จิราณี

8.7

เขียนโดย paeng

วันที่ 23 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 เวลา 11.32 น.

  25 chapter
  48 วิจารณ์
  41.20K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 20 มีนาคม พ.ศ. 2557 19.37 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

6) ยังไม่ลืมใช่ไหมว่าเมื่อเช้าฉัน จูบ เธอ หนะ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

     bella past

เมื่อกี้หมอนั่นทำไรอ่าะ ' จูบ ' เหรอ โอยงงไปหมดและฉันก็ด้แต่ทำตาปริบๆแล้วเดินไปหาพรีมกับหมาก

"เบลไปคุยไรกับไอ้เจมส์มันหนะ"หมากถาม แล้วจะตอบว่าอะไรดี

" อ่อ เจมส์หนะเหรอ เค้าให้ฉันไปกินข้าวด้วยหนะแล้วก็กลับพร้อมกันตอนเย็น"ฉันตอบตามความจริง แต่แค่ละการกระทำบางสิ่งไว้...ทำนั้นเอง

"แปลกนะ ร้อยวันพันปีหมอนั่นไม่เคยชวนเธอกินข้าว แล้วก็กลับพร้อมกันด้วย"หมากพูด

"ก็จริงอย่างที่พี่หมากว่า พี่เจมส์เค้าคิดอะไรกับพี่เบลอ้ะเปล่า"พรีมพูดอะไรออกมาเนี่ย

"หมอนั่นคงแค่อากแกล้งมั้ง ช่างเหอะตอนนี้หิวข้าว"

"งั้นก็ไปกินข้าวกัน"พรีมบอกแล้วก็เดินไปโรงอาหาร หมากก็กอดคอฉันเหมือนที่ชอบทำประจำแล้วเดินตาม

     james past ตอนกลางวัน

"เอาข้าวราดแกงเขียวหวานกับหมูเสต๊ะครับ"ผมสั่งข้าวเสร็จสักพักพอได้ข้าวแล้วผมก็ไปนั่งอยู่ตรงโตีะที่มีคนมานั่งรออยู่ก่อนแล้ว

"จะสั่งข้าวอีกไหมคะคุณชายยยยย"เธอพูดสัพยอกผม เหอะก็ดูโต๊ะผมสิกับข้าวเต็มเลย

"มันก็เรื่องของฉัน"ผมตอบเธอ ถึงรู้ว่ามันเป็นแค่คำพูดสัพยอกก็เถอะ

"เอ้อใช่ มันก็เรื่องของนายนี่เนอะ"ยัยเฉื่อยส่งยิ้มกว้างมาให้ผมก่อนจะก้มหน้ากินข้าวต่อ ต้องยอมรับเลยล่ะว่าผมพึ่งเคยเห็นมันเป็นครั้งแรก และมัน...ก็หน้ามองไปอีกแบบ

"ยัยเฉื่อย"ผมเรียกเธอ

"หือ!"เธอเงยหน้าขึ้นมา "มีไรหรอ"

"ยังไม่ลืมใช่ไหมว่าเมื่อเช้าฉัน จูบ เธอหนะ"ผมถามขึ้นก็เห็นเธอพูดกับผมปกติไม่หลบหน้าอะไรผมเลยสักนิด

"อ๋อ เรื่องนั้นหรอ จำได้สิ แล้วถามทำไม"เธอตอบผมด้วยท่าทีธรรมดาไม่ต่างจากเดิม

"เปล่า"แล้วผมก็กุลีกุจอกินข้าวต่อ แปลกเนอะพอเอาเข้าจริงๆเวลาคุยกับยัยนี่แล้วสบายใจ เป็นกันเอง ง่ายๆ สงสัยแต่ก่อนผมมัวแต่มีทิฐิมั้ง 

"นี่นายอาจารย์บอกแล้วใช่เปล่า ว่าให้ทำรายงานหัวข้อที่เกี่ยวกับธรรมชาติอะไรงี้อะนะ ฉันเลยคิดว่าจะไปทำรายงานที่บ้านหลังนั้นอ่ะ นายว่าดีไหม"บ้านหลังนั้นที่ยัยเฉื่อยว่าเป็นบ้านต้นไม้เดินตรงไปอีกนิดก็จะเจอทะเล ตอนเด็กๆเธอชอบชวนคุณแม่ไปที่นั่นบ่อยๆ ก็แหงล่ะเธอชอบที่นั่นจะตาย แต่อยู่ๆคุณแม่ก็บอกว่าจะไม่ไปที่นั่นอีกพอจะไปเองคุณแม่ก็ไม่ให้ไป

"คุณแม่บอกวาไม่ให้ไป แล้วจะไปทำไมแถมยังพูดเหมือนกับจะให้ฉันไปด้วยอีกหรือว่า"ผมทำเป็นเหมือนถูกลวนลาม

"เห้ยย ฉันไม่ได้จะทำอย่าที่นายคิดนะ"ยัยเฉื่อยรีบส่ายหน้าปฎิเสธทันที

"แล้วเธอจะไปที่นั่นทำไม"ผมถามพร้อมจ้องไปในดวงตาเธอ แล้วค่อยเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ช้าๆ 

"ก็แค่อยากไป"เธอตอบแล้วไหวไหล่ 

"เป็นคำตอบที่ห่วยมาก"ผมตอบพลางมองไปที่เธอ เห็นเธอทำจมูกย่นใส่

"ก็อยากไปจริงๆนี่ ไม่ได้ไปนานแล้ว และฉันมีอะไรหลายอย่างต้องทำที่นั่น"แล้วหลายอย่างที่ว่ามันคืออะไรกันล่ะ

"ไปทำอะไร"ผมถามไป

"ก็..............................................................."

                            

                             มีอะไรเพิ่มเติมบอกกันได้นะคร้าบ

 

  

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา