จิราณี

     bella past
หมอนี่เป็นไรกันแน่ งงนะเนี่ยอยู่ก็กระชากแขนมาแล้วมาตวาดแว๊ดๆใส่ เห้อชีวิตฉัน
"ฉันไม่ได้ความจำสั้นนะ okฉันจำได้พอใจรึยังอ่ะ"ฉันตอบหมอนั่นแบบทีเล่นทีจริงก็ไม่ได้คิดไรมากหนิ
"จำได้ ใช่เธอจำได้ แลวทำไมไม่รอห๊ะ!!"คราวนี้หมอนั่นไม่ใช่แค่ตวาดแล้วล่ะคราวนี้ตะโกนเลยก็ว่าได้ 
"ก็นายตื่นสายเอง ช่วยไม่ได้"ฉันไหวไหล่ และนั่นแหละมันยิ่งทำให้หมอนั่นโมโหหัวฟัดหัวเหวี่ยง แถมยังเขย่ายังกระชากฉันแรงขึ้นแล้วยื่นหน้าเข้าใกล้มากกว่าเดิมอีก
"ถึงยังไงก็ควรบอกคนอื่นกันก่อนมาโรงเรียนแบบนี้ ไม่ใช่ปล่อยให้คนอื่นเขารอตั้งนาน"
"นี่นายรอฉัน??"ฉันเผลอถามออกไป จะรอฉันไปทำไม
"หึ ใช่ฉันรอเธอ รอนานเลยด้วยถ้าแม่ไม่มาบอกคงยืนอยู่ยังงั้น"แล้วนายจะรอไปเพื่อ
"นั่นมันก็เรื่องของนาย ที่สำคัญฉันไม่ได้ไม่บอกใครเลยเพราะถ้าฉันไม่บอกใคร คุณป้าคงจะไม่ได้มาบอกนายว่าฉันมาโรงเรียนแบบนี้หรอก ใช่มั้ย??"ฉันเลิกคิ้วขึ้นข้าวหนึ่ง พร้อมเดินไปหาหมอนั่น
"ก็......................."เจมส์เงียบอยู่พักใหญ่ ฉันเลยรีบพูดต่อ
"เห็นไหม นายเงียบซึ่งก็แสดงว่าฉันพูดถูกฉะนั้นนายไม่มีสิทธิ์มาว่า ตวาด หรือตะโกนใส่ฉัน"ฉันพูดได้เท่านี้เขาก็ยังไม่ตอบกลับ มีแต่ความเงียบฉันจึงใช้จังงหวะนี้หันหลังและเตรียมตัวจะเดินกลับ
"หมับ"เห้ย!! 
"นี่นายทำไรของนายเนี่ย!!"ก็จะไม่ให้ตกใจด้ไงล่ะ หมอนี่เล่นกอดแบบไม่ทันตั้งตัวเลยและในนาทีต่อมาหมอนี่ก็จับข้อมือฉันและผลักฉันชนกับกำแพง(เบาๆนะ)แล้วรีบเข้ามาใกล้ฉันไม่ให้ฉันหนีหน่อยเลยเหรอ
"ก็.....ลงโทษ"พูดยังไม่ทันขาดคำหมอนี่ก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉัน ตอนนี้หน้าของฉันกับเจมส์ห่างกันแทบไม่ถึง 2 เซน และยังไม่ทันที่ฉันจะได้ทำอะไร หมอนั่นก็เอาปากมาประกบกับปากของฉัน
     james past 
 ตอนนี้ผม ' จูบ ' ยัยเฉื่อยอยู่ แล้วใช่ว่าผมจะยอมปล่อยง่ายๆนะ แต่ผมกลับยิ่งโอบเอวเธอแน่นขึ้นกว่าเดิมอีก แน่ละมันเป็น ' บทลงโทษ ' ของผมนี่ ผมจะทำให้ยัยนี่เข้าหน้าผมไม่ติดเลย ยัยเฉื่อยยังนิ่งอยู่สงสัยพึ่งเคยโดนจูบมั้ง ส่วนผมน่ะเหรอ ขอไม่บอกแล้วกัน
"เย็นนี้กลับพร้อมฉัน ถ้าฉันยังไม่ออกจากห้องให้รอ ห้ามกลับก่อน"ผมพูดหลังจากถอนจูบออกแล้ว แต่น่าแปลกยัยเฉื่อยยังไม่รู้สึกตัวเลยสักนิด
"อ๋อใช่ เที่ยงนี้...มากินข้าวกับฉันด้วย"ผมบอกเธอก่อนที่จะเดินออกไป
                               
                                ฝากด้วยเน่อเจ้า