So Cute !! ยัยจอมจุ้นป่วนหัวใจนายมาเฟีย

 

             " พี่ป๊อป..." ฟางเอ่ยออกมาเบาๆเพียงเพื่อให้ตัวเองได้ยิน ผิดกับป๊อปปี้ที่ยังไม่หันหน้ามองเทอสักนิด " นี่น้าเฟรียส ป๊อปจำน้าเฟรียสได้มั๊ยจ้ะ ? " ผู้เป็นแม่เอ่ยก่อนจะผายมือไปทางแม่ของฟาง " จำได้ครับ..น้าเฟรียสเป็นเพื่อนสนิทของคุณแม่..สวัสดีครับน้าเฟรียส " ป๊อปปี้พูดก่อนจะยกมือไหว้อย่างนอบน้อม " ไหว้พระเถอะลูก " แม่ฟางพูดพลางรับไหว้ของป๊อปปี้

 

 

            " แล้วนี้หนูฟางลูกของเฟรียสคนจะแม่บอกว่าจะมาอยู่กับเราน่ะ " ผู้เป็นแม่ผายมือไปทางฟางทำให้ฟางถึงกับหายใจขัดลุ้นว่าเขาจะจำเทอได้หรือไม่ ? " สวัสดีครับน้องฟาง " ป๊อปปี้ยิ้มให้อย่าวเป็นมิตรแต่คำพูดและการกระทำของเขาทำให้ฟางถึงกับจิตตก " เอ่อ...สวัสดีค้ะพี่ป๊อป " ฟางยิ้มกลับอย่างฝืนๆ

 

 

            " นี้ก็ดึกแล้วฉันว่าพวกเราไปพักผ่อนกันดีกว่าเด่วเทอก็ต้องเดินทางแต่เช้าหนูฟางก็ต้องไปเรียนแต่เช้าเหมือนกันน้ะ ป๊อปก็เหมือนกันน้ะลูกอย่าโหมงานให้มันเยอะนักน้ะลูกพักผ่อนบ้างทำงานไปเรียนไปอย่างนี้แม่เป็นห่วงน้ะลูก " ผู้เป็นแม่พูดออกมาอย่างเป็นห่วง " ครับแม่..งั้นป๊อปขอตัวก่อนน้ะครับ " ป๊อปปี้ขอตัวก่อนจะเดินออกไปและทุกคนก็ต่างแยกย้ายกันไปพักผ่อน

 

 

 ที่ห้องของฟาง

 

 

            " นี่พี่จำฉันไม่ได้จริงๆหรอพี่ป๊อป ? " ฟางพูดด้วยน้ำเสียงที่เศร้าสร้อยกับรูปถ่ายที่เทอเคยถ่ายเขาเอาไว้ " ฟาง..ทำอะไรอยู่ลูก ? " คนเป็นแม่เมื่อเห็นลูกตนยังไม่นอนจึงถามขึ้น " อ้อ...ป่าวค้ะแม่คือ..ฟางกำลังจะนอนค้ะ " ฟางพูดพลางเก็บรูปเข้าลิ้นชักก่อนจะเดินที่เตียงและล้มตัวลงนอน " ฝันดีน้ะลูกสาวแม่ " ผู้เป็นแม่ลูบผมของฟางก่อนจะนอนลงข้างๆฟาง

 

 

 เช้าวันต่อมา

 

     

        " อ่าว...ฟางตืนแล้วหรอลูกมาๆมาทานข้าวกัน " แม่ของป๊อปปี้เอ่ยปากชวนฟางที่กำลังเดินลงมา " ค้ะ " ฟางขานรับก่อนจะเดินมานั่งข้างๆผู้เป็นแม่ของตน " อ้อ..นี่สิน้ะหนูฟางที่คุณพูดถึงอยู่บ่อยๆ " ประมุขของบ้านพูดก่อนจะมองฟางอย่างเป็นมิตร " สวัสดีค้ะคุณอา " ฟางพูดพลางไหว้อย่างนอบน้อม

 

 

         " คนนี้แหละค้ะคุณ...ฟางเป็นยังไงบ้างลูกห้องถูกใจหนูหรือป่าว ? " แม่ของป๊อปปี้ถามฟาง " ค้ะ..ห้องน่ารักมากเลยค้ะ " ฟางพูดพร้อมยิ้มรับ " จะไม่ให้น่ารักได้ยังไงล้ะหนูฟางรู้มั๊ยว่าแม่เขานี่ลงมือจัดเองเลยน้ะเอาใจหนูฟางโดยเฉพาะเลยแหละ " ประมุขของบ้านพูดพลางยิ้ม " จะไม่ให้เอาใจได้ยังไงล้ะคุณก็ฉันอยากมีลูกสาวนิ นี้ได้มาแล้วก็รีบคว้าไว้จะไม่ปล่อยเลยแหละ " แม่ป๊อปปี้พูดไปยิ้มไป

 

 

         " เอ่อ...แล้วนี้เจ้าป๊อปกับเจ้าเขื่อนไปไหนซะล้ะ ? ยังไม่ลงมาหรือว่าอะไรเนี่ย ? แจ่มแล้วนี้เจ้าป๊อปกับเจ้าเขื่อนยังไม่ลงมาอีกหรอ ? " ประมุขของบ้านหันไปถามป้าแจ่ม " เมื่อคืนคุณป๊อปอยู่ในห้องทำงานทั้งคืนเลยค้ะเห็นว่าทำโปรเจคของคณะส่วนคุณเขื่อนเมื่อคืนไปข้างนอกกว่าจะกลับมาก็ดึกดื่นเลยค้ะ " ป้าแจ่มรายงานผู้เป็นประมุข

 

 

          " งั้นแจ่มก็ช่วยไปจัดการมันสองคนให้ฉันหน่อยแล้วกันน้ะ " ผู้เป็นประมุขกล่าว  " เอ่อ... คือฟางงต้องขอตัวไปก่อนน้ะค้ะคือฟางจะสายแล้วน้ะค้ะ " ฟางพูดขัดขึ้นมาเพราะเทอจะสายแล้วจริงๆ " ตายจริง...แม่ลืมสนิทเลยโทดทีน้ะจ้ะ ไปๆน้ำปั่นเด่วเทอให้คนขับรถไปส่งหนูฟางทีน้ะ " แม่ป๊อปปี้พูดอย่างตกใจ " งั้นฟางไปเรียนก่อนน้ะค้ะ " ฟางลาทุกคนก่อนจะเดินไปกอดผู้เป็นแม่ " เดินทางดีๆน้ะค้ะแม่รีบกลับมาน้ะค้ะ...ฟางคงส่งแม่ได้แค่นี้น้ะค้ะขอโทดด้วย " ฟางพูดก่อนจะผละกอดแล้วเดินตามน้ำปั่นไปขึ้นรถ

 

 

ในห้องอาหาร 

          

          " อ่าว..เจ้าป๊อปเจ้าเขื่อนพึ่งตื่นหรือไงนั้น ?  " ประมุขของบ้ายเอ่ยปากถามเมื่อทั้งสองลงมา " ครับ " ทั้งสองตอบก่อนจะนั่งลงที่ของตน " สองคนมาก็ดีแล้วแม่มีเรื่องจะบอก..คือพ่อกับแม่จะไปส่งน้าเฟรียสที่อังกฤษแล้วอยู่ที่นั่นสักพัก " ผู้เป็นแม่เอ่ยขึ้น " แล้วยังไงครับ ? " เขื่อนถามกลับก่อนจะกุมหัวด้วยความแฮงจากเมื่อคืน " แล้วแม่ก็จะฝากทั้งสองดูแลน้องฟางด้วย " ผู้เป็นแม่ตอบข้อสงสัยของลูก " แต่แม่ก็ให้ป้าแจ่มกับน้ำปั่นคอยดูแลฟางแล้วนิครับ " ป๊อปปี้สวนกลับ " ก็เผื่อน้องอยากไปไหนไงลูกป๊อปก็ช่วยแม่ดูน้องหน่อยเถอะ " ผู้เป็นแม่ไหว้วอนลูกชาย

 

 

            " แม่ครับ..ป๊อปไม่อยากให้น้องต้องอันตราย " ป๊อปปี้พูดด้วยความรู้อยู่แก่ใจเขาว่าเขาเป็นมาเฟียถ้าให้ฟางอยู่กับเขามากๆจะเป็นเป้าสายตาของศัตรู " แม่เชื่อและไว้ใจป๊อปว่าป๊อปดูแลน้องได้น้ะลูกแม่ขอ " ผู้เป็นแม่เว้าวอน " ก็ได้ครับ " ป๊อปปี้รับปากแม่เห็นผู้เป็นแม่เว้าวอนผู้เป็นแม่ยิ้มอย่างพอใจ

 

 

ที่โรงเรียน            

          

 

           ฟางเมื่อลงจากรถก็รีบตรงไปที่นั่งประจำของเทอ " ไงยัยฟางสายน้ะแก " แก้วที่เห็นฟางเดินมาแอบแซวฟางเพราะวันนี้เทอว่าก่อนฟาง " ก็ฉันพึ่งย้ายบ้านนิแก " ฟางพูดก่อนจะนั่งลงข้างๆเฟย์ " แล้วเป็นไงบ้างบ้านเพื่อนแม่แกอ้ะ ? " เฟย์ถาม " ฉันเจอพี่ป๊อปว้ะ " ฟางพูด " ห๊าาาา !?!?!??!?? เจอพี่ป๊อป ? " ทั้งสองพูดออกมาอย่างตกใจ " ใช่ " ฟางตอบพลางเหม่อลอย " ที่ไหนยังไงว้ะแก ? "

 

 

          " ที่บ้าน่ะสิ..." ฟางตอบ " ห้ะ ? แต่เพื่อนแม่แกคนนี้แกคอยเล่าให้ฉันฟังไม่ใช่หรอว่าครอบครัวเขาเป็นมาเฟียน่ะ ? งั้นพี่ป๊อปก็....." แก้วพูดก่อนจะเว้นวรรค " ใช่..ถึงฉันจะยังไม่ได้คุยกับพี่ป๊อปแต่ฉันก็คิดว่าพี่เขารับช่วงต่อจากพ่อเขาแล้วล้ะ " ฟางพูดต่อ " งั้นแสดงว่าตอนนี้พี่ป๊อปก็เป็นมาเฟียเต็มตัวแล้วอ้ะดิ " เฟย์พูดพลางทำตาโต

 

 

          " โห่..แล้วตอนนี้พี่เขาเป็นยังไงบ้างอ้ะ ? ฉันคิดตอนที่พี่ป๊อปเป็นมาเฟียไม่ออกเลยว้ะ " แก้วพูดพลางคิด " พี่เขาก็เหมือนเมื่อก่อนน้ะแกแต่ดูแข็งแรงขึ้นแล้วก็สูงขึ้นขาวขึ้นดูดีขึ้น " ฟางพูดก่อนจะทำตาเป็นประกาย " นี่ๆยัยฟางๆฝันกลางวันแล้วแกอ้ะ " เฟย์พูดพลางโบกมือไปมาหน้าฟาง

 

 

           " แล้วแกเป็นไงบ้างว้ะชีวิตในบ้านมาเฟีย ? " แก้วถาม " อึดอัดอ้ะดิถามได้เดินไปไหนก็มีแต่บอดี้การ์ดชุดดำเต็มไปหมด " ฟางพูดพลางทำหน้าบึ้ง " แหมมมมๆ ถ้าแลกกับการได้อยู่บ้านเดียวกับพี่ป๊อปก็คุ้มใช่ป้ะล้ะแก ? " เฟย์พูดพลางส่งสายตาล้อฟาง " บ้าน่าาาๆ " ฟางพูดแก้เขิน " ขึ้นห้องกันเถอะแก " แก้วพูดก่อนที่ทุกคนจะลุกขึ้นเดินขึ้นห้องเรียน

 

 

เลิกเรียน

 

 

         ป๊อปปี้ส่งคนขับรถไปรับฟางที่โรงเรียนพอถึงบ้านป้าแจ่มกับน้ำปั่นก็ไม่ยืนรอรับของจากฟาง " ป้าแจ่มสวัสดีค้ะ "  ฟางสวัสดที่ป้าแจ่มที่มายืนรอ " ค้ะๆ มาค้ะให้ป้ากับยัยน้ำปั่นช่วยน้ะค้ะ " ป้าแจ่มกับน้ำปั่นเข้ามาช่วยฟางถือกระเป๋าแล้วของ " ไม่เป็นไรค้ะป้าแจ่ม " ฟางพูด " ไม่ได้จริงๆค้ะคุณฟางเด่วคุณป๊อปว่าป้าเอาน้ะค้ะๆ " ป้าแจ่มยื้อกระเป๋าของฟางไว้ " ใช่ค้ะๆคุณฟางให้น้ำปั่นกับป้าแจ่มช่วยเถอะน้ะค้ะเด่วนายใหญ่ว่าพวกเรา " น้ำปั่นเสริมจนฟางต้องปล่อย " ขอบคุนน้ะค้ะ " ฟางเอ่ยก่อนจะเดินเข้าบ้านไป 

 

 

          " ทำไมบ้านเงียบจังค้ะป้าแจ่มน้ำปั่น " ฟางเอ่ยถามเพราะตั้งแต่เข้ามานอกจากบอดี้การ์ดชุดดำที่อยู่ตามจุดต่างๆ " อ้อ..คุณผู้หญิงกับคุณท่านไปส่งคุณแม่ของคุณฟางที่อังกฤษค้ะ" ป้าแจ่มตอบ " อ้อ..ค้ะ " ฟางตอบรับ " ส่วนนายใหญ่อยู่ที่ห้องทำงานและคุณเขื่อนไปมหาลัยยังไม่กลับค้ะ " น้ำปั่นเสริม " อ้อ..จ้ะๆ "

 

 

  ที่ห้องอาหาร       

 

 

            " นี่..ยังไม่มีใครมาเลยหรอค้ะ ? " ฟางพูดพลางนั่งลงที่เก้าอี้ " คุณป๊อปยังไม่ออกจากห้องทำงานเลยค้ะสงสัยงานจะเยอะส่วนคุณเขื่อนเด่วน่าจะลงมาค้ะ " ป้าแจ่มตอบ " ป้าแจ่มค้าบบบบ มีอะไรให้เขื่อนน้อยคนนี้กินบ้างค้าบหิวจะตายแย้ววว " เขื่อนที่ส่งเสียงมาก่อนตัวซวะอีก " เยอะเลยค้ะคุณเขื่อนมาค้ะมานั่งก่อน " ป้าแจ่มตอบรับ

 

 

            " อ่าว...นี้คงจะเป็นน้องฟางใช่มั๊ยครับ ? โทดทีน้ะที่พี่ไม่ได้อยู่เจอตั้งแต่แรก " เขื่อนเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นฟาง " สวัสดีค้ะพี่เขื่อน " ฟางทักทายพลางยิ้มและคิดว่าเขื่อนก็คงเป็ฯอีกคนที่จำเทอไม่ได้ "ทานข้าวกันเถอะเนอะน้องฟางกินคนเดียวคงเหงาแย่...เอ๊ะ...น้องฟางเรียนโรงเรียนนี้หรอครับ ? " เขื่อนพูดพลางมองไปที่ชุดนักเรียนของฟางที่ยังไม่ได้เปลี่ยน   

 

 

           " อ้อ...ค้ะเรียนที่นี้แหละค้ะ " ฟางตอบก่อนจะก้มหน้าก้มตากินข้าว " น่าตลกเนอะอยู่โรงเรียนเดียวกับโรงเรียนที่พี่เคยเรียนเลย เราน่าจะเคยเจอกันเนอะ ? " เขื่อนพูดไปกินข้าวไป " คงงั้นมั้งค้ะ " ฟางพูดพลางยิ้มแห้งๆ " น่ารักๆอย่างน้องฟางไม่น่าพ้นสายตาพี่เขื่อนไปได้น้ะเนี่ย ? ฮ่าๆๆ " เขื่อนพูดแซว " ฮ่าๆไม่ขนาดนั้นหรอกค้ะ " ฟางตอบพลางยิ้ม

 

 

           ทานข้าวไปได้สักพักเขื่อนก็ขอตัวออกไปข้างนอกฟางเมื่อกินเสร็จก็เดินเข้ามาในครัว " ป้าแจ่มค้ะ ฟางขอแซนวิสกับนมสักแก้วได้มั๊ยค้ะ ? " ฟางพูด " ได้สิค้ะรอสักครู่น้ะค้ะ " ป้าแจ่มพุดก่อนจะหายไปสักพัก แล้วก็กลับมาพร้อมถาดที่มีแซนวิสและนมอยู่ " ขอบคุณน้ะค้ะป้าแจ่ม "

 

 

           ฟางรับของก่อนจะเดินขึ้นบันไดมาชั้นสอง " เอ่อ..คือห้องพี่ป๊อปไปทางไหนหรอ ? " ฟางเอ่ยถามกับบอดี้การ์ดแถวๆนั้น " เดินตรงไปซ้ายมือห้องที่สอง " บอดี้การ์ดตอบอย่างไม่ค่อยเป็นมิตรสักเท่าไหร่ " ขอบคุนน้ะ " ฟางยิ้มเจื่อนๆก่อนจะเดินมาหยุดที่หน้าห้อง

 

ก๊อกๆๆ

  

          " เข้ามา " เสียงข้างในทำให้ฟางสะดุ้งเล็กน้อยเพราะเสียงนั้นมันชั่งแตกต่างกับที่เทอเคยได้ยิน ก่อนที่ฟางจะเปิดประตูเข้าไปเจอกับป๊อปปี้ที่อยู่ในกางเกงดำเสื้อเชิ๊ตดำพับแขนขึ้นเพื่อให้ทำงานได้สะดวกๆ " อ่าว..ฟาง.. " ป๊อปปี้เมื่อเงยหน้าขึ้นมาเจอฟางก็วางปากกาลง " มาทำอะไรน่ะ ? " ป๊อปปี้ถาม

 

 

           " เอ่อ...คือฟางเห็นว่าป้าแจ่มบอกว่าพี่ป๊อปยังไม่ออกจากห้องทำงานเลยคิดว่าพี่ป๊อปคงยังไม่ได้กินอะไรเลยเอามาให้ค้ะ " ฟางพูดอย่างกล้าๆกลัวๆก่อนจะวางถาดแซนวิสไว้ที่โต๊ะเล็กสำหรับรับแขกป๊อปปี้ที่เห็นอย่างนั้นจึงลุกเดินมานั่งที่โซฟา

 

 

          " ขอบใจน้ะ...แล้วนี่ทานข้าวคนเดียวหรือป่าว ? " ป๊อปปี้ถามพลางกินแซนวิส " เปล่าค้ะทานกับเพื่อนเขื่อนน่ะค้ะ " ฟางตอบพลางมองปีอปปี้ที่กินแซนวิสอย่างอร่อย " อ้อ..เจอกันแล้วสิน้ะ...ขอโทษด้วยน้ะที่ไม่ได้ลงไปทานด้วยแถมยังให้ฟางลำบากเอาขึ้นมาให้อีก " ป๊อปปี้พูด " ไม่เป็นไรหรอกค้ะ " ฟางตอบ

 

 

         " เอ๊ะ...ฟางเรียนโรงเรียนนี้หรอ ? " ป๊อปปี้ถามอย่างสงสัย " ค้ะ.." ฟางตอบ " โรงเรียนที่พี่เคยเรียนเหมือนกันน้ะ..ไม่ได้กลับไปเยี่ยมเลยแหะ เอ๋ ? แล้วทำไมพี่ถึงไม่คุ้นหน้าฟางเลยน้ะ ? " ป๊อปปี้ที่ยังสงสัยไม่เลิกถามต่อ " เอ่อ..ก็..."

 

ฝากไปเตือนเขา..ฝากไปเตือนเขา..ทั้งที่ได้เทอไปไม่แคร์..

 

 

              เสียงโทรศัพท์ของป๊อปปี้ที่ดังขึ้นขัดการพูดของฟางพอดี " โทดทีน้ะ "  ป๊อปปี้ขอโทดก่อนจะเดินไปรับโทรศัพท์ " ว่าไงไอ่เขื่อน...เออๆ...เออๆๆได้ๆ..เด่วฉันไปเด่วนี้แหละ " เมื่อป๊อปี้วางโทรศัพท์เขาก็รีบเก็บของบนโต๊ะทันที " ฟางพี่ขอตัวก่อนน้ะขอบคุณน้ะครับสำหรับแซนวิสและนม อย่านอนดึกล้ะ ฝันดีครับ " ป๊อปปี้พูดก่อนพลางหันมามองฟาง

 

 

              " ค้ะพี่ป๊อป " ฟางพูดพลางลุกขึ้น " ป้ะ..ที่เดิม " ป๊อปปี้หันมายิ้มให้ฟางก่อนจะหันไปพูดกับบอดี้การ์ดหน้าห้อง บอดี้การ์ดส่วนหนึ่งเดินตามป๊อปปี้ไป

   

 

 

 

 

 

 

 

 

________________________________________________________________________

 

 

อัพแล้วน้าอาจจะดึกไปนิสขอโทดด้วยน้าาาา

อย่าลืมติดตามด้วยน้าาาา

สนุกไม่สนุกก็บอกกันได้น้าาา

เม้นเยอะๆขอกำลังใจให้ไรเตอร์หน่อยน้าาา

ติชมเต็มที่เลยน้าา

ฝันดีน้ารีดเตอร์ที่รักทุกคนนน