รักแค่เธอเท่านั้น...

 "นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย"เมื่อเฟย์ได้ยินเรื่องราวทั้งหมดถึงกับปวดหัว
 "ฉันควรจะให้เฟรมได้สิ่งที่เค้าต้องการเพียงสักครั้ง"ฟางบอกอย่างเศร้าๆ
 "สิ่งที่เฟรมต้องการมันทำให้แกเจ็บนะยัยฟาง"
 "ฉันไม่เป็นไรหรอกน่า"พูดบอกแล้วยิ้มกลบเกลื่อนความเศร้าของเธอ
 "แล้วถ้าป๊อปเค้ารู้เค้าจะมีความสุขหรอ แกลองคิดดีๆสิตอนนี้ป๊อปเค้าก็คิดว่าเฟรมเป็นแกไปแล้วถ้าป๊อปรู่ความจริงว่าเฟรมไม่ใช่แกอ่ะ เค้าจะรู้สึกยังไง"เฟย์บอก
 "แต่เฟรมคือน้องสาวของฉันนะเฟย์"ฟางบอกถึงแม้ว่าเธอจะต้องเจ็บปวดก็ตาม
 "ก็ได้ถึงฉันพูดอะไรไปตอนนี้ก็คงไม่มีประโยชน์ แต่เรื่องที่เฟรมถูกแทงแกไม่ใช่คนแทงใช่ไมฟาง"เฟย์ถาม
 "คือฉัน..."
 "ใครเป็นคนแทงล่ะฟาง"เฟย์ยังคงถาม "....."ฟางไม่ยอมตอบ
 "บอกฉันมาสิฟางว่าใครเป็นคนแทงเฟรมกันแน่"เฟย์ยังคงตื้อ
 "คุณครับหมดเวลาเยี่ยมแล้วนะครับ เชิญคุณออกไปได้แล้วครับ"ตำรวจนายนึงบอก
 "เอ่อ เดี๋ยวค่ะคุณตำรวจ ฟางแกบอกฉันมาสิ"เฟย์ยังคงตื้อฟาง แต่ยังไงฟางก็ไม่ยอมบอกจนเฟย์หมดหนทาง
 
 "คุณตำรวจคะขอฉันคุยอีก5นาทีนะคะ"เฟย์อ้อนวอนตำรวจ
 "คงไม่ได้ครับ"ตำรวจบอกสั้นๆ
 "ค่ะ"
 
 
 
 
 
 ณ โรงพยาบาล
 
 "ป๊อปนะป๊อปเมื่อไหร่จะมาหาเฟรมบ้างนะ!"เฟรมบอกอย่างโมโห
 
 
 
 
 ก๊อกๆๆ
 
 
 
 
 "พี่ป๊อปมาแน่เลย เข้ามาได้ค่ะ"เฟรมบอกก่อนจะแกล้งทำเป็นนอนหันหลังให้อย่างเหนื่อล้า
 "ป๊อปไม่มาเยี่ยมฟางบ้างหรอคะตั้งแต่ที่ตำรวจมาหาฟาง"เมื่อพูดจบ เฟรมหันหลังกลับมาก็พบว่า
 "พี่ทาม!"เธอเห็นเช่นนั้นทำเอาเธอตกใจมาก
 "ฟางไม่เป็นไรใช่ไม พี่เพิ่งรู้ข่าวพี่ตกใจมากเลย"ทามไทบอกก่อนจะเข้าไปกุมมือเธอ
 "ฟางไม่เป็นไรค่ะ เอ่อ พี่ทามมาทำไมไม่บอกฟางเลยล่ะคะ"เธอถาม
 "พี่แค่คิดว่าไม่จำเป็นที่พี่ต้องบอกฟางก่อน แล้วนี่เฟรมอยู่โรงพักแล้วใช่ไม"
 "ค่ะ เฟรมอยู่โรงพัก"
 "อืม แล้วนี่ฟางกินอะไรบ้างแล้วยัง"เขาถาม
 "ฟางไม่หิว เลยไม่ได้กิน"
 "นั้นเดี๋ยวพี่ไปซื้อของมาให้กินดีกว่านะ"ทามไทบอก
 "พี่ทามคะ!ฟางว่าฟางอยากพักผ่อนพี่ออกไปได้แล้วนะคะ"เธอบอกอย่างรำคาญเขา
 "ถ้าฟางอยากพักผ่อน ฟางก็พักเถอะเดี๋ยวพี่เฝ้าเธอเอง"
 "แต่ฟางอยากอยู่คนเดียว พี่ทามออกไปจากห้องฟางได้แล้วนะคะ!"เธอเผลอตะคิกใส่ชายหนุ่ม
 "ได้ พี่ออกไปก็ได้ แต่พี่ขอบอกอะไรเธอหน่อย"ทามไทเดินไปใกล้ๆเธอ
 "ถ้าจะแกล้งว่าเป็นฟางล่ะก็ ช่วยเนียนๆหน่อยนะเฟรม"เขาบอกเฟรมถึงกับชะงัก
 "พี่พูดเรื่องอะไรพี่ทาม"
 "พี่ไม่รู้หรอกนะว่าทำไมเธอต้องเปลี่ยนชือกับฟาง เพราะท่าทางเธอพี่ก็รู้แล้วว่าเธอไม่ใช่ฟาง"เขาพูดก่อนจะเดินออกจากห้องไป
 "อ้ายยย"เฟรมรู้สึกโมโห กำมือแน่น
 
 
 
 
 ณ บ้านจิระคุณ
 "นี่ลูกจะต้องแต่งงานกับหนูฟางหนะหรอ!"แม่ป๊อปปี้ตกใจ
 "ครับ ผมคิดว่าผมควรทำอย่างนี้ครับแม่"ป๊อปปี้บอก
 "นี่ลูกกำลังทำอะไรตาป๊อป แล้วลูกแน่ใจได้ยังไงว่าฟางคือฟางจริงๆ"
 "ก็เพราะเรื่องนี้หน่ะสิครับ ผมจึงต้องแต่งงานกับเธอ"
 "คุณป๊อปคะ ที่คุณป๊อปพูดแบบนี้คุณกำลังจะทำอะไรคะ"น้อมถาม
 "เดี๋ยวป้าน้อมก็รู้เองครับ แต่ตอนนี้ผมจจะไปโรงพัก"
 "นั้นแม่ไปด้วยตาป๊อป"แม่ของป๊อปปี้บอกก่อนจะออกไปพร้อมน้อม
 
 
 
 
 โรงพัก
 "ผมขอพบนางสาวธนิดา นีระสิงห์ หน่อยครับ"เขาบอกกับทางเจ้าหน้าที่ตำรวจ
 "เชิญครับ แต่คุณมีเวลาเยี่ยมเพียง15นาทีเท่านั้นนะครับ"ตำรวจบอกเขา ก่อนจะเดินนำไปหาธนิดา
 
 
 "คุณธนิดา มีคนมาขอพบคุณ"
 "เฟรม"เขาเรียกชื่อเธอ
 "ป๊อป!"ฟางตกใจ
 
 

 
      จบไปอีกหนึ่งตอน เม้นๆ