รักแค่เธอเท่านั้น...

 "อึก โอ้ย"เฟรมเอามีดแทงตัวเองก่อนที่จะยื่นมีดให้ฟาง ก่อนที่เธอจะลงไปนอนบนพื้น

 "เฟรม"ฟางอี้งไม่คิดว่าเฟรมจะทำเช่นนี้

 "คุณตำรวจคะ พาเค้าไปเลยค่ะ"มีนบอกตำรวจที่มาพร้อมกับป๊อปปี้

 "ฟาง!"ป๊อปปี้รีบเข้าไปดูเฟรมที่นอนจมกับกองเลือด

 "คุณตำรวจคะคือฉัน..."ฟางอยากจะอธิบายแต่เธอก็รู้แก่ใจว่ามันไม่มีทางที่เธอจะรอดไปได้ ฟางจึงได้แต่ยินยอมไปกับตำรวจ โดยที่เฟรมนอนยิ้มที่มุมปากอย่างส่ะใจ

 ณ โรงพยาบาล

 "อะไรกันวะเนี่ย"ป๊อปปี้ถึงกับอึ้งที่เขาเห็นเฟรมถือมีด

 "ป๊อป!ฟางเป็นอะไรรึเปล่า"เฟย์ก็รีบมาโรงพยาบาลเมื่อรู้ข่าวฟาง

 "ยังอยู่ในห้อง i c u อยู่เลย ฉันไม่อยากเชื่อจริงๆ"ป๊อปปี้ยังคงสงสัย

 "เฟรมเค้าไม่ชอบฟางหรอกป๊อป เค้ายอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ตามที่เค้าต้องการ ฉันหนะสงสารแต่ฟางจริงๆ"เฟย์บอก

 "เฟรมไม่ชอบฟางหรอ เรื่องอะไร"ป๊อปปี้ถาม

 "เฟรมเค้าแอบรักป๊อปหนะสิ แต่ฟางอ่ะเค้ารักเฟรมมากเลยล่ะถึงแม้ว่าเฟรมเค้าอาจจะไม่เคยรักฟางเลยสักครั้ง ดอกไม้ที่ฟางได้จากนายอ่ะเฟรมเค้าก็แอบเอาไปทิ้งบ้างเหยียบดอกไม้นั้นบ้าง แต่ฉันไม่คิดว่าเฟรมเค้าจะทำถึงกับแทงฟางลงหนะสิ"เฟย์บอก

 "อย่างนั้นหรอ"ป๊อปปี้บอกแล้วนึกตามสิ่งที่เฟย์พูด

 ณ โรงพัก

 "คุณครับ เมื่อไหร่คุณจะให้ปากคำกับผมล่ะครับ"ตำรวจนายหนึ่งถามฟาง

 "ฉันไม่ได้ทำค่ะ"ฟางปฎิเสธ

 "คุณครับ หลักฐานก็เห็นอยู่เต็มตานะครับ ว่าคุณถือมีดเล่มนั้นอยู่แล้วคุณจะไม่ใช่คนแทงได้ยังไงล่ะครับ คุณบอกพวกเรามาเถอะครับว่าทำไมคุณถึงแทงเค้า"ตำรวจอีกนายบอก

 "ฉัน..."ฟางไม่รู้จะอธิบายอย่างไร ในเมื่อเธอไม่ใช่คนผิด

 "เอาล่ะครับ ตอนนี้คุณไม่ให้ปากคำผมก็ไม่เป็นไร แต่คุณจะต้องอยู่ในคุกก่อนนะครับ"ตำรวจบอกก่อนจะพาฟางเข้าไปในห้องขัง

 ณ บ้านจิระคุณ

 "ว่าไงนะน้อม หนูฟางถูกแทงหรอ!"แม่ป๊อปปี้ถึงกับตกใจ

 "ค่ะคุณผู้หญิง เมื่อกี้คุณป๊อปเพิ่งโทรมาบอกเองค่ะ"

 "แล้วใครเป็นคนแทงกันล่ะ"

 "คุณเฟรมค่ะที่เป็นน้องสาวฝาแฝดของคุณฟาง"น้อมบอกเช่นนั้น แม่ป๊อปปี้ถึงกับตาโต

 "เฟรมหนะหรอ ฉันอยากเจอหน้าคนที่ชื่อเฟรมจริงๆเลย"

 ณ โรงพยาบาล

 ในห้องพักฟื้น

 "ฟาง เธอต้องไม่เป็นอะไรนะ"ป๊อปปี้กุมมือของหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียง

 "ป๊อป..."เธอเรียกชื่อของป๊อปปี้เมื่อเธอเริ่มรู้สึกตัว

 "ฟางฟื้นแล้วหรอครับ"ป๊อปปี้บอก ก่อนจะเรียกหมอ

 "คนไข้ตอนนี้อาการดีขึ้นแล้วนะครับ แต่แผลที่เธอเป็นอยู่นั้นยังไม่หายขาดนะครับ คงต้องใช้เวลานานเลยทีเดียว เธอต้องนอนอยู่ที่นี่ต่อนะครับ"หมอบอกกับป๊อปปี้ แล้วเดินออกไป

 "ฟางดีใจมากเลยค่ะป๊อปที่ฟางตื่นมาแล้วเจอป๊อปเป็นคนแรก"เธอบอกแล้วยิ้มให้เขา เฟย์ที่เข้ามาในห้องเช่นกันถึงกับงงคนอย่างฟางหนะหรอจะพูดแบบนี้

 "ครับ ผมดีใจที่ฟางฟื้นนะครับ"ป๊อปป้บอก

 "เอ่อ แล้วเฟรมเป็นยังไงบ้างคะ"

 "ตอนนี้เฟรมอยู่โรงพักแกไม่ต้องห่วงหรอกยัยฟาง เคาทำกับแกมากขนาดนี้แกยังจะไปยอมเค้าอยู่ได้"เฟย์บอกก่อนจะเดินเข้าไปใกล้เฟรม

 "จริงหรอ ฉันหวังว่าเฟรมจะยอมรับความผิดนะ"เธอบอกก่อนจะแอบยิ้มอย่างส่ะใจ

 "แต่ทำไมเฟรมต้องแทงฟางด้วยล่ะครับ"ป๊อปปี้ถาม เฟย์ก็อยากรู้เช่นกัน

 "ตอนที่ฟางจะเดินไปซื้อของหนะค่ะจู่ๆเฟรมก็มาดักหน้าฟาง แล้วเข้ามาใกล้ฟางเรื่อยๆจนเธอหยิบมีดเล่มนั้นขึ้นมาแล้วแทงฟาง"เธอบอกก่อนจะทำหน้าใสซื่อ

 "นี่เฟรมทำจริงๆหรอ"ป๊อปปี้ยังคงไม่อยากเชื่อ

 "ป๊อปไม่เชื่อฟางหรอคะ ป๊อปต้องเชื่อฟางสิคะ เฟรมเค้าทำฟางจริงๆนะคะ"เธอบอกแล้วส่งสายตาอ้อนวอนไปให้ป๊อปปี้ แต่ทำให้เฟย์รู้สึกแปลกใจกับท่าทางที่แปลกไปของฟาง

 "นั้นเดี๋ยวฉันขอตัวก่อนนะ ยัยฟางฉันไปล่ะ"เฟย์บอกแต่ฟางกลับไม่สนใจเธอเลยสักนิด

 "ยัยฟางจริงๆหนะหรอ"เมื่อเฟย์เดินออกจากห้องก็พูดขึ้นอย่างแปลกใจ ก่อนจะตัดสินใจไปโรงพัก

ณ โรงพัก

"ขอโทษนะคะคุณตำรวจฉันขอพบ นางสาวธนิดา นีระสิงห์ หน่อยค่ะ"เฟย์บอกกับทางตำรวจ ก่อนที่ตำรวจจะพาเฟย์ไป

 "คุณธนิดา มีคนมาขอพบกับคุณ"ตำรวจบอก

 "ยัยเฟย์!"เมื่อฟางเห็นเช่นนั้นก็รีบเข้าไปหาเฟย์ทันที

 "นี่แกคือฟางหรอ!"เฟย์ถึงกับตกใจ

 "ฉัน..."

 "ฟาง...นี่ฉันงงหมดแล้วนะ แล้วคนที่อยู่โรงพยาบาลนั้นคือเฟรมหรอ!"เฟย์ถามทำเอาเธอตกใจ

 "นี่แกกับเฟรมสลับชื่อกันทำไมหะ แกบอกฉันมาเดี๋ยวนี้เลยนะ"เฟย์ถามอย่างอยากรู้อยากเห็น

 "ฉันขอแกอย่างนึงได้รึเปล่า"

 "ขออะไรของแกอีกยัยฟาง แกต้องเล่าฉันมาเดี๋ยวนี้เลยนะ"เฟย์ยังคงใจจดใจจ่อกับเรื่องของฟาง

 "แกอย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกใครเลยได้ไม ฉันขอร้อง"ฟางอ้อนวอนเฟย์

 "เฮ้อ"

    ฟางจะเป็นยังไงต่อไป อย่าลืมติดตามนะคะ เม้นๆ โหวดๆ