รักเราไม่มีเฮี้ยน

 
 
 
 
 
 
 
 
“ตื่นได้แล้วๆๆๆๆๆ”ป๊อปปี้วิ่งขึ้นไปบนเตียงแล้วเรียกฟางเสียงดัง
 
 
 
“อื้อ ไม่เอาอ่ะ ขออีกแปปน้า”ฟางงัวเงียก่อนจะเอาผ้าห่มมาคลุมโปงเมื่อป๊อปปี้สะบัดมือไปที่ม่าน
เพื่อให้ม่ายที่ฟางรูดปิดไว้เปิดให้แสงอาทิตย์สาดเข้ามาในห้อง
 
 
 
“ไม่ได้ๆ แกอ่ะต้องไปสมัครงานใหม่นะ ถ้าชั้นจะไม่ผิดแกบอกพี่โฟร์ว่าแกอ่ะถูกไล่ออกากงานไม่ใช่
หรอห้ะ”ป๊อปปี้รีบพูด
 
 
 
“อื้อ ก็ใช่แต่เมื่อคืนพวกชั้นร้องคาราโอเกะกันดึกนินาขอนอนก่อนสิๆ”ฟางพูดทั้งๆที่ตัวเองอยู่ใน
ผ้าห่มเพราะเมื่อคืนที่ธามไทและโฟร์ฉลองให้กับการย้ายเข้ามาคอนโดใหม่และฟางออกจากโรง
พยาบาลเลยทั้งมีปาร์ตี้เล็กๆที่ห้องนี้และร้องคาราโอเกะด้วยกันจนดึกดื่น
 
 
 
 
“งัวเงียแบบนี้ได้ไง อย่าขี้เกียจดิฟาง ไป ลุกไปอาบน้ำๆ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะสะบัดมือให้ผ้าห่มดึงลงมา
จากตัวฟางทันที
 
 
 
“อื้อ ไม่เอาป๊อปปี้ ไม่แกล้งดิ”ฟางไม่ยอมลุกพลิกตัวนอนคว่ำเอาหน้าหนุนหมอนไว้ทันที
 
 
 
 
“ไม่แกล้งนี่ชั้นมาปลุกเธอเลยนะ เอๆ จะว่าไปแล้วนะ ฟาง เธอชอบใส่ชุดนอนกระโปรงแบบนี้ตั้งแต่
เมื่อไหร่นะ ใส่สั้นๆแบบนี้นะ จะว่าไปแล้วขาแกก็ขาวเหมือนกันแฮะ”ป๊อปปี้แกล้งแหย่แล้วมองฟาง
ที่นอนคว่ำแล้วชุดนอนกระโปรงเลิกขึ้นมาจนถึงขาขาว
 
 
 
 
“อะไรนะ ไอ้ผีบ้า ผีลามกแอบดูขาขาวชั้นหรอ”ทันทีที่ฟางได้ยินก็รีบลุกก่อนจะปาหมอนใส่ป๊อปปี้
โดยที่หมอนทะลุผ่านตัวป๊อปปี้ไป
 
 
 
“ชั้นเปล่านะ เธอนั่นล่ะนอนไม่ระวังเอง อย่าลืมสิว่าเธอมีชั้นอยู่ด้วยเนี่ย”ป๊อปปี้พูดแล้วนั่งลงข้างฟาง
แล้วพูดก่อนจะตบมือแล้วผ้าขนหนูลอยเข้ามาวางไว้ที่มือของฟาง
 
 
“นี่อย่าพยายามให้ข้าวของในห้องชั้นลอยไปลอยมาเองได้ม้ะป๊อปปี้ ชั้นไม่ค่อยชินอ่ะ”ฟางพูด
 
“เอ้า ไม่ชอบรึไงสะดวกสบายดีออกมีชั้นคอยช่วยเหลือแกเนี่ย”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
“เหอะๆ แกช่วยชั้นบ่อยๆก็มีหวังว่าชั้นต้องอ้วนตายแน่ๆ”ฟางพูดก่อนจะลุกขึ้น
 
 
 
“เอ้า ไม่ใช่ว่าอ้วนอยู่แล้วหรอกหรอ”ป๊อปปี้แซว ก่อนจะรีบหลบเมื่อตุ๊กตาถูกปาใส่เขา
 
 
“ไอ้บ้าป๊อป ไอ้ผีปากเสีย”ฟางพูดก่อนจะเดินเข้ามาในห้องน้ำแล้วก็แอบยิ้มเมื่อเห็นป๊อปปี้บีบ
ยาสีฟันใส่แปรงสีฟันให้เธอ
 
 
 
 
 
 
“เฮ้ ฟาง ชั้นจะบอกแกว่าชั้นผสมน้ำอุ่นให้แกอาบแล้วนะ”ป๊อปปี้หายตัวเข้ามาบอกฟางแล้วต้องอึ้ง
เมื่อเห็นว่าฟางกำลังถอดเสื้อผ้าตัวเองอยู่
 
 
 
 
 
“กรี๊ดดดดดดด ไอ้ผีลามก”ฟางร้องป๊อปปี้รีบหายไปทันที
 
 
 
 
 
 
“ฟาง หายงอนเถอะนะๆๆๆๆ”ป๊อปปี้รีบง้อฟางเมื่อเห็นว่าฟางเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วก็รีบเข้าไปง้อแต่
ฟางงอนไม่ยอมพูดด้วยเลย
 
 
 
“โจ้กหมูสูตรพี่โฟร์นี่หอมฉุยเหมือนเดิมเลยเนาะ น่ากินจัง”ป๊อปปี้พูดเมื่อเห็นฟางต้มโจ้กเสร็จแล้ว
กำลังจะอ้าปากกิน ฟางมองป๊อปปี้ที่นั่งตรงข้ามเธอมองเธอตาละห้อยแทบจะกินไม่ลง
 
 
 
 
“นี่แล้วแม่แกไม่ได้ทำบุญมาให้แกหรอป๊อป”ฟางถามป๊อปปี้
 
 
 
“วันนี้สงสัยท่านคงเข้าบริษัทกับโทโมะแน่ๆเลยไม่ได้มาทำบุญให้กับชั้น แกก็น่าจะรู้นิว่าแม่ชั้นน่ะ
ท่านเป็นนักธุรกิจที่งานรัดตัว เห้อ เวลาทำบุญอะไรแบบนี้คงต้องรอเวลาว่างจริงๆเท่านั้นล่ะ”ป๊อปปี้
พูดเศร้าๆ ฟางมองป๊อปปี้ก่อนจะส่ายหน้านิดนึงแล้วลุกขึ้นแล้วตักโข้กที่เหลือพอดีสำหรับอีกถ้วย
แล้วเอาธูปมาเสียบไว้
 
 
 
 
 
“โจ้กถ้วยนี้ชั้นแบ่งนายกินนะป๊อป มาทานข้าวเร็ว”ฟางพนมมือพูดแล้วลืมตาเห็นว่าป๊อปปี้ยืนถือถ้วย
โจ้กที่เธอจุดธูปไปให้แล้วยิ้มแป้น ก่อนจะนั่งทานข้าวด้วยกัน2คนจนหมด
 
 
 
 
“เอาล่ะทานข้าวเสร็จแล้วใช่มั้ยงั้นเราไปหางานทำกันเถอะ”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
“ดะ เดี๋ยว ก่อนไปนะเรามาตกลงกันก่อน ป๊อปปี้ แม้ว่าชั้นจะให้นายมาอยู่กับชั้นแต่นายเองต้อง
เคารพกฎที่ชั้นตั้งไว้คือ
1.เวลาชั้นนอนหรือเปลี่ยนเสื้อผ้าห้ามเข้ามาในห้องเด็ดขาด
2.เวลาชั้นอาบน้ำอันนี้สำคัญมากห้ามเข้ามาในห้องน้ำเด็ดขาด”ฟางออกกฎขึ้น
 
 
 
 
“คร้าบๆ ไม่ดูหรอกคร้าบ แหม ชั้นเพื่อนแกม้ะ เห็นตั้งแต่เด็กละ แม้ชั้นจะเป็นผีแล้วนะ แต่ก็ไม่ตื่นตัว
หรอกน่า”ป๊อปปี้พูดจบก็ยักคิ้วกวนๆให้ฟาง
 
 
 
“ไอ้ผีบ้า เฝ้าห้องดีๆนะเดี๋ยวชั้นไปหางานทำก่อน”ฟางพูดแล้วเดินออกจากห้องแล้วลงลิฟท์ไปก่อ
นจะแทบผงะเมื่อลิฟท์เปิดออกมาเจอป๊อปปี้ยืนยิ้มอยู่ชั้นล่างรอแล้ว
 
 
 
 
“ป๊อปปี้ สั่งแล้วใช่มั้ยว่าห้ามออกไปไหนน่ะ”ฟางดุ
 
 
 
 
“เอ้า ก็คนมันเป็นห่วงนินากลัวว่าเธอจะเป็นอะไรไป ยิ่งซุ่มซ่าม ขาสั้นก้าวไม่ทันเค้าอยู่ด้วย”ป๊อปปี้
พูด
 
 
 
“เออ ใช่สิ ใครจะไปขายาวแบบแกล่ะ ป๊อปปี้กลับขึ้นไปบนห้องเลยนะ”ฟางดุ
 
 
 
“ไม่เอาอ่ะ อยู่ห้องเฉยๆน่าเบื่อจะตาย น้าๆๆๆ แกให้ชั้นตามแกไปด้วยดิ เปิดหูเปิดตาผีรูปหล่อหน่อย
เผื่อจะได้เบอร์ผีสาวแถวๆนั้น”ป๊อปปี้ยิ้มกวนๆ
 
 
 
“เหอะ แค่นายชั้นก็ปวดหัวแล้วยังจะหวังเอาผีตัวอื่นมาอีกหรอป๊อป มันน่ามั้ยล่ะ”ฟางว่าโดยที่ไม่รู้
เลยว่าตอนนี้เหมือนเธอคุยเองคนเดียวเพราะคนในคอนโดไม่มีใครเห็นฟางเลย
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ น้องฟางมีอะไรรึเปล่าคะ ไม่สบายรึเปล่าป้าเห็นหนูพูดคนเดียวมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว”ป้าแม่บ้าน
เดินมาหาฟาง
 
 
 
 
“เอ่อ อ๋อ ฟางกำลังซ้อมบทละครน่ะค่ะ แหะๆ พอดีว่าเพื่อนฟางเค้าชวนไปเล่นหนังสั้นน่ะค่ะเลยต้อง
ซ้อมนิดหน่อย”ฟางพูดและหัวเราะกลบเกลื่อนก่อนจะรีบเดินออกไปแล้วเรียกแท๊กซี่
 
 
 
“ฟางกำลังซ้อมบทละครน่ะค่ะ พอดีว่าเพื่อนฟางเค้าชวนไปเล่นหนังสั้น เลยต้องซ้อม”ป๊อปปี้แซว
ฟางขณะนั่งแท๊กซี่ออกมาด้วยกัน
 
 
 
“ไอ้บ้าป๊อปเลิกแซวเลย เพราะนายทำให้ชั้นต้องพูดกับป้าไปแบบนั้นเนี่ย”ฟางว่าป๊อปปี้ยิ่งฟังแล้ว
หัวเราะชอบใจ
 
 
 
 
“น้องพูดกับพี่หรอครับ”คนขับรถแท็กซี่ถามฟางทันที ฟางแทบเหวอ
 
 
 
 
“เอ่อ ฟางคุยวีดีโอคอลกับเพื่อนน่ะค่ะๆ ไม่มีอะไรหรอก”ฟางรีบโกหกคนขับรถ โชคดีที่เธอสวมหูฟัง
อยู่คนขับรถเลยไม่ติดใจอะไร ป๊อปปี้มองฟางแล้วหัวเราะจนน้ำตาเล็ด
 
 
 
 
“ไอ้ผีบ้า หัวเราะชั้นอีกทีนะ ชั้นจะไม่จุดธูปให้ข้าวเย็นนายแน่”ฟางรีบว่า
 
 
 
“อะไรนะครับน้อง อะไรผีๆนะ”คนขับรถแท๊กซี่แทบเบรครถแทบไม่ทันแล้วมองดูรอบๆรถ
 
 
 
 
“อ๋อ เอ่อ คุยกับเพื่อนค่ะ บทละครค่ะๆ”ฟางรีบแก้ตัวก่อนจะส่งสายตามองป๊อปปี้ดุๆ
 
 
 
“งั้นถึงละครับ เอ่อ เที่ยวนี้พี่ไม่คิดเงินเราละกัน”พนักงานแท๊กซี่รีบพูดแล้วห้ามเมื่อเห็นฟางจะควัก
เงินจ่ายตามมิเตอร์
 
 
 
 
“ฮัลโหลเมียจ๋า วันนี้อย่าโกรธผัวเลยนะที่ไม่คิดเงินคนบ้าขึ้นรถแท๊กซี่น่ะ”คนขับรถแท๊กซี่รีบโทร
บอกเมียเมื่อฟางลงรถ
 
 
 
“ไอ้ลุงบ้า ชั้นไม่ได้บ้านะลุง กลับมาก่อนนน”ฟางโวยวายเมื่อรถแท็กซี่รีบขับออกไป
 
 
 
“เอาน่าแก อย่างน้อยมุกนี้ก็ทำให้แกประหยัดเงินไง เอาน่า งกๆอย่างแกน่าจะดีใจดิ”ป๊อปปี้พูด
 
 
“เพราะแกอ่ะทำให้เค้ามองชั้นว่าเป็นบ้า”ฟางงอนเดินจ้ำๆหนีป๊อปปี้เข้าไปในบริษัท
 
 
 
 
“ฟางไม่เอาดิ อย่างอนน้า เดี๋ยวไม่แกลงแล้วครับน้าฟาง อย่างอนป๊อปดิ”ป๊อปปี้เหวอเมื่อเห็นว่าฟาง
งอนจริงก็รีบวิ่งตามไปง้อฟางทันที
 
 
 
 
 
 
บอกให้อัพแนวหวาน น่ารักๆแล้ว เราก็อัพแล้วนะ อย่าลืมเม้นกับโหวตเรื่องนี้เยอะๆนะ