So Cute !! ยัยจอมจุ้นป่วนหัวใจนายมาเฟีย

                นางพยาบาลและบุรุษพยาบาลรีบเข้ามารับร่างที่ไร้สติของฟางพวกเขาเตรียมทุกอย่างไว้หมดแล้วเพราะจองเบได้โทรมาสั่งไว้ก่อนแล้ว " พวกแกอยู่นี้ก่อนเด่วฉันเข้าไปดูฟางเอง " จองเบพูดกับป๊อปปี้และเขื่อน " คุณหมอจองเบค่ะ ห้องผ่าตัดพร้อมแล้วค่ะ " นางพยาบาลคนหนึ่งเดินมาบอกจองเบ        

               " ครับ " จองเบพยักหน้ารับ " ฉันฝากฟางด้วยน้ะ " ป๊อปปี้พูดขึ้น " อื้ม " จองเบพยักหน้ารับก่อนจะรีบเดินเข้าไปในห้องผ่าตัด ป๊อปปี้ทรุดตัวลงนั่งเก้าอี้หน้าห้องอย่างหมดแรง ก่อนจะมองมือของเขาที่เต็มไปด้วยเลือดของคนตัวเล็ก

              ทุกอย่างนี้เกิดขึ้นเพราะเขา..เพราะเขาเป็นมาเฟีย..ถึงทำให้เทอเจอกับเรื่องเลวร้ายพวกนี้..เขาเป็นต้นเหตุที่ทำให้เทอต้องเจ็บตัวแล้วเจ็บตัวเล่า..เขาไม่สามารถจะปกป้องเทอได้เลย..หรือว่าเขาจะต้องทำอะไรบ้างอย่างเพื่อให้คนที่เขารักได้อยู่อย่างปลอดภัย...

              " ไอ่ป๊อป แม่โทรมาว้ะ " เขื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆชูโทรศัพท์ขึ้น " แกไปรับสายท่านเถอะ ตอนนี้ฉันยังไม่อยากทำอะไรทั้งนั้น " ป๊อปปี้พูดด้วยน้ำเสียงที่ไร้เรี่ยวแรง " เออๆเด่วฉันมา แกใจเย็นๆไว้ล้ะ " เขื่อนพูดก่อนจะเดินออกไปรับสายจากผู้เป็นแม่

             ป๊อปปี้เมื่อเห็นเขื่อนเดินไปก็ซุกหน้าคมลงกับฝ่ามือน้ำตาลูกผู้ชายที่ใครต่อใครว่ามันไหลยากนักยากหนาแต่ในตอนนี้มันกลับไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย มาเฟียหนุ่มที่ใครๆต่างก็หาว่าเขาน่ะแสนจะเย็นชาและเข้มแข็งแต่บัดนี้เขากลับอ่อนแอเหลือเกิน...เพราะผู้หญิงคนหนึ่งที่นอนไร้สติอยู่ในห้องไอซียูนั้น....

             ผ่านไปหลายนาทีเขื่อนเดินกลับมา " ไอ่ป๊อป..แกโอเคมั๊ยว้ะ ? " เขื่อนั่งลงข้างๆก่อนจะถามขึ้น " อืม..ฉันโอเค แล้วแม่ว่ายังไงบ้าง ? " ป๊อปปี้ปาดน้ำตาอย่างลวกๆก่อนจะหันไปถามเขื่อน " คุณแม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นแล้วรวมถึง..น้าเฟียสด้วยพวกเขากำลังจะกลับมา.." ป๊อปปี้พยักหน้ารับเบาๆก่อนจะก้มหน้าลงอย่างเดิม

             เมื่อผ่านไปหลายชั่วโมงร่างสูงยังคงนั่งอยู่ที่ๆเดิมท่าเดิม..ไม่ขยับไม่ไหนทั้งนั้น..ส่วนเขื่อนขอตัวไปรับพวกผู้หญิง " ไอ่ป๊อป.." จองเบที่เดินออกมาจากห้องผ่าตัดก่อนจะนั่งลงข้างๆป๊อปปี้เอื้อมมือไปแตะบ่าร่างสูงเพื่อเรียกสติเขา " ไอ่เบ...ฟางเป็นไงบ้าง ? " ป๊อปปี้ที่ดูมึนๆถามขึ้นอย่างร้อนรน

             " ฟางปลอดภัยแล้วเด่วฉันจะย้ายฟางไปที่ห้องชั้นบนสุดก็แล้วกัน แกสบายใจได้ " จองเบตอบ " อื้ม..ขอบใจแกมากน่ะ " ป๊อปปี้เบาใจขึ้นมานิดนึงเมื่อรู้ว่าฟางปลอดภัยแล้ว " ไอ่ป๊อป ไอ่เบ " โทโมะและเคนตะวิ่งมาจากไหนไม่รู้ก่อนจะพูดขึ้น

             " น้องฟางเป็นไงบ้างว้ะ ? " เคนตะถามขึ้น " ปลอดภัยแล้ว..และสองคนนั้นล้ะ ? " ป๊อปปี้ตอบก่อนจะถามถึงกวินกับแบม " เอ่อ..พวกฉันขอโทษว้ะ พวกมันหนีไปได้ " โทโมะตอบอย่างรู้สึกผิดที่ไม่สามารถจับตัวสองคนนั้นได้

              " ไม่เป็นไร..ฉันจะเป็นคนตามหาพวกมันเอง..ต่อให้ต้องพลิกแผ่นดินหาฉันก็จะทำ ! " ป๊อปปี้พูดอย่างเคียดแค้น 

             มาเฟียหนุ่มเข้ามาในห้องชั้นบนสุดเป็นห้องที่มีอยู่เพียงห้องเดียวในชั้นเป็นห้องที่ถูกจัดไว้อย่างพิเศษดูไปไม่เหมือนห้องคนไข้สักนิดถ้าไม่ติดสายน้ำเกลือและเครื่องมือต่างๆนานาที่ใช่เพื่อรักษาคนที่นอนอยู่

             " พี่ขอโทษน้ะตัวเล็ก..พี่ขอโทษ..พี่สัญญาครับว่าเราจะไม่ต้องเจ็บตัวแบบนี้อีกแล้ว..เราจะต้องปลอดภัย..." ป๊อปปี้ลูบผมคนตัวเล็กที่นอนอย่างไร้สติอยู่ ก่อนจะโน้มตัวจูบปากเล็กที่แสนหวานไม่ว่าจะจูบกี่ครั้งความหวานนี้ก็ไม่เคยแม้แต่จะจางไปกลับหวานขึ้นทุกวันๆทุกครั้ง...

   ฝากไปเตือนเขา...ฝากไปเตือนเขา...ทั้งที่ได้เทอไปไม่แคร์แล้วยังได้แต่รังแกหัวใจ 

               โทรศัพท์เครื่องหรูดังขึ้นร่างสูงขมวดคิ้วอย่างสงสัยก่อนจะกดรับโทรศัพท์ " ครับแม่ ? ครับ..แม่กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ ? อ้อ..ได้ครับ ป๊อปก็มีเรื่องจะปรึกษาแม่เหมือนกันครับ ได้ครับแล้วเจอกันครับ " ป๊อปปี้กดวางสายก่อนจะมองไปที่ร่างบางอีกครั้ง   

              " เราจะต้องปลอดภัย..พี่รักเราน้ะตัวเล็ก " ป๊อปปี้โน้มตัวก้มลงจูบที่หน้าผากมนอย่างแผ่วเบาก่อนจะกดโทรศัพท์หาเขื่อนทันที " ฮัลโหลไอ่เขื่อน แกอยู่ไหนแล้ว ? " ป๊อปปี้กรอกเสียงใส่โทรศัพท์ทันทีเมื่อปลายสายรับ

             " อยู่นี้เว้ย ! " เขื่อนพูดเมื่อเปิดประตูเข้ามาพร้อมๆกับกระเป๋าของเฟย์แก้วและก็โทโมะที่ถือกระเป๋ามาให้แก้วเพื่อจะมานอนกับฟาง " มาก็ดีแล้ว ฉันต้องกลับไปคุยกับแม่ที่บ้าน เฟย์คืนนี้พี่ฝากฟางด้วยน้ะ " ป๊อปปี้เมื่อพูดกับเขื่อนจบก็หันไปพูดกับเฟย์ " แม่ถึงบ้านแล้วหรอว้ะ ? แล้วคุยอะไร ? " เขื่อนถามอย่างสงสัย 

            " เออน่าๆ เด่วแกก็รู้เอง ฉันไปล้ะ พี่ไปก่อนน้ะครับ ไอ่เขื่อนเสร็จแล้วแกรีบกลับไปด้วยเรื่องนี้ฉันต้องคุยกับแกด้วย " ป๊อปปี้ลาทุกคนก่อนจะหันกลับไปที่เตียง " พี่ไปก่อนน้ะตัวเล็ก " ป๊อปปี้ลูบผมฟางอย่างแผ่วเบาก่อนจะเดินออกไปอย่างเงียบๆ 

_________________________________________________________________________

เอ๊ะๆๆ เกิดอะไรขึ้นน้ะ ? ป๊อปปี้จะทำอะไรน้ะ ? จะปรึกษากันเรื่องอะไรน้ะๆ ? ถ้าอยากรู้ก็เม้นกันเยอะๆน้าาา  

ขอโทษน้าที่ไม่ได้มาอัพติดธุระง่าา 

เม้นเยอะๆน้าาาขอกำลังให้ให้ไรเตอร์หน่อยน้าาา 

เจอกันตอนหน้าน้าาาา