รักใสๆของนายเด็กเนิร์ด [EXO KAISOO]

ห้องสอบ
 
     ผมนั่งทำข้อสอบได้อย่างง่ายดาย เรื่องแค่นี้ชิวๆ! ...แต่ว่าข้อนี้มันแปลกๆนะ อื้มมม สุดท้ายแล้วผมก็หยิบกระดาษใบเล็กกว่าฝ่ามือนิดหน่อยที่วางไว้ใต้โต๊ะขึ้นมาดูอย่างเนียนที่สุด อ๊ะ! ทำไมผมรู้สึกร้อนวูบวาบที่หลังคอนะ ผมหันหลังไปมองก็พบว่าจงอินกำลังมองผมอยู่!
 
     ไม่จริง..ผมทำมันลงไปแล้ว ; ^ ;) สุดท้ายผมก็ดันไปทำตามคำแนะนำแย่ๆของจงอิน หวังว่าคนอื่นคงไม่เห็นหรอกนะ เดี๋ยวตอนเย็นก็คงประกาศผลแล้ว เดี๋ยวทุกคนก็จะลืม
 
          อันดับ 1 โด     คยองซู         97 คะแนน
          อันดับ 2 ยู      ยองแจ         95 คะแนน
          ....
     ผมไม่ได้ฝันไปใช่ไหม..ในที่สุดผมก็สอบได้ที่ 1 ผมจะไม่โดนย้ายออก รู้สึกหัวใจพองโตยังไงไม่รู้แฮะ แต่ทว่ามีสิ่งๆหนึ่งที่เหมือนมีดปักลงบนหัวใจที่กำลังพองโตอยู่
          "สุดท้ายนายก็ทำจนได้"เสียงเจ้าเล่ห์อันคุ้นเคยดังขึ้น
          "จะ..จงอิน สวัสดี"ผมพยายามกลบเกลื่อน
          "มากับฉัน"จงอินจับข้อมือผมแน่น
          "ไปไหน?"
          "ตาแก่เรียก"คำพูดของจงอินทำให้ผมถึงกับสะอึก
          "นี่..อย่าบอกนะว่านายบอก....."
          "เร็วเข้า!"จงอินขึ้นเสียง สุดท้ายผมก็ต้องไปตามแรงกระชากของคนตัวสูงกว่า ; ;)
 
     และในตอนนี้ผมกับจงอินก็อยู่ในห้องของอาจารย์ใหญ่เรียบร้อยแล้ว อะไรกัน..จงอินบอกอาจารย์ใหญ่เรื่องที่ผมโกงสอบแล้วเหรอ สุดท้าย ผมก็คงโดนย้ายอยู่ดีสินะ..
          "โด คยองซู ครูยินดีด้วยนะที่เธอสอบได้ที่ 1"อาจารย์ใหญ่ดันแว่นขึ้น
          "คะ...ครับ"แย่แล้ว..ทำไมตัวผมถึงสั่นไม่หยุดนะ
          "แต่ว่านะ..."
          "เอ่อ..ผมขอโทษครับ อาจารย์ผมผิดไปแล้ว อย่าย้ายผมเลยนะครับ"ผมโค้งให้อาจารย์ใหญ่
          "จงอิน เธอบอกคยองซูแล้วเหรอ?"อาจารย์ใหญ่หันไปถามจงอินที่ยืนข้างๆผม
          "ยังครับ"จงอินตอบเสียงเรียบ
          "ฮ่าๆๆ ถ้าเธอไม่ว่างก็ไม่เป็นไรนะ แต่ครูไม่ย้ายเธอออกหรอก"อาจารย์ใหญ่ยิ้มร่า
          "เอ๋?..."ผมงงไปหมดแล้วนะ
          "ก็ปิดภาคฤดูร้อนนี้ ครูกะจะไหว้วานเธอให้ติวให้จงอินหน่อย"
          "เห๋??? ให้ผม? ผมว่ายองแจห้อง A ทำได้ดีกว่าผมนะครับ"
          "ยู ยองแจเหรอ? ครูให้เค้าสอนคนอื่นไปแล้วละ"
          "อ๋อครับ.. งั้นเดี๋ยวผมจะสอนจงอินให้เอง"ผมโค้งตัว
          "ฮ่าๆๆ ดีมาก งั้นฝากเธอด้วยนะ"
          "เชื่อมือผมได้เลยครับ"
 
     ตอนนี้ผมกับจงอินออกมาจากห้องอาจารย์ใหญ่แล้ว หัวใจของผมก็ยังคงพองโตอยู่อย่างนั้น มันทำให้มุมปากของผมขยับขึ้นเอง เยสส! ผมจะไม่โดนย้ายออก
          "เป็นอะไร ทำหน้าแปลกๆตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว"จงอินมองหน้าผมแปลกๆ
          "แปลก? เปล่า ฉันกำลังมีความสุขต่างหาก!!"ผมยิ้มจนหน้าชา
          "................ให้ตายสิ"จงอินกุมหัว
          "อะไร?"
          "ฉันต้องอยู่กับคนบ้าอย่างนายทั้งซัมเมอร์เลยเหรอเนี่ย"จงอินถอนหายใจยาวๆ...แต่ว่าผมไม่ได้บ้านะ  - -.