สงครามรักร้าย..สุดท้ายคือเธอ!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คริสต์มาส...คริสต์มาส อา...นี่ก็เพิ่งเดือนพฤศจิกายนเองนี่นายังเหลือเวลาอีกนาน

 

 

 

 

 

ชั้นนอนเล่นอยู่คนเดียวเเละเผลอนึงถึงผู้ชายห้องข้างๆที่พึ่งจะเก็ยข้าวของย้ายออกไปเมื่อไม่กี่นาทีที่เเล้ว พี่โทโมะกลับไปอยู่คอนโด ของตัวเอง ชั้นไม่ได้เเม้กระทั่งล่ำลาเขาเลยด้วยซ้ำเพราะไม่รู้ว่าควรจะพูดยังไง

 

 

 

 

 

ลาก่อนค่ะ

 

 

 

 

 

โชคดีนะค่ะ

 

 

 

 

 

เเล้วพบกันใหม่

 

 

 

 

 

ชั้นจะดูพิชชี่ดีๆ นะค่ะ

 

 

 

 

 

ไม่ๆชั้นพูดออกมาไม่ได้สักประโยคที่คิดเอาไว้ในใจ ถึงจะยื่นคำขาดว่าจะไม่ยุ่งกับเค้าอีกเเต่จะกันมาสนใจพิชชี่เเทนเเต่เอาเข้าจริงชั้นทำมันไม่ได้ ชั้นฝังใจ ชั้นฝังใจกับพี่โทโมะ ชั้นเลิกชอบเค้าไม่ได้ T^T

 

 

 

 

 

ชั้นเปิดโน้ตบุ๊คที่ไม่ได้ใช่มาเป็นเวลานานเเละสิ่งเเรกที่ชั้นต้องทำคือ เเน่นอนว่ามันต้องเป็นการกดปุ่มเปิดอยู่เเล้วจริงมั้ย หึชั้นไม่ได้กะจะกวนหรืออะไรหรอกนะ เเต่มันต้องกดจริงๆไม่งั้นเครื่องมันก็จะไม่เปิด เเละอย่างที่สองที่ชั้นจะต้องทะมัน คือ การล็อกอินเข้าเว็บบอร์ดของเเฟนคลับพี่โทโมะมันเป็นสิ่งทั้ชั้นไม่ควรทำลงไปในเวลานี้ เพราะยิ่งเห็นมันก็ยิ่งทำให้ชั้นคิดถึงเขา เเต่ชั้นทำมันลงไปแล้ว

 

 

 

 

 

แป๊ก...แป๊ก...

 

 

 

 

 

เสียงคุ้นเคยดังขึ้นที่ระเบียง ชั้นลุกจากที่นอน เปิดประตูเดินผ่านห้องรับเเขกก่อนจะออกไปที่ระเบียง อย่าสงสัยว่าทำไมชั้นถึงได้หูดีได้ยินเสียงนี่ทุกครั้งที่อยู่ในห้อง ก็เพราะว่าพิชชี่ใช้ก้อนกรวดยิงใส่กระจกน่ะสิมันจึงไม่ได้เบาเกินกว่าจะได้ยิน เเต่ถ้าวันไหนกระจกห้องชั้นแตกขึ้นมา ชั้นจะเรียกเขามาชดใช้ T_T

 

 

 

 

 

"ไง"พิชชี่ทักขึ้นเมื่อแก้วเดินออกมาที่ระเบียงเเล้วเงยหน้าขึ้นไปมองที่ชั้นสิบเอ็ด

 

 

 

 

 

"หวัดดี"แก้วพูด

 

 

 

 

 

"ขอโทษนะที่ก่อเรื่องในวันนั้นเเล้วชั้นไม่ได้โผล่หน้ามาให้เห็นเลย พอดีหนังเริ่งฉายเเล้วมันยุงๆน่ะ"พิชชี่พูด

 

 

 

 

 

"ช่างเถอะ"แก้วบอก

 

 

 

 

 

"เธอคงรู้เรื่องทุกอย่างหมดเเล้วสินะ เธอเกลียดชั้นหรือเปล่า"พิชชี่ถาม

 

 

 

 

 

"ไม่รู้สิ ชั้นไม่รู้ว่าควรจะทำยังไง ไม่รู้ว่าชั้นควรจะรู้สึกยังไง"แก้วพูดไปตามความคิด พิชชี่เเละแก้วต่างก็เงียบกันไปสักพัก ต่างคนต่างไม่ได้พูดอะไร

 

 

 

 

 

 

"ชั้นรู้ว่าพี่ไม่ได้อยู่ที่นี่เเล้ว เธออาจจะเห็นว่าชั้นเป็นึนเห็นแก่ตัว เเต่แก้ว.."

 

 

 

 

 

"..."

 

 

 

 

 

"ให้ชั้นชอบเธอได้มั้ย"

 

 

 

 

 

ชั้นอึกอักเล็กน้อยเพราะไม่คิดว่าเขาจะพูดปรพโยคนี้ออกมา

 

 

 

 

 

"...เเต่ชั้นไม่ได้ชอบนายนะ..."

 

 

 

 

 

ชั้นขอเลือกที่จะพูดความจริงออกไป ใช่ชั้นไม่ได้ชอบเขา ชั้นน่ะ...ชั้นน่ะ...ชอบพี่โทโมะพี่ชายของเขาต่างหาก 

 

 

 

"..ชั้นรู้...ชั้นรู้ รู้ว่าเธอชอบพี่ เเต่ชั้นยังดึงดันที่จะได้เธอมา ชั้นยอมรับว่าวันแรกที่ะพี่มาอยู่ที่นี่มันทำให้ชั้นรู้สึกอิจฉาพี่มากเเค่ไหนจำวันนั้นได้มั้ย ที่ชั้นเรียกเธอเเต่เธอไม่ออกมา"พิชชี่พูด

 

 

 

 

 

ชั้นนึกถึงวันแรกที่พี่โทโมะมาอยู่ที่คอนโดนี่ครั้งเเรก คืนนั้นมันมีเสียงดัง แป๊ก เเต่ชั้นก็ไม่ได้ออกไปดู ถึงเเม้ว่าจะรู้คนที่ทำเสียงนี้ให้เกิดขึ้นคือใครก็ตาม

 

 

 

 

 

"ชั้นยิงก้อนกรวดมาที่ระเบียงห้องเธอหลายต่อหลายรอบเเต่ฌธฮก็ยังไม่ออกมา ตอนที่ชั้นกำลังจะถอดใจ จู่ๆ บานเลื่อนก็เปิดออก เเต่คนที่เดินมาอยู่ที่ระเบียงกลับกลายมาเป็นพี่ชั้นเอง ชั้นตกใจมาก พี่จึงเล่าเรื่องทั้งหมดให้ชั้นฟังเเละหลังจากวันนั้นชั้นก็เอาแต่ทวงสัญญาที่เราเคยสัญญากันไว้ตอนเด้ก"

 

 

 

 

 

"...."ชั้นยืนเงียบฟังทุกอย่างที่พิชชี่พูดโดยที่ได้ได้ขัดอะไรเลย

 

 

 

 

 

"ถึงเเม้ว่าพี่ทำเหมือนไม่ยอมในตอนแรก เเต่ชั้นก็ทำให้เขายอมจนได้โดยบอกว่าจะเลิกเป็นดาราถ้าพี่ไม่ยอม"พิชชี่พูดต่อ

 

 

 

 

 

"นี่นายพูดอย่างนั้นจริงๆ หรอ"แก้วถามไปเพราะไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่พิชชี่พูดออกมา

 

 

 

 

 

"ใช่ ชั้นขู่เขาเเบบนั้นเพราะรู้ว่ายังไงพี่ก็ต้องยอมเเน่ๆ พี่ดูเหมือนจะเเข็งเเต่จริงๆข้างในอ่อนกว่าที่ใครๆ คิด"

 

 

 

 

 

"..."

 

 

 

 

 

"แก้ว เธอไม่คิดจะหันมามองชั้นบ้างเลบหรอ ชั้นรักเธอนะ เเม่ตอนที่ชั้นไปเรียนต่อที่ต่างประเทศชั้นยังไม่เลิกคิดถึงเธอเลย ตอนแรกชั้นคิดว่ามันก็เเค่รักแรกของเด็กๆ ที่ไม่นานก็คงลืม เเต่สุดท้ายชั้นก็ลืมเธอไม่ได้จนถึงตอนนี้ ชั้นไม่เคนลืมเธอได้เลย"

 

 

 

 

 

"พิชชี่...ชั้นเองก็เหมือนกัน จำวันนั้นได้มั้ยวันที่เราอยู่ในสนามเด้กเล่นวันนั้นได้หรือเปล่า คนที่ชั้นพูดถึง พูดให้นายฟังตอนนั้นคือพี่โทโมะ"แก้วบอก

 

 

 

 

 

"หรอ...ที่ชั้ยบอกเธอในวันนั้นชั้นหมายถึงเธอ เธอคือรักเเรกพบที่ชั้นเชื่อมาจนถึงตอนนี้ไงล่ะ ^^"พิชชี่พูดเเล้วยิ้มมาให้แก้ว

 

 

 

 

 

"เเต่เรารู้จักกันไม่มากพอด้วยซ้ำ"

 

 

 

 

 

ชั้นรู้ ว่าชั้นควรจะดึใจที่มีคนอย่างพิชชี่มาชอบ เเต่มีอะไรบางอย่างกลับทำให้ชั้นไม่ได้รู้สึกเเบบนั้น

 

 

 

 

 

 

"เเล้วที่เธอชอบพี่ของชั้น เธอรู้จักเบามากพอเเล้วหรอ"พิชชี่ย้อมถาม

 

 

 

 

 

 

"รู้สิ...ชั้นรู้จักเขาในหลายๆมุมหลังจากที่ได้ใกล้ชิดกัน เเต่ก่อนหน้านั้นชั้นแอบดูพราโทโมะอยู่ที่หน้าโรงเรียนทุกวัน ชั้นเห็นเขาช่วยคนแก่ข้ามถนน เเละชั้นก็ได้เห็นหลายๆอย่าง"

 

 

 

 

 

ชั้นพุดออกไปเเล้วนึกถึงวันที่ชั้นได้เห็นมุมห่างๆของพี่โทโมะ เเละคิดว่าหลายคนอาจจะไม่เคยเห็น

 

 

 

 

 

"ถ้าเธอให้เวลา ชั้นอยากเเสดงให้เธอเห็นว่าชั้นสามารถเป็นคนที่จะยืนเคียงข้างเธอได้เช่นกัน"พิชชี่พูด

 

 

 

 

 

ชั้นมองลงไปข้างล่างจากชั้นสิบที่ชั้นยืนอยู่มองเห็นผู้คนตัวเล็กๆ เดินกันวุ่นวาย

 

 

 

 

 

 

"อย่าเสียเวลากันชั้นเลย นายเป็นถึงดาราดัง ส่วนชั้นเป็นผู้หญิงธรรมดา"แก้วพูดทั้งที่ยังมองลงไปข้างล่าง

 

 

 

 

 

"ชั้นไม่เคนสนใจเรื่องนั้น.."

 

 

 

 

 

"..."

 

 

 

 

 

"ขอร้องละแก้ว เวลาอยู่กับชั้นช่วยมองว่าชั้นเป็นผู้ชายธรรมดาๆคนนึงได้มั้ย"

 

 

 

 

 

"..."ชั้นรู้ว่าที่เขาพูดแบบนี้เขาต้องการอะไร เเต่ตอนนี้ ในใจของชั้นมันไม่มีที่ว่างจะให้ใครเข้ามาย่างกายอีกเเล้ว

 

 

 

 

 

"ชั้นขอเวลาไม่นาน พอโปรโมตหนังชั้นที่ไทยเสร็จเเล้วชั้นจะกลับฝรั่งเศษ"

 

 

 

 

 

"..."

 

 

 

 

 

 

"เพราะงั้น ระหว่างนี้ช่วยคบกับชั้น หน่อยได้มั้ย"

 

 

 

 

 

 

"..."คำถามของเขาทำให้ชั้นเเทบสำลัก

 

 

 

 

 

 

"ชั้นอยากลองดู ว่าชั้นจะทำให้เธอเปลื่ยนใได้บ้างหรือเปล่า"

 

 

 

 

 

"..."

 

 

 

 

 

"ให้โอกาสชั้นนะ"

 

 

 

 

 

"ก็ได้ เเต่ถ้าถึงเวลานั้น ชั้นยังไม่เปลื่ยนใจ นายจะปล่อยให้ชั้นชอบพี่โทโมะเหมือนเดิมได้หรือเปล่า"แก้วเงยหน้าขึ้นมาถาม

 

 

 

 

"ได้สิ เพราะถือว่าชั้นพยายามอย่างที่สุดเเล้ว"

 

 

 

 

 

"สัญญษนะ"

 

 

 

 

 

"อื้อ สัญญา^^"พิชชี่พูดเเล้วยิ้มให้แก้วอย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

ชั้นรู้ว่ามันอาจจะเป็นเรื่องที่ไม่สมควรรับปากเเบบนั้นออกไป เเต่ชั้นเองก็ไม่รู้ว่าจะทนอยู่ในสภาพนี้ได้านเเค่ไหน ที่ชั้นให้โอกาสพิชชี่ก็เพราะชั้นรู้ รู้ความรู้สึกแบบเขาได้ดี เพราะชั้น ชั้นกำลังเป็นมันอยู่

 

 

 

 

"เธออยากไปเที่ยวมั้ย"พิชชี่กระโดดลงมาจาดชั้นสิบเอ้ดมายืนที่ตรงหน้าแก้วก่อนจะถาม

 

 

 

 

 

"นายจะปปลอมตัวอีกงั้นหรอ"แก้วถามเเล้วพาพิชชี่มานั่งที่ห้องรับเเขก

 

 

 

 

 

"คงงั้น"

 

 

 

 

 

"ไม่เอาดีกว่า ชั้นไม่รู้ว่าจะไปที่ไหนดี"แก้วพูดก่อนจะกดรีโมทเปิดทีวีดู

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

__________________________________________________________________________________

 

 

 

แก้วให้โอกาสพิชชี่เเล้ว เเล้วแก้วจะเปลื่ยนจากโทโมะมาหาพิชชี่ได้หรือเปล่าต้องติดตาม

 

 

เม้นกันเยอะน้าาา

 

 

ขอบคุณทุกคอมเม้นคร้าบบบบ

 

 

เเละก็ขอบคุณคนที่โหวตด้วยน้า