เพลิงแค้นหัวใจมาร

"พี่ป๊อป เขาไปไหนเหรอคะ พี่โทโมะ"ฟ้าลงมาไม่เห็นพี่ชายสุดที่รักก็ถามหา

จากเพื่อนพี่ชาย

"คงจะไปคุยงานกับลูกค้าล่ะมั้ง มันบอกจะไม่อยู่สองสามเดือนน่ะ"โทโมะบอก

อันที่จริงเขารู้ดีว่าเพื่อนไปไหนแต่ป๊อปปี้สั่งไว้ไม่ให้บอกใคร

"โห....ไปนานขนาดนั้นเลย"ฟ้านึกห่วงพี่ในใจ

"ไม่ต้องไปห่วงมันหรอก หึ...ทำหน้าแบบนั้นเหงาอ่ะดิ"

"เหงาสิคะ "ฟ้าเซ็งมาก

"น่า....เดี๋ยวมันก็กลับมา ไป...เดี๋ยวพี่ไปส่งที่โรงเรียน"โทโมะขับรถไปส่งฟ้า

ที่โรงเรียน ฟ้าหันมาไหว้โทโมะก่อนจะลงจากรถตรงไปที่ร้านกาแฟ

"เอาคาราเมลปั่นค่ะ"ฟ้าสั่งเครื่องดื่มกับพนักงาน

"มัวแต่มานั่งดื่ม เดี๋ยวก็เข้าเรียนไม่ทันหรอก"

"พี่เจฟ...."ฟ้าชะงักไป เมื่อเห็นว่าเป็นใคร

"สบายดีไหม ฟ้า"เจฟยิ้มให้บางๆ

"พี่กลับมาจากอังกฤษเมื่อไหร่คะ"ฟ้าถาม

"คิดถึงพี่อ่ะดิ"เจฟยิ้มทะเล้น

"ใครจะไปคิดถึงคนใจร้าย ทิ้งฟ้าไปไม่ลาสักคำ"

"โอ๋....พี่ขอโทษนะครับ"เจฟกุมมือเธอเอาไว้

"พี่เจฟคงมีแฟนใหม่ไปแล้วสินะคะ"ฟ้าว่า

"หืม....ใครมี พี่ไม่มีใครเลยนะ"

"งั้นเรามาเริ่มต้นกันใหม่ ในฐานะพี่น้องนะคะ"

"เอางั้นก็ได้"เจฟจำยอมเพราะเขาเป็นคนผิดเองที่ทิ้งเธอไปคราวนั้น

"อ๊ะ...สายแล้ว"ฟ้ามองดูเวลาก่อนจะตกใจ เจฟมองคนตัวเล็กอย่างเอ็นดู

"รีบไปเข้าเรียนเถอะ ไว้พี่จะโทรหา ยังใช้เบอร์เดิมอยู่ใช่ไหม"เจฟถาม

ฟ้าพยักหน้าก่อนจะรีบออกไป เจฟมองตามร่างบางจากวันนั้นจนวันนี้

ความรักที่เขามีต่อเธอ มันก็ยังคงไม่เปลี่ยนไปเลย

"เป็นอะไร"ป๊อปปี้กลับเข้ามาดูเธอในห้อง  เห็นฟางร้องไห้ตาบวม ก็เลยถาม

"ฉันอยากกลับบ้าน นายให้ฉันกลับเถอะนะ"

"ไม่ต้องมาทำเสแสร้ง ฉันรู้ว่าคนอย่างเธอสำออยไม่เป็น"

"หึ นายมันจะไปรู้อะไรล่ะ"ฟางพูด

"อ่ะ....ฉันซื้อข้าวมาให้"เขาส่งข้าวกล่องให้เธอ ฟางเมินใส่

"ฉันไม่กิน"

"จะกินดีๆไหมห๊ะ"

"ไม่กิน"ฟางปัดกล่องข้าวที่มือชายหนุ่มหล่นข้าวกระจายเต็มพื้น

"ฟาง"ป๊อปปี้หันมาบีบแขนเธอด้วยความโมโห

"ฉันจะไม่กินอะไรทั้งนั้น จนกว่านายจะปล่อยฉันไปหาพิชชี่"

"หึ...งั้นก็เชิญหิวไปล่ะกัน"ร่างสูงก้มลงเก็บกล่องกับเศษข้าวที่พื้นใส่ถุง

"หมายความว่านายจะขังฉันไว้น่ะเหรอ..."

"เธอต้องอยู่ที่นี่เป็นเชลยของฉัน จนกว่าฉันจะพอใจให้สมกับที่เธอกับไอ้พิช

สารเลวนั่นทำกับฉัน"ป๊อปปี้จ้องตาเธออย่างดุดัน

"เรื่องมันจบไปนานแล้วนะ นายควรจะลืมได้แล้วนะ  ป๊อปต่างคนต่างอยู่

ไม่ได้รึไง"ฟางโวยขึ้นมา

"ถ้าเธอไม่หยุดพูด อย่าหาว่าฉันใจร้ายนะ"

"ทำไม นายจะทำไม เอาสิ...กล้าทำคนที่นายรัก ก็ลองดูเลย"

"คำว่ารักคำนั้นมันหมดไป ตั้งแต่ฉันรู้ว่าเธอมันหลอกลวง ร้ายกาจแล้วล่ะ"

"นายมันโง่เองต่างหากล่ะ เหอะ...โง่ที่ยอมให้ผู้หญิงอย่างฉันหลอก

โง่...."ฟางยังพูดไม่ทันจบก็ถูกฝ่ามือใหญ่ตบมาที่แก้มเธออย่างแรงด้วยความ

บันดาลโทสะ

"นายตบฉัน...."ฟางตกใจมาก เมื่อเห็นเลือดซิบๆออกมาจากมุมปากสวย

"เธอบังคับให้ฉันใจร้ายกับเธอเองนะ ฟาง"

"ฮึก....ออกไป อย่ามายุ่งกับฉัน"หญิงสาวร้องไห้ออกมาด้วยความกลัว

และคิดถึงคนรักอย่างพิชชี่  ป๊อปปี้มองดูฟางนั่งร้องไห้กอดเข่านึกสงสาร

เธอขึ้นมาแวบนึง ก่อนจะนึกถึงวันที่เธอทิ้งเขาไปไม่ใยดี ชายหนุ่มเมินหน้า

หนีก่อนจะออกไป

ถ้าป๊อปเลิกแค้น เรื่องมันก้อไม่เกิดสิ จิงมะทุกคน อิๆ

"