So Cute !! ยัยจอมจุ้นป่วนหัวใจนายมาเฟีย

 

 

 

 

                    อีกเสี้ยวหนึ่งของโลกสาวร่างบางที่ยืนพิงเคาน์ตเตอร์ราวกับรอบางอย่างอยู่ไม่นาน บางอย่างก็ส่งเสียงร้องขึ้นร่างบางรีบเปิดเตาอบก่อนจะใส่ถุงมือแล้วยกถาดคัพเค้กออกมา

 

 

ตึง ! 

 

 

 

                 โน๊ตบุ๊คเครื่องสวยส่งเสียงเบนความสนใจของร่างบางให้มองมาก็จะคลี่ยิ้มแล้วกดตกลงก่อนที่หน้าจอจะแสดงกรอบสี่เหลี่ยมๆพร้อมกับหน้าของเขื่อนกับเฟย์ " ยัยฟางงง คิดถึงแกมากๆ " เฟย์ส่งเสียงคนแรก " ฮ่ะๆนี่ฉันพึ่งมาถึงไม่ถึงเดือนเลยน้ะ " ฟางตอบพลางหยิกคัพเค้กออกจากถาด

 

 

 

             " แหมๆ ทำคัพเค้กด้วยยยๆ คิดถึงใครหรือป่าวเลยทำน้ะ ? " เขื่อนแซวฟาง " ก็คิดถึงไง..ฟางคิดถึงคัพเค้กไม่รู้จะเป็นยังไงบ้าง " ฟางแกล้งพูดทำเอาทั้งสองคนหน้างอทันที " โห่..ยัยฟางแต่คนทางนี้เขาคิดถึงแกมากเลยน้ะ " เฟย์พูดบ้าง " ใช่ๆคิดถึงจนไม่มีกะจิตกะใจทำอะไรแล้วว " เขื่อนเสริม " แต่เขาเป็นคนส่งฟางมาที่นี่เองน้ะพี่เขื่อน "

 

 

 

              " แต่ฟางก็รู้นิว่ามันส่งเรามาเพราะว่ามันเป็นห่วงเราจริงๆแถมมันยังคิดว่าเราโกธรมันเรื่องคืนนั้นอยู่ " เขื่อนพูดอย่างเหนื่อยอ่อน " ฟางรู้ค่ะ แต่ในเมื่อเขาเลือกที่จะส่งฟางมาตัวเขาก็ต้องรับและปรับตัวได้เหมือนกันค่ะ " ฟางพูดอย่างใจแข็ง " แต่ตัวพี่ป๊อปเขาก็แทบแย่เลยน้ะยัยฟาง แกไม่คิดจะติดต่อหาเขาบ้างเลยหรอ ? "                 

 

 

             " เด่วเขาก็คงปรับตัวได้เองแหละน่าว่าแต่.....เป้นยังไงบ้างล้ะค่ะรายนั้นน่ะ ? " ฟางชะงักก่อนจะพูดออกไป " ก็เหมือนเดิมนั้นแหละ ไม่พูดไม่จาไม่มีรอยยิ้ม เหม่อยลอย งานการไม่ค่อยทำนอกจากเรื่องร้านสมองมันก็ไม่รับอะไรเลย พูดคุยอยู่แต่กับคัพเค้ก "

 

 

 

                ฟางถึงกับหน้าเศร้าลงเมื่อรู้ถึงอาการของป๊อปปี้เทอนึกว่าเขาจะปรับตัวได้..เทอนึกว่าเด่วเขาก็คงกลับมาเป้นเหมือนเดิม..แต่มันไม่จริงเลยนี้ก็ผ่านมาจะเกือบเดือนแล้วแต่เขาก็ยังคงเหมือนเดิม " ฉันว่าแกน่าจะติดต่อพี่ป๊อปไปบ้างน้ะ " เฟย์พูดด้วยความสงสารป๊อปปี้

 

 

 

               " ถ้าติดต่อไปเด่วเขาก็จะเอาแต่ยึดติดน้ะสิ ฉันว่าปล่อยไปอย่างนี้เด่วเวลาก็ช่วยให้เขาเป็นเหมือนเดิมเองแหละน่า ว่าแต่ทำไมดึกป่านนี้แล้วแกยังไม่กลับบ้านล้ะ ? " ฟางเปลี่ยนเรื่องทันทีเมื่อมีโอกาส เพราะตอนนี้เมืองไทยก็น่าจะประมานสี่ทุ่มแล้ว

 

 

 

              " ก็ฉันพึ่งกลับจากดูพี่ป๊อปนั้นแหละ กว่าจะทำให้ยอมยัดข้าวเข้าปากได้ฉันกับพี่เขื่อนแทบจะเป็นลมคนอะไรก็ไม่รู้ดื้อชะมัด " เฟย์ตอบกลับหน้างอๆ " เอาน่าๆ เด่วเขาก็ดีขึ้น เชื่อฉันสิ ว่าแต่ร้านเป็นยังไงบ้างล้ะ ? " ฟางเปลี่ยนเรื่องพูด ทำให้เฟย์กับเขื่อนมองหน้ากันโดยอัตโนมัต

 

 

               " เอ่อ...อ่อ..เรื่องร้านน่ะหรอ ? ก็ดีนิไม่มีอะไรหรอก " เฟย์ตอบอย่างไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่ " ร้านเป้ฯอะไรหรือป่าวทำไมเสียงแกฟังดูแปลกๆน้ะ " ฟางถามอย่างสงสัย " ไม่มีอะไรหรอกน่าฟาง พวกเราช่วยกันดูแลร้านอย่างดี ว่าแต่เราล้ะเรื่องเรียนเป็นยังไงบ้าง ? " เขื่อนรีบเปลี่ยนเรื่องทันที

 

 

 

              " ก็ดีน้ะค่ะ เรียนไม่หนักดีเครื่องแบบก็ไม่ต้องใส่ เรียนแค่ถึงเที่ยงก็กลับบ้านได้แล้ว แถมวันหยุดยังเยอะอีกตังหาก " ฟางพูดอย่างแฮปปี้ " โอเคๆ งั้นพี่กับเฟย์ไปแล้วน้ะแล้วเด่วคุยกันใหม่ น้ะ " เขื่อนพูดก่อนจะโบกมือบ๊ายบายฟาง ฟางโบกมือกลับก่อนจะปิดโน้ตบุ๊คลง

 

 

 

             ก่อนจะนิ่งเหมือนคิดอะไรบางอย่าง ก่อนจะแต่งหน้าคัพเค้กให้เสร็จแล้วหยิบไอโฟนเครื่องสวยออกมาแล้วถ่ายรูปเทอคู่กับคัพเค้กแล้วโพสลงไอจีทันที หวังว่าพี่คงจะเห็นน่ะพี่ป๊อป...

 

 

 

 

 

 

               ตอนนี้ฟางอยู่ที่หอนาฬิกาบิ๊กเบนมือสวยสอดเข้าไปในเสื้อโค๊ตตัวยาวสีขาวก่อนที่สายตาจะมองไปที่หอนาฬิกาบิ๊กเบนทำให้เทอนึกถึงตอนที่เทอช่วยป๊อปปี้ทำโปรเจคโมเดลเกี่ยวกับประเทศอังกฤษ เขาบอกกับเทอว่าถ้ามีโอกาสเราจะมาดูของจริงด้วยกัน

 

 

 

              " ไหนบอกจะมาดูด้วยกันไงล้ะพี่ป๊อป...ทำไมถึงให้ฟางมาดูอยู่คนเดียวล้ะ..." ทั้งแววตาและน้ำเสียงของฟางชั่งดูเศร้าสร้อยเหลือเกิน..น้ำตาเริ่มไหลรินออกมาจากตาคู่สวย บอดี้การ์ดทั้งสองที่คอยติดตามฟางได้แต่มองฟางอย่างสงสาร

 

 

 

              ฟางรีบปาดน้ำตาออกก่อนจะเดินนำไปที่ร้านกาแฟน่ารักๆที่มีขายโปสการ์ดเป็นรูปหอนาฬิกาบิ๊กเบนแบบอาร์ตๆ และมีตู้ไปรษณีตั้งอยู่ข้างๆอีกด้วย " อืม...พวกนายคิดว่าฉันส่งโปสการ์ดพวกนี้ส่งไปให้พวกเพื่อนๆที่ไทยดีมั๊ย ? " ฟางหันไปถามความคิดเห็นจากการ์ดทั้งสองคน

 

 

 

              " แล้วแต่คุณฟางเลยครับ " กั้งตอบอย่างตามใจ " คุณฟางไม่คิดจะส่งไปให้นายใหญ่หน่อยหรอครับ ? นายใหญ่ต้องดีใจมากแน่ๆ " พิชชี่พูดถึงผู้เป็นนาย " นายคิดว่างั้นหรอพิช ? " ฟางถามกลับอย่างลังเล " ครับ นายใหญ่ต้องดีใจมากๆเลยครับ " พิชชี่ตอบก่อนจะยิ้มให้ฟาง

 

 

 

              " ผมเห็นด้วยกับพิชครับ " กั้งเสริมอีกคน " อืม..เอางั้นก็ได้ดีเหมือนกัน งั้นพวกนายรอฉันแปปนึงน้ะ " ฟางพยักหน้ารับก่อนจะยืนเลือกโปสการ์ดอย่างตั้งใจ เมื่อเลือกได้แล้วก็ไปจ่ายค่าโปสการ์ดกับค่าส่ง " ดูเหมือนค่าส่งจะแพงกว่าค่าโปสการ์ดอีกมั้งนั้น " พิชชี่เอ่ยปากแซวเมื่อได้ยินตอนฟางจ่ายเงิน

 

 

 

              " ฉันก็ว่างั้นแหละ " ฟางหน้ามู่ตอบพิชชี่ทำให้ทั้งพิชชี่และกั้งหลุดขำ " ขำไรเล่า ? ป้ะ..ไปเขียนกัน " ฟางพูดก่อนจะเดินนำเข้าไปในร้านกาแฟ พูดถึงการ์ดทั้งสองฟางมองว่าทั้งคู่เป็นเพื่อนมากกว่าเป็นลูกน้องเพราะที่นี้มีเพียงกั้งและพิชชี่ที่เป็นเพื่อนกับเทอทำให้ทั้งสามดูสนิทกันมาก

 

 

 

               " ดื่มอะไรดีครับคุณฟางเด่วผมไปสั่งให้ " กั้งถามฟางที่ตั้งหน้าตั้งตาเขียนโปสการ์ดอยู่ " เอาเป็นโกโก้ร้อนก็แล้วกัน " ฟางพูดก่อนจะก้มหน้าลงเขียนต่อ " นายล้ะพิช ? " กั้งหันไปถามพิชชี่ที่นั่งอยู่ข้างฟาง " ขอเป็น เอสเปรสโซ่แหละกัน " กั้งพยักหน้ารับก่อนจะเดินไปสั่ง

 

 

 

 

 

 

                " กลับมาแล้วหรอฟาง ? วันนี้ไปเที่ยวไหนว่าลูก ? " ผู้เป็นแม่เมื่อเห็นฟางเดินเข้ามาก็ทักขึ้น " ไปแถวๆบิ๊กเบนมาค่ะแม่ " ฟางตอบแล้วเดินเข้ามากอดผู้เป็นแม่ " คิดถึงบ้านบ้างมั๊ยลูก ? " หญิงสาวถามคนในอ้อมกอดอย่างอ่อนโยน " นิดหน่อยค่ะแม่ "

 

 

 

               " แม่จะรีบทำงานแล้วเด่วเราจะกลับบ้านกันน่ะลูก " ผู้เป็นแม่ลลูบผมฟางอย่างเอ็นดู " ไงจ้ะสองแม่ลูก " แม่ของป๊อปปี้เดินเข้ามาทัก " คุณน้าพึ่งกลับมาหรอค่ะ ? " ฟางถามขึ้น " ใช่จ้ะ แล้วนี่วันนี้ไปเที่ยวไหนมาจ้ะหนูฟาง ? " แม่ป๊อปปี้ถามพลางนั่งลงที่โซฟา " ไปแถวๆบิ๊กเบนน่ะค่ะ "

 

 

               " หรอจ้ะ ? สนุกมั๊ยล้ะ ? " แม่ป๊อปปี้ถามก่อนจะยิ้มให้ฟางอย่างเอ็นดู " สนุกค่ะ " ฟางตอบพร้อมกับยิ้มหวานให้แม่ป๊อปปี้ " เอ่อ..จริงด้วยหนูฟาง ตาเขื่อนพึ่งโทรมาบอกน้าว่าจับคนที่ชื่อกวินได้แล้วน้ะจ้ะ เหลือก็แต่เด็กผู้หญิงที่ชื่อแบมน่ะจ้ะ "

 

 

 

               " จับได้แล้วหรอค่ะ ? แล้วพี่กวินจะเป็นยังไงบ้างล้ะค่ะเนี่ย ? " ฟางถามพลางคิด " น้าก็ไม่รู้เหมือนกันจ้ะ เห็นตาเขื่อนเล่าให้ฟังว่าพอจับได้ก็ส่งให้ตาป๊อปทันทีไม่มีใครรู้ว่าตาป๊อปทำอะไรน้ะจ้ะ " แม่ป๊อปปี้ตอบ   พี่ทำอะไรพี่กวินน้ะพี่ป๊อป...?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์กลับมาที่เมืองไทย  

 

 

 

ก๊อกกกกกๆ

 

 

 

                  " ไอ่ป๊อปปปปปปๆ ไอ่ป๊อปว้อยยยย แกจะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหนนนนนนๆ ? นี่บ่ายแล้วน้ะว้อยยยยยย " เขื่อนเคาะ+ทุบประตูพร้อมกับตะโกนอยู่ที่หน้าห้องฟาง " ทำบ้าอะไรของแกว้ะไอ่เขื่อน ฉันอยู่นี้ แล้วนั้นแกทุบประตูห้องฟางทำไมเด๋วก็พังหรอก " ป๊อปปี้พูดเมื่อออกมาจากห้องทำงาน

 

 

 

                 " ไอ่ป๊อป ? แกเข้าไปทำอะไรในนั้น ? " เขื่อนที่ยังอึ้งอยู่ถามขึ้น " ฉันเข้าไปกินข้าวมั้งไอ่บ้า ฉันก็เข้าไปทำงานดิ " ป๊อปปี้ตอบอย่างกวนๆ ทำเอาเขื่อนยิ่งอึ้งเข้าไปใหญ่ " นี้แกกวนตีนฉันด้วยยย ? " เขื่อนยังคงอึ้งต่อไป " เท่าที่จำได้ฉันก็กวนตีนแกมาตั้งแต่จำความได้น้ะ " ป๊อปปี้พูดพลางยักไหล่

 

 

 

                  " แล้วนี้แกจะไปไหน ? วันนี้เด่วฉันจะเข้าร้านแล้วก็ไปตรวจที่ผับแถวทองหล่อด้วยแกไปกับฉันน่ะ " ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินมาหยุดที่หน้าเขื่อน " แกจะเข้าร้าน ? แล้วก็จะไปที่ผับด้วย ? กะ...แกล้มหัวฟาดพื้นหรือป่าวเนี่ย ? " เขื่อนถามอย่างอึ้งๆก่อนจะจับหมับเข้าที่หัวของป๊อปปี้แล้วจับหันซ้ายหันขวา

 

 

 

                  " โอ๊ยยๆ ไอ่บ้าแต่มีจับหัวฉันหมุนทำบ้าอะไรว้ะ ? เจ็บน้ะว้อย ไม่คุยกับแกแล้วฉันไปกินข้าวกับคัพเค้กดีกว่า " ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินหนีเขื่อนลงไปด้านล่าง " อะ..ไอ่ป๊อปกลับมาเป้นคนเดิมแล้วว้อยยยยยย ! " เขื่อนตะโกนก่อนที่จะกระโดไปมาอย่างดีใจ

 

 

 

ย้อนกลับไปเมื่อหลายชั่วโมงที่ผ่านมา  

 

 

 

ก๊อกกกกกกกๆ

 

 

 

                  " คุณป๊อปค่ะ..คุณป๊อปป้าเข้าไปน้ะค่ะ " ป้าแจ่มเคาะประตูห้องฟางก่อนจะเดินเข้าไป " คุณป๊อปค่ะ ตื่นก่อนค่ะ " ป้าแจ่มดึงผ้าห่มผืนหนาที่ป๊อปปี้คลุมโปรงอยู่ออก " โห่..อะไรกันครับป้าแจ่มป๊อปง่วงอ่าา " ป๊อปปี้ที่พูดทั้งๆที่ยังไม่ลืมตาก่อนจะทิ้งตัวนอนต่อ

 

 

 

               " ถ้าคุณป๊อปยังขี้เซาอยู่อย่างนี้ป้าจะเอาโปสการ์ดที่ส่งตรงมาจากอังกฤษไปทิ้งเด่วนี้เลยน้ะค่ะ " ป้าแจ่มพูดก่อนจะเน้นชัดๆที่คำว่าอังกฤษและนั้นก็ได้ผลเมื่อป๊อปปี้ได้ยินก็รีบลุกขึ้นทันที " ป้าแจ่มว่าอะไรน้ะครับ ? " ป๊อปปี้ถามซ้ำอย่างตื่นเต้น " นี่ค่ะ โปสการ์ดส่งตรงมาจากอังกฤษ "

 

 

 

             ป๊อปปี้รีบรับมาอย่างดีใจใบหน้าเปื้อนยิ้มที่ไม่ได้เห็นมาเกือบเดือนปรากฏขึ้นทำให้ป้าแจ่มถึงกับยิ้มออกมาอย่างดีใจก่อนจะเดินออกไป ป๊อปปี้มองจ้องโปสการ์ดใบนั้นด้วยสายตาและสีหน้าที่มีความสุข มองโปสการ์ดรูปหอนาฬิกาบิ๊กเบน ก่อนจะพลิกไปอีกด้านก็พบลายมือกลมๆน่ารักๆของคนที่เขาคิดถึงมาตลอดเวลาเกือบเดือน

 

 

            ' พี่ป๊อป..ตอนนี้ฟางอยู่ที่บิ๊กเบนพี่จำได้มั๊ยค่ะว่าพี่เคยบอกว่าเราจะมาดูพร้อมกันตอนนี้ฟางมาเห็นมันแล้วน้ะค่ะหวังว่าเราคงได้มาดูพร้อมกันอีกครั้ง...ที่นี่อากาศหนาวมาไม่เหมือนที่ไทยเลยสักนิดเรียนที่นี่สบายมากไม่ต้องเรียนหนักเมื่ออยู่ที่ไทย คุณแม่กับคุณน้าพาฟางไปช้อปปิ้งตั้งหลายที่ พี่ป๊อปรู้มั๊ยว่าฟางอยู่ที่นี่ไม่นานฟางก็ไปไหนมาไหนเองได้แล้วน้าา ฟางเก่งใช่มั๊ยล้ะ ? ฟางลงรูปในไอจีเยอะเลยน้าไปดูบางมั๊ยล้ะนั้นนน ? แน่ะ..มีคนมาฟ้องฟางนะว่าพี่น่ะไม่ค่อยทานข้าวงานก็ไม่ทำแถมยังเอาแต่เหม่อลอยอีกทำไมเพื่อนทำแบบนี้ล้ะค่ะ? ถ้าพี่ป๊อปไม่ยอมกลับไปเป็นเหมือนเดิมฟางจะไม่กลับไทยจริงๆด้วย ถ้าอยากให้ฟางกลับพี่ก็ต้องตั้งใจทำงานดูแลคัพเค้กดีๆแล้วก็ตั้งใจเรียนให้มากๆน้ะค่ะ แล้วฟางสัญญาน้ะค่ะว่าฟางจะรีบกลับไป.....

                                                                คิดถึงพี่ป๊อปน่ะค่ะ.....

                                                                                       จากฟางสุดสวย ^^ '

 

 

 

 

 

                   

 

 

 

 

 

 

 

________________________________________________________________________________

มาแย้ววววๆ ถ้าอยากรู้เรื่องราวของป๊อปปี้กับฟางจะเป็นยังไงต่อไปก็อย่าลืมเม้นกันเยอะๆน้าาา 

ขอโทษน้าที่เมื่อวานไม่ได้อัพแล้ววันนี้ก็มาอัพช้าอีก  ที่อัพช้าเพราะตอนที่แต่งใกล้เสร็จไม่รู้ไปกดโดนอะไรที่แต่งไว้หายหมดเลย ก็เลยต้องมานั่งแต่งใหม่แหะๆ  

เม้นเยอะๆน้าให้กำลังใจไรเตอร์หน่อยน้าา 

ยังไงวันนี้ก็ ฝันดีน้ารีดเดอร์ที่น่ารักทุกคนนนน 

เจอกันตอนหน้าน้าาา