รักนี้มีแค่เธอ..

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โรงพยาบาล
 
 
"ตาโมะ นั่งเถอะลูกเเม่เวียนหัวจะเเย่"แม่แก้วพูดเมื่อโทโมะเดินไปเดินมาตั้งเเต่แก้วเข้าห้องไอซียูไปไม่หยุดเลย
 
 
"ตาโมะลูกน้องเป็นยังไงบ้าง"แม่โทโมะก็รีบเดินเข้ามาถามทันที
 
 
"น้องยังไม่ออกมาเลยครับแม่"โทโมะพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"นั่นหมออกมาเเล้ว"แม่แก้วพูดโทโมะเป็นคนเเรกเมื่อได้ยืนชื่อหมอก็วิ่งไปหาทันที
 
 
"หมอครับแก้วเป็นยังไงบ้า"โทโมะรีบถาม
 
 
"คนไข้ปลอดถัยเเล้วครับ แค่ขอหักนิดหน่อย"หมอพูด
 
 
"ขาหักเลยหรอค่ะหมอ"แม่แก้วถามก่อนจะสลบไป
 
 
"น้ามลครับๆ"โทโมะประครองไว้
 
 
"พาน้าไปพักก่อนดีกว่าลูก"แม่โทโมะบอก โทโมะจึงเรียกบุรุษพายาบาลเเล้วเข็นแม่แก้วไปนอนที่ห้องพิเศษห้องเดียวกับเเก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ตาโมะแก้วฝื้นยังลูก"แม่แก้วตื่นก็ถามถึงเเก้ว
 
 
"ยังเลยครับน้ามล"โทโมะบอกเสียงเศร้า
 
 
"เเล้วเกิดอะไรกันขึ้นลูกทำไมหนูแก้วถึงตกบันไดแบบนี้"แม่โทโมะถาม
 
 
"คือมีเรื่องกันนิดหน่อยครับแม่"โทโมะบอก
 
 
"ทะเลาะอะไรกันลูก"แม่แก้วถามต่อ
 
 
"เอ่อ.."โทโมะอึกอัก
 
 
จะบอกยังไงดี<< โทโมะคิดในใจ
 
 
"ไม่เป็นไรลูก ถ้ายังไม่พร้อมบอกก็ไม่เป็นไร งั้นเดี๋ยวแม่ไปอาบน้ำเเล้วแม่จะมานอนเฝ้ายัยแก้วเอง"แม่แก้วบอก
 
 
"ไม่เป็นไรครับน้ามล ผมเฝ้าแก้วเองน้ามลผักผ่อนเถอะครับ ไม่ต้องห่วงทางนนี้"โทโมะพูด
 
 
"เอางั้นหรอจ้ะ"แม่แก้วถาม
 
 
"ครับ"โทโมะตอบ
 
 
'งั้นเดี๋ยวแม่ ให้คนขับรถเอาเสื้อผ้ามาให้นะลูก"แม่โทโมะบอก
 
 
"ครับแม่"โทโมะตอบเเล้วนั่งดูอาการเเก้ว
 
 
"ไปกันเถอะมล"แม่โทโมะเอ่ยชวน แม่แก้วจึงเดินออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"แก้วตื่นขึ้นมาสิ ตื่นมาด่าโมะสิ โมะขอโทษที่ทำให้แก้วเป็นแบบนี้"โทโมะพูดอย่าเสียใจ
 
 
"แก้วโมะขอร้องละ ตื่นขึ้นมา"โทโมะพูดเเล้วร้องไห้
 
 
"แก้วต้องตื่นขึ้นมาให้โมะดูแลสิ"โทโมะยังพูดต่อ
 
 
"อือออ"แก้วงัวเงียตื่นขึ้นมา
 
 
"แก้ว แก้วตื่นเเล้ว เป็นยังไงบ้างแก้วไหวไหม เจ็บอยู่ไหม ปวดตรงไหนรึป่าว"โทโมะถามอย่างเป็นห่วง
 
 
"มาที่นี่ทำไม"คำถามแรกที่แก้วเอ่ยขึ้นมาทำโทโมะจุกไปเลย
 
 
"แก้วโมะขอโทษ"โทโมะได้แต่สำนึกผิด
 
 
"กลับไปหาแฟนนายซะ"แก้วพูดอย่างตัดพ้อ
 
 
"แต่โมะจะอยู่กับแก้ว"โทโมะพูดอย่างจริงจัง
 
 
"นายจะทำแบบนี้ทำไม"แก้วถาม
 
 
"โมะจะดูแลแก้ว"โทโมะตอบ
 
 
"ทำไมนายต้องมาอยากดูและ อยากอยู่กันแก้ว ทำไม"แก้วถามเเล้วน้ำตาก็ไหลออกมา
 
 
นายรู้ไหม นายกำลังทำให้ชั้นหวัง  << แก้วคิดในใจเเล้วปล่อยน้ำตาออกมา
 
 
"แก้วร้องไห้ทำไม"โทโมะถามพร้อมเอามือมาปาดน้ำตาให้แก้ว
 
 
"ไม่เป็นอะไร เเล้วแม่ไปไหน"แก้วปัดมือโทโมะออกเเล้วถามถึงเเม่
 
 
"น้ามลกลับไปแล้วล่ะ โมะจะนอนเฝ้าแก้วเองไม่ต้องห่วง"โทโมะพูด
 
 
"ชั้นบอกให้นายกลับไปหาแฟนนาย"แก้วพูด
 
 
"ทำไมต้องไล่โมะไปหาคนอื่น"โทโมะถาม
 
 
'คนอื่นของนาย นั่นคือแฟนนายน่ะ"แก้วพูด
 
 
"แก้วฟังนะ ที่โมะต้องเป็นแฟนกันพิมก็เพราะ.."โทโมะกำลังจะพูดเเล้วเเก้วเองมือมาปิดปาก
 
 
"นายอย่าพูด ชั้นเข้าใจ"แก้วพูดเเล้วกลั้นน้ำตาเอาไว้
 
 
"ถ้าแก้วเข้าใจ ได้โปรดแทนตัวเองเหมือนเดิม ทำให้เหมือนเดิมได้ไหม"โทโมะถาม
 
 
"อย่าดีกว่านะ"แก้วบอก
 
 
"ทำไมละ"โทโมะถาม
 
 
"โมะคงอยากให้แฟนโมะเรียก"แก้วบอก
 
 
"ไหนแก้วบอกเข้าใจ"โทโมะถาม
 
 
"ก็เข้าใจว่าโมะรักพิมไงแก้วเข้าใจผิดหรอ แก้วง่วงเเล้วขอตัวนอนนะ"แก้วพูดเเล้วกันหลังให้โทโมะ โทโมะก็ได้แต่มองอย่างไม่เข้าใจ
 
 
ไหนบอกเข้าใจ ที่โมะต้องคบเพราะพิมขอร้องต่างหากล่ะ << โทโมะคิดในใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
____________________________________________________
 
อาจจะน้อยเเต่ก็พายายามอัพนะ เม้นกันเยอะๆนะ