รักเราไม่มีเฮี้ยน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ้า เร็วๆสิ จะอิดออดอะไรอีกห้ะ”โทโมะแต่งตัวเสร็จแล้วมองแก้วที่สวมเสื้อแจ้กเก็ตตัวเองปิดทับ

เสื้อผ้าที่ฉีกขาดและร่องรอยที่โทโมะทำไว้ให้แก้วทั่วตัว

 

 

 

“ชะ ชั้นไม่มีแรง รอหน่อยไม่ได้รึไง”แก้วเดินเกาะผนังเดินมาตามโทโมะที่เดินจ้ำๆอย่างเร็ว

 

 

 

“หึ แล้วทำมาเป็นพูดดีว่าจะนอนกับใครก็ได้ กับชั้นคนเดียวก็แทบรับไม่ไหว เธอนี่มันอ่อนหัด

จริงๆ”โทโมะเยาะ แก้วไม่ตอบได้แต่กำมือแน่น

 

 

 

 

“แล้วถ้าเกิดชั้นท้องกับนายขึ้นมานายจะให้อภัยชั้นมั้ยโทโมะ”แก้วนิ่งเงียบก่อนจะพูดออกมา โท

โมะได้ยินก็ชะงักลงไป

 

 

 

 

“นี่กะจะใช้เด็กไว้เพื่อผูกมัดชั้นงั้นหรอ หึ ไม่ได้พี่แต่จะจับน้องเธอนี่มันแผนสูงสมแล้วที่เคยหลอก

ลวงชั้นจริงๆนะแก้ว”โทโมะพูดเยาะๆ

 

 

 

“ชั้นพูดจริงๆนะโทโมะ ถ้าชั้นท้อง เด็กในท้องชั้นยังไงก็เป็นลูกของนายนะ”แก้วพยายามพูด

 

 

 

 

“เธออยากให้ลูกเกิดมาแล้วรับรู้ว่าพ่อมันไม่ได้รักแม่มันเลยงั้นหรอ เธอยอมหรอที่จะเป็นแบบนี้”โท

โมะหันมาว่าแก้ว แก้วสะอึก ภาพที่โทโมะเคยบอกรักแก้วมันคงหมดไปแล้วสินะ แค่คืนเดียวที่เธอ

เผลอไปกับป๊อปปี้เพราะความเมา และเลือกที่จะเคียงคู่กับป๊อปปี้มันทำให้เขาเจ็บปวดและเก็บทุก

อย่างจนกลายเป็นความแค้นขนาดนี้เลยงั้นหรอ

 

 

 

 

 

“แล้วจะให้ชั้ทำยังไง โทโมะ ชั้นขอโทษนะที่เคยทำร้ายนาย”แก้วพยุงตัวมาหาโทโมะแล้วกอด

แน่น โทโมะนิ่งก่อนจะตัดสินใจผลักแก้วล้มไปกองกับพื้น

 

 

 

 

 

“ชั้นจะไม่มีวันใจอ่อนหลงมารยาเธออีกแล้วแก้ว เร็วๆ ป่านนี้พวกเขื่อนมันคงถึงกรุงเทพแล้วมั้ง”โท

โมะพูด แก้วจึงปาดน้ำตาก่อนจะกัดฟันลุกขึ้น แต่แล้วโลกทุกอย่างก็หมุนโงนเงนก่อนแก้วจะหมดสติ

ไป

 

 

 

“แก้วๆ โธ่ โว้ย”โทโมะสบถอย่างหัวเสียก่อนจะตัดสินใจอุ้มแก้วขึ้นรถแล้วออกจากม่านรูดไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยววันนี้พวกเราขอรบกวนนอนค้างคืนที่บ้านจินนี่อีกคืนนะ”ฟางพูดเมื่อทุกคนขับรถมาถึงที่บ้านจิน

นี่และเอาภานุและพ่อมาด้วย

 

 

 

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ขอบคุณทุกคนมากนะคะ แล้วเนี่ยต้องขอบคุณเรื่องที่หานักกายภาพบำบัดมา

รักษานุอีกทีนึงด้วย”จินนี่พูดและขอบคุณทุกคนก่อนจะช่วยกันพาภานุเข้ามาในบ้าน

 

 

 

 

“เดี๋ยวพานุมานอนพักตรงนี้เลยนะคะ”จินนี่พูดเมื่อเขื่อน เฟย์ และฟางช่วยกันพาภานุมานอนที่บ้าน

ของตัวเองที่กรุงเทพ

 

 

 

 

“เดี๋ยวนักกายภาพบำบัด เฟย์โทรติดต่อแล้วนะคะ เดี๋ยวอีกสักพักก็คงมา พ่อกับจินนี่ไปพักก่อน

เถอะค่ะ”เฟย์พูดแล้วลงมานั่งกับฟางและเขื่อนด้านล่าง

 

 

 

“แล้วนี่คิดต่อโทโมะได้รึยังอ่ะเขื่อน”ฟางหันไปถามเขื่อนที่โทรศัพท์หาโทโมะแต่ไม่มีคนรับสายเลย

 

 

 

“ตอนแรกโทรติดบอกว่ากลับกรุงเทพแล้วมันก็โอเค แต่พอโทรไปอีกครั้งก็ไม่มีคนรับอ่ะฟาง”เขื่อน

ตอบ

 

 

 

 

“นี่คุณโทโมะพาคุณแก้วไปไหนของเค้านะถึงยังไม่กลับมาแบบนี้น่ะ”เฟย์บ่นอุบ

 

 

 

“เค้าอาจจะไปรื้อฟื้นความหลังกันก็ได้นินาใครจะไปรู้”เขื่อนพูดยิ้มๆเฟย์จึงเอาหมอนที่โซฟาตีเขื่อน

ไปทีนึง

 

 

 

 

“นายโอเคนะป๊อป”ฟางหันไปมองป๊อปปี้ที่นั่งเงียบเมื่อได้ยินเรื่องโทโมะกับแก้ว

 

 

 

 

“นี่ ชั้นทำใจได้แล้วนะ ชั้นน่ะไม่ใช่พวกที่รักแล้วฝังใจหรอกน่า เมื่อมันไม่ใช่ มันก็ไม่ใช่น่ะสิ”ป๊อปปี้

พูดยิ้มๆให้กับฟาง

 

 

 

 

 

“นี่ๆ จริงหรอคะที่วิญญาณคุณภานุอะไรเนี่ยไม่ยอมเข้าร่าง งั้นเราไม่ลองเรียกวิญญาณเค้าดูหรอ

คะ”เฟย์ถามทุกคน

 

 

 

 

“แหมๆ แล้วจะเรียกยังไงล่ะจ้ะ ทำอยากกิบวิญญาณคุณภานุเค้าไปแค่ปากซอย จะได้โทรหาน่

ะ”เขื่อนพูด

 

 

 

“เอ้า เราก็เล่นผีถ้วยแก้วไงคะ ไหนๆคืนนี้เราก็นอนกันที่บ้านจินนี่แล้ว เราไม่ลองแล้วจะรู้หรอ

คะ”เฟย์เสนอความคิด

 

 

 

 

“เชิญให้ถูกๆนะ ไม่งั้นมีหวังชั้นได้โดนดูดเข้าแก้วชัวร์”ป๊อปปี้ส่ายหน้าทำให้ฟางยิ้มขำกับป๊อปปี้ทันที

 

 

 

“แหมแต่ถ้าจะเล่นอะไรยังไงก็ช่วยดูกันด้วยนะครับว่าเชิญวิญยาณมาถูกมั้ย ไม่งั้นผิดดวงวิญญาณล่ะ

ก็ ซวย”เขื่อนพูดทันทีเพราะในใจก็แอบหวั่นๆกลัวๆเหมือนกัน

 

 

 

 

“กลัวหรอคะคุณเขื่อน”เฟย์ยิ้มแซว เขื่อนส่ายหน้าก่อนจะรีบเดินหนีไป เฟย์หัวเราะก่อนจะนั่งเขียน

ตารางผีถ้วยแก้วทันที

 

 

 

 

“มันต้องบอกว่าขอเชิญดวงวิญยาณของคุณภานุ จิระคุณมาด้วยรึเปล่าน่ะ”เขื่อนถาม

 

 

 

“ใช่ค่ะ ฟาง คุณเขื่อนคะ แตะนิ้วค่ะ”เฟย์พูดก่อนจะนั่งเปิดวิธีเล่นผีถ้วยแก้วผ่านไอแพต

 

 

 

 

 

“โถ เล่นผีถ้วยแก้วไม่เป็นยังจะเปิดวิธีเล่นผ่านไอแพต งานนี้ภานุมันจะมารึเปล่าเนี่ย”ป๊อปปี้ส่ายหน้า

กับท่าทางของเฟย์

 

 

 

 

“ไม่เห็นจะขยับเลยเฉิ่ม แน่ใจนะว่าถูกวิธี”เขื่อนถามเมื่อทั้ง3คนนิ่งอยู่นานแก้วก็ไม่ขยับ

 

 

 

“นั่นน่ะสิคะ เอะหรือว่าเราลืมจุดธูป ตายล่ะ จริงสิลืมจุดธูป”เฟย์ตกใจรีบชักมือออกแล้วลุกขึ้น

 

 

 

“เห้ย อยากจะเอามือออกก็เอาออกงั้นหรอ ยัยเฉิ่ม”เขื่อนพูด เฟย์หัวเราะก่อนจะเดินไปที่ครัวเพื่อ

หาธูป จังหวะนั้นเองมีผู้ชายคนหนึ่งโผล่หน้าพรวดพราดขึ้นมาทางหน้าต่าง

 

 

 

 

“กรี้ดดด ผีหลอก”เฟย์ร้องก่อนจะเป็นลมไป

 

 

 

 

“เห้ยอะไรเนี่ยเฉิ่ม”เขื่อน ฟางและป๊อปปี้รีบวิ่งไปหาเฟย์

 

 

 

 

“ขอโทษนะครับทุกคนนี่ใช่บ้านของคนไข้ที่ชื่อภานุ จิระคุณรึเปล่า”ชายคนนั้นพูดแล้วอ้อมจาก

หน้าต่างแล้วเดินเข้ามาในบ้าน

 

 

 

 

 

“พิชชี่”ฟางและป๊อปปี้มองบุคคลแปลกหน้าที่พึ่งเข้ามาในบ้านแล้วร้องพร้อมกัน

 

 

 

 

 

 

 

“จริงอ่ะฟางว่าคนไข้ที่พิชจะมารักษานี่คือเพื่อนฟางหรอ โลกกลมดีเนอะ”พิชชี่พูดหลังจากพาเฟย์ที่

เป็นลมไปนั่งแล้ว

 

 

 

 

“จริงสิ แล้วนี่พิชนึกยังไงมาเป็นนักกายภาพบำบัดทั้งๆที่เราเองก็เรียนบัญชีมาด้วยกันแท้ๆ”ฟางพูด

ขำๆ

 

 

 

“เอ้า ก็แม่พิชเค้าทำงานด้านนี้ พิชเลยว่าช่วยแม่เลยดีกว่า ละฟางล่ะเป็นไงบ้าง สบายดีมั้ย มีแฟน

ใหม่รึยัง”พิชชี่ถามฟางทันที ฟางนิ่งไม่ตอบ

 

 

 

“เอ่อ แล้วเกลล่ะ ชื่อเกลใช่มั้ยที่เป็นแฟนพิชอ่ะ สบายดีมั้ย”ฟางถามถึงเกลแฟนของพิชชี่คน

ปัจจุบัน

 

 

 

“รายนั้นนะ โห เตรียมตัวเรื่องงานแต่งนี่กระจายเลย บอกด้วยนะว่าพิชไม่ต้องๆ เดี๋ยวเราจัดการเอง

พิชหาค่าสินสอดมาแต่งกับเราก็พอ”พิชชี่พูดถึงเกลแฟนสาวก็ขำ

 

 

 

 

 

 

 

“แหม น่าเสียดายเรื่องแกกับพิชชี่เนาะ ดูดิ พิชมันเป็นคนรักใครรักจริงจะตาย แกจะไม่น่าเลิกกัน

เลย”ป๊อปปี้พูดเมื่อฟางเดินไปเข้าห้องน้ำ

 

 

 

“ก็มันไม่ใช่นินาให้ทำไงได้ ชั้นไม่ได้รักพิชชี่นิ”ฟางพูด

 

 

 

“แล้วแกรักใครวะฟาง ชั้นอยากรู้ มันเป็นคำถามเดียวที่ชั้นถามแกตลอดแล้วแกไม่เคยบอก

เลย”ป๊อปปี้พูดขึ้น ฟางนิ่งเงียบ

 

 

 

“แกอย่ารู้เลย มันเป็นไปได้หรอกเรื่องของชั้นอ่ะ”ฟางพูดนิ่งๆ

 

 

 

 

“แล้วคนที่แกรักเป็นใครอ่ะบอกชั้นมาดิ ถ้ารู้จักนนะชั้นจะช่วยดลให้เค้ามารักแกไง ชั้นเป็นผีแล้

วนะๆ”ป๊อปปี้พูดยิ้มๆ

 

 

 

“ไม่ต้องหรอกแก พยายามเท่าไหร่เค้าก็ไม่เคยมองชั้นเกินกว่าเพื่อนเลย ให้มันเป็นแบบนี้น่ะ

ดีแล้ว”ฟางพูด ป๊อปปี้ฟังแล้วนิ่งเงียบพอฟางจะเดินออกจากห้องน้ำป๊อปปี้รีบขวาง

 

 

 

 

“ถ้ารู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้แล้วทำไมแกถึงไม่ตัดใจตั้งแต่แรกล่ะ”ป๊อปปี้พูดขึ้นแล้วมองหน้าฟางนิ่ง ฟาง

เมื่อสบตากับสายตาคมคู่นี้ก็เบือนหน้าหนีไปทันที

 

 

 

“เพราะว่าชั้นรักเค้าไปแล้วไง จะตัดใจให้ไปรักคนใหม่ชั้นก็ไม่สามารถรักใครได้เท่าเค้าไง”ฟางพูด

แล้วเบือนหน้าหนีป๊อปปี้

 

 

 

“แต่ชั้นอยากให้แกลืมชั้นไงฟาง”ป๊อปปี้พูดแล้วไปสบตาฟาง ฟางมองป๊อปปี้อึ้งๆ

 

 

 

 

“ชั้นรู้มาตลอดว่าแกรักชั้น ชั้นแกล้งทำเป็นไม่รู้ ทำเป็นไม่สนใจเวลาแกหน้าแดง หรือแกแอบน้อยใจ

เวลาที่ชั้นพูดถึงแก้ว ฟาง แกควรไปหาคนอื่นได้แล้ว เพราะชั้นตายไปแล้วนะ มันเป็นไปไม่

ได้”ป๊อปปี้พูดเพราะตอนที่เขาตายเขาเองก็สงสัยกับการกระทำของฟาง เพราะมีคืนหนึ่งที่ฟางหลุด

ปากบอกว่ารักเขามา จนช่วงที่วิญญาณเขาไม่มีพลังแล้วไปเจอพระธุดงส์แล้วนั่งสมาธิทำให้เขามอง

เห็นอดีตที่เขาอยากรู้ว่าคนที่เขียนชื่อให้เขาด้านหลังคือใคร คนใกล้ตัวอย่างเขาคือฟางนั่นเอง

 

 

 

 

“รู้มาตลอดแล้วมายั่ว มาทำให้ชั้นใจเต้นทำไม”ฟางถามก่อนที่น้ำตาจะไหลออกมาแล้วจ้องหน้า

 

 

 

 

“ชั้นขอโทษ ชั้นก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกัน แต่ที่ชั้นพาพิชชี่มาเพราะชั้นรู้ว่าพิชชี่เป็นนักกายภาพบำบัด

การที่พิชชี่มาอยู่ดูแลภานุ นั่นก็จะทำให้แกกับพิชชี่สนิทกัน อาจจะทำให้แกกับพิชถ่านไฟเก่า

ก็ได้”ป๊อปปี้พูด ฟางอึ้ง นี่น่ะหรอที่ป๊อปปี้คะยั้นคะยอให้เธอโทรไปเบอร์นี้เพราะมันคือเบอร์ของพิชชี่

งั้นหรอ

 

 

 

 

“ตั้งแต่เป็นคน ยันเป็นผี แกก็ดีแต่ผลักไสไล่ชั้นให้ไปไกลๆ ให้ชั้นไปหาคนนั้นบ้างคนนี้บ้าง แกไม่

เคยมองชั้นเลยชั้นไม่ว่า แต่ทำไมแกต้องให้ชั้นไปไกลๆจากแกด้วยป๊อป”ฟางตบหน้าป๊อปปี้แล้วพูด

ออกมาทั้งน้ำตา ภาพตอนที่เรียนที่ป๊อปปี้ชอบชวนพิชชี่มานั่งกับเธอและเขา เคยทิ้งให้เธอดูหนังกับ

พิชชี่2คน เคยหลอกให้พิชชี่ไปส่งบ้านแทนตัวเองตั้งหลายครั้ง วันวาเลนไทน์ก็ทิ้งใหแธอกับพิชชี่

นั่งกินไอติมที่ร้านประจำของเธอกับป๊อปปี้แล้วตัวเองก็หนีไปจีบน้องป๊อปปี้อีก

 

 

 

 

 

“เพราะชั้นอยากให้เพื่อนชั้นเจอคนดีๆไง แกจะมารักทำไมผีอย่างชั้น”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

ฟางตบหน้าป๊อปปี้อีกครั้ง

 

 

 

 

“แต่พิชก็บอกเองนิว่าเค้าจะแต่งงานกับเกล ถ้าแกทำให้พิชกลับมารักชั้น แต่แกก็ทำร้ายเกลเหมือน

กัน ป๊อปปี้ แกมันใจร้าย”ฟางพูดจบก็วิ่งออกมาจากห้องน้ำแล้ววิ่งออกไปนอกบ้านทันที

 

 

 

 

 

“ฟาง เดี๋ยวก่อนฟาง จะไปไหนน่ะ”พิชชี่วิ่งตามฟางที่ร้องไห้ออกมา

 

 

 

“พิช ชั้นขอโทษนะที่ชั้นรักนายไม่ได้จริงๆ ฮือๆ”ฟางร้องไห้แล้วกอดพิชชี่แน่น

 

 

 

 

“โธ่ นึกว่าเรื่องอะไร แค่นี้เอง ชั้นไม่ติดใจอะไรแล้วล่ะ อย่างร้องสิ แล้วนี่เป็นอะไรอย่าบอกนะว่าแก

แอบรักป๊อปปี้”พิชชี่พูดติดตลก ฟางเมื่อได้ยินแบบนั้นยิ่งร้องไห้ใหญ่ พิชชี่อึ้งเพราะสิ่งที่เขาสงสัยมา

ตลอดกลายเป็นจริง

 

 

 

 

“แม้เค้าจะตายไปแล้ว แต่ทำไมล่ะพิช ชั้นถึงไม่เลิกรักเค้าเลย”ฟางพูดแล้วยิ่งเจ็บเมื่อพิชชี่พูดถึง

ป๊อปปี้

 

 

 

 

“เพราะฟางรักป๊อปปี้ไง ฟางก็เลยไม่ลืมเค้า เอ่อ ฟางพิชมีอะไรจะให้นะ”พิชชี่พูดก่อนจะเปิดกระเป๋า

ตังค์เอากุญแจล๊อกเกอร์อันหนึ่งให้ฟาง

 

 

 

 

“ล๊อกเกอร์นักฟุตบอลโรงเรียนเรา ตู้ที่7 ฟางลองไปเปิดดูนะ”พิชชี่พูดก่อนจะลูบผมฟางแล้วเดินเข้า

บ้านไปทำกายภาพบำบัดให้ภานุต่อ

 

 

 

 

 

 

ฉับบบ

 

พักเรื่องตามหาดวงวิญญาณของภานุมาตามหาความลับของป๊อปปี้กันเถอะ

 

ว่าในล๊อกเกอร์นักฟุตบอลโรงเรียน ตู้ที่7มีอะไร

 

 

ให้ทาย แต่จะไม่บอกหรอกลิมิตความเศร้าน่ะมีมากแค่ไหน 555