สงครามรักร้าย..สุดท้ายคือเธอ!
9.7
เขียนโดย TKda
วันที่ 28 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 เวลา 19.30 น.
35 ตอน
1013 วิจารณ์
58.16K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 28 เมษายน พ.ศ. 2557 13.42 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
31) ความในใจของพิชชี่
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความคริสต์มาส...คริสต์มาส อา...นี่ก็เพิ่งเดือนพฤศจิกายนเองนี่นายังเหลือเวลาอีกนาน
ชั้นนอนเล่นอยู่คนเดียวเเละเผลอนึงถึงผู้ชายห้องข้างๆที่พึ่งจะเก็ยข้าวของย้ายออกไปเมื่อไม่กี่นาทีที่เเล้ว พี่โทโมะกลับไปอยู่คอนโด ของตัวเอง ชั้นไม่ได้เเม้กระทั่งล่ำลาเขาเลยด้วยซ้ำเพราะไม่รู้ว่าควรจะพูดยังไง
ลาก่อนค่ะ
โชคดีนะค่ะ
เเล้วพบกันใหม่
ชั้นจะดูพิชชี่ดีๆ นะค่ะ
ไม่ๆชั้นพูดออกมาไม่ได้สักประโยคที่คิดเอาไว้ในใจ ถึงจะยื่นคำขาดว่าจะไม่ยุ่งกับเค้าอีกเเต่จะกันมาสนใจพิชชี่เเทนเเต่เอาเข้าจริงชั้นทำมันไม่ได้ ชั้นฝังใจ ชั้นฝังใจกับพี่โทโมะ ชั้นเลิกชอบเค้าไม่ได้ T^T
ชั้นเปิดโน้ตบุ๊คที่ไม่ได้ใช่มาเป็นเวลานานเเละสิ่งเเรกที่ชั้นต้องทำคือ เเน่นอนว่ามันต้องเป็นการกดปุ่มเปิดอยู่เเล้วจริงมั้ย หึชั้นไม่ได้กะจะกวนหรืออะไรหรอกนะ เเต่มันต้องกดจริงๆไม่งั้นเครื่องมันก็จะไม่เปิด เเละอย่างที่สองที่ชั้นจะต้องทะมัน คือ การล็อกอินเข้าเว็บบอร์ดของเเฟนคลับพี่โทโมะมันเป็นสิ่งทั้ชั้นไม่ควรทำลงไปในเวลานี้ เพราะยิ่งเห็นมันก็ยิ่งทำให้ชั้นคิดถึงเขา เเต่ชั้นทำมันลงไปแล้ว
แป๊ก...แป๊ก...
เสียงคุ้นเคยดังขึ้นที่ระเบียง ชั้นลุกจากที่นอน เปิดประตูเดินผ่านห้องรับเเขกก่อนจะออกไปที่ระเบียง อย่าสงสัยว่าทำไมชั้นถึงได้หูดีได้ยินเสียงนี่ทุกครั้งที่อยู่ในห้อง ก็เพราะว่าพิชชี่ใช้ก้อนกรวดยิงใส่กระจกน่ะสิมันจึงไม่ได้เบาเกินกว่าจะได้ยิน เเต่ถ้าวันไหนกระจกห้องชั้นแตกขึ้นมา ชั้นจะเรียกเขามาชดใช้ T_T
"ไง"พิชชี่ทักขึ้นเมื่อแก้วเดินออกมาที่ระเบียงเเล้วเงยหน้าขึ้นไปมองที่ชั้นสิบเอ็ด
"หวัดดี"แก้วพูด
"ขอโทษนะที่ก่อเรื่องในวันนั้นเเล้วชั้นไม่ได้โผล่หน้ามาให้เห็นเลย พอดีหนังเริ่งฉายเเล้วมันยุงๆน่ะ"พิชชี่พูด
"ช่างเถอะ"แก้วบอก
"เธอคงรู้เรื่องทุกอย่างหมดเเล้วสินะ เธอเกลียดชั้นหรือเปล่า"พิชชี่ถาม
"ไม่รู้สิ ชั้นไม่รู้ว่าควรจะทำยังไง ไม่รู้ว่าชั้นควรจะรู้สึกยังไง"แก้วพูดไปตามความคิด พิชชี่เเละแก้วต่างก็เงียบกันไปสักพัก ต่างคนต่างไม่ได้พูดอะไร
"ชั้นรู้ว่าพี่ไม่ได้อยู่ที่นี่เเล้ว เธออาจจะเห็นว่าชั้นเป็นึนเห็นแก่ตัว เเต่แก้ว.."
"..."
"ให้ชั้นชอบเธอได้มั้ย"
ชั้นอึกอักเล็กน้อยเพราะไม่คิดว่าเขาจะพูดปรพโยคนี้ออกมา
"...เเต่ชั้นไม่ได้ชอบนายนะ..."
ชั้นขอเลือกที่จะพูดความจริงออกไป ใช่ชั้นไม่ได้ชอบเขา ชั้นน่ะ...ชั้นน่ะ...ชอบพี่โทโมะพี่ชายของเขาต่างหาก
"..ชั้นรู้...ชั้นรู้ รู้ว่าเธอชอบพี่ เเต่ชั้นยังดึงดันที่จะได้เธอมา ชั้นยอมรับว่าวันแรกที่ะพี่มาอยู่ที่นี่มันทำให้ชั้นรู้สึกอิจฉาพี่มากเเค่ไหนจำวันนั้นได้มั้ย ที่ชั้นเรียกเธอเเต่เธอไม่ออกมา"พิชชี่พูด
ชั้นนึกถึงวันแรกที่พี่โทโมะมาอยู่ที่คอนโดนี่ครั้งเเรก คืนนั้นมันมีเสียงดัง แป๊ก เเต่ชั้นก็ไม่ได้ออกไปดู ถึงเเม้ว่าจะรู้คนที่ทำเสียงนี้ให้เกิดขึ้นคือใครก็ตาม
"ชั้นยิงก้อนกรวดมาที่ระเบียงห้องเธอหลายต่อหลายรอบเเต่ฌธฮก็ยังไม่ออกมา ตอนที่ชั้นกำลังจะถอดใจ จู่ๆ บานเลื่อนก็เปิดออก เเต่คนที่เดินมาอยู่ที่ระเบียงกลับกลายมาเป็นพี่ชั้นเอง ชั้นตกใจมาก พี่จึงเล่าเรื่องทั้งหมดให้ชั้นฟังเเละหลังจากวันนั้นชั้นก็เอาแต่ทวงสัญญาที่เราเคยสัญญากันไว้ตอนเด้ก"
"...."ชั้นยืนเงียบฟังทุกอย่างที่พิชชี่พูดโดยที่ได้ได้ขัดอะไรเลย
"ถึงเเม้ว่าพี่ทำเหมือนไม่ยอมในตอนแรก เเต่ชั้นก็ทำให้เขายอมจนได้โดยบอกว่าจะเลิกเป็นดาราถ้าพี่ไม่ยอม"พิชชี่พูดต่อ
"นี่นายพูดอย่างนั้นจริงๆ หรอ"แก้วถามไปเพราะไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่พิชชี่พูดออกมา
"ใช่ ชั้นขู่เขาเเบบนั้นเพราะรู้ว่ายังไงพี่ก็ต้องยอมเเน่ๆ พี่ดูเหมือนจะเเข็งเเต่จริงๆข้างในอ่อนกว่าที่ใครๆ คิด"
"..."
"แก้ว เธอไม่คิดจะหันมามองชั้นบ้างเลบหรอ ชั้นรักเธอนะ เเม่ตอนที่ชั้นไปเรียนต่อที่ต่างประเทศชั้นยังไม่เลิกคิดถึงเธอเลย ตอนแรกชั้นคิดว่ามันก็เเค่รักแรกของเด็กๆ ที่ไม่นานก็คงลืม เเต่สุดท้ายชั้นก็ลืมเธอไม่ได้จนถึงตอนนี้ ชั้นไม่เคนลืมเธอได้เลย"
"พิชชี่...ชั้นเองก็เหมือนกัน จำวันนั้นได้มั้ยวันที่เราอยู่ในสนามเด้กเล่นวันนั้นได้หรือเปล่า คนที่ชั้นพูดถึง พูดให้นายฟังตอนนั้นคือพี่โทโมะ"แก้วบอก
"หรอ...ที่ชั้ยบอกเธอในวันนั้นชั้นหมายถึงเธอ เธอคือรักเเรกพบที่ชั้นเชื่อมาจนถึงตอนนี้ไงล่ะ ^^"พิชชี่พูดเเล้วยิ้มมาให้แก้ว
"เเต่เรารู้จักกันไม่มากพอด้วยซ้ำ"
ชั้นรู้ ว่าชั้นควรจะดึใจที่มีคนอย่างพิชชี่มาชอบ เเต่มีอะไรบางอย่างกลับทำให้ชั้นไม่ได้รู้สึกเเบบนั้น
"เเล้วที่เธอชอบพี่ของชั้น เธอรู้จักเบามากพอเเล้วหรอ"พิชชี่ย้อมถาม
"รู้สิ...ชั้นรู้จักเขาในหลายๆมุมหลังจากที่ได้ใกล้ชิดกัน เเต่ก่อนหน้านั้นชั้นแอบดูพราโทโมะอยู่ที่หน้าโรงเรียนทุกวัน ชั้นเห็นเขาช่วยคนแก่ข้ามถนน เเละชั้นก็ได้เห็นหลายๆอย่าง"
ชั้นพุดออกไปเเล้วนึกถึงวันที่ชั้นได้เห็นมุมห่างๆของพี่โทโมะ เเละคิดว่าหลายคนอาจจะไม่เคยเห็น
"ถ้าเธอให้เวลา ชั้นอยากเเสดงให้เธอเห็นว่าชั้นสามารถเป็นคนที่จะยืนเคียงข้างเธอได้เช่นกัน"พิชชี่พูด
ชั้นมองลงไปข้างล่างจากชั้นสิบที่ชั้นยืนอยู่มองเห็นผู้คนตัวเล็กๆ เดินกันวุ่นวาย
"อย่าเสียเวลากันชั้นเลย นายเป็นถึงดาราดัง ส่วนชั้นเป็นผู้หญิงธรรมดา"แก้วพูดทั้งที่ยังมองลงไปข้างล่าง
"ชั้นไม่เคนสนใจเรื่องนั้น.."
"..."
"ขอร้องละแก้ว เวลาอยู่กับชั้นช่วยมองว่าชั้นเป็นผู้ชายธรรมดาๆคนนึงได้มั้ย"
"..."ชั้นรู้ว่าที่เขาพูดแบบนี้เขาต้องการอะไร เเต่ตอนนี้ ในใจของชั้นมันไม่มีที่ว่างจะให้ใครเข้ามาย่างกายอีกเเล้ว
"ชั้นขอเวลาไม่นาน พอโปรโมตหนังชั้นที่ไทยเสร็จเเล้วชั้นจะกลับฝรั่งเศษ"
"..."
"เพราะงั้น ระหว่างนี้ช่วยคบกับชั้น หน่อยได้มั้ย"
"..."คำถามของเขาทำให้ชั้นเเทบสำลัก
"ชั้นอยากลองดู ว่าชั้นจะทำให้เธอเปลื่ยนใได้บ้างหรือเปล่า"
"..."
"ให้โอกาสชั้นนะ"
"ก็ได้ เเต่ถ้าถึงเวลานั้น ชั้นยังไม่เปลื่ยนใจ นายจะปล่อยให้ชั้นชอบพี่โทโมะเหมือนเดิมได้หรือเปล่า"แก้วเงยหน้าขึ้นมาถาม
"ได้สิ เพราะถือว่าชั้นพยายามอย่างที่สุดเเล้ว"
"สัญญษนะ"
"อื้อ สัญญา^^"พิชชี่พูดเเล้วยิ้มให้แก้วอย่างอ่อนโยน
ชั้นรู้ว่ามันอาจจะเป็นเรื่องที่ไม่สมควรรับปากเเบบนั้นออกไป เเต่ชั้นเองก็ไม่รู้ว่าจะทนอยู่ในสภาพนี้ได้านเเค่ไหน ที่ชั้นให้โอกาสพิชชี่ก็เพราะชั้นรู้ รู้ความรู้สึกแบบเขาได้ดี เพราะชั้น ชั้นกำลังเป็นมันอยู่
"เธออยากไปเที่ยวมั้ย"พิชชี่กระโดดลงมาจาดชั้นสิบเอ้ดมายืนที่ตรงหน้าแก้วก่อนจะถาม
"นายจะปปลอมตัวอีกงั้นหรอ"แก้วถามเเล้วพาพิชชี่มานั่งที่ห้องรับเเขก
"คงงั้น"
"ไม่เอาดีกว่า ชั้นไม่รู้ว่าจะไปที่ไหนดี"แก้วพูดก่อนจะกดรีโมทเปิดทีวีดู
__________________________________________________________________________________
แก้วให้โอกาสพิชชี่เเล้ว เเล้วแก้วจะเปลื่ยนจากโทโมะมาหาพิชชี่ได้หรือเปล่าต้องติดตาม
เม้นกันเยอะน้าาา
ขอบคุณทุกคอมเม้นคร้าบบบบ
เเละก็ขอบคุณคนที่โหวตด้วยน้า
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ