ใครลิขิต
เขียนโดย 
กลางสายฝน
วันที่ 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 เวลา 13.55 น.
แก้ไขเมื่อ 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 14.41 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
26)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
แสงตะวันสอดส่องผ่านม่านบาง ร่างเล็กหรี่ตาเล็กน้อย เธอค่อยๆลุกขึ้นจากเตียง ออกมายืนนอกระเบียงห้องพัก ก่อนจะสูดหายใจเข้าเต็มปอด แล้วเดินออกจากห้องไปเดินเล่นที่สวนหย่อมข้างล่าง
" จองหองพักต่ออีก 1 คืนนะค่ะ " แก้วพูดกับพนักงานที่เคาว์เตอร์ ก่อนจะออกไปเดินข้างนอก
หลังจากเข้าแจ้งความกับตำรวจ และได้มีการตรวจสอบจากกล้องวงจรปิด โทโมะ ถ่าน เขื่อน มะลิ ท๊อฟก็ออกตามหาแก้ทันที ส่วนฟ้า ถ่านให้กลับบ้านไปก่อน มะลิ พยานติดต่อหาแก้วตลอด แต่ก็ไม่ได้ผล
หน้ารีสอร์ท โทโมะ ถ่านรีบลงจากรถแล้ววิ่งเข้าไปหาพนักงาน ทั้งคู่รีบเอ่ยถามถึงแก้วทันที
" ผู้หญิงคนนี้มาพักที่นี้หรือปล่าวครับ " โทโมะถาม พร้อมส่งรูปให้พนักงานดู
" มาค่ะ มาตั้งแต่เมื่อคืน แต่เมื่อกี้คุณผู้หญิงเพิ่งจะออกไปเดินเล่นนะค่ะ " พนักงานพูด ทั้งหมดหันมองกันก่อนจะยิ้มอย่างดีใจ
" มาได้ยังไง " แก้วที่เพิ่งจะเดินเข้ามา เมื่อเห็นทั้งหมด ก็ตกใจ
" แก้วว " เสียงอ่อนของผู้ชายคนหนึ่งเอ่ยขึ้น ก่อนที่เจ้าตัวจะโผล่เข้ากอดร่างบางอย่างเร็ว ร่างบางที่เขาไม่ได้เห็น ไม่ได้สัมผัส ไม่ได้โอบกอดมานาน โทโมะกอดแก้วแน่น
" ปล่อย " แก้วพูดเสียงแข็งแม้ในใจจริงก็รู้สึกดีไม่น้อยกับอ้อมกอดของโทโมะ
" มาอยู่ที่นี้กันได้ยังไง " แก้วพูด
" แก้วกลับไปอยู่กับพวกเราเถอะนะ " มะลิพูด แล้วก็ร้องไห้ออกมา
" แกร้องไห้ทำไมวะ ชั้ลไม่ได้หนีไปไหน ชั้ลแค่จะมาพักผ่อน " แก้วพูด มะลิรีบเช็ดน้ำตา เพราะกลัวแกวจะสงสัยถึงสาเหตุที่เธอร้องไห้
พรึบบ !! ร่างบางวูบลง
หมับ !! แต่มีชายหนุ่มถึง 2 คนรับร่างเธอไว้อย่างเร็ว
" แก้ว !!! " ทุกคนโผล่เอาหาแก้วที่สะลึมสะลืออยู่ในกอดของถ่านและโทโมะ
" สงสัยไม่ได้กินข้าวเช้า เลยวูบ " แก้วพูด ก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นนั่ง โดยมีองครักษ์ทั้งสองค่อยประคองไว้
" แล้วเป็นอะไรมากรึปล่าว ทำไมไม่ทานข้าวเช้า " ถ่านซักใหญ่
" ไม่ค่อยหิว " เธอเริ่มสงสัยกับอาการของตัวเองที่เริ่มมีอาการแปลกๆเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
" งั้นก็ไปทานข้าวได้แล้ว มีเรื่องจะคุยด้วย " ถ่านพาแก้วเดิน แต่แก้วหยุดนิ่งไปเดินตามไป
" ไหนฟ้าหละ ฟ้าไปไหน " แก้วถาม เพราะยังเข้าใจว่าถ่านขอฟ้าแต่งงานอยู่อีก
" ฟ้ากลับบ้านไปแล้ว ไป ไปกินข้าวได้แล้ว " ถ่านพูด แก้วเดินตาม แต่ยังสงสัยไม่หาย โทโมะได้แต่มองตามแก้วที่อยู่ในการประคองของถ่าน อย่างจ๋อยๆ ท๊อฟตบบ่าปลอบใจ ก่อนจะผลักให้เดินตามไป
ห้องอาหาร ถ่านนั่งใกล้แก้ว โทโมะนั่งอยู่ตรงหน้าแก้ว โทโมะมองแก้วอย่างไม่ละสายตา แก้วพยามหลบหลีกสายตาของโทโมะ โดยหันมาคุยกับถ่าน
" หนีมาทำไม รู้มั้ยว่าผิดแผนหมดเลย " ถ่านพูด โทโมะหน้าเสีย แก้วฟังอย่างไม่เข้าใจ
" ผิดแผนอะไรหรอถ่าน " แกวพูด ถ่านไม่พูดอะไร แต่ยื่นกล้องเล็กๆให้กับแก้ว แก้วรับมา แล้วเปิดดู ก็พบว่ามีแหวนเพชรอยู่ในกล่อง
" แหวนใครหรอถ่าน " แก้วมองอย่าง ไม่เข้าใจ
" ถ่านจะขอแก้วแต่งงาน เลยวางแผนกับมะลิ เขื่อน แล้วก็ฟ้า แต่ไม่คิดว่าแก้วจะใจร้อนขนาดนี้ " ถ่านพูด โทโมะสะอึก นิ่งไป ใจหวิวอย่างบอกไม่ถูก
" ถ่านน " แก้วรู้สึกแปลกอย่างบอกไม่ถูก เธอน่าจะดีใจที่ถ่านรักเธอถึงขั้นขอแต่งงาน แต่ทำไมหัวใจของเธอมันถึงได้กลัวว่าโทโมะจะเสียใจ แก้วเหลือบมองโทโมะ ที่นั่งก้มหน้านิ่ง ถ่านมองแก้วที่มองโทโมะอยู่ มะลิมองแก้วก็เหมือนจะรู้ว่าแก้วกำลังคิดอะไรอยู่
" แก้วว " ถ่านเรียก แก้วรีบหันกลับมา โทโมะมองถ่านว่าจะทำยังไงต่อไป
" แต่งงานกับถ่านนะ " ถ่านพูด แก้วสะอึกนิ่งไป ทำตัวไม่ถูก ไม่รู้จะเอายังไงกับหัวใจตัวเองดี เธอแคร์ใคร เธอรักใคร เธออยากอยู่กับใคร ปัญหาที่เธอตอบไม่ได้ แต่ตอนนี้เธอต้องตัดสินใจแล้วสินะ โทโมะมองแก้วอย่างใจจดใจจ่อ แต่ก็รู้อยู่แก่ใจว่าแก้วคงไม่มีวันกลับมารักเขาอีก โทโมะเลยเลือกที่จะลุกออกจากที่ตรงนั้นไป แก้วมองตามโทโมะที่เดินออกไป แววตาของแก้วมันเผยให้ทุกคนที่ยังดูเห็นถึงความรู้สึกบ้างอย่าง สายตาที่ดูแคร์ความรู้สึกโทโมะ สายตาที่เว้าวอนให้โทโมะกลับมาหาเธอ มันมีมากจนทุกคนสัมผัสได้
" แก้วยังรักโทโมะอยู่ใช่มั้ย " แม้ในใจเขาจะรู้สึกเสียใจมากแค่ไหนก็ตาม แต่ยากแก้วไม่ได้รักเขา อยู่กับเขาแก้วคงไม่มีความสุขเท่ากับอยู่กับคนที่แก้วรัก ถ้าแก้วยังรักโทโมะอยู่ เขาจะหลีกทางให้ เพื่อความสุขของแก้ว ผู้หญิงที่เขารักมากที่สุด
" ถ่าน คือ แก้วว " เธอไม่สามารถตอบคำถามนี้ได้ แม้แต่ตัวเธอเองเธอยังให้คำตอบไม่ได้เลย แต่เหมือนถ่านใจแก้วมากกว่าที่แก้วจะรู้ใจตัวเองซะอีก
" ไม่ต้องรีบตอบ ถ่านขอแก้วได้ แต่ตอนนี้กินข้าวก่อน ใกล้จะเที่ยงอยู่แล้้ว " ถ่านรีบเปลี่ยนเรื่อง เปลี่ยนสีหน้าตัวเอง ไม่อยาให้แก้วหนักใจ แก้วมองถ่านอย่างเห็นใจ และรู้สึกผิด
บรรยากาศการทานข้าวไม่ค่อยสู้ดีนั่ง ไม่มีใครพูดคุยกันในระหว่างทานข้าว มะลิ เขื่อน ท๊อฟมองหน้ากันไปมา ไม่รู้จะเอายังไง ถ่านแอบมองแก้ว ที่เอาแต่มองหาโทโมะ โทโมะหายไปไม่ยอมกลับเข้ามา
" ไหนๆก็มาแล้ว อยู่เที่ยวสักวันสองวันดีมั้ย " เขื่อนเสนอ
" ก็ดีหมือนกันนะ ถ่านว่าไง " มะลิเสริม
" ก็ดีเหมือนกัน ท็อฟแกจะอยู่ต่อด้วยป่าว " ถ่านหันไปมองท็อฟที่นั่งเงียบไม่พูดอะไร ท็อฟยิ้มเจื่อนๆ เพราะไม่รู้ว่าโทโมะจะเอายังไง
" ถามพี่โทโมะเถอะ มีโทโมะมาพอดี ผมยังไงก็ได้ " ท็อฟมองไปทางโทโมะที่เพิ่งเดินกลับมา
" ไอโมะ จะอยู่ต่อหรือจะกลับเลย เราว่าจะอยู่ค้างที่นี้สักคืนสองคืน " เขื่อนถาม โทโมะหันไปมองแก้ว ที่เอาแต่นั่งก้มหน้าเมื่อโทโมะเดินกลับมา
" แก้วอยากให้พี่อยู่ต่อ หรืออยากให้พี่กลับไป " โทโมะถาม แก้วอึดอัด เพราะเริ่มรู้สึกว่าตัวเองจะใจอ่อนกับโทโมะ
" มันเรื่องของคุณ ไม่เกี่ยวกับชั้ล " แก้วพูดจบก็ลุกหนีไปทันที
" ผมคิดว่าแก้วอยากให้คุณอยู่ต่อ " ถ่านพูด สายตาเขาดูเจ็บปวดจนเกินเยียวยา แต่เพื่อแก้ว เขายอมได้ทุกอย่าง โทโมะพยักหน้า แม้ในใจจะไม่แน่ใจสักท่าไหร่ว่าแก้วจะ
" ทำไมมันพลิกล็อคแบบนี้วะพี่เขื่อน " มะลิกรซิบถามเขื่อน
" นั้นดิ จะเอาไงต่อหละที่นี้ เหมือนว่าแก้วจะรักไอโมะอยู่อีกนะ " เขื่อนพูด
" ผม็ว่างั้นแหละพี่ " ท็อฟเข้ามาแจมอีกคน
" แล้วจะเอาไงวะ แกวจะเลือกใครวะ " เขื่อนกระซิบพูด
" เลือกพี่ผมอยู่แล้วพี่ เพราะเข้ารักกันมาก " ท็อฟพูด มะลิเขื่อนหันมามองท็อฟ
" แก้วนะรักมา แต่พี่ชายเธอชั้ลไม่แน่ใจว่ารักแก้วรึปล่าว " มะลิพูด
" ก็ดูเอาเอง เดี๋ยวก็จะรู้ว่ารักมากขนาดไหน " ท็อฟพูด
ค่ำคืนของวันเดียวกัน ทั้งหมดแยกย้ายกันไปนอน โดย มะลินอนห้องเดียวกับแก้ว ถ่านนอนกับเขือน ท็อฟนอนกับโทโมะ
" แก คือ ชั้ลมีอะไรจะถามหนะ " มะลิพุด
" ก็ว่ามาดิ ถามเลย " แก้วลุกขึ้นมานั่งฟังมะลิ
" แกรักใคร " คำพูดของมะลิ ทำให้แก้วสะอึกไป
" ไม่่รู้ "
" แล้วถ้าให้เลือกแกจะเลือกใคร " แก้วชะงักไป มะิมองแก้วย่างรอคำตอบ
" ไม่รู้ "
" ตอนพี่โทโมะกอดแก แกรู้สึกยังไง "
" นอนเถอะ ง่วงแล้ว " คำตอบที่เธอไม่อาจบอกมลิได้ อ้อมกอดที่เธอโหยหามันมาแสนนาน แต่ไม่เคยได้รับ แต่เขาสวมกอดเธอนวันนี้ มันจะแปลกใหม่ ถ้าเธอทั้งดีใจและรู้สึกดีไม่น้อยที่ได้รับมัน
" ชั้ลว่าชั้ลรู้แล้ว ว่าแกเลือกใคร " มะลิมองแก้วที่แกล้งทำเป็นหลับ ก่อนจะบ่นกับตัวเองเบาๆ
สวนหน้ารีสอร์ท
" ยังไม่นอนหรอ " ถ่านที่เห็นโทโมะนั่งดูดาวอยู่ก็เดินเข้ามาทัก
" อือ นอนไม่หลับ "
" คิดมากเรื่องแก้วอยู่สินะ " ถ่านพูด โทโมะพยักหน้า ถ่านนั่งลงข้างๆ
" รักแก้วมากมั้ย " ถ่านถาม
" เพิ่งรู้ว่ารักมากก็ตอนเสียไปให้นายนี้แหละ " โทโมะพูด เขาฟื้นยิ้มเบาๆให้ถ่าน
" บางทีนายอาจจะไม่ได้เสียแก้วไปห้ใครก็ได้นะ " ถ่านพูด โทโมะมองอย่างไม่เข้าใจ
" นายคงไม่เข้าใจ ดูต่อไปนายก็จะรู้เอง " ถ่นพูด โทโมะยังไม่เข้าใจอยู่ดี
" ไปนอนเถอะ พรุ่งนี้ต้องออกเที่ยวแต่เช้า " ถ่านพูดจบก็ลุกไปนอน โทโมะพยักหน้า แต่ยังนั่งต่อ
" ทำไมยังไม่ไปนอนอีกนะ " แก้วหันไปมองมะลิที่นอนอยู่ข้างๆเมื่อเห็นว่ามะลินอนหลับ ก็แอบลุกจากเตียงมามองโทโมะ แต่หารู้มั้ยว่ามะลิแอบมองแก้วอยู่ตลอด
แก้วแอบมองโทโมะอยู่นาน เมื่อเห็นว่าโทโมะนิ่งไปเหมือนหลับอยู่ที่สวนหย่อม ก็ค่อยๆย่องออกจากห้อง มาดูโทโมะ แล้วเขาก็นอนหลับจริงๆ อย่างที่เธอคิด
" พี่ค่ะ มีผู้ชายนอนหลับอยู่ที่สวนหย่อมนะค่ะ พี่ช่วยไปเรียกเขาหน่อยนะค่ะ " แก้วมาคุยกับพนักงาน พนักงานสาวพยักหน้ารับคำ ก็เดินไปตามทางที่แก้วบอก แก้วรีบหลบมุมทันที
" คุณค่ะ ! คุณค่ะ ! " โทโมะสะดุ้งตื่นมื่อมีคนเรียก
" ผมเผลอหลับไปนะครับ ^^ " โทโมะยิ้มอายๆ พนักงานยิ้มรับ แล้วเดินไปทำงานต่อ แก้วเมื่อเห็นว่าโทโมะตื่นแล้วก็จะเดินเข้าห้อง
" แก้ว !!! " โทโมะตะโกนเรียกแก้ว แต่แก้วเดินหนี เขาจึงวิ่งไปดักหน้าไว้
ร่างสูงคว้าร่างเล็กมากอดไว้แน่น เธอยอมให้กอดอยู่ครู่หนึ่งก็ผลักร่างสูงออก
" ออกไปห่างๆ " แก้วพูด
" ให้โอกาสพี่อีกสักครั้งได้มั้ยแก้ว " โทโมะอ้อนวอน
" จะขอโอกาสเพื่อกลับไปทำร้ายชัลอีกเป็นครั้งที่สองหรอค่ะ "
" ไม่มีใครกล้สทำร้ายหัวใจตัวเองหรอกนะ "
" ชั้ลง่วง ขอตัวก่อนะ " แก้วเดินหนี โทโมะมองตามอย่างไม่ละลายตา
" พี่รักแก้วว !! รักมาก !! " โทโมะตะโกน แก้วหยุดนิ่ง แต่ก็ไม่หันกลับมา
" ชั้ลไม่รู้ว่าชั้ลควรจะดีใจหรือเสียใจดี ที่ได้ยินคำว่ารักจากคุณในตอนนี้ " แก้วพูด แล้วเดินต่อไป
" กลับไปเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย !! " โทโมะพูด แกวไม่ตอบ เดินเข้าห้องไป โทโมะทรุด เขจะทำยังไงเพื่อให้แก้วกลับไปเป็นเหมือนเดิม
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
