So Cute !! ยัยจอมจุ้นป่วนหัวใจนายมาเฟีย

 

 

              " ตาป๊อป " ผู้เป็นแม่ส่งเสียงเรียกเมื่อพบว่าลูกชายของตนเดินเข้ามา " ครับแม่ ป๊อปคิดถึงแม่จัง " มาเฟียหนุ่มเดิยเข้าสู่อ้อมกอดผู้เป็นแม่อย่างคิดถึงอย่างกับเด็กน้อย " แม่ก็คิดถึงเรา " ผู้เป็นแม่กอดตอบ " แล้วพ่อกับน้าเฟียสล้ะครับ ? " ป๊อปปี้เอ่ยถามถึงคนอีกสองคนที่เขายังไม่พบ

 

 

 

              " รออยู่ข้างในจ้ะ เราไปกันเถอะจ้ะ " แล้วทั้งคู่ก็เดินเข้าไปข้างใน ที่ห้องรับแขกมีคนทั้งสองที่นั่งอยู่ " คุณพ่อน้าเฟียส สวัสดีครับ " ร่างสูงยกมือไหว้อย่างนอบน้อม " จ้ะ " เฟียสรับไหว้ " ป๊อปต้องขอโทษน้าเฟียสด้วยน้ะครับกับการณ์ที่เกิดขึ้น " ป๊อปปี้พูดพร้อมกัยยกมือขึ้นไหว้ก่อนจะก้มหน้าอย่างรู้สึกผิด

 

 

 

             " ไม่เป็นไรหรอกลูก น้ารู้ว่าป๊อปทำดีที่สุดแล้ว "  เฟียสแตะไหล่ป๊อปปี้เชิงปลอบ " อ่าว พ่อแม่ น้าเฟียส สวัสดีครับ " เขื่อนที่พึ่งเข้ามาเอ่ยทักก่อนจะไหว้ " เขื่อนเข้ามานั่งก่อนสิลูก " ผู้เป็นแม่เอ่ยขึ้นเขื่อนจึงเดินเข้ามานั่งข้างๆป๊อปปี้

 

 

 

              " พ่อว่าเราเข้าเรื่องกันดีกว่าหนูฟางเป็นยังไงบ้าง ? " ผู้เป็นพ่อถามขึ้น " ปลอดภัยแล้วครับ " ป๊อปปี้เป็นคนตอบ " อืม..พวกเราคิดว่าจะเอาหนูฟางไปอยู่อังกฤษด้วย " เมื่อจบคำนั้นทำเอาเขื่อนถึงกับสะดุ้งเพราะตกใจ มีเพียงป๊อปปี้ที่ยังนิ่งอยู่ " แต่ว่าพ่อครับ..." เขื่อนทำท่าทีจะขัดแต่

 

 

 

              " ผมเห็นด้วยครับ อย่างน้อยๆน้องอยู่ที่นู้นก็น่าจะปลอดภัยกว่าอยู่ใกล้พวกผม แล้วก็ยังได้อยู่กับน้าเฟียสด้วย " ป๊อปปี้เอ่ยออกมาสร้างความตกใจให้เขื่อนเป็นอย่างมาก " เด่วผมจะให้ไอ่เขื่อนส่งการ์ดไปคุ้มกันฟางและทุกคนน้ะครับ แล้วธุระของน้าเฟียสกับคุณพ่อคุณแม่คืออะไรหรอครับ ? " ป๊อปปี้พูดก่อนจะรีบเปลี่ยนเรื่อง

 

 

 

              " น้าไปหุ้นเปิดโรงแรมกับเพื่อนๆน้ะจ้ะ พ่อแม่ของเราเลยร่วมด้วยน่ะ " เฟียสอธิบาย " แล้วจะอยู่กันถึงเมื่อไหร่ล้ะครับ ? " เขื่อนเป็นฝ่ายถามบ้าง " พวกเราก็ยังไม่รู้หรอกลูกคงอยู่ดูอะไรหลายๆอย่างให้เรียบร้อยก่อนน่ะ " ผู้เป็นแม่ตอบ

 

 

 

             " งั้นก็ตามนี้น่ะครับ..ถ้าน้องออกจากโรงพยาบาลเมื่อไหร่ผมจะส่งน้องไปอังกฤษทันทีส่วนเรื่องเรียนผมว่าคุณพ่อกับคุณแม่น่าจะจัดการได้ นี้ก็ดึกแล้วป๊อปขอตัวก่อนน่ะครับ " ป๊อปปี้พูดก่อนจะรีบเดินออกไปทันที " เป็นอะไรของเขาน้ะลูกคนนี้ " 

 

 

 

             " ไอ่ป๊อปแกคิดได้ไงว้ะที่จะส่งน้องฟางไปอังกฤษเนี่ย ? " เขื่อนที่ขอตัวออกตามป๊อปปี้มาก็บุกไปโวยกับป๊อปปี้ถึงห้องนอน " อะไรของแกว้ะไอ่เขื่อยมาถึงก็โวยเลย " ป๊อปปี้หันกลับมาหาเขื่อน " แล้วแกล้ะเป็นบ้าอะไรถึงจะให้น้องฟางไปอังกฤษห๊ะ ?"

 

 

 

            " ก็คิดถึงความปลอดภัยของฟางไง " ป๊อปปี้ตอบหน้าตาเฉย " แต่แกก็รู้ว่าแกกับฟางต้องห่างกันแกไม่คิดถึงฟางหรือไงว้ะ ? " เขื่อนยังคงโวยต่อ " แต่ฉันคิดถึงความปลอดภัยของฟางมากกว่าถ้าฟางเป็นอะไรไปฉันก็คงอยู่ไม่ได้ " 

 

 

 

           " แกมันบ้าไอ่ป๊อป บ้าที่สุด !! " เขื่อนตะโกนอย่างหัวเสียก่อนจะเดินออกไป " พ่อต้องทำจริงๆคัพเค้ก..ต่อไปนี้เราคงต้องอยู่กันสองคนแล้วน้ะ.." ป๊อปปี้พูดเสียงเศร้าก่อนจะลูบหัวคัพเค้กที่เดินเข้ามาหาเขา..เพราะว่าแม่ของทั้งเขาและฟางแพ้ขนของคัพเค้กจึงทำให้เขาไม่สามารถให้คัพเค้กไปกับฟางได้

 

 

 

           

 

 

 

            " เฮ้อออออออ " ป๊อปปี้ถอนหายใจนอนพลิกไปมาบนเตียงกว้างหลังจากที่อาบน้ำเสร็จพลิกตัวมองคัพเค้กที่ตอนนี้นอนหลับปุ๋ยอยู่ข้างๆเขา " เฮ้ออออ ไปก็ได้ว้ะ " ป๊อปปี้พูดก่อนจะลุกขึ้นเปลี่ยนชุดแล้วหยิบกุญแจรถคู่ใจ นาฬิกาบอกเวลาสี่ทุ่มครึ่ง ก่อนจะตัดสินใจเดินออกจากห้อง

 

 

 

             " นายใหญ่จะไปไหนค่ะ ? " น้ำปั่นที่เดินออกมาจากครัวพูดขึ้น " ฉันมีธุระนิดหน่อยน่ะ ฝากคัพเค้กด้วยน้ะ " ป๊อปปี้พูดก่อนจะวิ่งออกไปที่รถคู่ใจ ก่อนจะขับออกไปอย่างรวดเร็ว

 

 

 

 

 

 

 

               ป๊อปปี้ขับรถมาจอดลงที่โรงพยาบาลก่อนจะกดลิฟต์ไปที่ชั้นบนสุดซึ่งเขารู้ดีว่าใครอยู่ที่นั้น เค้าเป็นห่วงเทอ..อยากเจอเทอ..ก่อนที่เขาจะปล่อยเทอไป... ป๊อปปี้เปิดประตูเข้าไปพบว่าเฟย์กับแก้วนอนหลับอยู่ที่โซฟาแบบคู่ที่กว้างขวางพอที่คนตัวเล็กอย่างเฟย์กับแก้วนอนได้อย่างสบาย

 

 

 

               สายตาคมกริบไปหยุดอยู่ที่ร่างบางที่นอนไร้สติอยู่บนเตียง ป๊อปปี้เดินไปนั่งที่เก้าอี้ข้างเตียงก่อนจะลูบผมฟางอย่างอ่อนโยน " เพราะพี่..พี่เป็นมาเฟียทำให้เราต้องเป็นแบบนี้..พี่เป็นคนรักที่แย่..พี่ดูแลเราปกป้องเราได้ไม่ดีพอ..ปล่อยให้ไอ่พวกนั้นมาทำร้ายเรา..พี่สัญญาน่ะว่าพี่จะพลิกแผ่นดินตามหาพวกมันมาจัดการให้ได้..พี่สัญญาครับตัวเล็ก "

 

 

 

               ป๊อปปี้พูดด้วยแววตาและน้ำเสียงที่สุดแสนจะเศร้าสร้อย มือหนากุมมือบางไว้แน่น " แต่ระหว่างนี้พี่คงให้เราอยู่ที่นี้ไม่ได้เข้าใจพี่น่ะครับคนดี..พี่รักเราน้ะครับ..รักมาก..รักจนกลัวกับสิ่งที่เกิดขึ้น..เราต้องอยู่ในที่ๆปลอดภัย..ถ้าทุกอย่างเรียบร้อยพี่จะบอกกับทุกคนอย่างพี่รักเราแค่ไหน " 

 

 

 

 

              ป๊อปปี้พูดก่อนจะจูบลงที่หลังมือของฟาง ก่อนจะยกมันขึ้นแนบแก้มของเขาก่อนจะหลับลงข้างๆฟางโดยที่ไม่รู้เลยว่าร่างเล็กทั้งสองที่นอนอยู่ที่โซฟาตื่นตั้งแต่เขาเข้ามาแล้วและได้ยินทุกอย่างที่เขาพูดเมื่อกี้หมดเลยก่อนที่ทั้งสองจะมองหน้ากันอย่างไม่เข้าใจกับสิ่งที่ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

               " อื้อ..." ร่างบางที่อยู่บนเตียงตื่นขึ้นมาก่อนจะมองข้างๆทันทีเพราะเมื่อคืนเทอรู้สึกว่าเขามาอยู่ข้างเทออยู่กับเทอทั้งคืนแต่ตอนนี้เทอหันไปพบเพียงความว่างเปล่า"อ่าว..ฟางฟื้นแล้วหรอ ? หิวน้ำมั๊ย ? " เขื่อนพูดขึ้นก่อนจะส่งน้ำให้ฟาง " พี่เขื่อนอยู่คนเดียวหรอค่ะ ? " ฟางที่รับน้ำดื่มก่อนจะถามขึ้น " ป่าวครับ พี่อยู่กับเฟย์แก้วแต่สองคนนั้นออกไปหาอะไรกินน่ะครับ "

 

 

 

              คำตอบของเขื่อนทำให้ฟางหน้าเศร้าลงทันที " ทำไมหรอครับ ? " เขื่อนถามอย่างสงัสย " แล้ว... " ฟางที่เหมือนจะพูดแต่ก็ไม่พูด " อ้อ..ถ้าหมายถึงไอ่ป๊อปล้ะก็มันทำงานอยู่บ้านครับตอนนี้มันกำลังบ้ากับการตามหาตัวกวินกับแบมอยู่น้ะ " เขื่อนตอบอย่างรู้ทัน

 

 

 

              "สองคนนั้นหนีไปได้หรอค่ะ ? " ฟางถามอย่างตกใจ " ครับ แต่เราไม่ต้องห่วงน้ะครับคนอย่างไอ่ป๊อปถ้าต้องการหาใครสักคนต่อให้มันไปหลบอยู่ในซอกซอยไหนไอ่ป๊อปก็ต้องเจอทั้งนั้นแหละครับ " เขื่อนพูดก่อนจะวางมือหนาลงที่หัวฟางอย่างเอ็นดู

 

 

 

              " ค้ะ.." ฟางยิ้มรับ " เด่วตอนบ่ายๆน้าเฟียสกับคุณพ่อคุณแม่เขาจะเข้ามาหาฟางน้ะ " แม่กับคุณน้ากับมาแล้วหรอค่ะ ? " ฟางถามอย่างแปลกใจ " พึ่งกลับมาตอนรู้เรื่องของฟางนั้นแหละครับ " เขื่อนตอบ " แล้วคุณแคท..เทอเป็นยังไงบ้างค่ะ ? " ฟางถาม

 

 

 

              " ก็ไม่เป้นอะไรมากน่ะ แค่ตอนแรกโดนฉีดยากล่อมประสาทไปนิดหน่อยเลยทำให้เทอไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรหรอก แต่ตอนนี้ก็โอเคแล้วแหละ เราสบายใจเถอะ ป๊อปมันรักเราคนเดียวแหละชั่วโมงนี้มันไม่รักใครเท่าเราแล้วล้ะ " ฟางเมื่อฟังแล้วก็อมยิ้มแต่

 

 

 

             " แต่ตอนที่อยู่ในโกดัง.. " ฟางจะแย้งแต่ถูกเขื่อนพูดขัดขึ้นมาก่อน " พี่ไม่รู้หรอกน้ะว่าในโกดังน่ะมันเกิดอะไรขึ้นแต่เมื่อคืนตอนประมานสี่ทุ่มครึ่งมันขับรถออกจากบ้านทั้งๆที่มันอาบน้ำแล้วเตรียมตัวนอนแล้ว และกลับมาตอนตีห้า พี่ไม่รู้หรอกว่ามันไปไหนแต่พี่ว่าเรารู้..." เขื่อนพูดทำให้ฟางถึงกับอึ้ง

 

 

 

              " และต่อไปนี้ไม่ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นพี่จะบอกให้เรารู้ไว้ว่าเพื่อนพี่คนนี้มันรักเรามากและมันทำทุกอย่างก็เพื่อเราน้ะฟาง " เขื่อนพูดก่อนจะลูบหัวของฟางเบาๆ เขาคงช่วยเพื่อนเขาได้เพียงเท่านี้เวลานับต่อจากนี้ไปก็คงต้องให้เวลาและความรักของเขาทั้งคู่เป็นตัวตัดสินความรักของเขาทั้งคู่แล้วแหละ

         

 

 

ก๊อกกกๆๆ 

 

 

 

               "ใครกันน้ะ ? ถ้าสองคนนั้นคงไม่เคาะประตู " เขื่อนบ่นก่อนที่จะเดินไปเปิดประตู " เควิน " ฟางเอ่ยออกมาอย่างแผ่วเบา ผิดกับเขื่อนที่ส่ายหัวก่อนจะบ่นเบาๆ " เฮ้อ..พึ่งพุดไปแหมบๆอุปสรรคตัวร้ายก็โผล่มาแหละ เฮ้อ..." เขื่อนบ่นกับตัวเอง 

 

 

 

             " หวัดดีฟาง หวัดดีครับเฮียเขื่อน " เควินเดินเข้ามาทักทายพร้อมกับกระเช้าผลไม้ " อืม..หวัดดีงั้นตามสบายน้ะ ฟางเด่วพี่ลงไปหาเฟย์กับแก้วก่อนน้ะเด่วพี่มา " เขื่อนพูดก่อนจะเดินออกไป " เป็นยังไงบ้างฟาง ? " เควินวางกระเช้าวางไว้ที่โต๊ะก่อนจะเดินไปนั่งเก้าอี้ข้างๆเตียงฟาง

 

 

 

             " ก็ดีน้ะ แต่ก็ปวดแผลนิดหน่อย " ฟางตอบก่อนจะยิ้มให้เควิน " ฮ่ะๆๆดีแล้วๆ ยังไงๆก็หายไวๆน้ะ " เควินตอบก่อนจะลูบผมฟางอย่างอ่อนโยน " แล้วตอนนั้นทำไมเควินถึงได้โผล่มาได้ล้ะ ? แล้วตอนที่ฉันโดนจับตัวไปนายไปไหน ? แล้วทำไมนายถึงรู้จักพี่ป๊อป ? แล้วทำไมพี่กวินถึงบอกว่านายทรยศแล้ว...."

 

 

 

              " ฮ่ะๆๆค่อยๆถามสิยัยบ้า ถามรัวขนาดนี้ใครมันจะไปตอบทัน ? เอางี้ วันนี้ฉันจะเล่าทุกอย่างให้เทอฟังตอบทุกอย่างที่เทอจะรู้ โอเคมั๊ย ? " เควินพุดฟางรีบพยักหน้าอย่างอยากรู้ เควินหลุดขำก่อนที่จะเปิดปากเล่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

______________________________________________________________________________

ฉับบบบบบ ! ตัดซะเลย อิอิๆ  ถ้าอยากรู้ว่าเรื่องราวของเควินจะเป็นยังไงต่อไปก็อย่าลืมเม้นกันเยอะๆน้าาา 

เม้นกันเยอะๆๆน้าาาาขอกำลังใจให้ไรเตอร์หน่อยน้าาา 

ขอโทษน้าที่เด่วนี้ไม่ค่อยมาอัพพอดีติดธุระอ้ะแงงง อย่าพึ่งทิ้งกันไปน้าาา 

เจอกันตอนหน้าน้ารัดเดอร์ที่นักทุกคนนนน