ใครลิขิต
เขียนโดย กลางสายฝน
วันที่ 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 เวลา 13.55 น.
แก้ไขเมื่อ 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 14.41 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
25) มะเร็ง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ถ่านรีบวิ่งตามแก้วไป แต่ก็ไม่ทัน เพราะแก้วขับรถออกไปแล้ว
" กุญแจรถ เร็วๆๆ " ถ่านแทบคลั่ง มะลิวิ่งไปเอากุญแจรุ อย่างเร็ว
" จะทันมั้ยเนี่ย " ถ่านบ่นกับตัวเองขณะที่ขับรถอยู่ มะลิ เขื่อน ฟ้ามองถ่านอย่างเห็นใจ
" ไอแก้วนะไอแก้ว ใจร้อนยังกับไฟ " มะลิพูด
บ้านดวงใจแก้ว
" พี่แก้วมาที่นี้หรือป่าวครับ " ท๊อฟนั่งยองๆ ถามเด็กน้อยคนหนึ่งที่เินอยู่หน้าบ้าน
" มาค่ะ แต่เพิ่งออกไปเมื่อกี้นี้ " เด็กหญิงพูด โทโมะดีใจมาก หันมายิ้มกับท๊อฟ
" แล้วพี่แก้วมาครับใครครับ " ท๊อฟถามต่อ
" มากับครูถ่าน ครูเขื่อน ครูมะลิ แล้วก็พี่นางฟ้า " เด็กหญิงตอบ
" แล้วตอนนี้ครูถ่านอยู่ไหนครับ " ท๊อฟถามต่อ
" เพิ่งขับรถตามครูแก้วออกไปเมื่อกี้นี้เองค่ะ " เด็กหญิงตอบ ท๊อฟและโทโมะหน้าเครียดทันที
" รีบไปเถอะท๊อฟ พี่จะขาดใจตายอยู่แล้ว " โทโมะพูดก่อนจะวิ่งไปที่รถทันที ท๊ฟวิ่งตามไปติด ๆ
" ลองโทรหาแก้วดูดิ เพื่อแก้วจะรับสาย " เขื่อนพูด มะลิรีบกดโทรศัพท์
" ไม่รับหวะ " มะลิพูด ทั้งหมดหน้าเครียดทันที
" เค้าไปไหนของเค้าหนะ " ถ่านบ่นกับตัวเอง
แก้วขับรถไปตามถนนเรื่อยๆอย่างไม่มีจุดหมาย เธอนึกถึงเหตุการณ์ที่เธอเขามาอยู่ในบ้านโทโมะ เหตุการณ์ทุกอย่างที่เธอพยามทำดีกับโทโมะ เหตุการณ์ทุกอย่างที่โทโมะ ทำร้ายเธอ เหตุการณ์ที่ถ่านทำดีกับเธอ จนเธอเองเริ่มจะมีใจให้กับถ่าน แต่สุดท้ายเธอกลับคิดไปเองฝ่ายเดียว ทุกอย่างเป็นแค่ความเพ้อเจ้อของตัวเธอเอง
" คนอย่างชั้ล คงจะเหมาะแก่การอยู่คนเดียวสินะ " แก้วพูดกับตัวเอง แม้เธอจเสียใจ แต่มันก็ไม่มีน้ำตาาไหลออกมาเหมือนครั้งก่อนๆ อีกแล้ว
" แกจะไปไหนต่อวะ " โทโมะถามท๊อฟ ที่เป็นคนขับ
" คอนโดพี่ถ่าน " ท๊ฟพูด ก่อนจะขับรถมุ่งหน้าไปคอนโดถ่าน ทางด้านถ่านเองก็เช่นเดีวกัน เพราะเขาคิดว่าแก้วคงต้องกลับมาที่คอนโด
หน้าคอนโดถ่าน ถ่านขับรถมาจอดหน้าคอนโด แล้วลงจากรถวิ่งขึ้นไปทันที โทโมะ ท๊อฟ ถามรถถ่านมาติดๆ ท๊อฟ จอดรถ หลังรถถ่าน โทโมะเมื่อเห็นถ่านวิ่งออกจากรถ ก็รีบวิ่งตามถ่านไป
" พี่โทโมะ !! " มะลิอุทานออกมาเมื่อเห็นโทโมะที่วิ่งไล่ตามถ่านไป เขื่อนหันมองตามไปก็เห็นโทโมะ ทั้งคู่รีบลงจากรถทันที
" พี่มะลิ พี่เขื่อน " ท๊อฟที่เรียกทั้งคู่เอาไว้ มะลิ เขื่อนหันหลังตามเสียงเรียก ก็แทบช๊อคที่เห็นท๊อฟ
" มาได้ยังไงวะ " เขื่อนพูด
" ผมเคยมาคอนโดพี่ถ่าน ผมมาตามพี่แก้ว " ท๊อฟพูด ทั้สามวิ่งตามโทโมะ และถ่านขึ้นไปบนคอนโด
" แก้ว ! แก้ว !! " ถ่านตะโกนเรียกแก้ว พร้อมกับเดินหาแก้วรบๆห้อง โทโมะที่ได้ยินเสียงถ่านเดินเข้าไปในห้องถ่านที่เปิดประตูทิ้งไว้
" แก้วหายไปไหน " โทโมะพูด ถ่านชะงักหันกลับมามอง
" มาที่นี้ได้ยังไง " ถ่านขึ้นทันทีที่เห็นโทโมะ เดินเข้าไปใกล้ราวกับจะเอาเรื่อง ผิดกับโทโมะ ที่ดูสุขุมเยือกเย็น ถ่านจะทำอะไรก็ยอม วินาทีนี้เค้ารู้สึกผิดแล้วจริงๆ
" ผมเป็นคนพาพี่โมะมาเอง " ท๊อฟได้ยินเสียงโวยวายของถ่าน ก็รีบเข้ามาในห้อง
" ไอท๊อฟ " ถ่านโกรธจะเข้าไปเอาเรื่อง เขื่อนมะลิ ห้ามไว้
" พี่แก้วอยู่ไหน " ท๊อฟพูด
" แก้วหนีออกจากบ้านดวงใจแก้ว ตอนนี้เราก็ไม่รู้ว่าแก้วอยู่ไหน " มะลิพูด ทุกคนคิดหนัก ทั้งเป็นห่วงแก้ว โดยเฉพาะโทโมะกับถ่านที่ดูจะอาการหนักกว่าคนอื่นมาก
" ยังมีที่ไหนอีกมั้ยที่แก้วจะไปได้ " ถ่านเสียงอ่อนลง เขากำกล่องแก้วไว้แน่น มะลิส่ายหน้าไปมา
" ถ้าจะมี ก็คอนโดมะลิ แต่เมื่อกี้ชั้ลเพิ่งโทรที่คอนโด เค้าบอกว่าแกวม่ด้มาไปที่นั้น " เขื่อนพูด
" แล้วเค้าไปไหนของเค้า " โทโมะพูด
รีสอร์ทเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง
" ติดต่อห้องพัก 1 ห้องค่ะ " แก้วพูด
" นี่กุญแจห้องนะค่ะ เดี๋ยวจะมีพนักงานพาไปที่ห้องนะค่ะ " พนักงานพูด แก้วพยักหน้า แล้วเดินตามพนักงานอีกคนไป
" ชั้ลจะไปแจ้งความ " โทโมะอึดอัด ร้อนใจ รีบพูดออกมาทันที
" ต้องรอ ให้ครบ 24 ชั่วโมงก่อน " เขื่อนพูด
" ชั้ลอยู่รอจนครบ 24 ชั่วโมงไม่ไหวของนะ " โทโมะพุูด ตาของเขาเริ่มแดงกล่ำจนเห็นชัด ผูู้ชายอย่างเขาชอบร้องไห้ตั้งแต่เมื่อไหร่
" ชั้ลผิดเองที่ทำให้แก้วต้องหนีไปแบบนี้ ชั้ลผิดเอง " ถ่านพูด ทุกคนหันมองอย่างเห็นใจ ถ่านเดินเข้าไปในห้อง หยิบซองเอกสารออกมา แล้วยื่นให้กับโทโมะ
" อะไร " โทโมะรับมา
" ชั้ลอยากจะเก็บเรื่องนี้ไว้แค่คนเดียว แต่วันนี้ชั้ลทำทุกอย่างพังหมดแล้ว " ถ่านพูดจบน้ำตาก็ไหลออกมา โทโมะยื่นอ่านเอกสาร ก็ถึงกับช๊อค ยืนนิ่งไป เขาเองก็กลั่นน้ำตาตัวเองไม่อยู่เหมือนกัน
" โทโมะเป็นอะไร โทโมะ " มะลิเขย่าแขนโทโมะ แต่เขาไม่ตอย และแทบที่จะไม่รู้สึกถึงการกระทำของมะลิ มะลิที่เห็นท่าทีของโทโมะและถน ก็ใจไม่ดีรีบหยิบเอกสารจากโทโมะมาอ่านทันที
" แก้วเป็นมะเร็งที่สมองหรอ " มะลิเองก็ช็อคไม่แพ้กัน เขื่อน ท๊อฟ ฟ้าที่ได้ยิน ก็ช็อคไปเหมือนกับมะลิ
" ตั้งแต่เมื่อไหร่วะถ่าน " โทโมะถามเสียงสั่น
" ตั้งแต่วันที่แก้วถูกแทงเข้าโรงพยาบาล " ถ่านเล่าถึงอดีตให้ฟัง
" คนไข้ปลอดภัยแล้วนะครับ " หมอพูดกับทุกคนที่ยืนรอแก้วอยู่หน้าห้อง
" ถ่าน มาพบชั้ลหน่อย " แล้วหันมาพูดกับถ่านแค่คนเดียว ทุกคนมัวแต่ดีใจจนไม่ทันได้สักเกตถ่านที่เดินตามหมอไปติดๆ
" ขอบใจแกมากนะเว้ยไอหมอ ที่ช่วยแก้ว ถ้าแก้วเป็นอะไรไปชั้ลเหมือนตายท้งเป็น " ถ่านพูดไปก็ยิ้มดีใจที่รู้ว่แก้วปลอดภัย ผิดกับหมอที่หน้าเครียดหนัก
" นั่งลงก่อนไอถ่าน ชั้ลมีเรื่องต้องคุยกับแก " หมอพูด ถ่านหุบยิ้มหันที เริ่มใจคอไม่ดีอย่างบอกไม่ถูก
" ผู้หญิงคนนั้นเป็นมะเร็งที่สมอง " หมอพูด ก่อนจะยื่นฟิล์มเอ็กเรย์สมองว่าให้ถ่าน ถ่านช๊อค ใจหายวาบ ไม่ยอมรับฟิล์มมาจากหมอ
" ชั้ลไม่ตลกนะไอหมอ ชั้ลไม่ขำ แกอย่ามาพูดเล่นเรื่องแบบนี้นะ " ถ่านพูดทั้งน้ำตา
" แกต้องรอบรับนะถ่าน แกต้องดูแลเค้าให้ดีๆ "หมอพูด ถ่านำด้แต่ถ่านหน้าไปมาก่อนจะปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อายเพื่อนที่นั่งอยู่ตรงหน้า
" ถ่าน ! ไอถ่าน !! " หมอตะโกนเรียกถ่านที่ลุกเดินออกไป
" แก้วว ฮึก ฮึก ถ่านจะทำให้แก้วมีความสุขที่สุด ถ่านจะไม่ยอมให้แก้วต้องเสียใจ ต้องเจ็บปวดอีกแล้วนะ " ถ่านที่อยู่ห่างจากห้องไอซียู แต่พอจะมามองกลุ่มที่ยืนรอแก้วอยู่หน้าห้องไอซียู
ร่างสูงทรุดลงนั่งอย่างหมดเรี่ยวแรง ก่อนจะร้องไห้อย่าคร่ำครวญ
" แก้วเหลือเวลาอีกไม่นาน ชั้ลเลยอยากขอแก้วแต่งงานและดูแลแก้วให้ดีที่สุด " ถ่านพูดทั้งน้ำตา โทโมะร้องไห้แทบจะขาดใจ
" ทำไมชั้ลถึงเจ็บได้ขนาดนี้ ฮึก " โทโมะพูดจบก็ทรุดลงนั่งกับพื้นในสภาพที่ไม่ต่างจากถ่านที่เพิ่งรู้เรื่องแก้ว
" แล้วแก้วรู้รึปล่าว " มะลิพูดทั้งน้ำตา ถ่านส่ายหน้าไปมา
" ชั้ลไม่อยากให้แก้วรู้ กลัวว่าแก้วจะรับไม่ได้ อาการทรุดลงไปอีก " ถ่านพูด
" แต่ชั้ลไม่เห็นแก้วมีอาการผิดปกติเลยนะ " เขือนพูด
" ตั้งแต่อยู่ที่โรงพยาบาล ชั้ลไม่เคยให้แก้วกินเนื้อนสัตว์เลย ชั้ลกลัวมะเร็งมันจะทำร้ายแก้วปมากกว่านี้ พักหลังๆ แก้วก็ผมร่งบ่อยจนเริ่มสงสัยในตัวเอง แต่ชั้ลบอกแค่ว่า แก้วแพ้ยาเลยผมร่วง " ถ่านพูด
" งั้นก็รีบออกตามหาพี่แก้วเถอะ ยิ่งเจอเร็ว ยิ่งดี จะได้ช่วยกันรักษา ยังงพี่แก้วก็ต้องหาย " ท๊อฟพูด ถ่านและโทโมะหันมามอง แม้จะรู้ว่าโรคร้ายมันไม่เคยมีใครรักษาหาย แต่เขาทั้งคู่ก็ยัหวังอยู่ลึกๆ
ทั้งหมดแยกย้ายกันออกตามหาแก้ว
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ