ใครลิขิต

           
 
       " เฮ้ยแก้ว เมื่อไหร่แกจะรับรักอิตาหัวหน้าซักทีวะ ชั้ลเห็นเค้าด้อมๆมองๆแกอยู่หลายเดือนแล้วนะเว้ยย " นังมะลิ เพื่อนสาวของชั้ลเองแหละ เรารู้จักกันมาตั้งแต่ ม 1 นี้ชั้ลก็อายุ 23 ปีแล้ว 10 ปีแล้วที่เราเป็นเพื่อนกัน  ชั้ลกับมันเลยยสนิทกันมากกก
 
     "  ชั้ลว่าแกน่าจะรู้คำตอบชั้ลดีนะ นังมะลิ " มันทำหน้าเซ็งใส่ชั้ลทันที นี้เป็นประโยคที่ร้อยแล้วมั้งที่ชั้ลพูดกับมันเมื่อมีใครเข้ามาจีบชั้ล ก็มันไม่ใช่นิน๊าจะให้ชั้ลรักได้ยังไงหละ  จริงมั้ย
     " จะรออะไรนักหนาวะ เป็นชั้ลนะ ชั้ลจะเปิดใจรับคนใหม่ หาคนที่ดีกว่า หล่อกว่ามาควงเล่นแล้วเดินไปเย้ยมันถึงที่เลย " เออก็นั้นมันแกไงไม่ใช่ชั้ล ชั้ลส่ายหัวเบาๆใส่มันจะก่อนเก็บของ 
     " ไปๆหิวข้าว ยืนบ่นเป็นยายแก่อยู่ได้ " ชั้ลเดินออกจากห้องทำงานทันที นัมะลิก็เดินหน้าหงิกตามมาติดๆ
 
     ลานจอดรถ 
    "  แก้ว ! แก้ว ! จะไปทานข้าวที่ไหนกันหรอ " นั้นไงมาแระ หัวหน้าชั้ลเองแหละ วิ่งหน้าตั้งมาทันที ที่ได้ยินเสียงปลดล็อคของรถชั้ล ไม่ใช่เค้าจะไม่ดีนะ ทั้งหล่อ ทั้งเก่ง ทั้งรวย แต่มันไม่ใช่ไง เข้าใจปะ ว่ามันไม่ใช่
    " อุ้ย ! สงสัยวันนี้จะมีคนเลี้ยงข้าว " นังมะลินี้ทันทีเลยค่ะ ได้ผลพลอยได้จากชายในสต็อกของชั้ลตลอด ชั้ลกินฟรีมันกินฟรี ชั้ลไปเที่ยวที่ไหนมันก็ไปเที่ยวที่นั้น มันไม่คิดจะหาแฟนเป็นตัวเป็นตนเลย อันนี้จริงมันก็สวยนะ แต่ทำไมไม่มีใครมาจีบวะ - - ! 
    " เอ่ออ  คือแก้วจะไป เอ่อออ  " เอ่อ คือชั้ลไม่อยากไปกับหัวหน้านะค่ะ แค่ช้ลพูดไม่ทันนังมะลิ 
    " เอ่ออ คือแก้วมันอยากทานอาหารทะเลนะค่ะ มันอยากทางมาหลายวันแล้ว หัวหน้าจะไปทานข้าวที่ไหนค่ะ " หราาา  ชั้ลอยากทานว่าแกอยากทานย่ะ นังมะลิมันหันมายักคิ้วใส่ชั้ลทันทีที่แผนการชั่วร้ายขอมันสำเร็จ
    " อ่อ ดีเลยผมก็ชอบอาหารทะเลเหมือนกัน งั้นไปกันเลยนะ ไปรถผมดีกว่า " ชอบ ! ชอบอีกแล้วครับท่าน นังมะลิมันเสนออะไรไปโดยอ้าชื่อชั้ล  อิตาหัวหน้ามันก็ชอบหมด ทั้งสุกี้ หมูกระทะ เอ็มเค ฟูจิ ราเมน ข้าวมันไก่  น้ำแข็งใส ขนมปัง โอ้ยย ทุกอย่างหัวหน้าเค้าชอบตามนังมะลิหมดแหละค่ะ สักวันชั้ลจะจิ้นคู่นี้ เป็นคู่รักแห่งปีให้ได้
 
 
                   เราทั้งสามคนนั่งรถไปทานาหารกลางวันกับหัวหน้า ชั้ลนั่งข้างๆหัวหน้า ส่วนนังมะลินั่งข้างหลัง ชั้ลหันหน้าไปทำหน้าบึ้งใส่มัน มันกลับยิ้มหวานและยักคิ้วรัวๆใส่ชั้ล แหม นังนี่มันกวนประสาทชั้ลจริงๆ  นั่งมาเกือบชั่วโมงก็มาถึงร้านอาหารริมทะเล แล้วก็เหมือนเดิมค่ะ นังมะลิเป็นคนเลือกร้านและเลือกโต๊ะ
 
     " เชิญสั่งอาหารได้เลยค่ะ " พนักงานเสริฟสาวคนนึงเอาเมนูอาหารมาวางให้
     " สั่งได้ตามสบายเลยนะครับ  แก้วอยากทานอะไรสั่งไ้เลยนะครับไม่ต้องเกรงใจ " ชั้ลยิ้มน้อยๆให้หัวหน้าก่อนจะยื่นเมนูอาหารให้กับนังมะลิ
     " งั้นมะลิสั่แล้วนะค่ะหัวหน้า  เอาปลากระพงนึ่งมะนาว ปลาหมึ่งย่าง แกงส้มปลากรสำลี ยำไข่แมงดา ไข่ยัดใส่ ปูผัดผงกระหรี่ แล้วก็หอยนางรมค่ะ " เต็มทุกรอบทุกครั้ง สั่งไม่ยั้งไม่เกรงใจ นี่คงเป็นสาเตุหนึ่งที่ไม่มีใครเอานังมะลิทำแฟน - - !
    " เอาอะไรเพิ่มอีกมั้ยค่ะหัวหน้า ^^ " โอ้ ! มียิ้มหวานด้วย กว่ามากนะนังมะลิ ไม่มีความเกรงใจเลย ไม่รู้รึไงความเกรงใจคืสมบัติของผู้ดี หัวห้าถึงกับอึ้งค่ะ หน้าเหวอไปเลย 555 ดีๆ จะได้เลิกยุ่งกับชั้ลซะที
      " ทำงานเป็นยังไงบ้างแก้ว โอเคมั้ย หนักไปรึป่าวว  "
    " อ่อ แค่นี้มันไหวอยู่แล้วค่ะหัวหน้า หัวหน้าไม่ต้องเป็นห่วงมันหรอกนะค่ะ เป็นห่วงมะลิดีกว่า ^^ " แหม นังมะลิไม่ค่อยเลยนะ 
   " ทำไมหละมะลิ หนักไปหรอ " 
   " ก็หนักไม่มากหรอกค่ะ แต่ถ้าหัวหน้าพามาทานมื้อเที่ยงทุกวัน มะลิก็สู้ไม่ถอยนะค่ะ " นั้นไงนังมะลิ เริ่มออกมาเรื่อยๆแล้ว นิแกจะจีบหัวหน้ารึป่าวเนี๊ยย
   " ก็ได้นะ ถ้าแก้วมาด้วย ^^ " เอ้อ มาทำตาหวานใส่ชั้ลอีก หัวหน้าค่ะแก้วไม่เคลิ้มกับใบหน้าหล่อๆ ตาหวานๆของหัวหน้าหรอกนะค่ะ เฮ้อออ แต่ชั้ลก็ยังฝืนยิ้มรับไป
   " แล้วแต่หัวหน้าแล้วกันค่ะ ^^ " เอะ ! นังมะลิมันเป็นอะไรของมันสะกิดชั้ลอยู่นั้นแหละ นังมะลิมันนั่งอยู่ข้างชั้ลค่ะ ส่วนหัวหน้านั่งฝั่งตรงข้ามเขาสองคน แล้วตอนนี้เหมือนมันกำลังดูอะไรบางอย่างอยู่ 
   " พี่โทโมะ ! " 
   " มากับผู้หญิงคนนั้นอีกแล้ววะ  รักกันนานจริงๆ  " มะลิหน้าเซ็งทันที แต่ชั้ลหนะเซ็งมากกว่ามันเป็นสิบเท่า ผู้ชายคนนี้แหละที่ทำให้ชั้ลไม่ยอมเปิดใจรับใครเข้ามาซักที ชั้ลก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมต้องไปจมปัก งมงายกับการรอให้เค้ากลับมา 
 
     เวลาในอดีตหวนกับเข้ามาหาชั้ลอีกครั้ง  
    " มะลิ รุ่นพี่คนนั้น ใครวะ น่าไม่ให้อยู่ห้องคิงเลยหวะ 555 " 
    " เฮ้ยยย เรียนเก่งนะเว้ย  เค้าเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกับพี่เขื่อนคนที่ชั้ลชอบไง กลุ่มนี้เค้ามาเล่นบอลที่นี่ประจำแหละ " ใช่ค่ะ เริ่มต้นก็คือ  ชั้ลจะเดินผ่านกลุ่มของพี่เขื่อนนี่เป็นประจำ กลุ่มนี้เค้าจะหล่อๆกันหมด แต่คือหน้าพี่โทโมะจะไม่ค่อยเป็นเด็กเรียนเท่าไหร่นะค่ะ ถ้าจะอยู่ห้องพวกเด็กหัวไม้ น่าจะเหมาะกว่า เพราะคามแปลกของเขานี่แหละที่ทำให้ชั้ลแอบมองเขาทุกวัน มองทุกวันจนชิน จากชินกกลายเป็นคิดถึง และจากความคิดถึงก็กลายเป็นขาดเค้าไม่ได้ ตอนนั้นพี่เค้าอยู่ ม 3 จะไปต่อ ม4 ชั้ลกลัวว่าชั้ลจะคิดถึงเขาตอนปิดเทอม เลยแอบไปเอาเบอร์เขาที่ห้องแนะแนวนะค่ะ ( ในสมุดบันทึกประวัติของนักเรียน) แล้วความสนิทของเราก็เริ่มขึ้นโดยการที่ชั้ลเป็นฝ่ายโทรหาเค้าก่อน
     " เอ่ออ  ขอสายส้มหน่อยค่ะ " 
    ( อ่อ ไม่ใช่เบอร์ส้มครับ โทรผิดแล้วครับ )
    " อ่อ หรอค่ะ  แล้วววว  นี่เบอร์ใครหรอค่ะ  "
    ( เบอร์โทโมะครับ )
    " อ่อ งั้นโทรถูกแล้วค่ะ ^^"
    ( นั้นใครพูหรอครับ )
     " แก้วเอง ! "
    ( 5555  แก้วที่อยู่คล้ายทอมนะหรอ )
    " - -  น้องไม่ได้เป็นทอมนะ น้องเป็นผู้หญิงจริงๆ " พี่โทโมะเค้าคิดว่าชั้ลเป็นทอมนะค่ะ แต่คงไม่แปลกหรอก เพราะตอนนั้นชั้ลก็คล้ายทอมจริงๆ ที่เค้ารู้ว่าชั้ลเป็นใครก็เพราะชั้ลไปถามเรื่องเค้าจากเพื่อนชายในห้อง แล้วมันก็ไปบอกพี่โทโมะว่าชั้ลชอบ  ทีแรกชั้ลก็คิดว่าพี่เค้าจะไม่อยากยุ่งกับชั้ลอีก แต่หลังจากที่พี่เค้ารู้ เราก็ยิ้มให้กันตลอด แต่ไม่พูดด้วยกัน เพราะชั้ลคิดวาพี่เค้าไม่ได้รังเกียจอะไรชั้ล ชั้ลเลยกว่าโทรไป แต่สุดท้ายชั้ลก็ผิดหวัง 
    " พี่ เพื่อนน้องบอกว่าพี่มีแฟนแล้ว "
    ( ใครบอก ยังไม่มี พี่กับเพื่อน น้องจะเชื่อใครมากกว่า )
   " ไม่รู้สิ  แต่มะลิไม่เคยโกหกน้องนะ น้องถามจริงๆ และอยากให้พี่ตอบจริงๆ"
   ( เอ่อ  มีแล้ว )
   "  นานยังค่ะ "
  ( ก็เกือบสามอาทิตย์แล้ว )
   " อ่อ งั้นแค่นี้ก่อนนะ น้องปวดหัว " เราคุยกับมาตั้งแต่ตอนชั้ลอยู่ ม 3 ( เราอายุห่างกันปีนึง ปี่เค้าอยู่ม 4 ) พี่เค้าไปเรียนต่อที่โรงเรียนอื่น ชั้ลรู้สึกคิดถึงพี่เค้ามาก มากจริงๆ ชั้ลเลยตัดสินใจที่จะโทรไปหาพี่เค้าก่อนทุกครั้ง เราคุยกันมาได้ปีนึง พี่เค้าก็เริ่มที่จะเป็นฝ่ายโทรมาหาชั้ลก่อน ไปไหนมาไหนก็จะบอกชั้ลหมด ไปทำอะไร นอนที่ไหน กลับเมื่อไหร่ ก็โทรมาบอกชั้ลหมด แล้วยังชอบแกล้งพูดถึงคนที่เค้าเคยแอบชอบให้ชั้ลหึง แล้วเค้าก็หัวเราะดีใจ เวลาไปงานเลี้ยงก็โทรมาบอกชั้ล บอกว่า เค้าให้พาแฟนไป ชั้ลก็ไม่กล้าคิดอะไรมาก เลยบอกพี่เค้าไปว่า ก็หาผู้หญิงแถวนั้นสักคนสิ เค้าก็บอกว่า ไม่ต้องหาแล้วมั้งขนาดนี้แล้ว อีกอย่างก็ชอบถามถึงพ่อแม่ชั้ล ว่าท่านเป็นยังไงบ้าง สบายดีมั้ย ชั้ลก็บอกว่าสบายดี อยากคุยด้วยมั้ย พี่แกก็บอกว่ามันยังไม่ถึงเวลา เราสนิทกันมาก คุยกันแบบนี้จนชั้ลขึ้น ม 5  ความสนิทมันทำให้ชั้ลคิดว่าเราต่างมีใจให้กัน แต่เชื่อมั้ยว่าชั้ลคิดไปเอง พอชั้ลขึ้น ม 5 พี่เค้าก็เริ่มหายไป จากคุยได้อาทิย์ละสามวัน เพราะพี่เค้าอยู่โรงเรียนประจำเอาโทรศัพท์เข้าไปไม่ได้ กฏที่นั้นเด็ดขาดมาก ก็ลดลงมาเป็นสองอาทิตย์ครั้ง และก็เดือนละครั้ง จนในที่สุดพี่เค้าก็หายไปเลย หายไปเกือบ 5 เดือน ชั้ลก็โทรหาเค้าตลอดนะ แต่ไม่เคยติดสักครั้ง จนมะลิมันออมเอ็มแล้วตรงกับที่พี่เค้าออนมันโทรมาบอกชั้ล ชั้ลเลยให้มันถาม และสุดท้าย เค้าก็บอกกับมะลิว่าพี่เค้ามีแฟนแล้ว มันเสียใจมากจนบอกไม่ถูก เหมือนส่วนหนึ่งของชีวิตมันหายไป ใจหาย หวาเหว่ จากที่เคยมีกลับไม่มี สิ่งที่เคยได้รับก็ไม่ได้รับ แล้วชั้ลก็ไม่สามารถจะเอามันคืนมาได้  มันเสียใจมากจนบอกไม่ถูก อธิบายไม่ได้ แล้วมันก็ทำให้สิ่งที่ชั้ลเจ็บปวด กลายเป็นความชินาเหมือนคนไม่มีความรู้สึก เพราะพี่เค้าทำมันทั้งนั้น ชั้ลรู้สึกเหมือนตัวเองไร้ค่า พี่เค้าจะโทรมาหาชั้ล ตอนที่ทะเลาะกับผู้หญิงคนนั้น พอดีกันเค้าก็ไป หึ ! น่าสมเพชสิ้นดี ชั้ลเลยเลิกที่จะหยุดทุกอย่าง แล้วชั้ลก็ยังไม่พร้อมที่จะเปิดใจรับใครเข้ามา
 
         " อาหารมาแล้วค่ะ ! " เด็กเสิร์ฟวางอาหารลงบนโต๊ะ นังมะลิ สะกิดเรียกชั้ล ให้คืนสติหลังจากที่นั่งตาลอยอยู่พักใหญ่
    " ทานเลยครับทุกคน " 
 
    
     หลังเลิกงาน ชั้ลกับนังมะลิก็กลับมาที่คอนโด เราอยู่ที่เดียวกัน
   " อิแก้ว มึงลบรูปมันให้หมดเลยนะ ทั้งในโทรศัพท์แล้วก็ในคอม  " นั้นไงขึ้นมึง แสดงว่านัมะลิมันโกรธมาก
   " ก็ดูๆไว้ไง จะได้เจ็บและชินไปเอง " ทั้งในโทรศัพท์ทั้งในคอม ก็จริงอย่างที่มันบอกมีรูปพี่โทโมะ ทั้งรูปเดี่ยวรูปคู่กับผู้หญิงคนนั้นเต็มไปหมด ชั้ลก็แค่อยากเจ็บให้สุด แล้ว็ชินไปเอง
   " นี่มัน 8 ปีแล้วนะ มึงเปิดใจได้แล้ว มีคนดีๆเข้ามาหามึงก็เยอะ แต่มึงแม่งไม่เคยสนใจเหี้ยอะไรเลย กูเซ็งมึงเค้าใจกูมั้ย ว่ากูเซ็ง กูไม่ชอบที่มึงตัดใจจากมันไม่ได้ แล้วมานั่งตายอดตายอยากทำหน้าไร้อารมณ์ ไร้ความรู้สึกแบบนี้ แต่ก่อนมึงเป็นคนเฮฮามากกว่านี่ แล้วนี่อะไร พอจะมีความสุข มึงก็ไปเจอมัน แล้วกลับมาทุกข์อีก มึงว่มันใช่มั้ยวะแก้ว " 
   " กูไม่ได้รอแล้วนะเว้ยมะลิ แต่กูยังไม่พร้อม กูกลัว กูกลัวว่าทุกอย่างมันจะเป็นเหมือนครั้ง่อน กูลัววาพอกูเปิดใจรับใคร แต่ตอนหลังกูกลับคิดไปเองฝ่ายเดียว กับพี่โทโมะ กูคุยกับเค้ามาสองปี เราสนิทกันมากแค่ไหนมึงก็รู้  แต่สุดท้ายมันเป็นยังไงหละ  กูคิดไปเองไง เค้าคิดกับกูแค่น้องสาวเท่านั้น เห็นมั้ย ขนาดสนิทกันแบบนั้นแล้วก็เป็นได้แค่น้องสาว แล้วคนที่เข้ามา เราแค่คุยกันเดี๊ยวเดียว มึงคิดว่าเค้ารักกูใช่มั้ย "
   " เพราะมึงไม่เปิดใจแก้ว ผู้ชายไม่ได้เป็นเมือนทุกคนนะเว้ย  ถ้ามึงยังไม่พร้อมก็ไม่เป็นไร  หยุดร้องไปแล้ว เดี๋ยวกูพาไปเที่ยว " มะลิเดินเข้ามาเช็ดน้ำตา แล้วกอดปลอบชั้ล
   " ชั้ลมีแกอยู่ข้างๆชั้ล ชั้ลก็ไม้ต้องการใครแล้ว นังมะลิ " ชั้ลโชคดีมากที่มีมันเป็นเพื่อน เรารักกันจนแทบจะตายแทนกันได้ ชั้ลเจ็บมันก็เจ็บ มันเจ็บชั้ลก็เจ็บ ในเรื่องความรักของมันก็ไม่ต่างจากชั้ลเท่าไหร่หรอก มันถึงเข้าใจชั้ลดี แต่มันแกร่งกว่าชั้ลที่มันตัดใจไม่ให้รักแฟนเก่ามันได้
 
   " จะอ้วกหวะ  บรึ๋ยยย   ไปอาบน้ำไป แล้วเราจะไปเที่ยวกัน " เปลี่ยนโหมดเร็วมากเลยนะนังมะลิ !!
   " พอกำลังซึ้งทำเท่านั้นแหละ ! - - !"
 
                   ...........................................................................
 
    **  ฝากเรื่องนี้ด้วยนะค่ะ ^^