รักเราไม่มีเฮี้ยน

 
 
 
 
 
 
 
 
ณ คอนโดหรูแห่งหนึ่ง
 
 
 
 
“อื้อ แฮ่กๆ”เสียงของลมหายใจของคนทั้ง2ที่หอบหายใจขณะกำลังทำกิจกรรมรักกันอย่างร้อนแรง
บนเตียงไม่มีท่าทีจะลดหลั่นยอมกันจนแรงกระแทกนั้นทำให้เตียงนั้นมีเสียงเอี๊ยด อ๊าดของสปริงบน
เตียง
 
 
 
 
 
แอ้ด
 
 
 
แก้วไขประตูเข้าไปด้านใจห้องแล้วมองพวกเสื้อผ้าของชายหญิงคู่หนึ่งที่ถอดกันกระจัดกระจาย
ตั้งแต่หน้าประตูก็ถอนหายใจก่อนจะเดินข้ามมันจนมาหยุดที่ประตูห้องที่ไม่ได้ผิดทำให้แก้วเห็นภาพ
ที่ไม่ควรจะเห็นเท่าไหร่นัก
 
 
 
 
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ โทโมะคะ แรงอีกๆ”เสียงของสาวน้อยที่ครวญครางใต้ร่างของโทโมะร้องและกอดรัด
ชายหนุ่มไว้ไม่ยอมปล่อย ทำให้โทโมะขยับสะโพกไปอย่างแรงจนทั้งคู่ถึงฝั่งฝัน
 
 
 
 
“โทโมะขา อ๊า”เสียงของสาวน้อยนั้นร้องเมื่อโทโมะและเธอไปถึงฝั่งฝันพร้อมกันก่อนจะพยายามจูบ
ชายหนุ่มแต่โทโมะกลับเบี่ยงหน้าหนีทำให้สาวน้อยคนนั้นได้แค่หอมแก้มชายหนุ่ม
 
 
 
 
“ว้าย นั่นใครคะโทโมะ”สาวน้อยคนนั้นรีบกระชับผ้าห่มขึ้นมาปิดร่างกาย ผิดกับโทโมะที่เหล่มองเมื่อ
เห็นว่าแก้วยืนที่ประตูห้องแล้วสวมชุดคลุมอาบน้ำเดินไปสูบบุหรี่เหมือนไม่เห็นแก้วมีตัวตนในห้องนี้
 
 
 
 
“วันนี้ทำถึงต้องโดดงานมาด้วย รู้มั้ยว่าคุณแม่ต้องเคลียร์เอกสารมากมายแค่ไหนจนชั้นต้องเข้ามา
ช่วย”แก้วเปิดประเด็นว่าโทโมะทันที
 
 
“ก็ถ้างานมันเยอะก็หาเลขาให้แม่สักคนสิจะไปยากอะไร”โทโมะพูดไม่สนใจยืนสูบบุหรี่ริมหน้าต่าง
มองดูวิวยามเย็นของกรุงเทพไป
 
 
 
“พูดง่ายเนาะ เลขาคนก่อนที่ลาออกเพราะอะไรถ้าไม่ใช่เพราะว่านายไปปล้ำเค้าจนสามีเค้าต้องมา
พาออกหรอกหรอ ไหนจะเลขาที่หน้าห้องนายอีก แต่นายควงแค่วัน2วันก็ทิ้งแล้ว”แก้วพูดทำให้สาว
น้อยที่นั่งฟังบนเตียงก็กลืนน้ำลายเอื้อกเพราะเธอกับโทโมะพึ่งเจอกันเมื่อคืนที่ผับนี้เอง เดี๋ยวเขาก็
คงจะทิ้งเธอแน่ๆ
 
 
 
 
“ยัยนั่นอยากจะเรียกร้องเป็นแฟนชั้นทำไมล่ะ หึ พวกเห็นแก่เงิน น่ารังเกียจ”โทโมะเยาะทำให้แก้ว
ชะงัก
 
 
 
“แต่ยังไงก็ช่างมันเถอะ เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน แต่เรื่องนี้วันนี้ นายทิ้งงานที่บริษัทแค่มาทำเรื่องแบบนี้
งั้นหรอ”แก้วพูดแล้วแก้มแดงเมื่อหันไปมองที่เตียงที่มีหญิงสาวที่โทโมะหิ้วมาด้วยนั่งห่มตัวในผ้าห่ม
และสภาพเตียงที่พึ่งผ่านบทรักมาร้อนแรงมาเมื่อกี้นี้
 
 
 
 
“ก็อยากแล้วจะทำไม เธอเองก็ทำหน้าที่ลูกสะใภ้ให้แม่ชั้นไปสิ หึๆ ก็แค่สะใภ้ผี เป็นหม้าย
ขันหมาก”โทโมะเยาะ
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
แก้วโมโหตบหน้าโทโมะหันทันที โทโมะหันขวับมามองแก้วกลับด้วยสายตาโกรธจัด
 
 
 
 
“อ่ะ หมื่นนึง คงพอนะสำหรับวันนี้เดี๋ยวถ้าอยากจะโทรหาเองละกัน”โทโมะเดินไปควักเงินปึกนึงให้
สาวน้อยที่กำลังใส่เสื้อผ้าตัวเองอยู่นั้น
 
 
 
 
“ทะ โทโมะ”สาวน้อยคนนั้นอึ้งทันทีที่ถูกโทโมะยื่นเงินมาให้
 
 
 
 
“หึๆ ถูกไปงั้นหรอ แต่ทำไงได้เธอก้ไม่ได้เป็นสาวบริสุทธ์นินา อ่ะๆเพิ่มให้5พันถือซะว่าค่าถุงยางที่
อุตส่าห์พกมาให้ชั้นด้วยเมื่อกี้ เอาไปสิ”โทโมะพูดมาอย่างร้ายกาจ สาวน้อยคนนั้นอึ้งสักพักก่อนจะ
รีบคว้าเงินในมือโทโมะแล้วรีบออกไปจากห้องทันที
 
 
 
 
 
“นี่นายจะดูถูกผู้หญิงเค้าเกินไปแล้วนะบางทีที่เค้ายอมนายเค้าอาจจะรักนายก็ได้นะ”แก้วโวยวาย
 
 
 
“อ๋อ เหมือนที่เธอยอมเสียตัวให้พี่ป๊อปอ่ะนะ”โทโมะพูดเยาะๆทำให้แก้วชะงัก
 
 
 
 
“โทษทีที่ชั้นไม่ได้แสนดีเหมือนพี่ชายชั้นที่นอนกับเธอครั้งเดียวแล้วรู้สึกผิดต้องถึงกับรับผิดชอบ
ด้วยการแต่งงานแบบนั้นน่ะ ไม่ใช่สาวบริสุทธ์ที่มีพี่ชั้นคนแรกแท้ๆ เป็นชั้นแค่เอาเงินฟาดหัวไป
เท่านั้นก็จบ”โทโมะว่าแก้วทำให้แก้วโมโหตบโทโมะไปอีก2 ครั้งซ้ายขวา
 
 
 
 
“เลวที่สุด ชั้นเป็นพี่สะใภ้นายนะทำไมนายถึงพูดเลวๆแบบนี้กับชั้น ชั้นเกลียดนาย อื้อ”แก้วว่าโท
โมะทำให้ชายหนุ่มกระชากแก้วมาบดจูบอย่างร้อนแรง
 
 
 
 
“ชั้นก็เกลียดไอ้พวกที่เห็นแก่เงินอย่าเธอเหมือนกัน ที่ใช้วิธีมักง่ายออยากรวยทางลัดเกาะผู้ชาย
แบบนี้”โทโมะว่าแก้วก่อนจะผลักแก้วออกห่างตัวเอง
 
 
 
 
“ชั้นกับป๊อป เรารักกันนะไม่ได้เป็นอย่างที่นายว่า”แก้วว่าโทโมะ
 
 
 
“เอ๊าะ หรอเธอรักพี่ชั้นงั้นหรอ”โทโมะยิ้มนิดนึงก่อนจะเดินเข้ามาใกล้แล้วเอาจมูกชนกับแก้วเนียน
ของแก้ว ทำให้แก้วพยายามเอาหน้าหลบ
 
 
 
 
 
“ยะ อย่า ถ้าไม่มีอะไรชั้นไปล่ะ”แก้วพูดแล้วเดินหนีโทโมะไปแต่ชายหนุ่มรั้งแก้วไว้แล้วพาแก้วไป
นั่งที่เตียง
 
 
 
“จะรีบไปไหนล่ะ หืม ยังไม่ทันจะมืดเลย เห็นทำงานเครียดๆ ให้ชั้นช่วยเธอนะ”โทโมะพูดแล้วเริ่ม
ซุกไซร้ไปตามตัวแก้ว
 
 
 
 
“ไม่นะ อย่าทำแบบนี้”แก้วขืนตัวเองแต่กลับถูกโทโมะแกะกระดุ้มชุดเดรสออกจนหมดแล้วโยนชุด
เดรสไปให้พ้นๆตัว
 
 
 
 
“มาสนุกกันดีกว่าน่า”โทโมะพูดแล้วจูบกับแก้ว โดยที่แก้วเองก็ยอมให้โทโมะดันตัวเธอลงไปที่เตียง
โดยไม่ขัดขืน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เอาสีชมพู แม่ชั้นชอบสีฟ้า ไปเปลี่ยนๆ”ป๊อปปี้บ่นเมื่อฟางเดินออกมาในชุดทำงานสีชมพู
 
 
 
“นี่ป๊อป ชั้นจะไปทำงานกับแม่แกนะ ไม่ใช่ไปให้แม่แกดูตัว”ฟางเท้าสะเอวว่าป๊อปปี้เพราะนี่ก็ชุด
ที่3แล้วที่ป๊อปปี้ไล่เธอไปเปลี่ยนชุดมา
 
 
 
“เอ้า แม่ชั้นเป็นคนละเอียดใส่ใจทุกเรื่องราว ดังนั้นเลขาของแม่ชั้นเนี่ยจะต้องรู้ใจแม่ชั้นไปหมด เริ่ม
ากสีโปรดของแม่ชั้น เอาไปเปลี่ยน อืม เอาชุดนี้”ป๊อปปี้พูดแล้วหยิบชุดเดรสสีฟ้าอ่อนให้ฟาง
 
 
 
 
“นี่ดีนะที่เหลือเวลาอยู่ไม่งั้นชั้นด่านายตั้งแต่ชุดแรกแล้ว”ฟางพูดแล้วหายเข้าไปเปลี่ยนชุดก่อนจะ
ออกมาในชุดเดรสสีฟ้าที่ป๊อปปี้เป็นคนเลือกให้
 
 
 
 
 
“ก็ชั้นรู้ไงว่าเธอน่ะต้องหยิบแต่สีชมพูแน่ๆ โอ๊ย เห็นละขนลุก เอาล่ะ ต่างหูอันนี้น่ารักดีๆ เดี๋ยวใส่ให้
นะ”ป๊อปปี้พูดแล้วเปิดเอากล่องที่ฟางใส่ต่างหูไว้แกะออกมาแล้วเอาต่างหูรูปโบว์เล็กๆใส่ให้ฟาง
เมื่อป๊อปปี้เข้ามาใกล้ชิดฟางแล้วทำให้ฟางใจเต้นไม่เป็นจังหวะเมื่อแอบลอบมองเพื่อนรักแบบนี้
 
 
 
 
 
“ดะ เดี๋ยวชั้นใส่เองก็ได้แก”ฟางพูดขึ้นแล้วเอาต่างหูอีกข้างมาใส่เอง
 
 
 
 
“ก็แกช้านิ นี่ชั้นเจอสร้อยคออันนี้แกไปซื้อที่ไหนอ่ะ เป็นรูปแซกโซโฟน เห็นแล้วนึกถึงแซกที่บ้าน
ชะมัด”ป๊อปปี้พูดแล้วหยิบสร้อยคอรูปแซกโซโฟนสีเงินมาสวมให้ฟาง
 
 
 
 
“ก็คิดถึงเสียงแซกของแกล่ะมั้ง เลยซื้อมา”ฟางพูดแล้วมองผ่านกระจกที่สร้อยรูปแซกโซโฟนถูกใส่
ที่คอ โดยที่เธอมองไม่เห็นป๊อปปี้ผ่านกระจกสะท้อนเลย
 
 
 
 
“แหม พูดงี้ชั้นก็เขินเลยอ่ะดิ แหมๆ ถ้าไม่เห็นว่าแกเป็นเพื่อนชั้นนิ ชั้นเข้าใจว่าแกแอบชอบชั้นแล้
วนะเนี่ย”ป๊อปปี้รีบพูดก่อนจะพลิกตัวฟางมาสำรวจความเรียบร้อยแล้วหยิบกระเป๋าทำงานให้
 
 
 
 
 
 
“เอาล่ะ สวยล่ะ สีฟ้างั้นก็รองเท้าคู่นี้ละกันสำหรับทำงานวันแรก”ป๊อปปี้พูดแล้วเปิดตู้รองเท้าเอา
รองเท้าส้นสูงสีขาวครีมแล้วสวมให้ฟางทำให้ฟางเต้นรัว
 
 
 
“ไอ้บ้า แกเห็นชั้นเป็นตุ๊กตาบาร์บี้ของแกรึไง มาจับชั้นแต่งตัวแบบนี้น่ะ”ฟางพูดแล้วแก้มแดงจัดเขิน
ที่ป๊อปปี้สวมรองเท้าให้เธอ
 
 
 
“ไม่น่าจะเป็นบาร์บี้นะ กลมอย่างตุ๊กตาล้มลุกแบบนี้น่ะ”ป๊อปปี้ใส่รองเท้าให้ฟางเสร็จแล้วกอดอกมอง
ฟาง
 
 
 
 
“ไอ้บ้าป๊อป ว่าชั้นอีกแล้วนะ ไปเลย ชั้นไปทำงานก่อนนะ ส่วนแก เก็บห้องให้ด้วยนะ ไปล่ะสาย
แล้ว”ฟางพูดแล้ววิ่งออกห้องไป
 
 
 
 
“ตลอดๆ ผู้หญิงอะไร๊ ไม่เก็บห้อง”ป๊อปปี้ส่ายหน้าที่เห็นฟางรีบร้อนวิ่งออกไป ก่อนจะตบมือเรียก
ไม้กวาดกับที่ตักผงออกมาแล้วทำความสะอาดห้องให้ฟางทันที
 
 
 
 
“สายแล้วๆ ไอ้บ้าป๊อปนะไอ้บ้าป๊อปชวนคุยอะไรก็ไม่รู้”ฟางเดินบ่นเข้ามาในบริษัทแล้วยืนรอลิฟท์
 
 
 
“อีก10นาที9โมง ไม่สายหรอกค่ะฟาง และอีกอย่างคุณแม่เข้าบริษัท9โมงครึ่งมีเวลา
เหลือเฟือ”แก้วเดินเข้ามาพูดกับฟางแล้วยิ้มให้ฟางอย่างอ่อนโยน
 
 
 
 
“แต่ว่าฟางเป็นลูกน้อง ฟางต้องมาก่อนเวลาสิคะไม่งั้นเจ้านายที่ไหนจะจ้าง”ฟางพูดแล้วยิ้มให้แก้ว
 
 
 
“โห ฟางนี่รอบคอบจริงๆเลยนะคะแบบนี้สิคะถึงจะเป็นเลขาให้คุณแม่ได้ นี่ไม่รู้บังเอิญรึเปล่านะคะที่
คุณแม่ชอบสีฟ้าแถมฟางเองก็ใส่เดรสสีฟ้ามาทำงานวันแรกแบบนี้ด้วยเนี่ย”แก้วคุยกับฟางขณะขึ้น
ลิฟท์มาที่ชั้นบนเพื่อทำงานด้วยกัน
 
 
 
 
 
 
 
“นี่น่ะหรอ เลขาใหม่ของแม่ สวยดีนิ”โทโมะพูดเมื่อเปิดลิฟท์มาเจอแก้วกับฟางที่เดินออกมา
 
 
“สวัสดีครับผมชื่อโทโมะนะ เป็นลูกชายคนเล็กของเจ้าของบริษัท เราเคยเจอกันที่งานศพพี่ป๊อปมา
ก่อนแล้วใช่มั้ยครับ”โทโมะทักฟาง
 
 
 
 
“อ๋อค่ะ ฟางเป็นเพื่อนของป๊อปปี้น่ะค่ะ”ฟางพูด
 
 
 
“อ้าวหนูฟางมาพอดีแหม มาเช้าตั้งแต่วันแรกเลยนะเนี่ยไม่เป็นไรๆ แม่อนุโลมวันนึงนะ”คุณแม่ออ
กจากลิฟท์มาอีกตัวแล้วทักฟางที่ยืนกับแก้วและโทโมะ
 
 
 
“ทำไมวันนี้แม่ถึงเข้าบริษัทเช้าล่ะครับ”โทโมะถามแม่
 
 
 
 
“ก็เพราะเราไม่ใช่หรอที่โดดงานออกไปเมื่อวานแม่เลยต้องมาเคลียร์งานน่ะ เห้อ ดีนะที่หนูแก้วมา
ช่วยน่ะ”คุณแม่ดุโทโมะ
 
 
 
 
 
“เหอะ ขี้ประจบจริง จริ๊ง ลูกสะใภ้คนนี้”โทโมะเยาะก่อนจะเดินเชิดใส่แก้วไป
 
 
 
 
 
“เห้อ โทโมะนะโทโมะ ยังจะเคืองหนูแก้วเค้าแบบนี้อีกหรอเนี่ย ทำไมไม่ลดทิฐิลงบ้างนะ”คุณแม่
ส่ายหน้าเมื่อเห็นท่าทีบึงตึงของโทโมะที่มีให้แก้วตั้งแต่แล้วถอนหายใจ เมื่อไหร่โทโมะจะญาติดีกับ
แก้วนะ
 
 
 
 
 
“ช่างเค้าเถอะค่ะแม่ จะให้เค้ามาเปลี่ยนความคิดชอบแก้วน่ะ คงยากกับผู้ชายคนนี้ เอาเป็นว่าต่างคน
ต่างอยู่ดีกว่า”แก้วพูดแล้วประคองคุณแม่เข้าไปในห้องทำงานโดยมีฟางถือกระเป๋าตามมาติดๆ
 
 
 
 
 
“เอาเป็นว่างานวันแรกไม่มีอะไรมากมายนะหนูฟาง แม่ให้เราทำความเข้าใจกับเอกสารพวกนี้นะ ถ้า
มีอะไรสงสัยก็ถามหนูแก้วนะลูก”คุณแม่พูด
 
 
 
 
 
“ยินดีตอนรับนะคะเลขาคนใหม่”แก้วยิ้มให้อย่างเป็นมิตร
 
 
 
 
“ค่ะ ขอบคุณนะคะ”ฟางยิ้มตอบแก้วแล้ว2สาวก็จับมือกัน ฟางมองแก้วที่ยิ้มอย่างเป็นธรรมชาติก็
แอบซึมลงไป แก้วทั้งสวย น่ารักและเพอเฟ็ค สมแล้วที่ป๊อปปี้จะเลือกมาเป็นคู่ครอง
 
 
 
 
 ความลับของแก้วกับโทโมะนี่มีอะไรมากกว่านั้นรึเปล่า ไม่บอกหรอก หึๆ อยากรู้ต้อง
ติดตามนะ เพราอุตว่าห์อัพให้เช้าเเล้ว ถ้าอยากรู้ต่อก็เม้นเยอะๆนะคะ จะได้อัพให้2ตอน