รักเราไม่มีเฮี้ยน

9.9

เขียนโดย Chapond

วันที่ 7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 เวลา 01.33 น.

  45 ตอน
  566 วิจารณ์
  103.31K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 17 มีนาคม พ.ศ. 2557 22.43 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

4) รูมเมทคนใหม่ของชั้น

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เย้ ได้ออกจากโรงบาลซักที เบื่อจะแย่อยู่แล้วเนี่ย”ฟางพูดขึ้นหลังจากเดินออกมาจากห้องน้ำเมื่อ

เปลี่ยนชุดออกมา

 

 

 

 

“จ้าๆ คราวนี้แกคงต้องทำบุญล้างซวยชุดใหญ่เลยล่ะ อะไรเนี่ยถูกไล่ออกจากงานไม่พอยังจะโดนรถ

ชนอีก เห้อ ซวยซ้ำซวยซ้อนจริงๆ”ธามไทมองฟางแล้วส่ายหน้า

 

 

“ย่ะ บางทีนี่อาจจะเป็นปีชงของชั้นนินา ใครจะไปรู้”ฟางพูดแล้วเก็บกระเป๋าต่อ

 

 

 

“พี่อยู่บ้านพี่ต้องเหงาแน่ๆไม่มีเราแล้วฟางไปอยู่คอนโดก็อย่าลืมมาเยี่ยมหาพี่บ้างนะ”โฟร์พูดขึ้น

 

 

 

“ฟางรบกวนพ่อกับพี่โฟร์มานานแล้ว ตอนนี้ฟาง เรียนจบแล้วมีงานทำ ฟางเลยไม่อยากรบกวน”ฟาง

พูดเศร้าๆ

 

 

 

“นี่ยังจะคิดถึงคำพูดของพ่อวันนั้นอยู่หรอ จะถืออะไรกับคนเมาล่ะฟาง ยังไงเราก็โตมาด้วยกันพี่รัก

ฟางเหมือนน้องแท้ๆเลยนะ”โฟร์พูด

 

 

 

 

“ช่างเถอะพี่โฟร์ฟางตัดสินใจออกมาแล้ว ดีซะอีกจะได้หัดอยู่คนเดียวให้เป็น”ฟางยิ้มให้กับโฟร์

 

 

 

“เห้อ พี่คงจะห้ามอะไรเราไม่ได้สินะ แต่ยังไงฟางต้องกลับมาหาพี่บ่อยๆนะ”โฟร์พูด

 

 

 

“ได้เลยค่า ฟางจะมาหาพี่โฟร์บ่อยๆน้า”ฟางยิ้มแล้วเดินกอดโฟร์ไว้

 

 

“อะไรอ่ะขอกอดมั่งดิจะมากอดกันแค่2คนงี้ได้ไง”ธามไทจะเดินไปกอดฟางบ้างแต่ถูกโฟร์ดันหน้า

ออก

 

 

 

 

“พอเลยงดหื่นย่ะ ตอนนี้เรากำลังซึ้งกัน2พี่น้องอยู่”โฟร์พูด

 

 

“ก็ถูกละไง นี่พี่ นี่น้อง ส่วนนี่น้องเขย”ธามไทพูดกวนๆ แต่โฟร์ได้ยินข้าก็ชะงัก

 

 

“ย่ะ ออกสื่อเกินไปแล้วนะ ชั้นไม่อยากต้องไปเคลียร์กับสาวของแกนะธาม”ฟางพูด

 

 

“เห้ย แต่ชั้นชอบเธอจริงๆนะ”ธามไทยิ่งพูดยิ่งทำให้โฟร์ซึมลงไปอีก

 

 

“โอ๊ย เลิกจีบย่ะๆ ชั้นเพื่อนแกนะธาม ชั้นไม่เอาเพื่อนมาเป็นแฟนหรอก”ฟางรีบพูด

 

 

“อ้าวละทีเรื่อง”ธามไทกำลังจะพูดฟางหันไปเห็นป๊อปปี้นั่งอยู่ที่โซฟาก็รีบปิดปากธามไททันที

 

 

 

“เรื่องอะไรๆ ไปได้แล้วชั้นอยากกลับแล้วนะจะไปเมคอนโดใหม่น่ะ”ฟางรีบเปลี่ยนเรื่องก่อนจะเดิน

ออกจากห้องไปพร้อมทุกคน ระหว่างทางฟางมองเห็นวิญญาณในโรงพยาบาลก็รีบหลับตาปี๋ทันที

 

 

 

 

 

“แกเดินหลับตางี้ก็เดินชนพอดีดิ นั่นไงว่าละ”ธามไทพูดไม่ทันขาดคำฟางเดินชนเตียงที่บุรุษ

พยาบาลเข็นมาก็รีบหันกลับไปมองแล้วฟางเห็นเป็นเตียงของศพแถมวิญญาณเจ้าของร่างยังเดิน

ตามหลังบุรุษพยาบาลก็อึ้ง

 

 

 

 

“กรี๊ดดด ไม่เอาแล้ว”ฟางวิ่งเตลิดออกไปจากตรงนั้นทันที

 

 

 

“เฮ้ ฟางเดี๋ยวก่อนดิ หยุดนะ”ป๊อปปี้รีบตามฟางไปเมื่อเห็นฟางวิ่งเตลิดออกมาไม่ดูตาม้าตาเรือ ก็รีบ

ดึงฟางมาจากถนนเมื่อมีรถขับมา

 

 

 

“เห็นมั้ย บอกให้หยุดถ้าไม่หยุดเดี๋ยวก็ได้มาเป็นผีเพื่อนชั้นซะหรอก”ป๊อปปี้ดุฟางซะยกใหญ่

 

 

 

“ก็ ก็ชั้นยังทำตัวไม่ถูกนิที่ต้องมาเห็นคนตายเดินไปเดินมาน่ะ ชั้นกลัวอ่ะแก”ฟางมองรอบๆอย่าง

หวาดๆแล้วสายตาหันไปเห็นวิญญาณที่ถูกรถชนบนท้องถนนก็หลับตาปี๋ ป๊อปปี้หันไปมองก่อนจะ

แตะไหล่ฟาง

 

 

 

“แกไม่ต้องกลัวนะ แกยังมีชั้นอยู่ พวกนั้นอย่างมากแกก็แค่เห็นแต่ถ้าแกไม่ได้ไปทักไปพูดคุยกับ

เค้าน่ะยังไงพวกเก็ไม่มายุ่งกับพวกเราหรอก ฟาง แกยังมีชั้นนะ ไม่ต้องกลัวชั้นจะเป็นผีที่ปกป้องแก

เอง”ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางที่หลับตาอยู่เงยหน้าขึ้นมาสบตากับป๊อปปี้ที่มองเธออยู่ก็หน้าแดง

 

 

 

 

“ย่ะ พูดซะแบบนี้ อย่างงี้ใช่ม้ะที่เรียกว่าคนดีผีคุ้ม”ฟางยิ้มออกมา

 

 

“เอิ่ม ถ้าผีคุ้มอ่ะถูกแต่คนดีเนี่ยดิขอคิดแปป”ป๊อปปี้แกล้งฟาง

 

 

“ป๊อปปี้ งอนแล้วนะไม่ต้องเข้าคอนโดใหม่ชั้นเลยนะ จะบอกเจ้าที่ไม่ให้เข้าเลยดีมั้ย”ฟางหันไปพูด

กับป๊อปปี้

 

 

“ไม่อาน้าฟางๆอย่ารังแกผีน้อยหน้าตาดีไม่มีที่อยู่แบบนี้สิ ให้เค้าอยู่ที่ห้องด้วยน้าๆ”ป๊อปปี้รีบง้อฟาง

 

 

 

“ผีหน้าดีงั้นหรอ แหวะแกนี่ก็หลงตัวเองเหมือนเดิมไม่ปลี่ยนเลยนะ”ฟางยิ้มขำ

 

 

“เอ้า ก็คนมันหล่อจริงๆนินาแกต้องเข้าใจสิเพื่อนหล่อ เพื่อนเท่ สมาร์ทและเพอเฟ็คแบบนี้น่ะ สาวๆ

ที่ไหนใครก็อยากได้มาเป็นแฟน”ป๊อปปี้ยิ้มกวนๆ

 

 

“ยกเว้นชั้นคนนึง”ฟางพูด ป๊อปปี้หันขวับมามองหน้าฟาง

 

 

 

“เออว่ะ ก็จริงนี่คงขำแย่เนาะเป็นเพื่นกันมาตั้งนานแล้วถ้าจะมารักกันชอบกันเนี่ยคงแปลก

พิลึก”ป๊อปปี้พูดแล้วขำ

 

 

 

“ฟาง อะไรเนี่ยจู่ๆวิ่งมาพวกพี่นี่งงกันหมดเลยเนี่ย”โฟร์พูดเมื่อวิ่งตามฟางมาถึงข้างถนน

 

 

“นั่นอ่ะดิแก ทำอย่างกับว่าเห็นผี”ธามไทแซวทำให้ฟางนิ่วหน้าลงทันที

 

 

 

“ก็เห็นน่ะสิแก ชั้นเห็นผี ผีเต็มโรงพยาบาลไปหมดเลย”ฟางรีบพูดแล้วพยายามบอกให้ธามไทและ

โฟร์เชื่อ

 

 

“จะบ้าหรอแก แกเพี้ยนรึเปล่า เห็นผีด้วยเมื่อก่อนไม่นักจะเห็น นี่สงสัยแกหิวมากใช่มั้ยเลยตาลาย

เนี่ย”ธามไทพูด

 

 

 

“ไม่ใช่นะ ชั้นเห็นจริงๆตรงนั้นไง มีผีที่ถูกรถชนยืนตรงข้ามฝั่งโน้นอยู่”ฟางรีบชี้ไปฝั่งถนนตรงนั้น

 

 

 

“ยัยบ้า ห้ามชี้นะ ไม่รู้รึไง ถ้าผีพวกนั้นเห็นว่าเธอไปทักเค้าน่ะ เดี๋ยวก็ได้ตามมาหาหรอกคืนนี้”ป๊อปปี้

รีบพูดฟางรีบชักมือกลับทันที

 

 

 

“เอาล่ะๆ เหลวไหล ไม่เห็นจะมีอะไรเลยฟาง ชั้นว่ามันเป็นผลข้างเคียงจากตอนผ่าตัดแน่ๆเลยฟาง

เห้อ ไปๆ กลับกันเถอะ เลอะเทอะละนะเราน่ะ”ธามไทพูดก่อนจะดันไหล่ฟางไปเพื่อพากลับบ้าน

โดยที่โฟร์และธามไทมองไม่เห็นเลยว่าป๊อปปี้เดินตามไปอย่างอารมณ์ดี และเมื่อทุกคนมาถึงที่คอน

โดใหม่ของฟางขณะที่ธามไทเอารถไปจอด ฟางและโฟรืก็ยืนรอ สายตาฟางหันไปเห็นป๊อปปี้ยืน

เถียงกับเจ้าที่ที่คอนโดนี้

 

 

 

 

 

 

“เชิญเข้ามาค่ะ ฟางไม่ว่า”ฟางพูดทำให้เจ้าที่ยอมให้ป๊อปปี้เข้าไปข้างใน ป๊อปปี้รีบวิ่งมาหาฟางทันที

 

 

“พูดกับใครน่ะฟาง”โฟร์มองฟางที่พูดคนเดียว

 

 

 

 

“เอ่อ อ๋อ ฟางพูดกับ โน่นไงคะ ธามไทกำลังเดินมาไงคะ ฟางบอกธามไท เฮ้ ธาม เร็วๆ”ฟางอึกอัก

ก่อนจะเปลี่ยนไปโบกมือให้ธามไทมาหาพวกเขา โฟร์จึงไม่ติดใจอะไรก่อนจะเดินขึ้นลิฟท์มาถึงห้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าว ห้องกว้างเหมือนกันนะเนี่ย ดีจังเลย มองเห็นวิวด้านนอกด้วย”ฟางวิ่งเข้าไปมองที่กระจกบาน

ใหญ่ที่ตรงริมใกล้ๆระเบียงที่มองเห็นวิวทิวทัศน์ยามเย็น

 

 

 

“เอางี้ ฉลองห้องใหม่นะวันนี้เรามาฉลองกันเถอะ”โฟร์พูดก่อนะโทรสั่งร้านอาหารชั้นล่างให้ทำเมนู

พิเศษที่ฟางชอบก่อนจะลงมือทำอาหารให้ฟางเอง

 

 

 

 

 

 

“นี่เอาของฟางมาที่นี่หมดเลยหรอคะพี่โฟร์”ฟางชะโงกหน้ามาถามโฟร์และธามไทที่ง่วนอยู่กับการ

ทำอาหารให้ฟางอยู่

 

 

 

“ใช่จ้ะ เห็นเราชอบตุ๊กตาพี่ว่าเรามาอยู่คนเดียวต้องเหงาแน่ๆเลยว่าเอามาหมดเนี่ยล่ะ”โฟร์พูด ฟาง

หันไปมองกล่องตุ๊กตาแล้วหยิบตุ๊กตาออกมาเรียงๆไว้ที่เตียงก่อนจะหยิบตุ๊กตาหมีพูห์ขึ้นมา

 

 

 

แฮ่/กรี้ดดดด”ฟางเลิกเรียนพิเศษกำลังโบกแท็กซี่กลับบ้านต้องร้องเมื่อป๊อปปี้สวมหน้ากากผีโผล่

เข้ามาก่อนจะเอากระเป๋าฟาดใส่ป๊อปปี้ไปทีนึง

 

 

โอ๊ยเจ็บ ฟาดมาได้นะ”ป๊อปปี้ถอดหน้ากากแล้วเอามือลูบที่หัวตัวเองป้อยๆ

 

 

 

สมน้ำหน้าแก หึ วันนี้ตอนเพื่อนในห้องเค้าเอาเค้กมาให้ชั้นแกก็หนีไปไหนก็ไม่รู้ อะไรเนี่ยลืมวัน

เกิดชั้นงั้นหรอ”ฟางโวยวายเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ตอนกลางวันที่เพื่อนในห้องรุมเซอร์ไพร์วันเกิดฟาง

แต่ป๊อปปี้เองกลับหายไปไหนไม่รู้

 

 

 

เอ้า ก็คนเยอะนี่นาเลยขี้เกียจเข้าไปเลยหนีไปเตะบอลดีกว่า อ่ะ สุขสันต์วันเกิดนะแก”ป๊อปปี้พูดจบ

ก็ยื่นกล่องของขวัญใบหนึ่งขนาดเกือบครึ่งตัวของฟางให้กับฟาง

 

 

 

อะไรเนี่ยแก มันใหญ่มากเลยนะระเบิดรึเปล่า”ฟางแกล้งแหย่ถามป๊อปปี้

 

 

 

ระเบิดบ้าอะไรล่ะ อ่ะๆเปิดกล่องของขวัญดิๆ”ป๊อปปี้พูดฟางรีบเปิดพอเปิดมาก็มองหน้าป๊อปปี้แล้วชู

ตุ๊กตาหมีพูห์ขึ้นมา

 

 

 

แก ชั้นไม่ได้ชอบหมีพูห์แกต่างหากที่ชอบอะไรเนี่ยเอามาให้ชั้นทำไม”ฟางชูตุ๊กตาแล้วถาม

 

 

 

เอาน่าแก ที่ชั้นให้แกนะเพราะว่าแกอ่ะจะได้นึกถึงชั้นเวลาเหงาๆไงล่ะ”ป๊อปปี้พูดฟางยิ้มอย่างหมั่น

ไส้

 

 

ย่ะ ชั้นไม่ใช่สาวๆของแกนะยะที่จะมาแจกตุ๊กตาหมีพูห์ไว้คิดถึงยามเหงาเนี่ย”ฟางพูด

 

 

ก็ให้แกนั่นล่ะดีแล้ว แกกับชั้นน่ะเราต้องอยู่ด้วยกันไปอีกนานไม่มีวันไหนจะพรากจากกันได้หรอก

ไม่เชื่อดูดิ อนุบาลยัน ม.ปลายแกก็ได้แต่พวกของสีชมพู ได้แต่ตุ๊กตากระต่ายถามหน่อยเถอะ แก

ไม่เบื่อบ้างรึไง เอาของชั้นไปเพิ่มอีกตัวนะแปลกสุดละ แกจะได้จำได้ด้วยไงว่าใครให้มา”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

อื้อ แต่ก็ขอบคุณนะที่เอามาให้ถึงที่เรียนพิเศษเลย”ฟางพูด

 

 

 

ก็เพราะเป็นคนพิเศษไงเลยอยากให้แกในที่พิเศษๆ”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มเล่นเอาฟางแก้มแดงทันที

 

 

ไม่ได้ให้คนแรกแต่ก็เป็นคนสุดท้ายเก๋ดีออก ป่ะๆ กินหนมกัน”ป๊อปปี้พูดจบก็กอดคอพาฟางขึ้นรถ

ของเขาไป

 

 

 

 

 

 

“นั่นแน่ เห็นตุ๊กตาหมีแล้วคิดถึงเค้าอ่ะดิ”ป๊อปปี้โผล่มาจ้ะเอ๋ฟางที่นั่งมองตุ๊กตาหมีพูห์อยู่ที่เตียง

 

 

“อื้อ คนเพี้ยนๆ ขี้เก็กต่อหน้าน้องๆสาวๆล่ะมีแค่นายคนเดียวไม่จำได้สิแปลก”ฟางหันไปมองป๊อปปี้

 

 

“แหมๆ อย่างน้อยแกก็จำชั้นได้นี่ เพราะไม่งั้นแกคงไม่พกตุ๊กตาหมีพูห์ตัวนี้ย้ายมาที่คอนโดใหม่

ด้วยหรอก จริงมั้ย”ป๊อปปี้พูดแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้ฟาง ฟางรีบหลบหน้าหนีทันที

 

 

 

“แกกับข้าวเสร็จแล้วออกไปกินข้าวกัน”ธามไทเดินเข้ามาเรียกฟาง

 

 

 

“จ้าๆ เดี๋ยวจะไปเดี๋ยวนี้ล่ะขอเก็บตุ๊กตาแปปนึง”ฟางพูด

 

 

 

 

“นี่แกยังเก็บหมีเน่านี่ไว้อีกหรอเนี่ย เหลืองๆนี่ดำหมดแล้วนะ”ธามไทมองฟางที่ถือตุ๊กตาหมีพูห์ของ

ป๊อปปี้แล้วพูดอย่างหมั่นไส้ ป๊อปปี้มองธามไทที่บ่นตุ๊กตาหมีของตัวเองก็ง้างมือจะตบหัวธามไทแต่

ฟางหันขวับไปมองก่อนป๊อปปี้เลยยั่้งมือไว้

 

 

 

“เอาน่าแก ตัวนี้ป๊อปปี้เค้าให้มาถ้าดำเดี๋ยวชั้นก็ซักใหม่ก้ได้”ฟางพูดก่อนจะลุกออกจากห้องไป

 

 

 

 

“โด่ว ตุ๊กตาหมีเน่าละรักจังทีตุ๊กตากระต่ายชมพูที่เราให้อ่ะน่ารักกว่าเยอะยังไม่สนใจเลย”ธามไท

พูดแล้วมองตุ๊กตาหมีพูห์ที่ฟางวางไว้บนเตียงอย่างดีผิดกับตุ๊กตากระต่ายสีชมพูของธามไทที่เอาไป

กองข้างเตียงกับตุ๊กตาตัวอื่น

 

 

 

 

 

โถ มีให้ตุ๊กตาหมีกันด้วย เพื่อนคู่นี้ไม่ธรรมดาซะแล้วว

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10.0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา