รักนี้มีแค่เธอ..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

โรงพยาบาล

 

 

"ตาโมะ นั่งเถอะลูกเเม่เวียนหัวจะเเย่"แม่แก้วพูดเมื่อโทโมะเดินไปเดินมาตั้งเเต่แก้วเข้าห้องไอซียูไปไม่หยุดเลย

 

 

"ตาโมะลูกน้องเป็นยังไงบ้าง"แม่โทโมะก็รีบเดินเข้ามาถามทันที

 

 

"น้องยังไม่ออกมาเลยครับแม่"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นั่นหมออกมาเเล้ว"แม่แก้วพูดโทโมะเป็นคนเเรกเมื่อได้ยืนชื่อหมอก็วิ่งไปหาทันที

 

 

"หมอครับแก้วเป็นยังไงบ้า"โทโมะรีบถาม

 

 

"คนไข้ปลอดถัยเเล้วครับ แค่ขอหักนิดหน่อย"หมอพูด

 

 

"ขาหักเลยหรอค่ะหมอ"แม่แก้วถามก่อนจะสลบไป

 

 

"น้ามลครับๆ"โทโมะประครองไว้

 

 

"พาน้าไปพักก่อนดีกว่าลูก"แม่โทโมะบอก โทโมะจึงเรียกบุรุษพายาบาลเเล้วเข็นแม่แก้วไปนอนที่ห้องพิเศษห้องเดียวกับเเก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ตาโมะแก้วฝื้นยังลูก"แม่แก้วตื่นก็ถามถึงเเก้ว

 

 

"ยังเลยครับน้ามล"โทโมะบอกเสียงเศร้า

 

 

"เเล้วเกิดอะไรกันขึ้นลูกทำไมหนูแก้วถึงตกบันไดแบบนี้"แม่โทโมะถาม

 

 

"คือมีเรื่องกันนิดหน่อยครับแม่"โทโมะบอก

 

 

"ทะเลาะอะไรกันลูก"แม่แก้วถามต่อ

 

 

"เอ่อ.."โทโมะอึกอัก

 

 

จะบอกยังไงดี<< โทโมะคิดในใจ

 

 

"ไม่เป็นไรลูก ถ้ายังไม่พร้อมบอกก็ไม่เป็นไร งั้นเดี๋ยวแม่ไปอาบน้ำเเล้วแม่จะมานอนเฝ้ายัยแก้วเอง"แม่แก้วบอก

 

 

"ไม่เป็นไรครับน้ามล ผมเฝ้าแก้วเองน้ามลผักผ่อนเถอะครับ ไม่ต้องห่วงทางนนี้"โทโมะพูด

 

 

"เอางั้นหรอจ้ะ"แม่แก้วถาม

 

 

"ครับ"โทโมะตอบ

 

 

'งั้นเดี๋ยวแม่ ให้คนขับรถเอาเสื้อผ้ามาให้นะลูก"แม่โทโมะบอก

 

 

"ครับแม่"โทโมะตอบเเล้วนั่งดูอาการเเก้ว

 

 

"ไปกันเถอะมล"แม่โทโมะเอ่ยชวน แม่แก้วจึงเดินออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"แก้วตื่นขึ้นมาสิ ตื่นมาด่าโมะสิ โมะขอโทษที่ทำให้แก้วเป็นแบบนี้"โทโมะพูดอย่าเสียใจ

 

 

"แก้วโมะขอร้องละ ตื่นขึ้นมา"โทโมะพูดเเล้วร้องไห้

 

 

"แก้วต้องตื่นขึ้นมาให้โมะดูแลสิ"โทโมะยังพูดต่อ

 

 

"อือออ"แก้วงัวเงียตื่นขึ้นมา

 

 

"แก้ว แก้วตื่นเเล้ว เป็นยังไงบ้างแก้วไหวไหม เจ็บอยู่ไหม ปวดตรงไหนรึป่าว"โทโมะถามอย่างเป็นห่วง

 

 

"มาที่นี่ทำไม"คำถามแรกที่แก้วเอ่ยขึ้นมาทำโทโมะจุกไปเลย

 

 

"แก้วโมะขอโทษ"โทโมะได้แต่สำนึกผิด

 

 

"กลับไปหาแฟนนายซะ"แก้วพูดอย่างตัดพ้อ

 

 

"แต่โมะจะอยู่กับแก้ว"โทโมะพูดอย่างจริงจัง

 

 

"นายจะทำแบบนี้ทำไม"แก้วถาม

 

 

"โมะจะดูแลแก้ว"โทโมะตอบ

 

 

"ทำไมนายต้องมาอยากดูและ อยากอยู่กันแก้ว ทำไม"แก้วถามเเล้วน้ำตาก็ไหลออกมา

 

 

นายรู้ไหม นายกำลังทำให้ชั้นหวัง  << แก้วคิดในใจเเล้วปล่อยน้ำตาออกมา

 

 

"แก้วร้องไห้ทำไม"โทโมะถามพร้อมเอามือมาปาดน้ำตาให้แก้ว

 

 

"ไม่เป็นอะไร เเล้วแม่ไปไหน"แก้วปัดมือโทโมะออกเเล้วถามถึงเเม่

 

 

"น้ามลกลับไปแล้วล่ะ โมะจะนอนเฝ้าแก้วเองไม่ต้องห่วง"โทโมะพูด

 

 

"ชั้นบอกให้นายกลับไปหาแฟนนาย"แก้วพูด

 

 

"ทำไมต้องไล่โมะไปหาคนอื่น"โทโมะถาม

 

 

'คนอื่นของนาย นั่นคือแฟนนายน่ะ"แก้วพูด

 

 

"แก้วฟังนะ ที่โมะต้องเป็นแฟนกันพิมก็เพราะ.."โทโมะกำลังจะพูดเเล้วเเก้วเองมือมาปิดปาก

 

 

"นายอย่าพูด ชั้นเข้าใจ"แก้วพูดเเล้วกลั้นน้ำตาเอาไว้

 

 

"ถ้าแก้วเข้าใจ ได้โปรดแทนตัวเองเหมือนเดิม ทำให้เหมือนเดิมได้ไหม"โทโมะถาม

 

 

"อย่าดีกว่านะ"แก้วบอก

 

 

"ทำไมละ"โทโมะถาม

 

 

"โมะคงอยากให้แฟนโมะเรียก"แก้วบอก

 

 

"ไหนแก้วบอกเข้าใจ"โทโมะถาม

 

 

"ก็เข้าใจว่าโมะรักพิมไงแก้วเข้าใจผิดหรอ แก้วง่วงเเล้วขอตัวนอนนะ"แก้วพูดเเล้วกันหลังให้โทโมะ โทโมะก็ได้แต่มองอย่างไม่เข้าใจ

 

 

ไหนบอกเข้าใจ ที่โมะต้องคบเพราะพิมขอร้องต่างหากล่ะ << โทโมะคิดในใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

____________________________________________________

 

อาจจะน้อยเเต่ก็พายายามอัพนะ เม้นกันเยอะๆนะ