So Cute !! ยัยจอมจุ้นป่วนหัวใจนายมาเฟีย

          " หึๆๆ...ยัยเด็กเปิ่นเอ้ย !! ไปกนเถอะ " ป๊อปปี้พูดพลางเก็บสมุดและของทุกอย่าง " ไว้เจอกันว้อย..ไอ่ป๊อปไอ่เขื่อน " ทุกคนลากันก่อนที่ป๊อปปี้และเขื่อนจะไปที่รถและขับออกไปอย่างรวดเร็ว

คฤหาสน์

                " คุณป๊อปคุณเขื่อนครับนายเรียกให้ไปพบครับ " บอดี้การ์ดในชุดดำพูดพลางกับเปิดประตูให้ป๊อปปี้และเขื่อนที่เข้ามา " อืม..เด่วฉันกับเขื่อนเอาของไปเก็บที่ห้องแล้วจะตามไปพบ " ป๊อปปี้พูดบอดี้การ์ดเมื่อได้ยินก็โค้งก่อนจะเดินไป ส่วนเขื่อนกับป๊อปปี้เมื่อเอาของไปเก็บเสร็จแล้วก็ไปพบกับคนที่เรียกพวกเขามา

ก๊อกๆๆ

            " เข้ามา...." เสียงของคนข้างในที่ชั่งน่าเกรงขรามอนุญาตก่อนที่ป๊อปปี้กับเขื่อนจะเดินเข้าไป " พ่อเรียกเรามามีอะไรรึป่าวครับ ? " ป๊อปปี้พูด " นั่งก่อนสิ.." ผู้เป็นพ่อพูดก่อนที่ป๊อปปี้กับเขื่อนจะนั่งลงตรงข้ามกับผู้เป็นพ่อ " มีเรื่องอะไรหรอครับ ? " เขื่อนพูดขึ้นอีกรอบ " ไม่มีอะไรมากหรอกแค่พ่อเห็นว่าพวกแกก็เรียนจบม.ปลายแล้วจึงอยากที่จะส่งพวกแกไปญี่ปุ่น " ผู้เป็นพ่อพลางทั้งๆที่หน้ายังไม่เงยจากเอกสารตรงหน้าด้วยซ้ำ

             " ญี่ปุ่น ? ไปทำอะไรครับ ? " ป๊อปปี้ถามอย่างสงสัย " ไปฝึกพ่อจะให้พวกแกไปฝึกเพื่อเตรียมตัวรับหน้าที่แทนพ่อ " ผู้เป็นพ่อพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง " แต่พวกเราพึ่งจบม.ปลายเองน้ะครับ ทำไมพ่อจะต้องรีบขนาดนั้น " เขื่อนพูด " นั้นน่ะสิครับพ่อพวกเรายังอยากสนุกอยู่น้ะครับ " ป๊อปปี้เสริม " มันหมดเวลาสนุกของพวกแกแล้วมันถึงเวลาที่พวกแกจะต้องฝึกอย่างน้อยก็เตรียมตัวไว้ชีวิตของมาเฟียมันแขวนอยู่บนเส้นด้ายถ้าพ่อเป็นอะไรไปพวกแกกับแม่แกจะได้อยู่กันได้ต่อไป " พูดเป็นพ่อพูดพร้อมกัยเงยหน้ามองหน้าลูกๆของเขา

            " โธ่..พ่อครับ " ทั้งสองพูดออกมาพร้อมกันอย่างเหนื่อยอ่อน พลางคิดถึงชีวิตที่สนุกของเขามันจะหายไป...จะเหลืออยู่เพียงชีวิตที่แขวนอยู่เพียงบนเส้นด้าย.. " เอาเถอะ..ถือว่าพ่อขอพ่อก็เหนื่อยที่จะทำแล้วอยากวางมือเต็มทน...ยังไงก็ทำตามที่พ่อขอหน่อยแล้วกัน.. "  ผู้เป็นพ่อพูดอย่างเหนื่อยล้า... " ครับพ่อ " ทั้งสองรับปากอย่างห้ามไม่ได้

            " อืม...เดินทางพรุ่งนี้บ่ายน้ะ จะมีคนมารับพวกแกที่สนามบินเขาเป็นคนที่พ่อไว้ใจที่สุดเขาจะสอนพวกแกในทุกๆอย่าง " คนเป็นพ่อพูดก่อนที่จะก้มลงดูเอกสารต่อ " ครับ " ป๊อปปี้กับเขื่อนรับปากผู้เป็นพ่อ

             เมื่อเวลาผ่านไปป๊อปปี้กับเขื่อนได้ไปฝึกฝนที่ญี่ปุ่นเป็นเวลา 1 ปี ฝึกทุกๆอย่างที่พวกเขาต้องใช้ในการรับช่วงต่อจากพ่อเขาไม่ว่าจะเป็นต่อสู้ ฟันดาบ ยิงปืน จนถึงบริหารต่างๆ เมื่อพวกเขาพร้อมเขาก็กลับมารับช่วงต่อและเรียนมหาลัยต่อตอนนี้พวกเขาเรียนมหาลัยปี 2 คณะต่างๆที่ทั้งคู่ชอบและรับตำแหน่งและดูแลแก๊งควบคู่ไปกับการเรียนโดยมีพ่อของเขาคอยช่วยดูแลอยู่ข้างหลัง....

..................................................................................................................

 กลับมาที่ปัจจุบัน

           " ฮ่าๆ ใช่ๆคิดถึงเรื่องเก่าๆ..การเป็นมาเฟียนี้ก็เปลี่ยนชีวิตพวกเราไปเลยเนอะ ? จะว่าไปฉันก็ไม่ได้จับไม้กลองไม่ได้เห็นแกเล่นกีต้าร์ร้องเพลงมาปีกว่าๆแล้วมั้ง หึๆๆ..พูดแล้วคิดถึงไอ่พวกนั้นเหมือนกันน้ะเมื่อก่อนเจอกันทุกวันซ้อมดนตรี...เล่นบาส แต่เด่วนี้เวลาแต่คนละนี้กว่าจะเจอกันได้ดล่นเอาเหนื่อยเลยว้ะ " เขื่อนพูดพลางขำคิดถึงวันเก่าๆ

          " นั้นน่ะสิน่ะ..."                          

ก๊อกๆๆๆๆ

          " ใครกัน....เข้ามา " ป๊อปปี้พูดพลางเก็บสมุดใส่ในลิ้นชัก " แม่เองลูกป๊อป..อ่าว..เขื่อนลูกก็อยู่หรอ ? " ผู้เป็นแม่เปิดประตูเข้ามาก่อนจะพูดขึ้น " ครับแม่.." เขื่อนตอบก่อนจะลุกไปพยุงผู้เป็นแม่มานั่งที่เก้าอี้ข้างๆตน " แล้วแม่มาหาผมกลางดึกขนาดนี้มีเรื่องอะไรเร่งด่วนหรือเปล่าครับ ? " ป๊อปปี้ถามผู้เป็นแม่อย่าสงสัย " คือแม่ไปหาป๊อปที่ห้องน่ะลูกแต่ไม่เจอเลยมาดูที่นี้เพราะเห็นว่ารถยังอยู่คือแม่มีเรื่องจะรบกวนป๊อปกับเขื่อนหน่อยน่ะลูกคือ.................... "

______________________________________________________________________________

เอ๊ะ !?!? เรื่องรบกวนที่ว่าคือเรื่องอะไรกันน้ะ ? 

อย่าลืมติดตามกันน้าาาา

สนุกไม่สนุกก็บอกกันน้าาา

เม้นเยอะๆให้กำลังใจไรเตอร์หน่อยน้าา

ติชมเต็มทีเลยยยย

เด่วพน.จะมาอัพให้ยาวๆเลยน้าาาา

คืนนี้ฝันดีน้ารีดเตอร์ที่น่ารักทุกคนนนนน

ถ้าใครมีอะไรสงสัยถามมาได้เลยน้าไรเตอร์พร้อมตอบทุกคำถามครับผมมมม