สงครามรักร้าย..สุดท้ายคือเธอ!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"อ๊ะ! นั่น! ดัมมี่ของทั้งสองโรงเรียนนี่นา"

 

 

 

 

 

"เอีะ วันนี้วันตัดสินนิ"

 

 

 

 

 

"เเล้วใครชนะน่ะO_O"

 

 

 

 

 

เสียงฮือฮาดังขึ้นทันทีที่พวกเราเดินมาในระเเวกโรงเรียนใกล้กับสถานที่นัดพบ ซึ้งก็คือลานกล้างเอาไว้สำหรับออกกำลังกายหรือทำกิจกรรมต่างๆ ซึ่งอยู่ใกล้ๆ กับสวนสาธารณะ

 

 

 

 

ผู้เข้าร่วมทั้งหกคนยืนประจำที่ของตัวเอง ชั้นมองพี่กวินสีหน้าไม่ค่อยพอใจนัก เเต่ก็ไม่ต่างจากพี่ทีเจ เเละใบหน้าของพวกเขามีรอยฟกช้ำเยอะมากเเละน่ากลัวกว่าพี่โทโมะเเละพี่ป๊อปหลายเท่า ทั้งสองฝ่ายมองหน้ากันด้วยสายตาเชือดเฉือน เเละมีเสียงกรี๊ดดังขึ้น เเละพวกนักเรียนทั้งสองโรงเรียนยืนมุงกันดูเหมือนดูมวย มันเริ่มมุงกันเป็นวง ใหญ่

 

 

 

 

 

"วันที่ชั้นบอกติกา.."รุ่นพี่ที่โรงเรียนชั้นพูดขึ้น"ชั้นไม่ได้บอกเอาไว้ว่าเวลาหมดเมื่อไหร่เพราะฉะนั้นเกมมันยังไม่จบ"

 

 

 

 

 

ว่าไงนะ O_O!

 

 

 

 

 

ชั้นเเทบตาเหลือกทันทีที่ได้ยินประโยคนั้น มีเสียงฮือฮาจากบรรดาไทยมุง ชั้นหันไปมองเห็นพี่กวินที่ยิ้มสนุกสนานราวกับว่ามันสนุก

 

 

 

 

 

พลั่ก!

 

 

 

 

 

เเละในตอนนั้น พี่กวินก็พุ่งเข้าหาพี่โทโมะ เเละเป็นพี่เคนตะที่ซัดหมัดหนักๆเข้าที่หน้าของพี่กวินที่จะเข้ามาทำร้ายพี่โทโมะอย่างไม่ลังเล เเละพวกผู้ชายก็พุ่งเข้าหากันอย่างน่ากลัว ชั้นได้ยินเสียงเนื้อกระทบเนื้อกันดังสนั่น

 

 

 

 

 

บรรดาพวกไทยมุงเริ่งถอยห่าง ที่กลางวงนั้นชั้นเห็นพี่โทโมะสู้กับพี่กวินอย่างดุเดือด ชั้นไม่ชอบเลยเวลาที่เขาต้องมีเลือด มีรอยฟกช้ำที่หน้า มันทำให้ชั้นรู้สึกเจ็บขึ้นมาดื้อๆ

 

 

 

 

 

"เราอย่าดูกันเลย ชั้นกลัวยังไงไม่รู้"

 

 

 

 

 

"ชั้นก็กลัว ชั้นไม่ชอบเวลาผู้ชายสู้กันเลย"

 

 

 

 

 

ชั้นได้ยินเสียงผู้หญิงสองคนคุยกันข้างหลังเบาๆ

 

 

 

 

 

ทำยังไงดี ชั้นเองก็ไม่ชอบ ไม่อยากให้มันมีเรื่องเเบบนี้เลยสักนิด

 

 

 

 

 

"...หยุดเถอะค่ะ!"แก้วหลับตาปี๋เเล้วตะโกนคำนั้นออกไป

 

 

 

 

 

"ผู้หญิงไม่เกี่ยวอย่ายุ่ง"มีเสียงตะโกนกลับมา

 

 

 

 

 

"เเล้วถ้าเป็นชั้นละเกี่ยวมั้ย"ตอนนั้นเองที่ทุกคนได้เเต่อ้าปากค้าง บบรรดพวกไทยมุงแหวกออกเป็นเส้นทางเดินสองคน อีกฝ่ายน่าจะเป็นฝ่ายปกครองของโรงเรียนพี่โทโมะเเละอีกฝ่ายเป็นฝ่ายปกครองของโรงเรียนชั้น

 

 

 

 

 

"พวกเธอคิดว่าตัวเองกำลังทำอะไรกันอยู่!"

 

 

 

 

 

"..."

 

 

 

 

 

"ทะเลาะกันเเบบนี้ไม่อายคนอื่นเขาบ้างหรือไง!"อาจารย์ของโรงเรียนแก้วพุด

 

 

 

 

 

"คิดว่าสู้กันเเบบนี้มันได้อะไร! ไหนบอกชั้นมาสิ้!"อาจารย์ของพี่โทโมะพูด

 

 

 

 

 

"ไหนวันนั้นบอกว่ากำลังสานสัมพันธ์กันเเล้วนี่มันอะไร!"

 

 

 

 

 

"ครูจะไม่ขอพุดอะไรมาก!"

 

 

 

 

 

เเละความเงียบก็เข้าปกคลุม อาการใบ้กิน มันเป็นกับทุกคน ไม่มีใครพูดอะไรออกมาเเม้เเต่คำเดียว

 

 

 

 

 

 

"..."

 

 

 

 

 

 

"ครูไม่อาจเข้าใจความรู้ของพวกเธอที่ต้องสู้กัน เเต่ครูอยากจะถามพวกเธอว่า พสกเธอได้อะไรจากชัยชนะครั้งนี้อย่างนั้นหรอ.."

 

 

 

 

 

"..."

 

 

 

 

 

"พวกเธอไม่พอใจอีกฝ่าย ิาจจะรู้สกไม่ถูกชะตาหรืออะไรก็ตาม เเต่สุดท้ายเเล้วการต้อสู้เพื่อเอาชนะ มันจะมีอะไรนอกจากการสูญเสีย พวกเธอมีเเต่ต้องเจ็บเเละบาดหมางกันเท่านั้น"

 

 

 

 

 

"เเต่พวกนั้นเคนทำให้โรงเรียนเราเจ็บตัว เรายอมไม่ได้! เราต้องแก้นเเค้น"รุ่นพี่คนนึงในโรงเรียนชั้นพุดขึ้นจากความเงียบที่คลอบงำ

 

 

 

 

 

"เเล้วการแก้เเค้นของพวกเธอคือต้องมาเจ็บตัวซ้ำอีกงั้นหรอ ถ้าไม่มีใครคิดจะหยุดมันก็จะมีเเต่พวกเธอ ที่ต้องเจ็บเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ"

 

 

 

 

 

"..."

 

 

 

 

 

 

"ชัยชนะ ไม่ได้ทำให้คนเรามีความสุขเสมอไปหรอกนพ บางทีอาจจะค้นพบความสุขในความพ่ายเเพ้ก็ได้ คนชนะไม่ใช่คนที่เก่ง เเต่เป็นคนที่รู้จักให้อภัย"

 

 

 

 

 

 

"..."

 

 

 

 

 

 

"สิ่งที่พวกเธอต้องการไม่ใช่การแก้เเค้นเเ่คือการให้อภัย"

 

 

 

 

 

 

เหมือนกับเวลาหยุดไปชั่วขณะคำพูดของอาจารย์ทำให้สติของทุกคนกลับมาไม่มากก็น้อย ชั้นเห็นพี่โทโมะคลายมือจากคอปกพี่กวิน ส่วนพี่กวินเองก็มีสีหน้าอ่อนลงเล็กน้อย

 

 

 

 

 

 

"พวกเธออาจะไม่เข้าใจหรืออาจจะไม่เชื่อสิ่งที่ครุพูดใจวันนี้ เเต่ในวันต่อๆไป ครูเชื่อว่าพวกเธอจะต้องเข้าใจ"

 

 

 

 

 

 

"เเต่อย่าคิดว่าพวกเธอจะรอด!  พวกเธอทุกคนต้องถูกลงโทษรวมถึงพวกที่มามุงดูด้วย"อาจารย์ของโรงเรียนพี่โทโมะที่เงียบอยู่นานก็พุดขึ้น ตามมาด้วยเสียงถอนหายใจเเละบ่นออกมาเบาๆ

 

 

 

 

 

 

"ต้องโดนลงโทษด้วยหรอเนี่ย"

 

 

 

 

 

 

"เเค่มายืนดูเองนะ T^T"

 

 

 

 

 

 

"ในเมื่อรักพวกพ้อง ถ้าโดนก็ต้องโนด้วยกัน ห้ามบ่นเด็ดขาด!"เหมือนอาจารย์จะได้ยินสิ่งที่บ่นๆเหล่านั้น

 

 

 

 

 

 

"โดนวันคริสต์มาสนี้ สองโรงเรียน จะต้องมาร่วมกันจัดงานที่ลานกว้างนี้ก่อนวันหยุดยาว พวกเธอต้องมาช่วยกันขายช็อกโกแลตให้ได้ตามเป้าหมายซึ่งก็คือ 2000 ชิ้น!"

 

 

 

 

 

 

"อะไีรนะO_O!"ทุกคนที่ยืนอยู่ต่างพร้อมใจกันประสานเสียงออกมา

 

 

 

 

 

 

"ได้ยินไม่ผิดหรอก สอบเสร็จเมื่อไหร่พวกเธอเตรียมงานให้เรียบร้อยภายในเจ็ดวัน ถ้าขายไม่ได้เป้าที่กำหนดไว้ พวกเธอจะต้องทำบทลงโทษด้วยวิธีอื่นต่อไป ถ้าได้ ก็จะถือว่าพวกเธอพ้นโทษเเล้วกัน"

 

 

 

 

 

ถึงเเม้ว่ามันจะใกล้คริสต์มาสเเล้วก็เถอะ ทุกคนคงจะฮืฮาหาซื้อช็อกโกเเลตเเน่ๆ เเต่สองพันชิ้นเนี่ย ไม่มากไปหน่อยเหรอที่จะขายได้หมดเกลี้ยงน่ะ T_T

 

 

 

 

 

 

"ชั้นว่าอาจารย์หาเงินเข้าโรงเรียนแหงๆ"

 

 

 

 

 

 

"ชั้นก็ว่างั้นแหละ-0-"เสียงซุบซิบดังขึ้น หลังจากที่อาจารย์ทั้งสองคนเดินออกไปจากกลางวงใหญ่นี้เเล้ว

 

 

 

 

 

 

"ไงละแก้ว หึ บทลงโทษถึงจะติ๊วต๊องเเต่ก็ยากใช่เล่นนะเนี่ย"ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

"ปวดจิตเลยอ่ะฟางT^T"แก้วพุด

 

 

 

 

 

 

"แก้วเดี๋ยวชั้นไปดุพี่ป๊อปก่อนนะ"ฟางพูดเเล้วกำลังจะเดินเข้าไปหาป๊อปปี้เเต่ถูกแก้วรั้งไว้

 

 

 

 

 

 

"ฟางบอกแก้วมาเดี๋ยวนี้ว่า ระหว่าฟางกับพี่ป๊อปตอนนี้มันเป็นมายังไง"แก้วถามเเล้วมองหน้าฟางที่ตอนนี้กำลังสูบฉีดเลือดจนจะมีควันขึ้นมาอยู่เเล้ว -0-

 

 

 

 

 

 

"ก็แบบ.."ฟางพุดเเล้วใช่ปลายเท้าเขี้ยใบไม้ที่อยู่บนพื้น

 

 

 

 

 

 

"...."ชั้นกำลังรอคำตอบฟางอย่างใจจดใจจ่อ

 

 

 

 

 

 

"แฟน"ป๊อปปี้ที่โผล่มาจากข้างหลังฟางกูพูดทำให้ฟางหันหน้าไปอย่าฉับพัน หน้าป๊อปปี้ที่เกือบจะกอมแก้มฟางอยู่เเล้วเเล้วยิ่งฟางหันฟน้าไป ป๊อปปี้ก็จุ๊บเข้าที่แก้วของฟางเต็มๆ จนฟางกระโดดออกห่างแทบไม่ทัน

 

 

 

 

 

 

"พะ พี่ป๊อปบ้าทำอะไรเนี่ย"ฟางพูดเเล้วจับแก้มด้วยความเขิน

 

 

 

 

 

 

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!"

 

 

 

 

 

 

"เมื่อกี้พี่ป๊อปฟางว่าเป็นแฟนพี่คนนี้อ่ะแก ไม่จริงใช่มั้ย กรี๊ดดดด!!"

 

 

 

 

 

 

"ชั้นเห็นว่าเมื่อกี้พี่ป๊อปปี้เค้าหอมแก้มกด้วยแก ไม่น่ะ เสียดาย TT"

 

 

 

 

 

 

เเละเสียงฮือฮาก็จับจ้องมาที่ป๊อปปี้เเละฟางที่ตอนนี้ป๊อปปี้ดึงฟางเข้ามาใกล้

 

 

 

 

 

 

ไอ้นี่ ไม่อะไรไม่คิดจะบอกเพื่อนบอกฝู่ ที่ตอนนั้นยังมาร้องไ้ห้เลย -0- ชั้นยังสำคัญอยู่ป่ะว่ะ T^T

 

 

 

 

 

 

"เสียดายพี่ป๊อปอ่ะแกร T^T"

 

 

 

 

 

 

ยังๆ ยังไม่หยุดร่ำไห้ เสียดายคนมีเข้าของเเล้วอีก

 

 

 

 

 

 

"สาวเยอะเหลือเกินนะ"ฟางพุดเเล้วหน้ามุ่ย ดูเพื่อนชั้น T^T อยาเป็นเเบบนี้บ้างง่ะ

 

 

 

 

 

 

"สาวเยอะเเต่แฟนมีคนเดียวนิ"ป๊อปปี้พูด ฟางกอดอกเเล้วหันหน้าไปทางอื่น

 

 

 

 

 

 

ฟอดดด

 

 

 

 

 

 

เเล้วพี่ป๊อปก็ดึงยัยฟางมาหอมเสียงดัง ขอร้องละครับ แก้วอิจฉานะ T^T

 

 

 

 

 

 

"แก เมื่อกี้เค้าหอมกันเสียงดังมากอ่ะ ช้ำใจแปป"

 

 

 

 

 

 

"พะ พี่ป๊อปบ้าคนเยอะเเยะทำบ้าอะไรของพี่เนี่ย"ฟางพุดเเล้วตีป๊อปปี้ด้วยความเขิน

 

 

 

 

 

 

"จะได้รู้ไงว่ารักฟางคนเดียว"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

ดูมันๆ T^T หวานไปละจริงๆ เดี๋ยวก็เตะไปที่อื่นเลย

 

 

 

 

 

 

"คนบ้าฟางไม่พูดด้วยเเล้ว แก้วกลับห้อง!"ฟางหน้าแดงเเล้วฉุกกระชากลากถูแก้วไปตามแรงดึงของฟางที่กำลังเขินอยู่ แก้วก็ได้เเต่ไปตามเเรกดึงของฟาง

 

 

 

 

 

 

เขินเค้า เเล้วมาลงที่ชั้น โอเคเข้าใจ T^T

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

_________________________________________________________________________________

 

 

 

ป๊อปฟางหวานนิดนึง 55555

 

 

 

เม้นกันเยอะๆน้าาาาา

 

 

 

ขอบคุณทุกคอมเม้นคร้าบบบบ