So Cute !! ยัยจอมจุ้นป่วนหัวใจนายมาเฟีย

              
               " คือแม่ไปหาป๊อปที่ห้องน่ะลูกแต่ไม่เจอเลยมาดูที่นี้เพราะเห็นว่ารถยังอยู่คือแม่มีเรื่องจะรบกวนป๊อปกับเขื่อนหน่อยน่ะลูกคือแม่จะฝากเด็กคนหนึ่งให้ป๊อปกับเขื่อนช่วยดูแลหน่อยน่ะลูก "  ผู้เป็นแม่พูดพลางส่งสายตาไหว้วานลูกทั้งสอง " เด็กที่ไหนกันครับแม่ ? " ป๊อปปี้ถามด้วยความสงสัย " น้องเขาเป็นลูกสาวของเพื่อนแม่เองลูกคือเพื่อนแม่เขามีธุระที่จะต้องไปต่างประเทศด่วนแล้วลูกสาวเขาอยู่ที่นี้คนเดียวเพื่อนแม่เขาเลยอยากฝากลูกเขาไว้กับเราน่ะลูก "
 
 
               " เมื่อไหร่ครับแม่ ? แล้วนานเท่าไหร่ครับ ? " เขื่อนเป็นฝ่ายถามบ้าง " น้องจะมาพรุ่งนี้เย็นจ้ะส่วนนานแค่ไหนไม่มีกำหนดจ้ะ " ผู้เป็นแม่พูดพลางยิ้ม " ไม่มีกำหนด !! แม่ครับ พวกเราเป็นมาเฟียน้ะครับจะให้มาดูแลเด็กเนี่ยน้ะครับแม่ ? " ป๊อปปี้พูดอย่างหัวเสีย " ไม่เด็กแล้วจ้ะน้องม.5 แล้วจ้ะแล้วอีกอย่างแม่ก็มั่นใจว่าป๊อปกับเขื่อนดูแลน้องได้ " ผู้เป็นแม่พูดพลางยิ้ม
 
 
              " เฮ้อ..ก็ได้ครับ " ป๊อปปี้รับปากอย่างห้ามไม่ได้ " ดีมากลูกแม่  งั้นพวกเราก็ไปนอนได้แล้วน้ะดึกมากแล้วพักผ่อนเยอะๆลูก อย่าโหมงานมากน้ะ " ผู้เป็นแม่พูดพลางยิ้มหวานก่อนที่จะเดินออกไป " เฮ้อ...ชีวิตฉัน " ป๊อปปี้พูดก่อนจะก้มหน้าฟุบลงไปกับโต๊ะ
 
 
อีกด้านหนึง ( ที่บ้านของฟาง )
 
 
            " ฟางลูก...คือแม่มีเรื่องอยากจะขอลูกน่ะ " แม่ของฟางพูดระหว่างที่สาวน้อยกำลังทานอาหารเช้าตรงหน้าอย่างอร่อย " ขอเรื่องอะไรหรอค้ะคุณแม่ ? " เสียงใสเอ่ยถามพลางเอียงคออย่างน่ารัก " คือแม่มีธุระต้องไปทำที่อังกฤษด่วนเลยอ้ะจ้ะลูก แล้วถ้าแม่ไปลูกก็ต้องอยู่คนเดียวเพราะงั้นแม่เลยอยากให้ลูกเป็นอยู่กับเพื่อนแม่น้ะลูกแม่มั่นใจว่าเขาจะดูแลลูกของแม่ได้น่ะลูก..." ผู้เป็นแม่พูดอย่างเว้าวอน " อะไรน้ะค้ะแม่ ? แล้วแม่จะให้หนูไปอยู่กับใครล่ะค้ะ ? " ฟางพูดขึ้นมาอย่างทันควัน
 
 
           " เพื่อนสนิทแม่เองลูกน้ะ...ถือว่าแม่ขอน้ะฟาง " ผู้เป็นแม่พูดพลางจับมือลูกน้อยอย่างเว้าวอน " ก็ได้ค้ะ..ฟางตามใจแม่ค้ะ " ฟางรับปาก " จริงๆน้ะลูก ? ลูกแม่น่ารักที่สุดเลยงั้นเย็นนี้เราไปกันเลยน้ะลูก " ผู้เป็นแม่พูดออกมมาอย่างดีใจ " ค้ะ..งั้นฟางขอตัวก่อนน่ะค้ะ " ฟางพูดก่อนที่จะเดินออกไปเพื่อจะไปโรงเรียน
 
 
  ที่โรงเรียน
 
 
            " เห้ๆๆ ยัยฟางงงงๆ " สาวลักยิ้มน่ารักโบกมือเรียกฟาง " ไง ยัยเฟย์แล้วนี้ยัยแก้วยังไม่มาอีกหรอ ? " ฟางนั่งลงพลางถามถึงเพื่อนคนสนิทอีกคนของเทอ " ยังย่ะ สงสัยตื่นสายเหมือนเดิม " เฟย์พูดพลางทำน่าเซง " ฮ่าๆ แกควรชินน่ะเฟย์ เฮ้ออออออ " ฟางพูดพลางถอนหายใจ " เป็นไรย่ะแก ? " เฟย์ถามพลางสงสัย " ก็แม่ฉันน่ะสิจะไปอังกฤษแล้วจะให้ฉันไปอยู่บ้านเพื่อนเขา เฮ้อออออ " ฟางพูดไปพลางถอนหายใจไป
 
 
           " ก็ไม่เห็นจะเป็นไรเลยนิแก " เฟย์พูดอย่างปลอบใจ " แกไม่เป็นแต่ฉันเป็นนิ เฮ้อออ" ฟางพูดก่อนจะฟุบลงกับโต๊ะ " เอาน่าแกๆๆ เอ๊ะๆๆเพลงนี้.... " เฟย์พูดก่อนจะทำตาโตเมื่อได้ยินเพลงๆหนึ่ง " เพลงไรอ้ะแก ? " ฟางถามด้วยความสงสัย " นี้ไงๆๆ " เฟย์พูดก่อนจะเอาหูข้างหนึ่งยื่นไปให้ฟาง ' อยากขยับเข้าไปใกล้เทอ...อยากรู้จักตั้งแต่ได้เจอ...ใจฉันสั่นเมื่อได้ยินเสียงเทอ...' เสียงเพลงบรรเลงไปเลื่อยๆ " อ้อ..ฟังเพลงนี้แล้วคิดถึงพี่ป๊อปเนอะ ? ไม่ได้เจอพี่เขามาปีกว่าๆแล้วมั้ง..พี่เขาไม่กลับมาที่นี้เลยเนอะ ? " ฟางพูดออกมาอย่างเหม่อลอย
 
 
            " นั้นดิ...ฮ่าๆ เมื่อก่อนแกยังเปิ่นๆใส่กระโปรงยาวๆ ใส่แว่นหนาๆอยู่เลย แถมถักเปียหัวยุ่งอีกตังหาก ฮ่าาาาาๆ " เฟย์พูดไปขำไปพลางคิดถึงฟางเมื่อก่อน " เฮ้ๆๆ สาวววๆคุยไรกันอยู่ๆๆ "  สาวน้อยผมซอยสั้นเท่ๆ เดินเข้ามานั่งร่วมโต๊ะกับสองสาว " นิๆๆยัยแก้วแกไม่ต้องมาเนียนเลยน้ะ " เฟย์พูดขึ้น " แหมมมๆ ยัยเฟย์ฉันรู้น่าว่าฉันมาสายยย " แก้วพูดอย่างรู้ตัว " ฮ่าๆๆชั่งเถอะน่าๆ ยัยเฟย์ " ฟางรีบห้ามทัพ " แล้วนี้คุยอะไรกันอยู่อ้ะ ? " แก้วถามขึ้น " อ้อๆคุยเรื่องยัยฟางเมื่อก่อนอ้ะ " เฟย์ตอบ "  อ้อออ ยัยเปิ่นน้ะหรอ ? ฮ่าาาาๆ " แก้วพูดพลางขำฟาง
 
 
           " เถอะน่าาาาๆ ยังไงเด่วนี้ฉันก็เปลี่ยนแล้วนิ " ฟางพูดแก้ตัว " ฮ่าๆๆจ้าแม่คนสวย ถ้าฉันไม่อยู่กับแกตอนที่ช่วยแกเปลี่ยนแปรงนี้ฉันคงจะจำแกไม่ได้เลยน้ะเนี่ย " เฟย์พูด " นั้นสิน้ะ...แต่แกเปลี่ยนตัวเองก็เพราะอยากให้พี่ป๊อปสนใจไม่ใช่หรอ ? " แก้วพูดเสริม " ใช่..แต่พวกเราไม่ได้เจอพวกพี่ป๊อปมาปีกว่าแล้วน้ะไม่รู้หายไปไหนไม่กลับมาโรงเรียนเลย " เฟย์ต่อ " อืม..ฉันก็อย่างรู้เหมือนกันถ้าฉันเจอกับเขาเขายังจะจำฉันได้หรือป่าว ? เขายังเก็บของที่ฉันเคยให้ไว้อยู่มั๊ยน้ะ ? " ฟางพูดไปยิ้มไป
 
 
         " เอาน่าแกเชื่อฉันเถอะว่าสักวันแกก็คงได้เจอกับพี่ป๊อป " แก้วพูดปลอบ " แหมมมๆ พวกแกไม่ต้องมาปลอบฉันเลยน้ะอย่าคิดว่าฉันไม่รู้น้ะว่าพวกแกก็อยากเจอพวกพี่เขาเหมือนกันน่ะ " ฟางพูดพลางยิ้มอย่างล้อๆทั้งสองคน " บ้าบอน่ายัยฟางง ไปเรียนกันดีกว่าๆ ไปๆๆ " เฟย์พูดอย่างเขินก่อนจะเดินนำไป.........
 
 
เลิกเรียน
 
 
          " แม่ค้ะ..ฟางกลับมาแล้ว " ฟางส่งเสียงเรียกผู้เป็นแม่ทันทีแม่เทอเปิดประตูบ้านเข้ามา " แม่อยู่ข้างบนจ้ะลูก " ผู้เป็นแม่ส่งเสียงลงมาจากชั้นสอง " แม่ทำอะไรอยู่ค้ะ ? " ฟางที่เดินขึ้นมาชั้งสองเอ่ยถามคนเป็นแม่อย่างสงสัย " อ้อ..แม่กำลงัเก็บของอยู่น่ะจ้ะลูกก็ต้องไปเก็บของแล้วน้ะจ้ะ " ผู้เป็นแม่เอ่ยบอกฟาง ฟางพยักหน้าเข้าใจก่อนจะไปที่ห้องของตัวเองเพื่อเก็บข้าวของที่จะอยู่กับเพื่อนของผู้เป็นแม่
 
 
        เมื่อทั้งสองเก็บของเรียบร้อยผู้เป็นแม่คุยโทรศัพท์อยู่สักพักเมื่อว่าวางได้ไปสักพักก็มีรถสีดำคันสวยมารับทั้งคู่ " แม่ค้ะทำไมดูอึดอัดจังค้ะ " ฟางพูดพลางมองไปที่คนขับรถและคนที่นั่งมาข้างๆ " ไม่มีอะไรหรอกจ้ะลูก " ผู้เป็นแม่พูดพลางยิ้มพอทั้งสองนั่งรกมาได้สักพักก็มาถึงคฤหาสน์ใหญ่ทั้งคู่ลงมายื่นอยู่หน้าคฤหาสน์ที่มีคนมียื่นรอต้อนรับทั้งคู่อยู่แล้ว
 
 
        " เฟรียส !! เทอจริงๆด้วย ฉันคิดถึงเทอมากเลยน้ะ " หญิงสาวดูมีอายุคนหนึ่งเดินเข้ามากอดแม่ของฟางด้วยหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม " อ้อ..ฉันคงจะเป็นหนูฟางใช่มั๊ยจ้ะ ? ตายแล้วไม่ได้เจอกันนานสวยขึ้นเป็นกองเลยน้ะจ้ะ " หญิงสาวพูดพลางยิ้มให้กับฟางอย่างเอ็นดู " สวัสดีค้ะคุณน้า " ฟางไหว้พบางส่งยิ้มหวาน " เรียกแม่ก็ได้น้ะจ้ะ อาอยากมีลูกสาวมานานแล้วอามีแต่ลูกชายหน้าเบื่อมากก " หญิงสาวพูดพลางทำหน้าเบื่อทำให้ทุกคนถึงกับยิ้ม
 
 
        " ค้ะ คุณแม่ " ฟางพูดพลางยิ้มรับ " จ้ะๆ ไปๆเข้าไปข้างในกันดีกว่าน้ะ เด็กเด่วเอาของขึ้นไปเก็บบนห้องที่ฉันให้เตรียมไว้ด้วยน้ะจ้ะ " หญิงสาวพูดพลางหันหน้าไปสั่งงานก่อนจะเดินพาสองแม่ลูกไปยังห้องรับแขก " แล้วนี้เทอจะเดินทางเมื่อไหร่กันเฟรียส ? " หญิงสาวถาม " พรุ่งนี้เช้าจ้ะ " แม่ฟางตอบ " งั้นหนูขอไปส่งคุณแม่ด้วยน้ะค้ะ " ฟางเอ่ย " ได้จ้ะ " หญิงสาวรับปาก
 
 
        " ฉันต้องขอบใจเทอมากเลยน้ะที่รับปากดูแลยัยฟางน้ะ ถ้าไม่มีเทอฉันก็ไม่รู้จะพึ่งใคร " แม่ฟางพูดพลางกุมมือหญิงสาวไว้ " เอาน่ายังไงตอนนี้หนูฟางก็มาเป้นลูกฉันแล้วน้ะเทออย่าลืมสิ " หญิงสาวตอบ " แหะๆ จริงด้วย งั้นฟางอยู่ที่นี้ก็อย่าดื้อน้ะลูกเป็นเด็กดีเข้าใจมั๊ย ? " ผู้เป็นแม่หันไปกล่าวกับลูก " ค้ะแม่ " ฟางยิ้มรับ
 
 
            " อ้อ..จริงด้วยสิน้ะ นี้ป้าแจ่มกับไข่มุกสองคนนี้จะมาช่วยดูแลหนูฟางน้ะจ้ะเวลาที่แม่ไม่อยู่ " หญิงสาวกล่าว " อ้อ..ค้ะ ขอบคุณน้ะค้ะคุณแม่ " ฟางพูดพลางยิ้มให้กับป้าแจ่มกับไข่มุก " อ้อ..จริงสิแม่ลืมแนะนำคนสำคัญไปเลย แพรวนายใหญ่ของเทอกับคุณเขื่อนอยู่มั๊ย ? " หญิงสาวทำท่าตกใจก่อนจะหันไปถามสาวใช้ที่อยู่ใกล้เทอที่สุด
 
 
           " นายใหญ่อยู่ค้ะแต่คุณเขื่อนออกไปข้างนอกค้ะ " แพรวตอบ " งั้นไปเรียกนายใหญ่ของเทอมาหาฉันหน่อย " หญิงสาวพูดก่อนที่คนใช้จะลุกแล้วเดินออกไปตามนายใหญ่ของเขาผ่านไปสักพักชายร่างสูงโปร่งเดินเข้ามาให้ห้องรับแขกก่อนจะมานั่งลงข้างๆหญิงสาว " แม่เรียกป๊อปมามีอะไรหรอครับ ? " ป๊อปปี้เอ่ยถามผู้เป็นแม่ " พอดีแม่มีคนจะมาแนะนำให้ป๊อปรู้จักน้ะ" หญิงสาวพูดตอบคำถามของลูกชาย " พี่ป๊อป..." ฟางเอ่ยออกมาอย่างแผ่วเบา   
 
 
 
 
 
 
 
________________________________________________________________________แฮ่ !! จะเป็นยังไงน้ะเมื่อทั้งสองมาพบกันอีกครั้ง ? ป๊อปจะจำฟางได้มั๊ยเอ่ย ?
อย่าลืมติดตามกันน้าาาา
สนุกไม่สนุกก็บอกได้น้าาา
เม้นเยอะๆน้าขอกำลังใจให้ไรเตอร์หน่อยแหะๆ
ติชมเต็มทีเลยน้าาาา
ปล.ขอโทดน้าที่มาอัพช้าพอดีไรเตอร์ตื่นสายไปนิด ถ้าไม่ยาวก็ขอโทดน้าเด่วตอนกลางคืนจะมาอัพไถ่โทษน้าาา