รักใสๆของนายเด็กเนิร์ด [EXO KAISOO]

     ตั้งแต่ปิดเทอม วันๆหนึ่งผมก็คอยเอาแต่มองนาฬิกา นี่ก็ผ่านมาได้หนึ่งอาทิตย์แล้วที่ผมไปติวหนังสือให้จงอิน ผมกับจงอินตกลงกันว่าจะติวกันตอน 5 โมงเย็นถึง 1 ทุ่ม ผมไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับตัวผม เพราะทุกๆครั้งที่ใกล้เวลาไปติวหัวใจของผมก็เต้นแรงแปลกๆ

     ตอนนี้ผมกำลังเดินบนถนนในย่านการค้าแห่งหนึ่ง อีก 30 นาทีก็จะ 5 โมงเย็นแล้ว ผมเดินเอื่อยๆไปเรื่อยตามทาง เฮ้อ...คนเยอะจริงๆ ผมเดินเหม่อมองไปรอบตัวโดยไม่ทันสังเกตคนข้างหน้า...

          "อั๊ก..."ผมชนเข้ากับคนข้างหน้าอย่างจัง ถึงกับทำให้ผมเซเลยทีเดียว

          "เอ่อ..โทษทีนะ เป็นอะไรไหม?....เอ๋? คยองซูนี่นา"ชายหน้าตาน่ารัก..ที่ผมคุ้นเคยเป็นอย่างดีเอ่ยขึ้น

          "อ.ซิ่วหมิน!"

          "ฮ่าๆ โทษทีๆ ฉันไม่ทันได้มอง"คนหน้าหวานหัวเราะอย่างอารมณ์ดี

          "ไม่เป็นไรครับ อ๋อแล้ว อ.จะไปไหนเหรอครับ?"

          "มาเดินเล่นหนะ อยู่บ้านแล้วเซ็งๆ แล้วเธอจะไปไหนเหรอ ...เรียนซัมเมอร์?"อ.ซิ่วหมินมองกระเป๋าใบโตของผม

          "เปล่าครับ พอดีอาจารย์ใหญ่ให้ผมไปติวหนังสือให้จงอิน แล้วผมก็..ปฏิเสธไม่ได้ด้วย ฮ่าๆๆ"ผมยกมือเกาหัวเขินๆ

          "งั้นเหรอ เดี๋ยวครูเดินไปเป็นเพื่อนเธอนะ ว่างพอดี ฮ่าๆ"อ.ซิ่วหมินลูบหัวผมเบาๆ ผมผงกหัวรับ

     อ่า...ใช่แล้วครับ บอกตรงๆทั้งโรงเรียนอ.ซิ่วหมินคือคนที่ผมสนิทด้วยมากที่สุด ซึ่งอ.ซิ่วหมินเป็นคุณครูพละ.. ทั้งเท่ หล่อ ใจดี แล้วก็อบอุ่นมากด้วย...

บ้านจงอิน

     อ.ซิ่วหมินบอกกับผมว่าพอติวเสร็จจะมารับผมกลับ เพราะเดินคนเดียวดึกๆมันอันตราย อ่า...เค้าเป็นผู้ชายที่ดีจริงๆนะ ผมละแอบอิจฉาคนที่จะเป็นแฟนกับอ.ซิ่วหมินจริงๆ

          "นี่..คยองซู  คยองซู เฮ้ย! คยองซู!!!"จงอินเขย่าตัวผมจนผมหลุดออกจากภวังค์

          "ห๊ะ? ว่าไง"ผมมองหน้าจงอิน

          "เหม่ออะไร? จะมาติวให้ฉันนายก็ต้องสนใจแค่ฉันสิ!"จงอินดูอารมณ์ไม่ดี

          "เห๋???..."

          "...เอาเหอะ สอนข้อนี้ใหม่หน่อย"จงอินใช้ก้นปากกาจิ้มหนังสือ ผมเลยต้องสอนต่อ...แต่ที่พูดเมื่อกี้หมายความว่ายังไงนะ ติวเสร็จค่อยถามก็ได้

     ผมเก็บหนังสือที่วางเกะกะบนโต๊ะใส่กระเป๋า โดยที่จงอินก็ช่วยผมด้วยเหมือนกัน

          "เอ่อ..นี่จงอิน?"ผมกล้าๆกลัวๆที่จะถาม หมอนี่ยิ่งอารมณ์เสียง่ายอยู่

          "มีอะไร"

          "ฉันสอนดีหรือเปล่า?"ผมมองหน้าจงอิน

          "หืม? ดีสิ เข้าใจง่ายดีนะวิธีที่นายสอนอะ"จงอินสบตาผมกลับ

          "เหรอ...แล้วว..เอ่อ ฉันว่าฉันก็สนใจนายนะ แต่ว่า เอ่อ..หรือว่าฉันจะต้อง เอ่อ...สนใจมากกว่านี้? เอ่อ ขอโทษทีๆ ฮ่าๆๆ"ทำไมปากของผมมันไม่เป็นไปตามใจที่อยากจะพูดเลยนะ ; ;)

          "..."

          "เอ่อ ขอโทษทีๆ อย่าคิดมากเลยนะ ฮ่าๆๆ"แย่แล้ว...จงอินกำลังโกรธอยู่แน่เลย ; ;)

          "ชอบ อ.ซิ่วหมินเหรอ"อยู่ๆจงอินก็ยิงคำถามมา ทำให้ผมสะดุ้งเล็กน้อย

          "ชอบสิ ชอบมากเลย...ก็อ.คอยดูแลฉันมาตลอดนี่"ผมยิ้ม

          "เหรอ แล้วชอบฉันหรือเปล่า?"

          ".....ชอบสิ ก็นายเป็นเพื่อนฉันนิ"ผมพยายามยิ้มให้กว้างที่สุด

          "ฉันก็ชอบนายนะคยองซู"จงอินยิ้มบาง

          "...." .////. อ๊าา อยู่ดีๆหน้าผมก็ร้อนขึ้น

          "ชอบแบบเพื่อนหนะนะ"

          "อื้อ! ดีใจจัง...ที่จงอินเป็นเพื่อนกับฉัน"ผมยิ้มร่า .. ก็ตั้งแต่ผมเข้ามาเรียนที่นี่ผมก็ไม่มีเพื่อน เพราะความแตกต่างทางด้านสังคมแล้วผมก็เข้าหาคนไม่เป็นละมั้ง ผมดีใจจริงๆนะ >w<

ก๊อก..ก๊อก..

     เสียงเคาะประตูดังขึ้น ผมกับจงอินหันไปมองพร้อมกัน

          "คยองซู ฉันมารับเธอกลับ"อ.ซิ่วหมินยิ้มหวาน

          "อ่าา  เอ่อครับ ฉันกลับก่อนนะจงอิน"ผมยิ้มแล้วโบกมือให้จงอิน จงอินยิ้มกลับให้ผม

          "มาเร็ว คยองซู วันนี้ฉันจะพาเธอไปกินข้าวด้วยนะ ชวนแม่เธอด้วยเป็นไง?"อ.ซิ่วหมินยังคงยิ้มหวานเหมือนเดิม

          "ฮ่าๆๆ ดีเลยครับ งั้นอ.ต้องเลี้ยงนะ"ผมเดินคุยกับอ.ซิ่วหมินขณะเดินทางกลับบ้านอย่างสนุกสนาน