เพลิงแค้นหัวใจมาร

"ทุกคนอยู่ไหนเนี่ย"ฟางออกมาจากห้องไม่เห็นใครจึงตะโกนหา ก่อนจะเดิน

ลงไปข้างล่าง

"มองฉันยสักหน่อยได้ไหม แล้วหันมามองนิดเดียวก็พอ "เสียงอันคุ้นเคยดังขึ้น

ฟางจึงไปดูก็เห็นว่าป๊อปปี้กำลังเล่นกีต้าร์อยู่ตรงริมทะเล

"ดูสิ...ว่าใครมาง้อ เธอส่งยิ้มคืนดี รู้นะรู้...ว่าเธอกำลังคิดถึงฉันอยู่ สายตาเธอ

เองนั่นไงที่มันฟ้อง "ป๊อปปี้มองสบตากับหญิงสาวที่ยืนนิ่งมองเขา

"แล้วเมื่อไหร่เธอถึงยอมใจอ่อน เห็นใจเถอะ ขอร้อง อย่างอนไปเลย

กลับใจมารักกันอย่างเคย"ป๊อปปี้ร้องถึงท่อนนั้น แล้ววางกีต้าร์ลงก่อนจะเดิน

มาหาหญิงสาว

"อยากจะขอ เพียงอยากจะขอ แค่นิ้วก้อยเธอ อย่าทำเขินมาเกี้ยวกันไว้

เดี๋ยวนิ้วก้อยเอง รู้ไว้เถอะ ว่าฉันไม่มีใคร ส่งมือเธอมาให้ฉัน ดีนะเราดีกัน

ขัดเคืองใจอย่างไร อย่าไปจำไว้"เขาร้องต่อโดยมองหน้าฟางตลอด ฟาง

ทำท่าจะเดินหนีเพราะกลัวใจอ่อน

"ให้อภัยฉันเถอะนะ"ป๊อปปี้บอกพร้อมกับเดินตาม

"ฟางกับลูกไม่ต้องการป๊อป"

"แต่งงานกับฉันนะ"ป๊อปปี้ไม่สนใจในท่าทีเมยเฉยของหญิงสาว

"ว่าไงนะ"ฟางอึ้งไป ป๊อปปี้ยิ้ม แล้วบริเวณรอบๆก็สว่างขึ้นปรากฎให้เห็น

ซุ้มดอกไม้ และรอบๆมีกลีบกุหลาบกระจายเต็มไปหมด

"ชอบไหม"ป๊อปปี้ค่อยๆพาฟางไปนั่งที่โต๊ะที่จัดเตรียมไว้ข้างในซุ้ม

"ก็ชอบ.....ป๊อปทำเองหมดเลยเหรอ"

"ขอบคุณนะ ที่พยายาม"ฟางพูดนิ่งๆ

"หมายความว่ายังไงน่ะ ฟาง"เขางุนงงไปหมดแล้ว

"อย่างที่ฟางบอก ฟางกับลูกอยู่ได้ โดยไม่มีป๊อป"

"ฟาง ไม่ให้อภัยฉัน"ป๊อปปี้พอจะรู้จึงเดินลุกออกจากโต๊ะ แล้วค่อยๆเดินไป

ที่ทะเลอันกว้างใหญ่

"ป๊อปปี้ ป๊อปจะทำอะไรน่ะ"ฟางตกใจมาก

"ทำในสิ่งที่เธออยากให้ฉํนทำไง"ร่างสูงเดินไปในน้ำ ลึกเรื่อยๆๆ

ฟางรีบวิ่งมาหาชายหนุ่มทันที

"ไม่นะ!"

อัพนิดเดียวแก้ขัดนะ ขอโทดที่หายไป แต่ไม่ค่อยว่างจริงๆค่ะ