รักเราไม่มีเฮี้ยน

9.9

เขียนโดย Chapond

วันที่ 7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 เวลา 01.33 น.

  45 ตอน
  566 วิจารณ์
  103.15K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 17 มีนาคม พ.ศ. 2557 22.43 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

27) พิชชี่

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ้า เร็วๆสิ จะอิดออดอะไรอีกห้ะ”โทโมะแต่งตัวเสร็จแล้วมองแก้วที่สวมเสื้อแจ้กเก็ตตัวเองปิดทับ

เสื้อผ้าที่ฉีกขาดและร่องรอยที่โทโมะทำไว้ให้แก้วทั่วตัว

 

 

 

“ชะ ชั้นไม่มีแรง รอหน่อยไม่ได้รึไง”แก้วเดินเกาะผนังเดินมาตามโทโมะที่เดินจ้ำๆอย่างเร็ว

 

 

 

“หึ แล้วทำมาเป็นพูดดีว่าจะนอนกับใครก็ได้ กับชั้นคนเดียวก็แทบรับไม่ไหว เธอนี่มันอ่อนหัด

จริงๆ”โทโมะเยาะ แก้วไม่ตอบได้แต่กำมือแน่น

 

 

 

 

“แล้วถ้าเกิดชั้นท้องกับนายขึ้นมานายจะให้อภัยชั้นมั้ยโทโมะ”แก้วนิ่งเงียบก่อนจะพูดออกมา โท

โมะได้ยินก็ชะงักลงไป

 

 

 

 

“นี่กะจะใช้เด็กไว้เพื่อผูกมัดชั้นงั้นหรอ หึ ไม่ได้พี่แต่จะจับน้องเธอนี่มันแผนสูงสมแล้วที่เคยหลอก

ลวงชั้นจริงๆนะแก้ว”โทโมะพูดเยาะๆ

 

 

 

“ชั้นพูดจริงๆนะโทโมะ ถ้าชั้นท้อง เด็กในท้องชั้นยังไงก็เป็นลูกของนายนะ”แก้วพยายามพูด

 

 

 

 

“เธออยากให้ลูกเกิดมาแล้วรับรู้ว่าพ่อมันไม่ได้รักแม่มันเลยงั้นหรอ เธอยอมหรอที่จะเป็นแบบนี้”โท

โมะหันมาว่าแก้ว แก้วสะอึก ภาพที่โทโมะเคยบอกรักแก้วมันคงหมดไปแล้วสินะ แค่คืนเดียวที่เธอ

เผลอไปกับป๊อปปี้เพราะความเมา และเลือกที่จะเคียงคู่กับป๊อปปี้มันทำให้เขาเจ็บปวดและเก็บทุก

อย่างจนกลายเป็นความแค้นขนาดนี้เลยงั้นหรอ

 

 

 

 

 

“แล้วจะให้ชั้ทำยังไง โทโมะ ชั้นขอโทษนะที่เคยทำร้ายนาย”แก้วพยุงตัวมาหาโทโมะแล้วกอด

แน่น โทโมะนิ่งก่อนจะตัดสินใจผลักแก้วล้มไปกองกับพื้น

 

 

 

 

 

“ชั้นจะไม่มีวันใจอ่อนหลงมารยาเธออีกแล้วแก้ว เร็วๆ ป่านนี้พวกเขื่อนมันคงถึงกรุงเทพแล้วมั้ง”โท

โมะพูด แก้วจึงปาดน้ำตาก่อนจะกัดฟันลุกขึ้น แต่แล้วโลกทุกอย่างก็หมุนโงนเงนก่อนแก้วจะหมดสติ

ไป

 

 

 

“แก้วๆ โธ่ โว้ย”โทโมะสบถอย่างหัวเสียก่อนจะตัดสินใจอุ้มแก้วขึ้นรถแล้วออกจากม่านรูดไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยววันนี้พวกเราขอรบกวนนอนค้างคืนที่บ้านจินนี่อีกคืนนะ”ฟางพูดเมื่อทุกคนขับรถมาถึงที่บ้านจิน

นี่และเอาภานุและพ่อมาด้วย

 

 

 

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ขอบคุณทุกคนมากนะคะ แล้วเนี่ยต้องขอบคุณเรื่องที่หานักกายภาพบำบัดมา

รักษานุอีกทีนึงด้วย”จินนี่พูดและขอบคุณทุกคนก่อนจะช่วยกันพาภานุเข้ามาในบ้าน

 

 

 

 

“เดี๋ยวพานุมานอนพักตรงนี้เลยนะคะ”จินนี่พูดเมื่อเขื่อน เฟย์ และฟางช่วยกันพาภานุมานอนที่บ้าน

ของตัวเองที่กรุงเทพ

 

 

 

 

“เดี๋ยวนักกายภาพบำบัด เฟย์โทรติดต่อแล้วนะคะ เดี๋ยวอีกสักพักก็คงมา พ่อกับจินนี่ไปพักก่อน

เถอะค่ะ”เฟย์พูดแล้วลงมานั่งกับฟางและเขื่อนด้านล่าง

 

 

 

“แล้วนี่คิดต่อโทโมะได้รึยังอ่ะเขื่อน”ฟางหันไปถามเขื่อนที่โทรศัพท์หาโทโมะแต่ไม่มีคนรับสายเลย

 

 

 

“ตอนแรกโทรติดบอกว่ากลับกรุงเทพแล้วมันก็โอเค แต่พอโทรไปอีกครั้งก็ไม่มีคนรับอ่ะฟาง”เขื่อน

ตอบ

 

 

 

 

“นี่คุณโทโมะพาคุณแก้วไปไหนของเค้านะถึงยังไม่กลับมาแบบนี้น่ะ”เฟย์บ่นอุบ

 

 

 

“เค้าอาจจะไปรื้อฟื้นความหลังกันก็ได้นินาใครจะไปรู้”เขื่อนพูดยิ้มๆเฟย์จึงเอาหมอนที่โซฟาตีเขื่อน

ไปทีนึง

 

 

 

 

“นายโอเคนะป๊อป”ฟางหันไปมองป๊อปปี้ที่นั่งเงียบเมื่อได้ยินเรื่องโทโมะกับแก้ว

 

 

 

 

“นี่ ชั้นทำใจได้แล้วนะ ชั้นน่ะไม่ใช่พวกที่รักแล้วฝังใจหรอกน่า เมื่อมันไม่ใช่ มันก็ไม่ใช่น่ะสิ”ป๊อปปี้

พูดยิ้มๆให้กับฟาง

 

 

 

 

 

“นี่ๆ จริงหรอคะที่วิญญาณคุณภานุอะไรเนี่ยไม่ยอมเข้าร่าง งั้นเราไม่ลองเรียกวิญญาณเค้าดูหรอ

คะ”เฟย์ถามทุกคน

 

 

 

 

“แหมๆ แล้วจะเรียกยังไงล่ะจ้ะ ทำอยากกิบวิญญาณคุณภานุเค้าไปแค่ปากซอย จะได้โทรหาน่

ะ”เขื่อนพูด

 

 

 

“เอ้า เราก็เล่นผีถ้วยแก้วไงคะ ไหนๆคืนนี้เราก็นอนกันที่บ้านจินนี่แล้ว เราไม่ลองแล้วจะรู้หรอ

คะ”เฟย์เสนอความคิด

 

 

 

 

“เชิญให้ถูกๆนะ ไม่งั้นมีหวังชั้นได้โดนดูดเข้าแก้วชัวร์”ป๊อปปี้ส่ายหน้าทำให้ฟางยิ้มขำกับป๊อปปี้ทันที

 

 

 

“แหมแต่ถ้าจะเล่นอะไรยังไงก็ช่วยดูกันด้วยนะครับว่าเชิญวิญยาณมาถูกมั้ย ไม่งั้นผิดดวงวิญญาณล่ะ

ก็ ซวย”เขื่อนพูดทันทีเพราะในใจก็แอบหวั่นๆกลัวๆเหมือนกัน

 

 

 

 

“กลัวหรอคะคุณเขื่อน”เฟย์ยิ้มแซว เขื่อนส่ายหน้าก่อนจะรีบเดินหนีไป เฟย์หัวเราะก่อนจะนั่งเขียน

ตารางผีถ้วยแก้วทันที

 

 

 

 

“มันต้องบอกว่าขอเชิญดวงวิญยาณของคุณภานุ จิระคุณมาด้วยรึเปล่าน่ะ”เขื่อนถาม

 

 

 

“ใช่ค่ะ ฟาง คุณเขื่อนคะ แตะนิ้วค่ะ”เฟย์พูดก่อนจะนั่งเปิดวิธีเล่นผีถ้วยแก้วผ่านไอแพต

 

 

 

 

 

“โถ เล่นผีถ้วยแก้วไม่เป็นยังจะเปิดวิธีเล่นผ่านไอแพต งานนี้ภานุมันจะมารึเปล่าเนี่ย”ป๊อปปี้ส่ายหน้า

กับท่าทางของเฟย์

 

 

 

 

“ไม่เห็นจะขยับเลยเฉิ่ม แน่ใจนะว่าถูกวิธี”เขื่อนถามเมื่อทั้ง3คนนิ่งอยู่นานแก้วก็ไม่ขยับ

 

 

 

“นั่นน่ะสิคะ เอะหรือว่าเราลืมจุดธูป ตายล่ะ จริงสิลืมจุดธูป”เฟย์ตกใจรีบชักมือออกแล้วลุกขึ้น

 

 

 

“เห้ย อยากจะเอามือออกก็เอาออกงั้นหรอ ยัยเฉิ่ม”เขื่อนพูด เฟย์หัวเราะก่อนจะเดินไปที่ครัวเพื่อ

หาธูป จังหวะนั้นเองมีผู้ชายคนหนึ่งโผล่หน้าพรวดพราดขึ้นมาทางหน้าต่าง

 

 

 

 

“กรี้ดดด ผีหลอก”เฟย์ร้องก่อนจะเป็นลมไป

 

 

 

 

“เห้ยอะไรเนี่ยเฉิ่ม”เขื่อน ฟางและป๊อปปี้รีบวิ่งไปหาเฟย์

 

 

 

 

“ขอโทษนะครับทุกคนนี่ใช่บ้านของคนไข้ที่ชื่อภานุ จิระคุณรึเปล่า”ชายคนนั้นพูดแล้วอ้อมจาก

หน้าต่างแล้วเดินเข้ามาในบ้าน

 

 

 

 

 

“พิชชี่”ฟางและป๊อปปี้มองบุคคลแปลกหน้าที่พึ่งเข้ามาในบ้านแล้วร้องพร้อมกัน

 

 

 

 

 

 

 

“จริงอ่ะฟางว่าคนไข้ที่พิชจะมารักษานี่คือเพื่อนฟางหรอ โลกกลมดีเนอะ”พิชชี่พูดหลังจากพาเฟย์ที่

เป็นลมไปนั่งแล้ว

 

 

 

 

“จริงสิ แล้วนี่พิชนึกยังไงมาเป็นนักกายภาพบำบัดทั้งๆที่เราเองก็เรียนบัญชีมาด้วยกันแท้ๆ”ฟางพูด

ขำๆ

 

 

 

“เอ้า ก็แม่พิชเค้าทำงานด้านนี้ พิชเลยว่าช่วยแม่เลยดีกว่า ละฟางล่ะเป็นไงบ้าง สบายดีมั้ย มีแฟน

ใหม่รึยัง”พิชชี่ถามฟางทันที ฟางนิ่งไม่ตอบ

 

 

 

“เอ่อ แล้วเกลล่ะ ชื่อเกลใช่มั้ยที่เป็นแฟนพิชอ่ะ สบายดีมั้ย”ฟางถามถึงเกลแฟนของพิชชี่คน

ปัจจุบัน

 

 

 

“รายนั้นนะ โห เตรียมตัวเรื่องงานแต่งนี่กระจายเลย บอกด้วยนะว่าพิชไม่ต้องๆ เดี๋ยวเราจัดการเอง

พิชหาค่าสินสอดมาแต่งกับเราก็พอ”พิชชี่พูดถึงเกลแฟนสาวก็ขำ

 

 

 

 

 

 

 

“แหม น่าเสียดายเรื่องแกกับพิชชี่เนาะ ดูดิ พิชมันเป็นคนรักใครรักจริงจะตาย แกจะไม่น่าเลิกกัน

เลย”ป๊อปปี้พูดเมื่อฟางเดินไปเข้าห้องน้ำ

 

 

 

“ก็มันไม่ใช่นินาให้ทำไงได้ ชั้นไม่ได้รักพิชชี่นิ”ฟางพูด

 

 

 

“แล้วแกรักใครวะฟาง ชั้นอยากรู้ มันเป็นคำถามเดียวที่ชั้นถามแกตลอดแล้วแกไม่เคยบอก

เลย”ป๊อปปี้พูดขึ้น ฟางนิ่งเงียบ

 

 

 

“แกอย่ารู้เลย มันเป็นไปได้หรอกเรื่องของชั้นอ่ะ”ฟางพูดนิ่งๆ

 

 

 

 

“แล้วคนที่แกรักเป็นใครอ่ะบอกชั้นมาดิ ถ้ารู้จักนนะชั้นจะช่วยดลให้เค้ามารักแกไง ชั้นเป็นผีแล้

วนะๆ”ป๊อปปี้พูดยิ้มๆ

 

 

 

“ไม่ต้องหรอกแก พยายามเท่าไหร่เค้าก็ไม่เคยมองชั้นเกินกว่าเพื่อนเลย ให้มันเป็นแบบนี้น่ะ

ดีแล้ว”ฟางพูด ป๊อปปี้ฟังแล้วนิ่งเงียบพอฟางจะเดินออกจากห้องน้ำป๊อปปี้รีบขวาง

 

 

 

 

“ถ้ารู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้แล้วทำไมแกถึงไม่ตัดใจตั้งแต่แรกล่ะ”ป๊อปปี้พูดขึ้นแล้วมองหน้าฟางนิ่ง ฟาง

เมื่อสบตากับสายตาคมคู่นี้ก็เบือนหน้าหนีไปทันที

 

 

 

“เพราะว่าชั้นรักเค้าไปแล้วไง จะตัดใจให้ไปรักคนใหม่ชั้นก็ไม่สามารถรักใครได้เท่าเค้าไง”ฟางพูด

แล้วเบือนหน้าหนีป๊อปปี้

 

 

 

“แต่ชั้นอยากให้แกลืมชั้นไงฟาง”ป๊อปปี้พูดแล้วไปสบตาฟาง ฟางมองป๊อปปี้อึ้งๆ

 

 

 

 

“ชั้นรู้มาตลอดว่าแกรักชั้น ชั้นแกล้งทำเป็นไม่รู้ ทำเป็นไม่สนใจเวลาแกหน้าแดง หรือแกแอบน้อยใจ

เวลาที่ชั้นพูดถึงแก้ว ฟาง แกควรไปหาคนอื่นได้แล้ว เพราะชั้นตายไปแล้วนะ มันเป็นไปไม่

ได้”ป๊อปปี้พูดเพราะตอนที่เขาตายเขาเองก็สงสัยกับการกระทำของฟาง เพราะมีคืนหนึ่งที่ฟางหลุด

ปากบอกว่ารักเขามา จนช่วงที่วิญญาณเขาไม่มีพลังแล้วไปเจอพระธุดงส์แล้วนั่งสมาธิทำให้เขามอง

เห็นอดีตที่เขาอยากรู้ว่าคนที่เขียนชื่อให้เขาด้านหลังคือใคร คนใกล้ตัวอย่างเขาคือฟางนั่นเอง

 

 

 

 

“รู้มาตลอดแล้วมายั่ว มาทำให้ชั้นใจเต้นทำไม”ฟางถามก่อนที่น้ำตาจะไหลออกมาแล้วจ้องหน้า

 

 

 

 

“ชั้นขอโทษ ชั้นก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกัน แต่ที่ชั้นพาพิชชี่มาเพราะชั้นรู้ว่าพิชชี่เป็นนักกายภาพบำบัด

การที่พิชชี่มาอยู่ดูแลภานุ นั่นก็จะทำให้แกกับพิชชี่สนิทกัน อาจจะทำให้แกกับพิชถ่านไฟเก่า

ก็ได้”ป๊อปปี้พูด ฟางอึ้ง นี่น่ะหรอที่ป๊อปปี้คะยั้นคะยอให้เธอโทรไปเบอร์นี้เพราะมันคือเบอร์ของพิชชี่

งั้นหรอ

 

 

 

 

“ตั้งแต่เป็นคน ยันเป็นผี แกก็ดีแต่ผลักไสไล่ชั้นให้ไปไกลๆ ให้ชั้นไปหาคนนั้นบ้างคนนี้บ้าง แกไม่

เคยมองชั้นเลยชั้นไม่ว่า แต่ทำไมแกต้องให้ชั้นไปไกลๆจากแกด้วยป๊อป”ฟางตบหน้าป๊อปปี้แล้วพูด

ออกมาทั้งน้ำตา ภาพตอนที่เรียนที่ป๊อปปี้ชอบชวนพิชชี่มานั่งกับเธอและเขา เคยทิ้งให้เธอดูหนังกับ

พิชชี่2คน เคยหลอกให้พิชชี่ไปส่งบ้านแทนตัวเองตั้งหลายครั้ง วันวาเลนไทน์ก็ทิ้งใหแธอกับพิชชี่

นั่งกินไอติมที่ร้านประจำของเธอกับป๊อปปี้แล้วตัวเองก็หนีไปจีบน้องป๊อปปี้อีก

 

 

 

 

 

“เพราะชั้นอยากให้เพื่อนชั้นเจอคนดีๆไง แกจะมารักทำไมผีอย่างชั้น”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

ฟางตบหน้าป๊อปปี้อีกครั้ง

 

 

 

 

“แต่พิชก็บอกเองนิว่าเค้าจะแต่งงานกับเกล ถ้าแกทำให้พิชกลับมารักชั้น แต่แกก็ทำร้ายเกลเหมือน

กัน ป๊อปปี้ แกมันใจร้าย”ฟางพูดจบก็วิ่งออกมาจากห้องน้ำแล้ววิ่งออกไปนอกบ้านทันที

 

 

 

 

 

“ฟาง เดี๋ยวก่อนฟาง จะไปไหนน่ะ”พิชชี่วิ่งตามฟางที่ร้องไห้ออกมา

 

 

 

“พิช ชั้นขอโทษนะที่ชั้นรักนายไม่ได้จริงๆ ฮือๆ”ฟางร้องไห้แล้วกอดพิชชี่แน่น

 

 

 

 

“โธ่ นึกว่าเรื่องอะไร แค่นี้เอง ชั้นไม่ติดใจอะไรแล้วล่ะ อย่างร้องสิ แล้วนี่เป็นอะไรอย่าบอกนะว่าแก

แอบรักป๊อปปี้”พิชชี่พูดติดตลก ฟางเมื่อได้ยินแบบนั้นยิ่งร้องไห้ใหญ่ พิชชี่อึ้งเพราะสิ่งที่เขาสงสัยมา

ตลอดกลายเป็นจริง

 

 

 

 

“แม้เค้าจะตายไปแล้ว แต่ทำไมล่ะพิช ชั้นถึงไม่เลิกรักเค้าเลย”ฟางพูดแล้วยิ่งเจ็บเมื่อพิชชี่พูดถึง

ป๊อปปี้

 

 

 

 

“เพราะฟางรักป๊อปปี้ไง ฟางก็เลยไม่ลืมเค้า เอ่อ ฟางพิชมีอะไรจะให้นะ”พิชชี่พูดก่อนจะเปิดกระเป๋า

ตังค์เอากุญแจล๊อกเกอร์อันหนึ่งให้ฟาง

 

 

 

 

“ล๊อกเกอร์นักฟุตบอลโรงเรียนเรา ตู้ที่7 ฟางลองไปเปิดดูนะ”พิชชี่พูดก่อนจะลูบผมฟางแล้วเดินเข้า

บ้านไปทำกายภาพบำบัดให้ภานุต่อ

 

 

 

 

 

 

ฉับบบ

 

พักเรื่องตามหาดวงวิญญาณของภานุมาตามหาความลับของป๊อปปี้กันเถอะ

 

ว่าในล๊อกเกอร์นักฟุตบอลโรงเรียน ตู้ที่7มีอะไร

 

 

ให้ทาย แต่จะไม่บอกหรอกลิมิตความเศร้าน่ะมีมากแค่ไหน 555

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10.0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา