ใครลิขิต

  
                      ห้าวววว  นี่มันกี่โมงแล้วเนี่ยย  หลับสบายจังเลยแห่ะ  ^^  เห้ยย  นี่มันเจ็ดโมงแล้วนี่  ซวยแล้วจะไปทำงานทันรึปล่าววะเนี่ย  ชั้ลตะเกียกตะกายออกจากผ้าห่ม จนลืมสังเกตคนที่อยู่ร่วมห้องเดียวกับชั้ล
 
 
     " จะไปไหน !! " อ้าวว  นี่ชั้ลอยู่โรงพยาบาลหรอกหรอ  - - ! ชั้ลหันไปตามเสียงเรียกก่อนจะยิ้มแห้งๆให้กับเจ้าห้องเสียง
     ".ไปทำงานซิ เมื่อวานก็ลางานแล้ว ขาดหลายวันงานค้างจะท้วมหัวอยู่แล้วเนี่ย " 
     " แล้วใครจะดูแลชั้ล " 
     "  เดี๋ยวโทรให้แม่มาเฝ้าก็ได้ " ชั้ลเดินไปยิมโทรศัพท์ที่วางอยู่ที่โต๊ะข้างเตียง แต่ไอคนป่วยมันก็ดันมือไวกว่าชั้ล  นี่มันจะเอายังไง 
     " ไม่ต้อง  แม่ทำงาน เทอแหละต้องอยู่กับชั้ล " 
      " แต่เมื่อวานแก้วลางานแล้ว แก้วเกรงใจหัวหน้า " เออ เข้าใจกันบ้างสิค่ะ พี่โทโมะ 
     " จะไปเกรงใจมันทำไมนักหนา กบเทอมันไม่ว่าหรอก ชั้ลได้ข่าวว่าก่อนหน้านี้มันตามจีบเทออยู่หนิ " รู้ได้ไงวะ 
    " ใครเล่าให้ฟังอีกหละ "
    " ไอเขื่อนมันเป็นเพื่อนสนิทชั้ล แล้วมันก็เป็นแฟนกับมะลิ เพื่อนสนิทเทอ เทอก็เดาเอาเองแล้วกันว่าใครเล่าให้ฟัง  "  ไอคู่นี้เดี๋ยวจะเจอดี 
    " ยังไงแก้วก็จะไป เอามือถือมา " ชั้ลยืนมือขอมือถือคืน แต่ผู้ครอบครองมือถือ กลับเมินหน้าใส่ชั้ลซะดื้อๆ แถมยังกดโทรออกหาใคร ใครก็ไม่รู้
    " มะลิ นี้ชั้ลเอง โทโมะ อยู่ที่ทำงานแล้วยัง "
 
    ( .....  )
     "  ดี ไหนขอคุยกับหัวหน้าแก้วหน่อยดิ "  เอาแล้วไง จะทำอะไรวะเนี่ย ชั้ลพยามแย่งมือถือกลับมา แต่ก็ถูกตีมือซะงั้น อัลไลวะ 
 
     " ผมโทโมะครับ เป็นแฟนของแก้ว ตอนนี้ผมป่วยอยู่โรงพยาบาล ไม่มีใครดูแล แต่แก้วเค้าไม่อยากลางานเพราะเกรงใจคุณ  ผมขอความเมตตาจาก คุณ ขอให้แก้วเอางานมาทำที่โรงพยาบาล ได้หรือปล่าวครับ " พอจะใช้งานแลวมาองมาอ้างสิทธเป็นแฟนทันทีเลยนะ เห็นแต่ก่อนแล้วทำเป็นรังเกียจชั้ลยิ่งกว่าอะไร
 
     ( .....  )
      " โอเค ครับ งั้นช่วยฝากให้มะลิเอามาให้หน่อยนะครับ ขอบคุณมากกครับ สวัสดีครับ " แล้วพี่โทโมะก็โยนมือถอมาให้ชั้ล ก่อนจะยอมกระดิกเท้าอย่างสบาย
     " หัวหน้าว่ายังไงบ้าง "
     " ทุกอย่างโอเค เค้าอนุญาต "ฮึ้ยยยย  
 
 
              มื้อเที่ยงของวันนี้ ชั้ลก็ยังคงเฝ้าไข้ อยู่ที่โรงพยาบาลเหมือนเดิม ซึ่งตอนนี้ชั้ล กำลังป้อนข้าวป้นน้ำให้ไอพี่โทโมะอยู่  ยิ่งอยู่ยิ่งทำตัวแปลกๆขึ้นทุกวัน ปกติก็กินเองได้ ทำไมวันนรถึงให้ป้อนวะ - - ! 
 
            ก๊อก ๆๆๆๆ  เสียงประตูห้องถูกเคาะกระหน่ำ ก่อนที่จะมีคู่รักหวานฉ่ำแห่งปีเดินเข้ามา ซึ่งจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก มะลิกับพี่เขื่อน  มะลิยื่นแฟ้มเอกสารเกือบสิบแฟ้มให้ชั้ล  โธ่อนิจจัง ข้าน้อยจะทำทันหรือไม่นี่ 
 
      " ยังไม่ตายอีกหรอวะ ไอโทโมะ " นี่คือคำทักทายของพี่เขื่อน ไม่ต้องสงสัยนะค่ะมาทำไมถึงดูประหลาดขนาดนี้ ชั้ลฟังจนชินหูไปแล้วค่ะ 
     " ตายแล้วครับพี่เขื่อนครับ พี่นอนอยู่นี่ก็เป็นเทพบุตรโทโมะ " คุณพระ !! กล้าพูดนะค่ะเนี่ย ชั้ลกับมะลิหันมามองหน้ากันขำๆ ก่อนจะชวนกันออกมาข้างนอก ปล่อยให้สองหนุ่มเข้าคุยกัน 
 
      " ไอพี่โทโมะ มันดูแปลกๆไปนะ " เออ สงสัยเหมือนกันเลยวะมะลิ ไม่เสียแรงที่เราเป็นเพื่อนรักกัน
     " คงจะเหงาละมั้ง ฟางไม่อยู่นิ " 
     " น้อยใจเค้าอยู่หละสิ " มันเกินคำนั้นมานานแล้วค่ะ คุณมะลิ
     " มันก็น่าจะเป็นแบบนั้นแหละ ชั้ลไม่อยากคิดอะไรมาก เดี๋ยวจะเป็นเหมือนเก่าอีก "
     " ดีแล้ว กับพี่โทโมะนะไม่ต้องคิด คิดกับถ่านเถอะ ถ่านทั้งนิสัยดี ทั้งน่ารัก ถ้าชั้ลไปคบกับไอพี่เขื่อน ชั้ลคบกับถ่านไปนานแล้ว " 
     "  พูดยังกะว่าถ่านจะชอบชั้ลยังงั้นแหละ  "
      "  นี่แกยังดูไม่ออกอีกหรือวะ ว่าถ่านมันคิดยังไงกับแก " 
    " ก็ถ้าไม่บอกแล้วจะรู้ได้ยังไงว่าคิดหรืไม่คิด แค่การกระทำมันไม่ทำให้ชั้ลบรรลุหรอกนะค่ะ ชั้ลกลัวว่าชั้ลจะคิดไปเอง คิดไปไกล ชั้ลไม่กล้าคิดอะไรมากหรอก " เออ เดี๋ยวก็กลายเป็นอินังเพ้อเจ้อเหมือนครั้งพี่โทโมะอีก ไม่เอาหรอกนะ 
 
     "  แล้วถ้าถ่านมาบอกว่า ถ่านชอบแก แกจะทำยังไง " ตุบตับตุบตับตุบตับ เชี่ย ทำไมใจเต้นวะ 
     "   เอ่ออ  เอ่อออ  ชั้ลว่ากินข้วกันดีกว่านะ คือ ชั้ลหิวข้้ามากเลย นะนะ กินข้าเถอะนะ " ชั้ลก็บอกไม่ถูก ว่าชั้ลจะทำยังไงต่อไป ต่ตอนนี้ที่รู้ๆคือ ใจเต้นแรงมาก มันเกิดอะไรขึ้น ชั้ลก็จุกข้าวใส่ปาก ส่วนมะลิก็นั่งจ้องเขม่งจับผิดชั้ลตลอดเวลา 
 
 
                   หลังจากกินข้าวเสร็จ  ชั้ลก็รีบลุกเดินไปที่ห้องพี่โทโมะ โดยมีมะลิเดินตามมาคอยจับผิด มะลิตามด้วยคำถามเดิมๆ มาชั้ลจะทำยังไง จะรับรักถ่านหรือปล่าว ชั้ลก็ได้แต่เดินเร็วๆจนถึงห้อง มะลิจึงยอมหยุดพูดทันที คงจะเกรงใจพี่โทโมะละมั้ง
 
      " พาแฟนชั้ลไปไหนมาฮะ " แหมทำเป็นดุ ไอพี่เขื่อน เดี๋ยวต่อยตายเลย
     " แก้วพามะลิไปหากิ๊กมา " ปล่อยสร้างงานอันใหญ่หลวงให้กับมะลิ พี่เขื่อนหันไปมองหน้ามะลิอย่างเอาเรื่งก่อนจะลากมือมะลิออกไปจากห้องอย่างเร็ว
     " ไปกวนตีนมันแบบนี้ เดี๋ยวมะลิก็งานเข้าอีกหรอก "  ทำไมเสียงเบาจังวะ แปลกๆ ชั้ลหันไปมองพี่โทโมะอย่างสงสัย ปกติจะพูดดังๆ ห้วนๆใส่ชั้ล แต่ทำไมตอนนี้ทำหนาเครียดๆ ดูซึมๆ แต่ชั่งเถอะชั้ลคงจะคิดไปเอง  ทำงานดีกว่าาา  
 
 
            เขื่อนดึงมะลิขึ้นไปในรถ ก่อนจะปิดประตูอย่างแรง
 
      " นี่พี่เชื่อที่แก้วพูดหรอ แก้วแต่แกล้งพี่เล่นๆ ทำไมต้องโกรธแรงแบบนี่ด้วยฮะ " มะลิมีท่าทีไม่พอใจกับการกระทำของเขื่อน 
      " พี่ไม่ได้โกรธมะลิ พี่ไม่ได้เชื่อคำพูดของแก้ว แต่ .."
      " แต่อะไร  พี่เป็นอะไร ไหนลองบอกมะิมาหน่อยดิ ไปกินอะไรผิดถึงได้เป็นแบบนี้ " มะลิเริ่มโมโหกับท่าทีของเขื่อน แต่ฝ่ายชายกับยังนั่งนิ่ง เหมือนคิดอะไรบางอย่างอยู่
     " ชั่งมันเถอะ มันคงไม่มีอะไรเลวร้ายหรอก พี่คงคิดมากไปเอง "  หน้าเขื่อนดูหนักใจกับสิ่งที่ผ่านมาเมื่อครู่ แต่เขาไม่สามารถที่จะบอกหรือระบายความอัดอั่นในใจของเขาให้เทอผู้เป็นที่รักฟังได้ เพราะฝ่ายหนึ่งก็เพื่อนรัก ฝ่ายหนึ่ก็คนรัก 
     "  ทำไม มันเรื่องอะไรถึงได้บอกชั้ลไม่ได้ฮะ " มะลิไม่พอดีทวีขึ้นเมื่อเห็นทีท่าของเขื่อนที่พยามปกปิดอะไรบางอย่างอยู่
     " ชั่งเถอะ ไม่มีไรหรอก ไปกันเถอะ นี่ก็บ่ายโมงแล้ว เดี๋ยวพี่ไปส่งที่ทำงานนะ " เขื่อนตัดบทสนทนาทันที  มะลิยังคงสงสัยกับเรื่องบางอย่างที่เขื่อนปกปิดไวอยู่ ' จะปิดชั้ลได้นานสักแค่ไหนกัน พี่เขื่อน '  เทอได้แค่คิดในใจ สักวันเทอจะรู้ให้ได้
 
 
                    ภายในห้องคนไข้พิเศษ แก้วยังคงนั่งทำงานอยู่ที่โซฟา โดยที่มีโทโมะ แอบมองอยู่ห่างๆ   กริ๊งงง  กร๊งงงง  กริ๊งงงง
 
       "  ฮัลโหล "  เฮ้ยย นี่มันเกิบจะสี่โมงแล้วนิ ชั้ลลืมนัดไปเลย  
 
       ( จะให้ไปรับที่ไหนครับคุณผู้หญิง ) 
        " ตอนนี้แก้วอยู่ที่โรงพยาบาล ถ่านมารับแก้วที่นี่เลยก็ได้ " 
 
      ( โอเค อีกสิบห้านาทีเจอกันนะ ) 
 
 
        ชั้ลรีบเก็บเอกสารทุกอย่างที่ตั้งกองอยู่กับพื้นห้องเข้าแฟ้มอย่างเร็ว  นี่ชั้ลลืมนัดของถ่านไปได้ยังไงเนี่ย  บ้าจิง 
      " จะไปไหน "  ทีแรกชั้ลก็นึกว่านั่งเข้าเตียง ที่แท้ก็มีคนไ้นอนอยู่บนเตียงด้วยหรอเนี่ย คือ นางเล่นไม่พูดไม่จาหลังจากที่ พี่เขื่อนกับมะลิออกไป ก็เกือบสามชั่วโมงแล้ว ชั้ลก็เลยคิดว่าชั้ลนั่งอยู่นห้องคนเดียวซะอีก สุดท้ายก็ปริปากพูดมาได้นะค่ะแหม
     " ไปธุระ เดี๋ยวจะกลับมาค่ำๆนะ " ชั้ลพูดพลางเก็บของส่วนตัวใส่กระเป๋า
     " ไปกับใคร " แล้วจะถามอะไรมากมายเนี่ย
     " เอาน๊าา  เอาเป็นว่าแก้วจะรีบกลับนะ " 
     " ชั้ลถามว่าไปกับใคร ! " แล้วทำไมต้องขึ้นเสียงด้วยวะ 
     " ไปกับถ่าน ! " คิดว่าชั้ลจะยอมเหมือนเมื่อก่อนหรอ ขอโทษนะที่ชั้ลต้องขึ้นเสียงใส่กลับ
     " เดี๊ยวนี่ เทอกล้าพูดเสียงดังกับชั้ลหรอ !! " 
     " ก็พี่พูดเสียงดังก่อน แล้วมันผิดตรงไหนถ้าแก้วจะทำกลับบ้าง " เออนั้นสิ 
    " ชั้ลไม่ให้ไป ชั้ลไม่อยากอยู่คนเดียว " หึ ! เหงาละซิ นี้ถ้าตอนนี้ฟางอยู่เมืองไทย เหงาชั้ลพี่คงจะไม่อยากมองดวยซ้ำ 
     " แก้วโทรบอกแม่ตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว ให้แม่กับทีน่ามาอยู่เป็นเพื่อนพี่ก่อน " 
     " ทำไม ธุระกับไอถ่านมันสำคัญมากกว่าการเฝ้าชั้ลงั้นสิ " ถ้าแต่ก่อนนะไม่ใช่ แต่ตอนนี้ไม่แน่ใจแล้ววะ
     " แก้วนัดกับถ่านไว้แล้ว ไม่อยากผิดนัด  " 
     " ชั้ลไม่ให้ไป ! " 
      "  ชั้ลจะไป ! " ดูเหมือนเค้าจะโกรธจริงๆละมั้ง ทำหน้ายักษ์ใส่ชั้ลอีกแล้ว 
      " ถ้าเทอไป ก็ไม่ต้องกลับมาให้ชั้ลเห็นหน้าอีก " แล้พี่โทโมะก็ยื่นคำขาด ถ้าเป็นแต่ก่อนชั้ลคงไม่กล้าที่จะก้าวเินออกไปจากห้อง เพราะชั้ลแคร์เค้ามาก มากเหลือเกิน แต่ตอนนี้ชั้ลกำลังเปิดประตูแล้วเดินออกไปจากห้อง ไม่รู้ว่าสิ่งที่ชั้ลทำเป็นการอยากเอาชนะ หรือว่า ชั้ลไม่แคร์เค้ากันแน่ 
 
               "  แก้ว !!!!  แก้ว !!!!  กลับมาเดี๋ยวนี่นะ  กลับมา !!!!!  " เสียงตะโกนดังออกมาจากข้าในห้อง  
 
         กริ๊งงง  กริ๊งงงง  
 
      ( รออยู่ที่ลานจอดรถแลวนะ )
       " โอเค แก้วกำลังเดินลงไป " แล้วชั้ลก็เลือกที่จะเดินลงไป 
 
 
     ลานจอดรถ
 
        " แม่มาได้ยังไงค่ะ " ชั้ลเห็นแม่กับทีน่าทีเดินมาจากลานจอดรถ 
       " มีคนมาส่ง " ทีน่ายืนยิ้มหวานแล้วชี้ไปที่ถ่าน เฮ้ยย  ถ่านเนี่ยนะมาส่ง แต่ก่อนยังไม่ชอบขี้หน้าถ่านอยู่เลยหนิ
       " ถ่านเข้าไปรับ ท๊อฟที่บ้าน ก็เลยชวนพวกเรามาพร้อมกันเลย " แล้วแม่ก็หันไปยิ้มกับถ่าน เอิ่มม  ดิชั้ลงง 
 
       " พี่แก้ว พี่ถ่านนิเป็นแฟนกับพี่แก้วหรอ " ทีน่ามากระซิบถามข้างหูชั้ล  ไอเด็กคนนี้แก่แดดจริงๆ
      " ปล่าวเป็นเพื่อนกัน "
 
     " แล้วเห็นพี่ท๊อฟบอกว่าพี่ถ่านจีบพี่แก้วอยู่ " จีบอะไร ถ่านไม่ได้บอกอะไรเลย ไมท๊อฟคิดแบบนั้น
 
     " ไม่เอาๆ ไม่พูด  รีบขึ้นไปหาพี่โทโมะเร็ว เดียวก็อาละวาดใส่อีกหรอก " เออป่านนี้ไม่รู้อะไรแตกแล้วละมั้ง อารมณ์ร้อนๆอยู่ด้วย เห้อออ
 
      " หึ ! ถ้าแม่ไม่บังคับ ทีน่าไม่มาหรอก อยากให้พี่โทโมะนิสัยดีเหมือนพี่ถ่านจัง ทั้งหล่อ ทั้งใจเย็น ทั้งอารมณ์ดี ทั้งสุภาพ พูดจาก็ทั้งหวานทั้งเพราะ สาวๆหลงแย่เลย  นี่พี่แก้ว ถ้าครบสองปีเมื่อไหร่ พี่แก้วหย่ากับพี่โทโมะแล้วมาแต่งกับพี่ถ่านเลยนะ  ทีน่าเชียร์พี่ถ่านเต็มที่เลย " อ้าวว แทนที่จะเชียร์พี่ตัวเอง  นี่ชั้ลก็จดทะเบียนกับพี่โทโมะ มา 1  ปีแล้วซินะ ทำไมมันเร็จัง อีกปีก็ต้องหย่ากันแล้ว  ก็ดี เค้าจะได้ไปอยู่กับคนที่เค้าอยากจะอยู่ด้วยสักที 
 
 
       "  พี่แก้ว ไปกันได้แล้ว เดี๋ยวช้า อดกินเอ็มเคอีก " ท๊อฟฟี่ที่นั่งอยู่ในรถ ตะโกนเรียกชั้ล ถ่านยกมือไหว้ลาแม่ก่อนจะเดินนำชั้ลขึ้นไป 
 
      " คืนนี้แก้วนอนพัที่บ้านก็ได้นะ อยู่กับโทโมะมาทั้งวันแล้ว เดี๋ยวแม่เฝ้าต่อเอง " ชั้พยักหน้ารับ แล้วยกมือไหว้แม่ ก่อนจะขึ้นรถไป 
 
    
 
              ในรถ 
 
 
 
     "  ถามจริง ถ่านทำยังไง แม่ถึงได้ยอมมากับถ่าน  " ชั้ลหันไปถามอย่างตรงไปตรงมา เพราะสงสัยเป็นอย่างมาก  แม่เป็นคนที่เอาใจยากมาก กว่าชั้ลจะชนะใจได้ แทบทรุดเหมือนกัน
    " ก็พี่ถ่านกับพี่แก้วทำให้ท๊อฟมีผลการเรียนดี เป็นคนดี เป็นคนขยันขึ้นรับผิดชอบมากขึ้น แล้วตอนนี้ท๊อฟก็สอบเข้ามหาลัยได้แล้ว  แม่ก็เลยชอบพี่ถ่าน " 
    "  เฮ้ยย จริงหรอ ท๊อฟสอบได้แล้วหรอ ไม่เสียแรงที่ชวยกันติว เนอะถ่านเนอะ " ผลงานชั้ลกับถ่านเองแหละ ที่ช่วยกันติวให้ท๊อฟตอนที่เราไปทำบ้านด้วยกัน ถ่านเป็นคนที่เรียนเก่งมาก และอธิบายเก่งมาก อธิบายแปบเดี๋ยวท๊อฟก็เข้าใจเลย 
    "  ก็จริงนะสิพี่แก้ว ท๊อฟไปโม้ให้แม่ฟังทุกวันเลยนะว่าพี่ถ่านดียังนู้นดียังงี้ ทีแรกแม่ก็ไม่เชื่อหรอก แต่พอท๊อฟโชว์ผลการเรียน แล้วบอกบอกว่าสอบเข้ามหาลัยได้ แต่ก็ดีใจใหญ่ แถมยังอยากเจอพี่ถ่านอีกด้วยนะ ท๊อฟก็เลยนัดให้เจอกันเลย " 
    " ดีใจด้วยนะท๊อฟ เก่งมากๆ เดี๋ยวพี่พาไปเลี้ยง " ชั้ลหันไปยิ้มกบท๊อฟที่นั่อยู่เบาะหลัง 
    " ไง ฝีมือพี่เจ๋งปล่าวน้องแก้ว "  แหมถ่าน อวดใหญ่เลยนะ ถ่านที่ขับรถอยู่หันหน้ามายักคิ้วโชว์เก๋าใส่ชั้ล หน้าหมั่นไส้จริงๆ 
     " เจ๋งมากอะ ที่ทำให้แม่ยอมรับได้ขนาดนี้ " ชั้ลยิ้มให้ถ่าน ยิ้มให้สำหรับควมดีของถ่านที่ช่วยให้ท๊อฟสอบเข้ามหาลัยได้ 
    "  งั้นวันนี้ต้องฉลอง ไม่ต้องไปซื้อของตกแต่งบ้านแล้ว เลื่อนเป็นพรุ่งนี้แล้วกันนะ วันนี้ฉลงให้กับ เฟสชี่ใหม่หน่อย  " 
    " ดีเลยพี่ถาน  ท๊อฟอย่างกิน เอ็มเค พาไปหน่อยนะ " 
    " โอเค งั้นไปเลยนะ " 
     " แหม  เข้ากันได้ดีเหลือเกินนะ "
 
 
                     ในห้องคนไข้พิเศษ
 
 
       " พาไอท๊อฟไปเลี้ยง  เลี้ยงทำไม เลี้ยงเนื่องในโอกาสอะไร !! " โทโมะที่นอนโวยวายอยู่บนเตียง หลังจากที่เวลาผ่านไปเกือบสองชั่วโมง ก็เริ่มซักไซร้ถามถึงแก้ว เมื่อได้คำตอบก็โวยวายใหญ่
     " ใส่ใจน้องมากเลยนะพี่โทโมะ ขนาดพี่ท๊อฟสอบเข้ามหาลัยได้ พี่ยังไม่รู้เลย ผิดกับพี่ถ่านจริงๆ " ทีน่า น้องสาวแสนสวยจากฝีมือของแก้ว พูดเหวี่ยงๆ
     " ทำไม ไอถ่านมันดีตรงไหน ทั้งแม่ทั้งแก ถึงไปพากันชมมันนัก " 
    " ก็ดีมากพอที่เปลี่ยนคนเกเร ชอบโดดเรียน ให้กลายมาเป็นคนเรียนดี ได้เกรดสี่ทุกวิชา แถมยังสอบเข้ามหาลัยดีๆได้อีกนะสิ " จบคำพูดของทีน่าเล่นเอาโทโมะถึงกับอึ้ง
    "  อย่าไอท๊อฟอะน่ะที่จะเปลี่ยนได้ ชั้ลไม่เชื่อแกหรอก " โทโมะ หัวเสียที่เห็นทุกคนชมถ่าน
    " จริงนะโทโมะ แม่เป้นคนดูผลการเรียนและผลสอบของท๊อฟด้วยตัวเอง " แม่โทโมะ ยืนยันอีกเสียง ทำให้เขาจนปัญญาที่จะหาข้อใดมาเถียงอีกต่อไป
    " เออ ก็ดี !!   แล้วเมื่อไหร่ ไอผู้หญิงหลายใจคนนั้นจะกลับ " 
    " ใคร คือ ผู้หญิงหลายใจ หรือพี่หมายถึงพี่แก้ว " ทีน่าพูดอย่างไม่พอใจ ที่พี่ชายตัวเองไปว่าพี่สาวที่ตัวเองรักมาก 
    " ก็เออนะ สิ จะใครซะอีกหละ " 
    " ตอนนี้แล้วทำจะมาเรียกหา แต่ก่อนทีน่าเห็นพี่ก็ไม่เคยจะใส่ใจอะไร คืนนี้นะ พี่แก้วเค้าลับไปนอนที่บ้าน กว่าจะกลับจากฉลองก็คงจะดึกดื่น พี่นอนไม่เถอะ พี่แก้วคงไม่มาที่นี่หรอกคืนนี้ " คำพูดของทีน่า เหมือนเป็นฉนวนจุดไฟในตัวของโทโมะให้ลุกไหม้ขึ้นมา
    " แกแน่ใจหรอ ว่าพี่แก้วของแกจะกลับไปนอนบ้าน ไม่แน่อาจจะไปนนบ้านไอถ่าน หรือไม่ก็ลากกันเข้าโรงแรมก็ได้ ใครจะไปรู้ "
   " ไม่หรอก พี่แก้วเป็นคนห่วงตัว พี่ถ่านก็เป็นสุภาพบุรุษ ไม่ใช่พวกชอบฉวยโอกาส ทีน่าไว้ใจทั้งคู่ เขาเป็นคนดีด้วยกันทั้งคู่ นี่ที่น่ายังลุ้นอยู่เลยนะ ถ้าครบสองปี พี่กับพี่แก้วหย่ากัน ทีน่าจะเชียร์ให้พี่ถ่านจีบพี่แก้วแบบจริงๆจังๆซักที " ทีน่าพูดตรงๆ อย่างลอยหน้าลอยตา แต่หารู้ไม่่ว่ามันทำให้พี่ชายของเทอแทบคลั่ง
    "  ไอทีน่า !!!  หุบปาก แล้วจะไปไหนก็ไป !!! " 
   " โทโมะ !  ทำไมต้องตะหวาดน้องแบบนีด้วยฮะ ! " แม่โทโมะ เข้าไปกอดทีน่าที่นั่งจ้องหน้าโทโมะ ด้วยความโกรธ แล้วเด็กสาวก็ร้องไห้ออกมาด้้วยความน้อยใจ 
    " เพราะนิสัยแบบนี้ไง ทั้งพี่ฟาง พี่แก้ว ถึงไม่เอา " คำทิ้งท้ายของทีน่าก่อนจะเดินออกจากห้อง มันเหมือนเป็นคำที่จี้แทงใจดำของเขาเป็นอย่างมาก โทโมะ ขบกรามแน่น แต่ไม่สามารถพูดอะไรออกไปได้  แม่วิ่งตามทีน่าออกไป 
 
 
           ร้านเอ็มเค 
 
    " สั่งมาเยอะขนาดนี้จะกินหมดมั้ยเนี่ย " 
    " สั่งเลยๆ ไม่อิ่มเราไม่กลับ " 
    " ทำเป็นป๋ากระเป๋าใหญ่นะเรา  ได้ๆ เดี๋ยวเจ๋จัดให้ " ชั้ลพูดพลางหยิบเมนูมาสั่งอย่างไม่ยั้ง ถ่านนั่งขำกับความกวนตีนของชั้ล  เดี๋ยวบิลมาแล้วจะขำไม่ออกนะไอถ่านน้อย 
    " พอแล้วพี่แก้ว เดี๋ยวพี่ถ่านก็จนกันพอดี " ท๊อฟที่นั่งมองอาหารเต็มโต๊ะ เต็มจนจะท้วมหัวอยู่แล้ว 
    " ก็ได้ ถือว่าตามใจท๊อฟแล้วกัน " เราทั้งสามลงมือทานอาหารกัน
    " พี่ถ่าน ทำไมตักให้แต่กับพี่แก้ว ไมไม่ตักให้ท๊อฟบ้าง " ไอนี่เป็นผู้ชาย ทำมาเป็นน้อยใจเหมือนเด็กๆไปได้ 
    " เอาครับน้องท๊อฟครับ กินเยอะๆนะครับจะได้โตไวๆครับ " ไอนี่พูดกวนตีนเด็ก 
     " เอ๊าแล้วนั้นปลาหมึก  แก้วไม่กินปลาหมึกไม่ใช่หรอ "  ชั้ลก็ม่ทันได้ดู  แต่ถ่านรู้ได้ไงว่าชั้ลไม่กินปลาหมึก 
    " รู้ได้ไงว่าไม่กินปลาหมึก " 
 
 
    " เอาเป็นว่ารู้ก็แล้วกัน ไม่กินก็ดี งั้นเอามาเดี๋ยวกินเอง " ทำเป็นเนียบเลยนะถ่าน ถ่านใช้ตะกียบมาคีบปลาหมึกที่อยู่ในถ้วยชั้ลไปกินอย่างหน้าตาเฉย แล้วหันมายักคิ้ว ใส่ชั้ล แล้วบอกกับชั้ลว่า
    "  อร่อยมากกก  "  - - !
    " 555  +  พี่ถ่านทำหน้ากวนมากเลยวะ  ไหนลองทำใส่พี่แก้วอีกทีซิ "
    "  อร่อยมากกกก  "  ไอถ่านนนน  !! 555  ถ่านตักหมึกมากิน เคี้ยวจนหมดแล้วทำหน้าเซ็กซี่ แต่มันฮาก็ตรงไอคำว่ามาก แบบว่าปากกว้างมากกก  5555  
    "  กวนตีนจริงๆ 555 "  แคร๊กกๆ  แอ๊ก  แฮม  โอ้ยย  สำลัก ไม่น่าหัวเราะไอถ่านเลยย  
 
    " เอ้าเห้ย ระวังๆ กินน้ำก่อน เอาๆ " ถ่านรีบส่งน้ำมาให้ก่อนจะเอามือมาลูบหลังชั้ล แล้วบอกว่า " ใจเย็นๆ ๆ" สำลักนิมันต้องใจเย็นด้วยหรวะ ถ่าน  ไอนี้เฟือนใหญ่แล้ว 
    " ทำไมต้องใจเย็นอะพี่ถ่าน " เออ ท๊อฟก็สงสัย ชั้ลก็นึกว่าชั้ลสงสัยยู่คนเดียว
     " ไม่รู้วะ คิดออกก็พูดๆไปก่อน เผื่อว่าแก้วจะหายสำลัก 5555  " หัวเราะไปคนเดียวเถอะถ่าน  ตอนนี้แก้วกำลังซึ้งอยู่  มันฟัดูอาจจะแปลกๆ แต่ทำไมชั้ลรู้สึกดีก็ไม่รู้นะ 
     "  ปากเลอะ เดียวเช็ดให้นะ คิดว่าแก้วคงมองไม่เห็น " แล้วถ่านก็หยิบทิชชูมาเช็ดปากให้ มือเบ๊าเบา สีหน้าแววตาก็ดูตั้งใจ เช็ดจนชั้ลเคลิ้มไปเลยอะถ่าน 
     " พี่ถ่าน พอแล้วมั้ง เช็ดนานไปป่าวว " ถ่านสะดุ้งกับเสียงท๊อฟที่ทักขึ้นมา ก่อนจะหันมามากินต่อ ชั้ลแอบมองถ่าน เหมือนว่าเค้าจะเขิลๆอยู่นะ ไม่รูู้สิ ก็เห็นหน้าแดงเหมือนตำลึงเลย  ^^