So Cute !! ยัยจอมจุ้นป่วนหัวใจนายมาเฟีย

8.6

เขียนโดย BrownieSweet

วันที่ 26 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 เวลา 19.24 น.

  57 session
  414 วิจารณ์
  121.07K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 14 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 14.44 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

51) กลิ่นของความรัก

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 
 
 
                " ไอ่ป๊อป ไอ่ป๊อปว้อยยยย " เขื่อนเขย่าตัวป๊อปปี้ที่คลุมโปรงหนีเขา " โอ๊ยๆๆ อะไรของแกว้ะ ห๊ะ ? " ป๊อปปี้หัวเสียเมื่อเขื่อนดึงผ้าห่มออก " วันนี้แกต้องออกไปข้างนอกกับฉัน! " เขื่อนพูดก่อนจะดึงป๊อปปี้ให้ลุกขึ้น " ไปไหนว้ะ ? ไม่ได้ว้อย! "
 
 
 
               " ไม่งั้นฉันจะโทรไปรายงานยัยฟางว่าแกอนุญาตให้ยัยแคทมาเป็นผู้จัดการร้านแทนพี่มด " เขื่อนขู่ป๊อปปี้ที่นั่งสัปหงกอยู่ " อะไรของแกว้ะ ? ก็แคทเขาแค่ขอมาทำงานแกจะอะไรนักว้ะ ห๊ะ ? แล้วนี่แกคิดจะขู่ฉันเรอะไอ่เขื่อน ? ฝากคัพเค้กแปป " ป๊อปปี้ตอบอย่างฉุนๆก่อนจะยอมลุกเข้าห้องน้ำไป
 
 
 
               เขื่อนได้แต่ขำกับท่าทางของป๊อปปี้ เพราะนี้คือไม้ตายเวลาจะบังคับป๊อปปี้เห็นอย่างนั้นน่ะเป็นคนใจอ่อนชิบ ยัยแคทอ้อนนิดอ้อนหน่อยก็ยอมให้มาทำงานเป้ฯผู้จัดการแต่ฟางยังไม่รู้เรื่องนี้เพราะเขาไม่อยากบอกฟางกลัวฟางจะเคืองป๊อปปี้อีกแค่เรื่องคืนนั้นพวกเขาก็แทบจะคานเข่าไปขอโทษฟางอยู่แล้ว
 
 
 
               แล้วนี้ยัยแคทดันเลิกกับไอ่กวินตอนไหนก็ไม่รู้ดันกลับมาแถมทำท่าทีจะเกาะป๊อปปี้ติดนึบอีกแต่ดีที่ป๊อปปี้ไม่ค่อยได้ออกจากห้องนี้สักเท่าไหร่ตั้งแต่ฟางไปป๊อปปี้นอนที่ห้องฟางกับคัพเค้กสลับกับห้องของเขาเป็นประจำ
 
 
 
             กลายเป็นมาเฟียเก็บตัวมีแกเขื่อนที่ไปออกงานต่างๆแทนเขาเพราะนอกจากร้านของฟางกับมหาลัยป๊อปปี้แทบจะไม่ออกจากบ้านยัยแคทถ้าป๊อปปี้ไม่ได้ไปที่ร้านก็หาเรื่องมาหาป๊อปปี้ที่บ้านแต่ดีที่บ้างครั้งเขาอยู่เลยกั้นไม่ให้เจอได้ตอนนี้ป๊อปปี้กำลังอ่อนแอเขาไม่อยากให้ใครหน้าไหนมายุ่งกับเพื่อนเขาทั้งนั้น
 
 
 
            ตั้งแต่วันที่ฟางไปนี้ก็ผ่านมาเกือบเดือนแล้วเขากับฟางคุยกันเกือบทุกวัน โทรคุยบ้าง เฟสไทม์บ้าง ไลน์บ้าง แต่สาบานได้ว่าป๊อปปี้กับฟางนับจากวันที่ป๊อปปี้ไปเยี่ยมฟางคราวนั้นทั้งสองก็ไม่ได้คุยกันอีกเลยแถมป๊อปปี้ยังเปลี่ยนเป็นคนละคนหมกตัวอยู่แต่ในห้องของฟางกับคัพเค้กคุยแต่กับคัพเค้กยิ้มเวลาที่อยู่กับคัพเค้กเท่านั้น
 
 
 
             นอกนั้นก็ไม่มีใครได้เห็นรอยยิ้มของป๊อปปี้เลยมีเพียงแต่หน้านิ่งไร้อารมณ์ของป๊อปปี้ที่ทุกคนจะได้เห็น เขากลายเป็นคนพูดน้อยเหม่อลอย.. " วันนี้แกจะลากฉันไปไหนอีกห๊ะ ? " ป๊อปปี้ที่ออกมาจากห้องน้ำพูดขึ้น " ไปเที่ยว " เขื่อนตอบก่อนจะลุกขึ้น
 
 
 
             " เที่ยว ? เที่ยวไหน ? " ป๊อปปี้ถามก่อนจะเดินมาอุ้มคัพเค้กขึ้น " ไปสยาม " เขื่อนตอบก่อนจะยักไหล่ " ไม่เอาคัพเค้กไปไม่ได้ " ป๊อปปี้พูดอย่างเอาแต่ใจ " ไม่ได้ถ้าแกไม่ไปฉันจะ..." เขื่อนพูดเว้นวรรคก่อนจะยกโทรศัพท์ขึ้นมา
 
 
 
             " เออๆ ไปก็ไปไอ่ขี้ฟ้อง " ป๊อปปี้พูดอย่างหัวเสีย " คัพเค้กเด่ววันนี้หนูอยู่กับพี่น้ำปั่นเนอะ ? เด่วพ่อไปข้างนอกกับอาเขื่อนน้ะเด่วจะรีบกลับมาน้ะครับ " ป๊อปปี้พูดกับเจ้าตัวเล็กในอ้อมกอดอย่างแสนรัก เขื่อนเดินนำออกไป
 
 
 
              " น้ำปั่นเด่วฉันฝากคัพเค้กก่อนน้ะแล้วเด่วจะรีบกลับมา " ป๊อปปี้พูดเมื่อลงมาถึงข้างล่างก่อนจะส่งคัพเค้กให้น้ำปั่น " ค่ะนายใหญ่ " น้ำปั่นรับคัพเค้กก่อนจะอุ้มไปที่ห้องที่ป๊อปปี้จัดไว้ให้คัพเค้กเล่นโดยเฉพาะ " กาแฟหน่อยมั๊ยค่ะคุณป๊อป นี้จะเที่ยงแล้วยังไม่ทานอะไรเลย " ป้าแจ่มถามเมื่อเห็นป๊อปปี้กำลังจะออกไปข้างนอกกับเขื่อน
 
 
 
               " ไม่ดีกว่าครับเด่วป๊อปออกไปกินข้างนอกแล้วกันน้ะครับ " ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินออกไป " วันนี้ไม่ต้องตามเด่วฉันไปกับเขื่อนเอง " ป๊อปปี้สั่งห้ามลูกน้องที่กำลังจะเดินตาม " ครับนายใหญ่ " บอดี้การ์ดโค้งให้ป๊อปปี้กับเขื่อน
 
 
 
สยามพารากอน  
 
 
 
              " พี่เขื่อนๆๆ " เฟย์โบกมือเรียกเขื่อน " ไงตัวเล็กวันนี้กินไรดีครับ " เขื่อนกับป๊อปปี้เดินเข้าไปหาเฟย์แก้วโทโมะเคนตะจินนี่ " หวัดดีค่ะพี่ป๊อป " เฟย์กับแก้วทักป๊อปปี้ป๊อปปี้ไม่ได้ตอบอะไรเพียงแต่พยักหน้ารับ " ไอ่ป๊อป แกไว้มั๊ยเนี่ย ? " เคนตะถามเมื่อเห็นป๊อปปี้ที่ทำหน้าเบื่อโลกมาก
 
 
 
              " อืม..ไอ่เบล้ะ ? " ป๊อปปี้พูด " มันเข้าเวรน้ะ " โทโมะเป็นคนตอบแทน " แล้วนี้เราจะยืนกันกลางห้างอย่างนี้หรอค่ะ ? ไปกันเถอะค่ะ " จินนี่พูดขึ้นก่อนจะทุกคนจะเดินไปเรื่อยๆ จยมาถึงร้านหนังสือทำให้ป๊อปปี้คิดถึงตอนที่ฟางเดินเข้าไปดูหนังสือนิยาย
 
 
 
              " พวกแก..แปปนึง " ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินเข้าไปในร้านหนังสือก่อนที่จะสะดุดตากับหนังสือเล่มหนึ่ง มือเรียวหยิบเล่มนั้นมาก่อนจะพลิกดู " ออกใหม่แล้วหรอเนี่ย ? " ป๊อปปี้พำพร่ำพลางพลิกหนังสือดูไปมา ก่อนจะเดินไปจ่ายเงินแล้วเดินออกมา
 
 
 
              เฟย์กับเขื่อนซุบซิบกันก่อนที่เฟย์จะพูดออกมา " ทุกคนค่ะเราไปกินไอติมกันเถอะค่ะร้านโปรดพวกเฟย์เลยน้ะ " เฟย์พูดก่อนจะชี้ไปที่ร้านโปรดของพวกเทอ และเดินนำทุกคนไป ทุกคนสั่งไอติมกันเรียบร้อยเว้นแต่ป๊อปปี้ที่นั่งเหม่อลอย
 
 
 
               " พี่ป๊อปไม่ทานหรอค่ะ ? " เฟย์ถามป๊อปปี้ก่อนจะได้คำตอบเป็นการส่ายหน้าช้าๆ " พี่ป๊อปคิดถึงยัยฟางใช่มั๊ยค่ะ ? " แก้วถามก่อนที่ทุกคนจะันไปมองที่ป๊อปปี้ " พี่...อยากกลับบ้าน " คำตอบของป๊อปปี้ทำเอาทุกคนอยากจะกระโดดไปบีบคอจริงๆเลยคนอะไรก็ไม่รู้
 
 
 
               " ไอ่เวร ใครลากมันออกมาว้ะเนี่ย " เคนตะบ่น " เอาน่าๆ " จินนี่พูด " อ้าว..ป๊อปปี้มาออกมาข้างนอกแล้วหรอ ? " แคทที่โผล่มาจากไหนไม่รู้เดินเข้ามานั่งข้างป๊อปปี้ทันที " พี่แคทมาที่นี้ได้ยังไงค่ะ ? ทำไมไม่อยู่ที่ร้าน ? " เฟย์ถามอย่างสงสัย " นั้นสิทำไมวันนี้เทอไม่ไปที่ร้านล่ะแคท ? " จินนี่เสริมด้วยความงง
 
 
 
               " วันนี้ร้านหยุด " แคทตอบอย่างปัดๆ " ห๊ะ !? ร้านหยุด !!! " ทุกคนพูดออกมาพร้อมกัน " หยุดได้ยังไง ? มีใครตายเรอะ ? " เขื่อนถามอย่างอึ้งๆเพราะฟางเคยบอกว่าร้านนี้จะไม่มีวันปิดยกเว้นแต่จะมีใครตาย " จะบ้าหรอเขื่อน ? ฉันคิดวันหยุดเองทำไมล้ะ ? ก็ใครมันจะไปบ้าทำงานได้ทุกคนล้ะ ? "
 
 
 
               " แต่พวกเราเปลี่ยนเวรพนักงานนิไม่ได้ให้ทำทุกวันสักหน่อย " แก้วตอบใช่ฟางเป็นคนคิดว่าถ้าอยากให้ร้านเปิดทุกคนก็ต้องเปลี่ยนเวรพนักงานเพราะไม่อยากเอาเปรียบพนักงานโดยการให้มาทำงานแบบไม่มีวันหยุดแต่จะมีเพียงมดที่เป็นผู้จัดการร้านที่เต็มใจมาทำงานทุกวัน
 
 
 
               " ใช่ แล้วเทอมีสิทธิอะไรมาสั่งปิดร้านอย่างนี้แคท " โทโมะพูดเสริมเพราะถ้าเป้ฯฟางฟางคงไม่ยอมแน่ " ก็ฉันเหนื่อยนิโทโมะฉันก็แค่อยากหยุดนี้ฉันเป็นผู้จัดการร้านน้ะ ป๊อปแคททำงานเหนื่อยมากเลยอ้ะป๊อปไปดูหนังกับแคทน้ะๆ " แคทเถียงก่อนจะหันไปอ้อนป๊อปปี้
 
 
 
              " แต่เทอไม่ใช่เจ้าของร้านน่ะแคท " เคนตะพูดบ้าง " น้ะๆน้ะป๊อปวันนี้แคทอยากดูหนังอ้ะ " แคทไม่สนใจยังคงอ้อนป๊อปปี้ต่อ " ไอ่ป๊อปพูดอะไรหน่อยสิว้ะ " เขื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆป๊อปปี้สะกิดป๊อปปี้อย่างหัวเสีย
 
 
 
               " อะ..เอ่อ..ป๊อปว่าแคทไม่ควรทำอย่างนี้น้ะ ถึงแคทจะเป้นผู้จัดการจริงแต่แคทก็ไม่มีสิทธิทำอย่างนี้น้ะถ้าฟางรู้เข้าป๊อปแย่แน่ ป๊อปรับปากฟางไว้แล้วว่าจะดูแลร้านให้ดีแล้ววันนี้ก็วันอาทิตย์ด้วยลุกค้าน่าจะเยอะเท่ากับวันนี้เราขาดทุนเยอะอยู่น้ะ ถ้าแคททำงานไม่ไหวเด่วป๊อปจะให้พี่มดกลับมาเป็นผู้จัดการแทนแล้วกัน ส่วนเรื่องดูหนังแคทไปดูเถอะป๊อปเหนื่อยอยากกลับบ้านแล้ว ส่วนเรื่องวันนี้ป๊อปยกให้แต่ถ้ามีอะไรแบบนี้เกิดขึ้นอีกป๊อปจะให้เฟย์กับแก้วแล้วก็จินนี่เป็นคนตัดสินใจแทนป๊อป "
 
 
 
              ป๊อปปี้ร่ายยาวทำให้แคทถึงกับกำมือแน่น " เขื่อนเฟย์ไปส่งพี่ที พี่ขอตัวก่อนน้ะครับ ฉันไปก่อนน้ะ " ป๊อปปี้พูดก่อนจะแกะมือของแคทแล้วเดินออกไปทิ้งแคทให้หน้าตึงอยู่ในร้าน..ทำไมตั้งแต่เราไปพี่ถึงรู้สึกแย่ขนาดนี้น้ะตัวเล็ก....
 
 
 
 
 
 
 
               " พี่ขอโทษน้ะน้องเฟย์ขอโทษสำหรับวันนี้และก็เรื่องแคท " ป๊อปปี้เอ่ยเมื่อเขื่อนกับเฟย์มาถึงที่หมาย " ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่ป๊อป " เฟย์ยิ้มให้ป๊อปปี้ ป๊อปปี้พยักหน้ารับก่อนเดินเข้าบ้านไป " เฮ้อ..เมื่อไหร่เราจะเห้นพี่ป๊อปยิ้มอีกครั้งน้ะพี่เขื่อน " เฟย์หันไปพูดกับเขื่อน " อย่างนี้ต้องฟ้องๆ " เขื่อนพุดก่อนจะยกโทรศัพท์ขึ้นมาทันที
 
 
 
               
 
 
              " คัพเค้กล้ะครับป้าแจ่ม ? " ป๊อปปี้เอ่ยถามเมื่อเข้ามาในตัวบ้าน " อ้อ อยู่กับน้ำปั่นในห้องน่ะค่ะ " ป้าแจ่มตอบก่อนที่ป๊อปปี้จะเดินไปที่ห้องที่เขาจัดไว้ให้คัพเค้ก " ไงครับลูกพ่อ คัพเค้กกินอะไรหรือยังน้ำปั่น ? " เจ้าตัวน้อยเมื่อได้กลิ่นป๊อปปี้ก็รีบวิ่งมาหาทันที " พึ่งกินเสร็จเมื่อกี้เลยค่ะนายใหญ่ " น้ำปั่นตอบ
 
 
 
              " งั้นเราไปนอนข้างบนกันดีกว่าเนอะแล้วเด่วตอนเย็นๆค่อยลงมาวิ่งเล่นเนอะพ่อจะได้ออกกำลังกายด้วย " ป๊อปปี้พูดพลางอุ้มคัพเค้กขึ้นไปด้านบนห้องของฟาง ก่อนจะวางคัพเค้กลงที่เตียงกว้าง " พี่ซื้อนิยายออกใหม่ของคนแต่งคนโปรดของเรามาด้วนน้ะฟางที่นู้นคงไม่มีขายสิถ้า..พี่ซื้อมาให้แล้วน้ะรีบกลับมาอย่างน้ะคนดี "
 
 
 
              ป๊อปปี้พูดพลางเอาหนังสือไปใส่ในชั้นวางหนังสือของฟาง ก่อนจะกลับมาทิ้งตัวลงนอนข้างๆคัพเค้ก หน้าคมซุกลงที่หมอนใบใหญ่ที่ยังมีกลิ่นของคนที่เขารักคลุ้เต็มไปหมดทั้งเตียง..หมอน..ผ้าห่ม..นี้เป็นหนึ่งในสาเหตุที่ เขาชอบมาานอนที่ห้องนี้นอนกอดตุ๊กตาที่ฟางเคยนอนกอดทุกคืน
 
 
 
             แม้วันนี้จะไม่มีฟางนอนอยู่ข้างๆแต่เขาก็รู้สึกเหมือนว่าเทอได้มานอนข้างๆเขาเพียงได้กลิ่นหอม..กลิ่นของความรัก..ที่ไม่เคยจางหายไป มันยังคงติดตรึงในหัวใจของเขา..กลิ่นของความรักมันหอมหวานยิ่งกว่าน้ำหอมราคาแพงของใครคนไหน..ไม่มีใครสามารถมาลบกลิ่นของความรักนี้ไปจากใจของเขาได้.....
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
______________________________________________________________________________
มาแย้ววววๆ  ตอนนี้มีเพลงมาฝากให้ฟังด้วยน้าอย่าลืมฟังน้ะๆ เพลงนี้เพราะมากๆ 
ขอโทดน้าเมื่อวานไม่ได้อัพเพราะติดธุระนิดหน่อยแหะๆ 
ถ้าอยากรู้ว่าป๊อปกับฟางจะเป็นยังไงต่อไปก็อย่าลืมเม้นกันเยอะๆน้าา 
เม้นเยอะๆน้าๆขอกำลังให้ไรเตอร์หน่อยน้าาา 
แงงงๆ วันนี้เฮียป๊อปเข้ากรมที่สัตหีบแย้ววว  คิดถึงเฮียมากมาย 6 เดือนเท่านั้นๆจะรอออๆ  
มาส่งทุกคนเข้านอน ฝันดีน้ารีดเดอร์ที่น่ารักทุกคนน 
เจอกันตอนหน้าน้าาา 
 
 
 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา