สงครามรักร้าย..สุดท้ายคือเธอ!

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"อ๊ะ! นั่น! ดัมมี่ของทั้งสองโรงเรียนนี่นา"
 
 
 
 
 
"เอีะ วันนี้วันตัดสินนิ"
 
 
 
 
 
"เเล้วใครชนะน่ะO_O"
 
 
 
 
 
เสียงฮือฮาดังขึ้นทันทีที่พวกเราเดินมาในระเเวกโรงเรียนใกล้กับสถานที่นัดพบ ซึ้งก็คือลานกล้างเอาไว้สำหรับออกกำลังกายหรือทำกิจกรรมต่างๆ ซึ่งอยู่ใกล้ๆ กับสวนสาธารณะ
 
 
 
 
ผู้เข้าร่วมทั้งหกคนยืนประจำที่ของตัวเอง ชั้นมองพี่กวินสีหน้าไม่ค่อยพอใจนัก เเต่ก็ไม่ต่างจากพี่ทีเจ เเละใบหน้าของพวกเขามีรอยฟกช้ำเยอะมากเเละน่ากลัวกว่าพี่โทโมะเเละพี่ป๊อปหลายเท่า ทั้งสองฝ่ายมองหน้ากันด้วยสายตาเชือดเฉือน เเละมีเสียงกรี๊ดดังขึ้น เเละพวกนักเรียนทั้งสองโรงเรียนยืนมุงกันดูเหมือนดูมวย มันเริ่มมุงกันเป็นวง ใหญ่
 
 
 
 
 
"วันที่ชั้นบอกติกา.."รุ่นพี่ที่โรงเรียนชั้นพูดขึ้น"ชั้นไม่ได้บอกเอาไว้ว่าเวลาหมดเมื่อไหร่เพราะฉะนั้นเกมมันยังไม่จบ"
 
 
 
 
 
ว่าไงนะ O_O!
 
 
 
 
 
ชั้นเเทบตาเหลือกทันทีที่ได้ยินประโยคนั้น มีเสียงฮือฮาจากบรรดาไทยมุง ชั้นหันไปมองเห็นพี่กวินที่ยิ้มสนุกสนานราวกับว่ามันสนุก
 
 
 
 
 
พลั่ก!
 
 
 
 
 
เเละในตอนนั้น พี่กวินก็พุ่งเข้าหาพี่โทโมะ เเละเป็นพี่เคนตะที่ซัดหมัดหนักๆเข้าที่หน้าของพี่กวินที่จะเข้ามาทำร้ายพี่โทโมะอย่างไม่ลังเล เเละพวกผู้ชายก็พุ่งเข้าหากันอย่างน่ากลัว ชั้นได้ยินเสียงเนื้อกระทบเนื้อกันดังสนั่น
 
 
 
 
 
บรรดาพวกไทยมุงเริ่งถอยห่าง ที่กลางวงนั้นชั้นเห็นพี่โทโมะสู้กับพี่กวินอย่างดุเดือด ชั้นไม่ชอบเลยเวลาที่เขาต้องมีเลือด มีรอยฟกช้ำที่หน้า มันทำให้ชั้นรู้สึกเจ็บขึ้นมาดื้อๆ
 
 
 
 
 
"เราอย่าดูกันเลย ชั้นกลัวยังไงไม่รู้"
 
 
 
 
 
"ชั้นก็กลัว ชั้นไม่ชอบเวลาผู้ชายสู้กันเลย"
 
 
 
 
 
ชั้นได้ยินเสียงผู้หญิงสองคนคุยกันข้างหลังเบาๆ
 
 
 
 
 
ทำยังไงดี ชั้นเองก็ไม่ชอบ ไม่อยากให้มันมีเรื่องเเบบนี้เลยสักนิด
 
 
 
 
 
"...หยุดเถอะค่ะ!"แก้วหลับตาปี๋เเล้วตะโกนคำนั้นออกไป
 
 
 
 
 
"ผู้หญิงไม่เกี่ยวอย่ายุ่ง"มีเสียงตะโกนกลับมา
 
 
 
 
 
"เเล้วถ้าเป็นชั้นละเกี่ยวมั้ย"ตอนนั้นเองที่ทุกคนได้เเต่อ้าปากค้าง บบรรดพวกไทยมุงแหวกออกเป็นเส้นทางเดินสองคน อีกฝ่ายน่าจะเป็นฝ่ายปกครองของโรงเรียนพี่โทโมะเเละอีกฝ่ายเป็นฝ่ายปกครองของโรงเรียนชั้น
 
 
 
 
 
"พวกเธอคิดว่าตัวเองกำลังทำอะไรกันอยู่!"
 
 
 
 
 
"..."
 
 
 
 
 
"ทะเลาะกันเเบบนี้ไม่อายคนอื่นเขาบ้างหรือไง!"อาจารย์ของโรงเรียนแก้วพุด
 
 
 
 
 
"คิดว่าสู้กันเเบบนี้มันได้อะไร! ไหนบอกชั้นมาสิ้!"อาจารย์ของพี่โทโมะพูด
 
 
 
 
 
"ไหนวันนั้นบอกว่ากำลังสานสัมพันธ์กันเเล้วนี่มันอะไร!"
 
 
 
 
 
"ครูจะไม่ขอพุดอะไรมาก!"
 
 
 
 
 
เเละความเงียบก็เข้าปกคลุม อาการใบ้กิน มันเป็นกับทุกคน ไม่มีใครพูดอะไรออกมาเเม้เเต่คำเดียว
 
 
 
 
 
 
"..."
 
 
 
 
 
 
"ครูไม่อาจเข้าใจความรู้ของพวกเธอที่ต้องสู้กัน เเต่ครูอยากจะถามพวกเธอว่า พสกเธอได้อะไรจากชัยชนะครั้งนี้อย่างนั้นหรอ.."
 
 
 
 
 
"..."
 
 
 
 
 
"พวกเธอไม่พอใจอีกฝ่าย ิาจจะรู้สกไม่ถูกชะตาหรืออะไรก็ตาม เเต่สุดท้ายเเล้วการต้อสู้เพื่อเอาชนะ มันจะมีอะไรนอกจากการสูญเสีย พวกเธอมีเเต่ต้องเจ็บเเละบาดหมางกันเท่านั้น"
 
 
 
 
 
"เเต่พวกนั้นเคนทำให้โรงเรียนเราเจ็บตัว เรายอมไม่ได้! เราต้องแก้นเเค้น"รุ่นพี่คนนึงในโรงเรียนชั้นพุดขึ้นจากความเงียบที่คลอบงำ
 
 
 
 
 
"เเล้วการแก้เเค้นของพวกเธอคือต้องมาเจ็บตัวซ้ำอีกงั้นหรอ ถ้าไม่มีใครคิดจะหยุดมันก็จะมีเเต่พวกเธอ ที่ต้องเจ็บเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ"
 
 
 
 
 
"..."
 
 
 
 
 
 
"ชัยชนะ ไม่ได้ทำให้คนเรามีความสุขเสมอไปหรอกนพ บางทีอาจจะค้นพบความสุขในความพ่ายเเพ้ก็ได้ คนชนะไม่ใช่คนที่เก่ง เเต่เป็นคนที่รู้จักให้อภัย"
 
 
 
 
 
 
"..."
 
 
 
 
 
 
"สิ่งที่พวกเธอต้องการไม่ใช่การแก้เเค้นเเ่คือการให้อภัย"
 
 
 
 
 
 
เหมือนกับเวลาหยุดไปชั่วขณะคำพูดของอาจารย์ทำให้สติของทุกคนกลับมาไม่มากก็น้อย ชั้นเห็นพี่โทโมะคลายมือจากคอปกพี่กวิน ส่วนพี่กวินเองก็มีสีหน้าอ่อนลงเล็กน้อย
 
 
 
 
 
 
"พวกเธออาจะไม่เข้าใจหรืออาจจะไม่เชื่อสิ่งที่ครุพูดใจวันนี้ เเต่ในวันต่อๆไป ครูเชื่อว่าพวกเธอจะต้องเข้าใจ"
 
 
 
 
 
 
"เเต่อย่าคิดว่าพวกเธอจะรอด!  พวกเธอทุกคนต้องถูกลงโทษรวมถึงพวกที่มามุงดูด้วย"อาจารย์ของโรงเรียนพี่โทโมะที่เงียบอยู่นานก็พุดขึ้น ตามมาด้วยเสียงถอนหายใจเเละบ่นออกมาเบาๆ
 
 
 
 
 
 
"ต้องโดนลงโทษด้วยหรอเนี่ย"
 
 
 
 
 
 
"เเค่มายืนดูเองนะ T^T"
 
 
 
 
 
 
"ในเมื่อรักพวกพ้อง ถ้าโดนก็ต้องโนด้วยกัน ห้ามบ่นเด็ดขาด!"เหมือนอาจารย์จะได้ยินสิ่งที่บ่นๆเหล่านั้น
 
 
 
 
 
 
"โดนวันคริสต์มาสนี้ สองโรงเรียน จะต้องมาร่วมกันจัดงานที่ลานกว้างนี้ก่อนวันหยุดยาว พวกเธอต้องมาช่วยกันขายช็อกโกแลตให้ได้ตามเป้าหมายซึ่งก็คือ 2000 ชิ้น!"
 
 
 
 
 
 
"อะไีรนะO_O!"ทุกคนที่ยืนอยู่ต่างพร้อมใจกันประสานเสียงออกมา
 
 
 
 
 
 
"ได้ยินไม่ผิดหรอก สอบเสร็จเมื่อไหร่พวกเธอเตรียมงานให้เรียบร้อยภายในเจ็ดวัน ถ้าขายไม่ได้เป้าที่กำหนดไว้ พวกเธอจะต้องทำบทลงโทษด้วยวิธีอื่นต่อไป ถ้าได้ ก็จะถือว่าพวกเธอพ้นโทษเเล้วกัน"
 
 
 
 
 
ถึงเเม้ว่ามันจะใกล้คริสต์มาสเเล้วก็เถอะ ทุกคนคงจะฮืฮาหาซื้อช็อกโกเเลตเเน่ๆ เเต่สองพันชิ้นเนี่ย ไม่มากไปหน่อยเหรอที่จะขายได้หมดเกลี้ยงน่ะ T_T
 
 
 
 
 
 
"ชั้นว่าอาจารย์หาเงินเข้าโรงเรียนแหงๆ"
 
 
 
 
 
 
"ชั้นก็ว่างั้นแหละ-0-"เสียงซุบซิบดังขึ้น หลังจากที่อาจารย์ทั้งสองคนเดินออกไปจากกลางวงใหญ่นี้เเล้ว
 
 
 
 
 
 
"ไงละแก้ว หึ บทลงโทษถึงจะติ๊วต๊องเเต่ก็ยากใช่เล่นนะเนี่ย"ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
"ปวดจิตเลยอ่ะฟางT^T"แก้วพุด
 
 
 
 
 
 
"แก้วเดี๋ยวชั้นไปดุพี่ป๊อปก่อนนะ"ฟางพูดเเล้วกำลังจะเดินเข้าไปหาป๊อปปี้เเต่ถูกแก้วรั้งไว้
 
 
 
 
 
 
"ฟางบอกแก้วมาเดี๋ยวนี้ว่า ระหว่าฟางกับพี่ป๊อปตอนนี้มันเป็นมายังไง"แก้วถามเเล้วมองหน้าฟางที่ตอนนี้กำลังสูบฉีดเลือดจนจะมีควันขึ้นมาอยู่เเล้ว -0-
 
 
 
 
 
 
"ก็แบบ.."ฟางพุดเเล้วใช่ปลายเท้าเขี้ยใบไม้ที่อยู่บนพื้น
 
 
 
 
 
 
"...."ชั้นกำลังรอคำตอบฟางอย่างใจจดใจจ่อ
 
 
 
 
 
 
"แฟน"ป๊อปปี้ที่โผล่มาจากข้างหลังฟางกูพูดทำให้ฟางหันหน้าไปอย่าฉับพัน หน้าป๊อปปี้ที่เกือบจะกอมแก้มฟางอยู่เเล้วเเล้วยิ่งฟางหันฟน้าไป ป๊อปปี้ก็จุ๊บเข้าที่แก้วของฟางเต็มๆ จนฟางกระโดดออกห่างแทบไม่ทัน
 
 
 
 
 
 
"พะ พี่ป๊อปบ้าทำอะไรเนี่ย"ฟางพูดเเล้วจับแก้มด้วยความเขิน
 
 
 
 
 
 
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!"
 
 
 
 
 
 
"เมื่อกี้พี่ป๊อปฟางว่าเป็นแฟนพี่คนนี้อ่ะแก ไม่จริงใช่มั้ย กรี๊ดดดด!!"
 
 
 
 
 
 
"ชั้นเห็นว่าเมื่อกี้พี่ป๊อปปี้เค้าหอมแก้มกด้วยแก ไม่น่ะ เสียดาย TT"
 
 
 
 
 
 
เเละเสียงฮือฮาก็จับจ้องมาที่ป๊อปปี้เเละฟางที่ตอนนี้ป๊อปปี้ดึงฟางเข้ามาใกล้
 
 
 
 
 
 
ไอ้นี่ ไม่อะไรไม่คิดจะบอกเพื่อนบอกฝู่ ที่ตอนนั้นยังมาร้องไ้ห้เลย -0- ชั้นยังสำคัญอยู่ป่ะว่ะ T^T
 
 
 
 
 
 
"เสียดายพี่ป๊อปอ่ะแกร T^T"
 
 
 
 
 
 
ยังๆ ยังไม่หยุดร่ำไห้ เสียดายคนมีเข้าของเเล้วอีก
 
 
 
 
 
 
"สาวเยอะเหลือเกินนะ"ฟางพุดเเล้วหน้ามุ่ย ดูเพื่อนชั้น T^T อยาเป็นเเบบนี้บ้างง่ะ
 
 
 
 
 
 
"สาวเยอะเเต่แฟนมีคนเดียวนิ"ป๊อปปี้พูด ฟางกอดอกเเล้วหันหน้าไปทางอื่น
 
 
 
 
 
 
ฟอดดด
 
 
 
 
 
 
เเล้วพี่ป๊อปก็ดึงยัยฟางมาหอมเสียงดัง ขอร้องละครับ แก้วอิจฉานะ T^T
 
 
 
 
 
 
"แก เมื่อกี้เค้าหอมกันเสียงดังมากอ่ะ ช้ำใจแปป"
 
 
 
 
 
 
"พะ พี่ป๊อปบ้าคนเยอะเเยะทำบ้าอะไรของพี่เนี่ย"ฟางพุดเเล้วตีป๊อปปี้ด้วยความเขิน
 
 
 
 
 
 
"จะได้รู้ไงว่ารักฟางคนเดียว"ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
ดูมันๆ T^T หวานไปละจริงๆ เดี๋ยวก็เตะไปที่อื่นเลย
 
 
 
 
 
 
"คนบ้าฟางไม่พูดด้วยเเล้ว แก้วกลับห้อง!"ฟางหน้าแดงเเล้วฉุกกระชากลากถูแก้วไปตามแรงดึงของฟางที่กำลังเขินอยู่ แก้วก็ได้เเต่ไปตามเเรกดึงของฟาง
 
 
 
 
 
 
เขินเค้า เเล้วมาลงที่ชั้น โอเคเข้าใจ T^T
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
_________________________________________________________________________________
 
 
 
ป๊อปฟางหวานนิดนึง 55555
 
 
 
เม้นกันเยอะๆน้าาาาา
 
 
 
ขอบคุณทุกคอมเม้นคร้าบบบบ