So Cute !! ยัยจอมจุ้นป่วนหัวใจนายมาเฟีย

 

 

 

                " โอยยย เมื่อไหร่จะหายสักทีเนี่ย สาบานได้เลยว่าต่อจากนี้ฉันจะไม่ให้ตัวเองถูกยิงอีกแน่ " ฟางบ่นพึมพำกับตัวเอง  สะดุ้งตกใจนิดหน่อยที่ประตูห้องอยู่ดีๆก็เปิดออก และตกใจมากขึ้นร้อยเท่าเมื่อคนที่เขามาเป็นคนที่เทอเฝ้ารอมาตลอดหลายวันที่ผ่านมา " พี่ป๊อป.." 

 

 

 

                " เป็นยังไงบ้างตัวเล็ก.." ป๊อปปี้เดินเข้ามานั่งที่ข้างๆฟางก่อนจะเอ่ยปากถาม " ดีขึ้นมากแล้วค่ะ " เทอไม่ได้โกรธเขาหรอกน้ะที่เขาไม่ได้มาเยี่ยมเทอ แค่รู้ว่าคนที่อยู่กับเทอในคืนนั้นเป็นเขาเทอก็มีความสุขมากๆแล้ว แต่มันก็อดน้อยใจไม่ได้อยู่ดี 

 

 

 

                 " พี่ป๊อปมีอะไรหรอค่ะ ? นึกว่าช่วงนี้งานยุ่งซะอีก " ฟางพูดออกไปด้วยความน้อยใจ " พี่มาเยี่ยมและก็มาลงโทษครับ " ป๊อปปี้พูดขึ้นทำให้ฟางถึงกับขมวดคิ้ว " เรื่องอะไรค่ะ ? " ฟางถามก่อนจะเอียงคออย่างสงสัย " ก็เรื่องที่เราไม่ยอมเชื่อพี่ว่าอย่าไว้ใจใครไงครับ "

 

 

 

                " แหะๆ ฟางขอโทษค่ะ ฟางไม่คิดว่าแบมเขาจะทำได้ขนาดนี้ " ฟางพูดก่อนจะถูมือไปมาเชิงขอโทษ " ฮ่ะๆ ไม่หรอกครับ พี่เองที่ผิด พี่น่าจะเอ๊ะใจได้ไวกว่านี้ พี่ไม่น่าใครคนพวกนั้นเข้าใกล้เราเลย พี่ไม่น่าใจเย็นเลย " ป๊อปปี้พูดก่อนจะลูบผมฟางอย่างอ่อนโยน

 

 

 

               " เพราะฟางแท้ๆถ้าฟางไม่รีบออกมาฟางคงไม่โดนจับตัวไป " ฟางก้มหน้าอย่างรู้สึกผิด " ไม่เป็นไรหรอกครับ ยังไงพี่ก็ไปช่วยเราอยู่แล้ว " ฟางยิ้มก่อนจะสะดุดไปนิดนึงเมื่อนึกถึงสาเหตุที่เทอรีบออกมาทำให้อารมณ์ในตอนนั้นเดือขึ้นมาอีกครั้ง

 

 

 

              " แต่ฟางโกรธพี่ป๊อปมากค่ะ !!! " ฟางตะโกนสวนกลับมาทำให้ป๊อปปี้ถึงกลับแทบหงายหลัง " อะไรกันครับเนี่ย ? " ป๊อปปี้เอ่ยออกมาอย่างงงๆ " ก็วันนั้นฟางเห็นน้ะ ! รอยลิปสติกนั้น ไหนจะกลิ่นน้ำหอมของผู้หญิงอีก ! พี่ไปอยู่กับใครมาห๊า !? "

 

 

 

               " อะ...เอ่อ..คือว่า... คืนนั้น........." แล้วปีอปปี้จึงเลือกเล่าทุกอย่างให้ฟางฟังทั้งหมด ฟางเมื่อได้ยินถึงกับกำมือแน่น น้ำตาไหลออกมาจากตาคู่สวย " ฮึก..ทะ ทำไม พี่..ถึงทำแบบนี้ฟาง ฮือออ " ฟางพูดไปก่อนที่มือเล็กจะทุบที่อกกว้าง

 

 

 

               " ฟางครับๆ พี่ขอโทษๆ " ป๊อปปี้ได้แต่พูดคำว่าขอโทษไม่หยุดหยั้งและปล่อยให้ฟางทุบเขาไปเรื่อยๆจนคนตัวเล็กหยุดเพราะเหนื่อยก่อนมือเรียวสวยจะยกขึ้นปกหน้าก่อนจะร้องออกมาไม่หยุด " ฮึกๆ ฟางไม่คิดว่าพี่จะเป็นคนแบบนี้ ฮือออๆ "

 

 

 

             " ฟางคือพี่..." ป๊อปปี้ที่พยายามจะอธิบายแต่ว่า " พี่ป๊อปกลับไปก่อนเถอะค่ะ ฟางอยากอยู่คนเดียว " ฟางพูดก่อนจะทิ้งตัวลงนอนและหันหลังให้ป๊อปปี้ " พี่รู้ครับว่าพีทำให้เราเจ็บ..แต่พี่รักเรามากน้ะครับ " ป๊อปปี้เลื่อนมือไปลูบผมฟางเบาๆแต่มันทำให้เขารู้สึกได้ว่าฟางร้องไห้

 

 

 

             " พี่จะไม่ทำให้เราเจ็บอีกแล้ว...อาทิตย์หน้าเมื่อเราออกจากโรงพยาบาล..พี่จะส่งเราไปอังกฤษทันทีตัวเล็กของพี่ " ป๊อปปี้พูดก่อนจะหันหลังเดินกลับไป..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

              จากนั้นเวลาผ่านไปไวอย่างกับโกหก นี้ก็เกือบจะอาทิตย์หนึ่แง้ลวหลังจากวันนั้นป๊อปปี้ก็ไม่ได้มาหาฟางอีกเลย " นิ ยัยฟางฉันถามอะไรแกหน่อยวันนั้นแกกับพี่ป๊อปคุยอะไรกันทำไมพอฉันมาแกก็ตาแดงแถมยังบวมอีก " เฟย์ถามแบบนี้ทุกวันเพราะฟางไม่เคยบอกอะไรหรือเล่าอะไรให้ใครฟังเลย

 

 

 

              " ใช่ๆแถมไอ่ป๊อปน้ะตอนนี้นอกจากคัพเต้กมันก็ไม่ยอมคุยกับใครเลยแล้วก็เอาแต่หมกตัวอยู่ในห้อง " เขื่อนพูดขึ้นบ้าง " มันก็เป็นผลจากสิ่งที่เขาทำทั้งนั้นแหละค่ะพี่เขื่อน " ฟางตอบก่อนจะเบือนหน้าหนี " เรื่องอะไรกันล้ะฟาง ? ป๊อปมันทำอะไรเราหืม ? พี่เห็ฯที่ผ่านมามันก็รักเราดีนิ " โทโมะเป็นฝ่ายพูด

 

 

 

              เพราะที่ผ่านมาเพื่อนเขารักแต่ฟางดูแลแต่ฟางแต่ทำไมฟางกลับพูดแบบนั้น " ถ้าพวกพี่อยู่กับเขาตลอดพวกพี่ก็ต้องรู้สิค่ะว่าทำทำอะไรผิดกับฟาง คืนก่อนที่ฟางจะโดนจับตัวไป " ฟางพูดทำให้ผู้ชายทุกคนถึงกับหยุดนิ่งก่อนที่จะคิดขึ้นได้ถึงคืนที่พวกเขายุนางแบบสาวสวยให้กับป๊อปปี้

 

 

 

             ก่อนที่ผู้ชายทุกคนจะเข้าหาฟางกันเร็วจนทำให้สาวๆถึงกับงง " นี่มันอะไรกันค่ะเนี่ย ? " ฟางถามอย่างงงๆ " ฟางฟังพวกกี่ให้ดีน้ะ เรื่องคืนนั้นพวกพี่อธิบายได้ พวกพี่ผิดเอง " เคนตะพูดออกมายิ่งทำให้ฟางยิ่งงงเข้าไปใหญ่ " คือคืนนั้นน่ะพวกพี่........................"

 

 

 

 

 

สนามบิน   

 

 

 

 

               ตอนนี้ทุกคนอยู่ที่สนามบินเพื่อส่งฟางมีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ไม่ได้มานั้นก็คือป๊อปปี้ฟางต้องเดินทางคนเดียวโดยมีบอดี้การ์ดที่ป๊อปปี้สั่งให้มาติดตามฟางตลอดไปด้วยเพราะว่าแม่ของเทอกับพ่อแม่ของป๊อปปี้ต้องบินไปก่อนจึงทำให้ฟางต้องไปคนเดียว

 

 

 

               " ถึงนู้นแล้วต้องรีบโทรมาหาพี่เลยน้ะฟาง " เขื่อนสั่งฟางครั้งที่สามของวันนี้แล้ว " ค้าาา ถึงแล้วฟางจะรีบโทรหาพี่เขื่อนคนแรกเลย " ฟางยิ้มให้เขื่อน เขื่อนลูบผมฟางอย่างเอ็นดู " พวกแกดูแลน้องฉันให้ดีน้ะ " เขื่อนหันไปกำชับกับบอดี้การ์ดทั้งสองอีกครั้ง 

 

 

 

              " ครับคุณเขื่อน พวกเราจะดูเลยคุณฟางอย่างดีเลยครับ " ทั้งสองพูดรับทราบ " ยัยฟางแกต้องรีบกลับมาหาพวกฉันน้าา " เฟย์พูดก่อนจะเดินเข้าไปกอดฟางแน่น " ใช่ๆแกอย่าทิ้งพวกฉันไว้นานน้า ถ้าแกไม่มาฉันจะไปตามลากคอแกถึงอังกฤษเลยคอยดู " แก้วพูดก่อนจะเข้าไปกอดอีกคน

 

 

 

              " ฮ่ะๆๆฉันรู้แล้วๆ ฉันจะรีบกลับมาเหมือนกัน " ฟางตอบก่อนจะผละกอดออกมา " เดินทางปลอดภัยน้ะยัยตัวแสบอยู่ที่นู้นก็ดูแลตัวเองดีๆล้ะ" เควินพูดก่อนจะขยี้ผมฟางจนฟู" เดินทางดีๆน้ะน้องฟาง " เคนตะพูด

 

 

 

             " ถึงนู้นแล้วก็ดูแลตัวเองดีๆน้ะค่ะน้องฟาง แล้วอย่าลืมคนที่นี้ล้ะ " จินนี่พูดแซว" ฟางไม่มีวันลืมหรอกค่ะพี่จินนี่ ยังไงๆก็ฝากทุกคนดูแลคนที่นี้ด้วยแล้วกันน้ะค่ะ อย่าให้ไปซนที่ไหนล้ะค่ะ แล้วก็อย่าให้ดื้อทำงานหนักด้วยน้ะค่ะ " ฟางตอบกลับ

 

 

 

              " ฮ่ะๆ ไว้เด่วพี่จะโทรไปรายงานฟางก็แล้วกันน้ะ " เขื่อนพูดพลางขำ " ดูแลสุขภาพด้วยน้ะน้องฟาง " จองเบพูด " ค่ะพี่จองเบ " ฟางพูดก่อนที่สายตาจะไปสะดุดเข้ากับร่างสูงคุ้นเคยที่ไหวตัวพลิกหลบเข้าหลังเสาไป " มองอะไรหรอยัยฟาง ? " แก้วถามขึ้น

 

 

 

             " เอ่อ..ไม่มีอะไรหรอกๆ ฉันคงตาฝาดน่ะ " ฟางพูดก่อนจะส่ายหัวเบาๆ " ไหนมากอดทีๆๆ " ฟางพูดก่อนจะอ้าแขนกอดเพื่อนทั้งสอง " พอแล้วมั้งครับสาวๆ เด่วฟางจะสายเอาน้ะใกล้เวลาเครื่องออกแล้วครับ " โทโมะพูดขัดขึ้น " รีบๆกลับมาน้ะแก " สองสาวพูดออกมาพร้อมกัน

 

 

 

             " จ้ะๆ ฟางไปก่อนน่ะค่ะ " ฟางพูดก่อนจะโบกมือให้ทุกคนแล้วเดินไป..โดยมีสายตาหนึ่งมองเทออยู่ตลอด...เขามาที่นี้..มาส่งเทอ..แต่เพียงไม่กล้าที่จะออกไป..

 

 

 

             

 

            

 

 

 

 

 

 

_____________________________________________________________________________

ฟางไปแย้วววว เรื่องจะเป็นยังไงต่อไปถ้าอยากรู้ก็ต้องเม้นกันเยอะๆน้าาา

เม้นเยอะๆให้กำลังไรเตอร์หน่อยน้าาา 

มาส่งทุกคนเข้านอน ฝันดีน้ารีดเดอร์ที่น่ารักทุกคนนน 

เจอกันตอนหน้าน้าาา