สงครามรักร้าย..สุดท้ายคือเธอ!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตอนนี้ชั้นกับพิชชี่ก็นั่งอยู่ที่ห้องรับเเขกดูอะไรไปเรื่องเปื่อย ชั้นเองก็นั่งคิดเรื่องที่เกิดขึ้น ไม่อยากจะคิดว่ามันจะเกิดขึ้นกับชั้น

 

 

 

"แก้ว"พิชชี่เรียกทำให้แก้วที่กำลังคิดอะไรเผลอสะดุ้งนิดนึง

 

 

 

"หืม?"แก้วหันมาเเล้วพุดก่อนจะทำหน้าสงสัย

 

 

 

"ชั้นว่าเรามาเล่นเกมกันเถอะ"พิชชี่เสนอ

 

 

 

"เกมอ่ะไรหรอ มีกันเเค่สองคนจะเล่นอะไรได้"แก้วถาม

 

 

 

"ไม่รู้สิ เธอมีไพ่มั้ยละ"พิชชี่ถาม

 

 

 

"ก็มีนะ"แก้วพูดก่อนจะเดินไปหยิบไพ่เเล้วมานั่งที่เดิม

 

 

 

"แจกไพ่สิ"พิชชี่สั่ง

 

 

 

"เเต่สองคนจะเล่นได้ยังไง"แก้วเเย้ง

 

 

 

"เถอะน่า"พิชชี่พูด

 

 

 

แก้วจึงเริ่มสับไพ่ตามที่เคยเห็นๆมา ส่วนพิชชี่ตอนนี้ก็ดูเหมือนจะลุกเข้าไปในครัวเเล้วกลับมาพร้อมกับเหยือกน้ำเเล้วก็แก้วอีกสองใบ

 

 

 

"อย่าบอกนะว่าจะให้เล่นอีแก่กินน้ำ-0-"แก้วถาม

 

 

 

"อ่าฮะ"พิชชี่พูดพร้อมพยักหน้าเเล้วมานั่งที่เดิม

 

 

 

"ไม่เอาอ่ะ ชั้นต้องเเพ้เเน่ๆ"แก้วพูดเเล้วส่ายหน้า

 

 

 

"เล่นเถอะ"พิชชี่พูดเเล้วทำหน้าอ้อนเหมือนกันเด็ก

 

 

 

เเละสุดท้ายชั้นก็ต้องจำใจเล่นกับเขาทั้งที่มีอยู่เเค่สองคนเนี่ยแหละ ชั้นกับพิชชี่เราเล่นเกมกันไปเรื่อยๆจนชั้นรู้สึกว่าชั้นกินน้ำเข้ามากเกินไปหน่อยเเล้ว -..- นี่เราไม่มีอย่างอื่นทำเเล้วใช่มั้ยเนี่ย

 

 

 

"เธอคิดว่าเราเริ่มสนิทกันขึ้นหรือยัง"พิชชี่ถามขึ้น

 

 

 

"อืม..สนิทหรอ น่าจะมากขึ้นนะ อย่างน้อยตอนนี้ชั้นก็ไม่ค่อยเขินนายเเล้ว อ๊ะ! จริงสิชั้นไม่รู้สึกร้อนหน้าเวลาอยู่กับนายเเล้วนี่นา"แก้วพูดพร้อมเอามือเเตะหน้า

 

 

 

"เฮ้! แบบนี้มันไม่ดีสำหลับชั้นเลย"พิชชี่พูด

 

 

 

"ทำไมล่ะ"แก้วถาม

 

 

 

"หมายความว่าเราลายเป็นเพื่อนกันจริงๆไง เเบบนี้ ชั้นไม่ยอมเเน่ๆ"พิชชี่พูด

 

 

 

ฟรึ่บ

 

 

 

O_O!! จู่ๆพิชชี่ก็เหวี่ยงตัวมาที่โซฟาซึ่งชั้นกำลังนอนอยู่ก่อนจะโน้มตัวลงมาคร่อมตัวชั้นไว้โดยที่ชั้ยยังไม่ได้ตั้งตัวเลยด้วยซ้ำ

 

 

 

"พะ พิชชี่! นายทำอะไรเนี่ยO_O"แก้วด้วยความตกใจเเละรีบยืดตัวขึ้นเเต่พิชชี่กลับผลักแก้วนอนลงเหมือนเดิม เเละยื่นหน้าเข้ามาใกล้กว่าเดิมอีก

 

 

 

"อย่าหลับตานะ มองตาชั้นสิแก้ว.."

 

 

 

".."

 

 

 

"..เเล้วบอกมาว่าเธอยังหวั่นไหวชั้นอยู่"

 

 

 

นี่เขากำลังเล่นอะไรชั้นเริ่มจะไม่สนุกด้วยเเล้วนะTOT ชั้นตัวเเข็งไม่กล้าเเม่เเต่จะกระดุกกระดิก

 

 

 

"ชั้นไม่เล่นเเบบนี้นะ"แก้วพูด

 

 

 

"ใครบอกว่าชั้นเล่นละ"พิชชี่พูด

 

 

 

 

 

"ไหนนายบอกว่าเราจะเล่นเกมไง บอกมาสิว่าอยากเล่นอะไรชั้นจะเล่นด้วยนะ"แก้วพุด ชั้นเริ่มกลัวเขาจริงๆเเล้วนะ TOT

 

 

 

 

 

"ชั้นไม่มีอารมณ์จะเล่นอะไรต่อเเล้ว"พิชชี่พูด

 

 

 

 

 

"..."

 

 

 

 

 

ความเงียบปกคลุมระหว่าเราสองคน พิชชี่ไม่ได้พุดอะไรต่อ ชั้นเองก็ไม่กล้าพุดอะไรเช่นกัน ถึงเเม้ว่าสมองจะสั่งให้ชั้นผลักเขาออกก็ตาม

 

 

 

 

 

ใบหน้าของพิชชี่เคลื่อนเข้ามาใกล้ชั้นจนชั้นเริ่มสัมผัสได้ถึงไออุ่นที่เป่ารดอยู่ข้างแก้มชั้น ในสถาณการณ์เเบบนี้ชั้นควรจะทำยังไงดี...

 

 

 

 

 

"ถ้าเธอไม่ห้าม ชั้นจะไม่หยุดนะ"พิชชี่พูดเสียงแ่ผ่วเบา

 

 

 

 

 

ชั้นกลั้นใจเตรียมจะพูดคำว่า 'พอได้เเล้ว!' เเต่จู่ๆ ในหน้าของพิชชี่ก็กลายมาเป็นใบหน้าของพี่โทโมะที่ซ้อนทับอยู่ ชั้นทำได้เพียงขยับริมฝีปากเเต่กลับไม่มีคำพูดมดดังออกมา หูของชั้นตอนนี้มันอื้อไปหมด ทำไมดวงตาสีน้ำตาลอ่อนๆของพิชชี่กลับกลายเป็นดวงตาสีดำเข้มของพี่โทโมะไปได้!

 

 

 

 

 

"..."

 

 

 

 

 

ชั้นหลับตาลงเพื่อจะให้ใบหน้าของพี่โทโมะที่ซ้อนทับอยู่จะได้หายไป เเละในตอนนั้นชั้นรู้สึกได้ว่าปลายจมูกของพิชชี่ชนกับปลายจมูกของชั้น อีกนิดเดียวเท่านั้นเเต่ทำไมชั้นถึงหยุดสถาณการณ์นี้ไม่ได้ แก้ว เธอมันโง! นี่ไม่ใช่พี่โทโมะเเต่เป็นพิชชี่ น้องชายของเขาต่างหาก!

 

 

 

 

 

"..ฮึก...ฮึก..."

 

 

 

 

 

"แก้ว...นี่เธอ..."

 

 

 

 

 

ชั้นค่อยๆลืมตาทั้งที่ตอนนี้มันดวงตาถูกบดบังไปด้วยม่านน้ำตาชั้นมองใบหน้าของพิชชี่ที่อยู้ห่างไม่ถึงห้าเซนตอเมตรนัยน์ตาของเขาฉายเเววตาความปวดร้าวอย่างเห็นได้ชัด

 

 

 

 

"ขะ...ขอโทษ...ชั้นทำไม่ได้.."แก้วพูดพลางสะอื้อ ไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆตัวเองถึงได้ร้องไห้ออกมา ชั้นรู้สึกแปล๊บที่น่าอกทุกครั้งที่หายใจเข้ามันรู้สึกว่ามีบาดแผลที่มองไม่เห็นอยู่ตรงนั้น มันเจ็บกว่าที่ชั้นคิดเอาไว้มากจริงๆ พิชชี่ลุกขึ้นจากตัวเเล้วมานั่งข้างๆ พิชชี่รวบตัวแก้วเข้าไปกอดพลางลูบหัวเบาๆ อย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

 

"ชั้นขอโทษ เธอไม่ต้องรีบก็ได้ ชั้นจะทำให้เธอชอบชั้นทีละนิดเอง"

 

 

 

 

 

ชั้นรู้ดีว่าเรื่องนี้ไม่มีใครผิดทั้งนั้น มีเเต่ 'หัวใจ' นั่นแหละที่ห้ามมันไม่ได้ เเต่ชั้นจะทนได้สัก...เเค่ไหนกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

หลังจากวันนั้นดูเหมือนพิชชี่จะพายายามมาหาชั้นบ่อยๆ เขาดูเเลชั้นดีทุกอย่าง เเต่ทุกครั้งที่เราใกล้กันชั้นเห็นใบหน้าของพี่โทโมะชัดเจนขึ้น ทำไมยังถึงจะลบเขาออกไปได้ ทำยังไงชั้นถึงจะเลิกคิดถึงเขาสักที

 

 

 

 

 

"แก้วทำไมหน้าดูเหนื่อยๆ ไม่สบายรึเปล่า ขอโทษนะที่ไม่ได้ไปหาอ่ะ"ฟางถามเเล้วจับหน้าแก้วหันซ้านหันขวา

 

 

 

 

"ไม่เป็นไรหรอก อยู่กับพี่ป๊อปอ่าดิ้"แก้วเเซว

 

 

 

"ประมาณนั้น ไล่กลับบ้านก็ไม่กลับคนอะไรไม่รู้"ฟางพูดเเล้วหน้าแดง

 

 

 

 

 

"ก็คงอยากดูเเลฟางละมั้ง เเล้วนี่พ่อเเม่ฟางกลับมายัง"แก้วถาม

 

 

 

 

 

"พ่อแม่อ่านะ อีกอาทิตย์นึงละมั้ง เเล้วก็เนี่ยแหละคือข้ออ้างไอ้พี่ป๊อปนั่นอ่ะ ไม่ยอมกลับบอกว่าเดี๋ยวมีใครมาทำร้าย อะไรของเค้าก็ไม่รู้ เเต่ละเหตุผลฟังไม่ขึ้นเลย"ฟางพูด

 

 

 

 

 

"เเต่ก็ยอมให้เค้าอยู่?"แก้วพูดเชิงเเซวๆ

 

 

 

 

 

"แก้ว เดี๋ยวชั้นจะพาไปร้องเกะดีกว่าคลายเครียด"ฟางเสนอ

 

 

 

 

 

"ไม่เอาอ่ะ"แก้วบอก

 

 

 

 

 

"งั้นไปทำผมกัน"ฟางพูด

 

 

 

 

 

"ทำไมต้องเป็นทำผมอ่ะ"แก้วถาม

 

 

 

 

 

"นี่ก็เลิกเรียนเเล้วด้วยไม่ต้องถามมาก เป็นผู้หญิงต้องทำตัวสวยๆเข้าไว้ ไปเดี๋ยวให้พี่ป๊อปขับรถพาไป"ฟางพูด

 

 

 

เเละเเล้วชั้นก็ถูกยัยฟางลากออกมาจนได้

 

 

 

 

 

"พี่ป๊อปค่ะ วันนี้ฟางจะพาแก้วไปทำผมนะค่ะ พี่ป๊อปขับรถไปส่งหน่อยสิ"ฟางพูด

 

 

 

 

 

"เเค่ไปส่งหรอ"ป๊อปปี้ถาม

 

 

 

 

 

"เเค่ไปส่งก้พอค่ะ ฟางไม่อยากรบกวน"ฟางพูด

 

 

 

 

 

"เเล้วพี่จะไปนั่งเฝ้าด้วย"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

"ไม่ต้องหรอกค่ะ นี่ไปทำผมนะค่ะ ฟางเฝ้าแก้วคนเดียวก็ได้"ฟางพูด

 

 

 

 

 

"ชั้นจะไปเฝ้าเธอไม่ได้ไผปเฝ้าเพื่อเธอ"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

"-_-"ฟางทีชั้นคิดว่าชั้นไม่มีตัวตนอยู่ตรงนี้เลยด้วยซ้ำ -_-

 

 

 

 

 

"ฟางบอกให้เเทนตัวเองว่าพี่ไง"ฟางพูดเเล้วชี้หน้า

 

 

 

 

 

"ครับ พี่จะไปเฝ้าฟางเดี๋ยวหนุ่มมาจีบมีจะได้ซัดมันหน้าหงายเลย"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

"อย่าเว่อร์น่าพูดมากจริงๆ ไปเถอะเร็วๆ"ฟางพูดเเล้วดันป๊อปปี้ให้เดินไปฝั่งคนขับ เเล้วดันแก้วมานั่งข้างหลังก่อนจะขึ้นตามมา

 

 

 

 

 

"ทำไมฟางไม่มานั่งกับพี่ละครับ"ป๊อปปี้ถาม

 

 

 

 

 

"วันนี้พี่ป๊อปเป็นคนขับรถวันนึงได้มั้ยละค่ะ ฟางอยากนั่งกับแก้วอ่ะ"ฟางพูดเเล้วทำหน้าอ้อน

 

 

 

 

 

"ก็ได้ครับ"ป๊อปปี้พูดเเล้วหันหน้ากลับไป

 

 

 

 

 

ชั้นแอบได้ยินเสียงถอนหายใจเขาเบาๆ แพ้ลูก้อนยัยฟางแหงๆ -0-

 

 

 

 

 

เเละตอนนี้ชั้นกูถูกยัยหฟางลากมาที่ร้านเสริมสวยร้านนึง

 

 

 

 

 

"เดี๋ยวฟางกับพี่ป๊อปจะไปกินข้าวก่อนได้มั้ยอ่ะแก้ว พี่ป๊อปเค้าหิวอ่ะ"ฟางพูด

 

 

 

 

 

"ทิ้งชั้น"แก้วพูดเเล้วชี้ตัวเอง

 

 

 

 

 

"ไม่ใช่ -0- เเค่ไปกินข้าวแป๊อปเดียวเองนะ เดี๋ยวมาตามสบายๆ"ฟางพูดเเล้วดันแก้วเข้าไปในร้านเสริมสวย

 

 

 

 

 

"เชิญค่ะ"พนักงานพุด

 

 

 

 

 

"เอ่อค่ะ"แก้วพูดเเล้วขึ้นไปนั่งที่เก้าอีกตามที่พนังงานบอก

 

 

 

 

 

"จะทำทรงอะไรดีค่ะ"พนักงานถาม

 

 

 

 

 

"ไม่รู้ค่ะ ตัดเเล้วก็ซอยก็ได้ค่ะ"แก้วพูด

 

 

 

 

 

"ผมกำลังยาวเลยนะค่ะ พี่ว่าน้องผมยาวเเล้วสวยนะค่ะ"พนักงงานพุด

 

 

 

 

 

"งั้นสระไดร์เเล้วก็ซอยนิดๆก็ได้ค่ะ"แก้วพูด

 

 

 

 

 

"งั้นเชิญทางนี้ค่ะ"พนักงานพูด แก้วจึงเดินไปนอนตรงเก้าอี้สระผม ก่อนเค้าจะเสระผมไปเรื่อยๆ

 

 

 

 

 

ชั้นนอนคิดเรื่องต่างๆ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเเละพายายามไม่คิดถึงพี่โทโมะอีก เพราะคนที่ชั้นกำลังคบอยู่คือพิชชี่ เเต่ทำไมทุกครั้งที่คิดถึงำิชชี่ต้องมีหน้าพี่โทโมะเข้ามาเเทรกทุกที

 

 

 

 

 

 

"นี่..ทำไมทำหน้ายุ่งอย่างนั้นละ ชั้นทำแรกเกินไปหรอ"ให้ตายเหอะ! ชั้นว่าชั้นกำลังปรพสาทหลอนเข้าขั้น เพราะชั้นคิดว่าเสียงที่ได้ยินเมื่อคือมันคือเสียงพิชชี่

 

 

 

 

 

 

ชั้นค่อยๆ ลืมตาขึ้นมองหน้าช่างที่กำละงสะผมให้อยู่ เขาเป็นผู้ชายที่มีผมสีดำยาวมากก ยาวกว่าชั้นเสียงอีกหลายเท่า เเต่ที่ประหลาดคือ เขาใส่เเว่นตาอันโหญ่ครึ่งหน้า -0- แถมยังมีหมวกไหมพรมสวมอยู่บนหัวเเละผ้าคาดปากสีขาวบังใบหน้าท่อนล่างอยู่ เเน่ใจนะว่านี่ช่างผม -0-

 

 

 

 

 

 

"ปะ เปล่าค่ะ"แก้วตอบหลังจากที่อึ้งกับลักษณะเขาอยู่

 

 

 

 

 

 

"ถ้างั้นก็เสดงว่าสบายใช่มั้ย"เขาถาม

 

 

 

 

 

 

"กะ ก็สบายดีค่ะ"ชั้นรู้สึกเหมือนเขายิ้มให้ชั้นเลย

 

 

 

 

 

 

หลังจากที่เขาล่างฟองเเชมพูออกจากหัวชั้นหมดเขาก็โน้มหน้ามากระซิบข้างหูชั้น

 

 

 

 

 

 

"เจอกันที่ห้องนะ"เเละเขาก็ออกจากร้านไปเลย อะไรกันน่ะ

 

 

 

 

 

 

"แหม เเฟนคุณนี่น่ารักจังเลยนะค่ะ"พนักงานคนที่ต้อนรับชั้นพูดชึ้น

 

 

 

 

 

 

"อะ เอ่อ เมื่อกี้ไม่ใช่ช่างผมหรอค่ะ"แก้วถามอย่างงงๆ

 

 

 

 

 

 

"อ้าว! ไม่ใช่หรอกค่ะ นั่นแฟนคุณไง เค้าเข้ามาตอนที่พนักงานของเรากำลังจพสระผมให้คุร เเต่เค้าเข้ามาเเล้วบอกว่าอยากเซอร์ไพซ์คุณน่ะค่ะ เราก็เลยให้เค้าทำ เเล้วเราก็จะตัดค่าสระผมออกนะค่ะ นั่งรอที่เก้าอี้ไดรืเเละวอยมต่อเลยค่ะ"

 

 

 

ยะ อย่า บอกนะว่าเมื่อกี้

 

 

 

 

 

 

'เจอกันที่ห้องนะ'

 

 

 

 

 

 

มะ ไม่ปิดเเน่ พิชชี่ชัวร์ๆ งั้นก็แปลว่า ชั้นหูไม่ฝาด ประสาทไม่ได้หลอน เป็นเสียงของพิชชี่จริงๆน่ะสิ เล่นอ่ะไรของเขาเนี่ย T/////T

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

_________________________________________________________________________________________

 

 

 

เม้นกันเยอะๆน้าาา

 

 

ติดตามต่อต่อไปด้วยน้าาา