้บอกอย่างจริงจัง
"ค่ะ ฟางจะแต่งงานกับป๊อป"ฟางตอบรับ ทั้งสองกอดกันแนบแน่น
อย่าลืมติดตามตอนจบนะคะ คริคริ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
