เพลิงแค้นหัวใจมาร

"ทุกคนอยู่ไหนเนี่ย"ฟางออกมาจากห้องไม่เห็นใครจึงตะโกนหา ก่อนจะเดิน
ลงไปข้างล่าง
 
"มองฉันยสักหน่อยได้ไหม แล้วหันมามองนิดเดียวก็พอ "เสียงอันคุ้นเคยดังขึ้น
ฟางจึงไปดูก็เห็นว่าป๊อปปี้กำลังเล่นกีต้าร์อยู่ตรงริมทะเล
 
"ดูสิ...ว่าใครมาง้อ เธอส่งยิ้มคืนดี รู้นะรู้...ว่าเธอกำลังคิดถึงฉันอยู่ สายตาเธอ
เองนั่นไงที่มันฟ้อง "ป๊อปปี้มองสบตากับหญิงสาวที่ยืนนิ่งมองเขา
 
"แล้วเมื่อไหร่เธอถึงยอมใจอ่อน เห็นใจเถอะ ขอร้อง อย่างอนไปเลย
กลับใจมารักกันอย่างเคย"ป๊อปปี้ร้องถึงท่อนนั้น แล้ววางกีต้าร์ลงก่อนจะเดิน
มาหาหญิงสาว
 
"อยากจะขอ เพียงอยากจะขอ แค่นิ้วก้อยเธอ อย่าทำเขินมาเกี้ยวกันไว้
เดี๋ยวนิ้วก้อยเอง รู้ไว้เถอะ ว่าฉันไม่มีใคร ส่งมือเธอมาให้ฉัน ดีนะเราดีกัน
ขัดเคืองใจอย่างไร อย่าไปจำไว้"เขาร้องต่อโดยมองหน้าฟางตลอด ฟาง
ทำท่าจะเดินหนีเพราะกลัวใจอ่อน
 
"ให้อภัยฉันเถอะนะ"ป๊อปปี้บอกพร้อมกับเดินตาม
 
"ฟางกับลูกไม่ต้องการป๊อป"
 
"แต่งงานกับฉันนะ"ป๊อปปี้ไม่สนใจในท่าทีเมยเฉยของหญิงสาว
 
"ว่าไงนะ"ฟางอึ้งไป ป๊อปปี้ยิ้ม แล้วบริเวณรอบๆก็สว่างขึ้นปรากฎให้เห็น
ซุ้มดอกไม้ และรอบๆมีกลีบกุหลาบกระจายเต็มไปหมด
 
"ชอบไหม"ป๊อปปี้ค่อยๆพาฟางไปนั่งที่โต๊ะที่จัดเตรียมไว้ข้างในซุ้ม
 
"ก็ชอบ.....ป๊อปทำเองหมดเลยเหรอ"
 
"ขอบคุณนะ ที่พยายาม"ฟางพูดนิ่งๆ
 
"หมายความว่ายังไงน่ะ ฟาง"เขางุนงงไปหมดแล้ว
 
"อย่างที่ฟางบอก ฟางกับลูกอยู่ได้ โดยไม่มีป๊อป"
 
"ฟาง ไม่ให้อภัยฉัน"ป๊อปปี้พอจะรู้จึงเดินลุกออกจากโต๊ะ แล้วค่อยๆเดินไป
ที่ทะเลอันกว้างใหญ่
 
"ป๊อปปี้ ป๊อปจะทำอะไรน่ะ"ฟางตกใจมาก
 
"ทำในสิ่งที่เธออยากให้ฉํนทำไง"ร่างสูงเดินไปในน้ำ ลึกเรื่อยๆๆ
ฟางรีบวิ่งมาหาชายหนุ่มทันที
 
"ไม่นะ!"
 
 
อัพนิดเดียวแก้ขัดนะ ขอโทดที่หายไป แต่ไม่ค่อยว่างจริงๆค่ะ