ใครลิขิต

           4.30  ติ๊ก ต๊อก ติ๊ก ต๊อก ติ๊ก ต๊อก  เสียงนาฬิกาปลุกของนังมะลิดังขึ้น  เห้อออ  นี่มันตี 4 นะโว้ยยย  คนจะหลับจะนอน ชั้ลก็ได้แต่โอ้ยวายในใจ 

    

        " นังแก้ววววว  ตื่นๆๆๆๆๆ " นี่ชั้ลมีเพื่อนหรือมีแม่วะ  โอ้ยยย  มือเล็กๆของนังมะลิเริ่มทำงานเหมือนทุกๆวัน ผ้าห่มที่คลุมร่างชั้ลอยู่ถูกกระชากออกอย่างไม่ใยดี   นี่กูเพื่อนมึงนะนังมะลิ  เกรงใจกันนบ้างงง  

        "   ง่วงงงงง  จะนอนนนโว้ยยยยยย " หึ ! คนอยากแกจะทำอะไรชั้ลได้นังมะลิ ก็ชั้ลจะนอนซะอย่าง

 

    โครมม !  นั้นไง  ของบนหัวเตียงหล่นกระจายทัน ทำไมนะหรอ ก็นังมะลิมันโกรธไง มันไม่ชอบคนขี้เซา  เอ่อ เลิกคบกันเลยมั้ย ฮะ  เอามั้ยๆ ชั้ลชอบนอนเค้าใจมั้ย วันนี้วันเสาร์ชั้ลต้องการพักผ่อนน เห้อออ 

    " อิแก้ว มึงตื่นมาเลยนะ กูจะไปทำบุญที่วัด นิกูชอบให้มึงมีบุญติดตัวมึงนะเนี่ย ยังจะมาทำหน้าหงิกใส่กูอีก เร็วๆ ถ้าไม่ตื่น เดี๋ยวเจอน้ำนะมึง " นั้นไง ขึ้นมึงกับกูอีกแล้ว โกรธกูอีกแล้ววว  

    " อ่อหรอ งั้นขอบใจมากๆเลยนะ  กูดีใจมากเลยวะมะลิ "

    " ดีใจไรวะ "

    " ดีใจที่ฟ้าประทานเพื่อนดีๆอย่างมึงมาให้เจอกับกูไง " แล้วชั้ลก็เดินเข้าห้องทำทันที  ถ้าไม่เดินเข้าคงจะต้องเจอกับคำด่าก็นังมะลิอีกรอบ

 

          วัดแห่งหนึ่ง หลังจากที่เขาสองคนทำบุญตักบาตรกันเสร็จ มะลิก็ชวนชั้ลไปปล่อยนกปล่อยปลา  

    " ปล่อยสิไอแก้ว ยื่นทำอะไรอยู่อีกหละ " เอ้าก็กูกำลังมองแม่ชีอยู่ แปลกนะ มาวัดนี้กี่ครั้งก็เจอแม่ชีรูปนั้นเป็นประจำ แต่พอหันไปอีกครั้งก็ไม่เจอ  

    
    "  มานี่กับชั้ลหน่อยมะลิ " ชั้ลคว้ามือมะลิแล้วลากให้เธอเดินตามมา  วันนี้จ้องรู้ให้ได้มาแม่ชีรูปนั้นเป็นใคร  

    " เดินตามมาเถอะน๊าา " ทำไมท่านถึงเดินเร็วอย่างนี้นะ แล้วทำไมถึงได้เดินเข้าไปในป่าลึกขนาดนั้น

    " จะเข้าไปในป่าทำไมวะแก้ว  " สงสัยมะลิคงจะกลัว เข้ามาในป่านิดเดียวมันก็หยุดชะงักไม่เดินต่อ ดึงเทาไหร่มันก็ไม่ไป

    " แกไม่เห็นแม่ชีหรอวะ " 

    " แม่ชี แม่ชีอะไรของแก ไม่เห็นมีสักรูปเลย นี่แกตาฝาดรึป่าววะแก้ว " ชั้ลลองหันไปมองอีกครั้ง  นั้นไง ไม่มีจริงๆด้วย เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมาไม่มีผิด  แต่ชั้ลเห็นจริงๆนะ 

    " เออไม่มี  สงสัยคงตาฝาด กลับกันเถอะ " ทำไมถึงมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นนะ เหมือนในหนังไม่มีผิด เจอแม่ชี ต่อไปแม่ชีคงจะมาบอกอะไรกับชั้ลแล้วชีวิตชั้ลก็เปลี่ยนไป โธ่ นี่กูเชื่อเรื่องแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่  ไม่เชื่อแต่ก็ไม่ลบหลู่นะ 

 

 

            ในระหว่างขับรถกลับคอนโด 

 

    " นี่แกไม่เห็นจริงๆหรอวะ " ก็ชั้ลยังข้องใจอยู่นิ 

    "  เออไม่เห็นจริงๆ ไม่เห็นใครเลยสักคน  เลิกคิดเรื่องนี้ได้แล้ว  นี่แกดูหนังมากไปรึป่าววะ "

    " ไม่แน่หวะ ! " เออ อาจจะเป็นไปได้นะ 

 

 

         ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด  ปิ้ว ปิ้ว  ปิ้ว อุโม๊ะ อุโม๊ะ ปิ้ว ปิ้ว ติ๊ด ติ๊ด  โอ้ยยยย  เสียงโทรศัพท์นังมะลิ  ทำไมไม่เปลี่ยนสักทีวะเนี่ย  ฟังแล้วอยากจะขำให้ฟันร่วงออกจากปาก  ชั้ลไม่เข้าใจในรสนิยมแกจริงๆ คิดดูนะ ไปนั่งในร้านอาหาร ที่มีคนเยอะๆ แล้วมีสายเข้า  ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ปิ้ว ปิ้ว ปิ้ว  อุโม๊ะ อุโม๊ะ ปิ้ว ปิ้ว ติ๊ด ติ๊ด  เวรกรรมจริงๆ 

 

     "  ฮัลโหล มึงโทรมาทำไมไอเขื่อน " ฮะ !!! นี่มึงคุยกับพี่เขื่อนสุดหล่อหรอนังมะลิ 

     
     " มะลิ เปิดลำโพงดิกูอยากฟังด้วย " ชั้ลกระซิบข้างหูมะลิเบาๆ เธอพยักหน้ารับ และกดเปิดลำโพง

    ( เสาร์หน้าว่างป่าววะ ! )  ฮะ !! พี่เขื่อนจะชวนมะลิไปเที่ยวหหรอเนี่ย

 

     "  มันเรื่องของกู "   มึงจะโกรธแค้นอะไรพี่เขื่อนนักหนาวะ ขึ้นมึงขึ้นกูเลยหรอวะ

    ( เออ ว่างป่าวหละ ชวนแก้วด้วย ) เฮ้ย พี่เขื่อนชวนชั้ลไปเที่ยวหรอเนี่ย 

     " ก็กูบอกแล้วไงว่าไม่ว่าง " มะลิ นี่มึงเป็นอะไรเนี่ย ทำไมต้องร้องไห้ด้วย

    ( มึงไม่มาก็เรื่องของมึง แต่โทโมะบอกให้ชวนแก้วมาด้วย  )  พี่โทโมะ ชวนชั้ลไปเที่ยว ??

    " จะชวนทำเหี้ยอะไรอีกวะ เมียมันไม่ไปใช่มั้ย มันถึงมาชวนเพื่อนกู " มะลิโกรธมากขึ้น เมื่อรู้ว่าพี่โทโมะจะชวนชั้ลไปเที่ยว มันรักและเป็นห่วงชั้ลมาก ชั้ลก็รักแกหวะมะลิ แต่ชั้ลอยากไปนะเว้ย ^^ 

    (  อ้าว นี่มึงว่าเพื่อนกูหรอ ปากเก่งนะมึงเดี๋ยวนี้เดี๋ยวกูจับดูดปากสักทีดีมั้ย จะได้หายซ่า ) โอ้โฮที่เขื่อน ทำไมเถื่อนได้ขนาดนี่เอ้ย นั้นไง มะลิขึ้นเลยเป็นไงละมึงพี่เขื่อน  เพื่อนกูอ้อร้อก็จริงแต่ยังซิงอยู่นะค่ะ

    " ไอเหี้ยเขื่อน ไอป่าเถื่อน ไอสกมก ไอสารเลว กูไม่มีวันไปไหนกับพวกมึงเด็ดขาด  "  นั้นไง เป็นไงหละ ริษนังมะลิใชย้อยนะจะบอกให้

 

    " กัดกันแบบนี้ โบราณเค้าว่าลูกดกนะจร๊น้องมะลิ ^^ "  อุ๊ยย !! นังมะลิ ทำหน้ายักษ์ใส่ใหญ่เลย  กูขอโทษละกันนะจ๊ะ คุณมะลิ

 

 

        เกือบเที่ยงคืน มะลิยังคงนั่งทำงานอยู่ที่หน้าคอม ส่วนชั้ลก็สวยสบายอยู่บนเตียงนุ่มๆ  

     
    " แก้วค่ะ  มะลิหิวค่ะ อยากกินสปาเกตตี้ ^^ " บ่องตงโครตหลอนอะ มะลิพูดเพราะนิหลอนนะเว้ย คิดดูนะ คุณมะลิเธอนั่งอยู่หน้าคอม แบบหัวยุ่งๆ แล้วเธอก็หันมาอย่างช้าถ้า ห้องมืดๆ มีแสงไฟจากโครมไฟสลัวๆ  เธอพูดแบบหวานๆ แล้วยิ้มหวานๆให้ชั้ล 1 ครั้ง ก่อนจะหันกับไปอย่างเร็วเพื่อเครียงานต่อ บรึ๋ยยยยย  

    " พอใช่แล้ว ทำมาพูดเพราะยิ้มหวาน  แต่เสียใจด้วยนะ " 

    "  ใช่ซี๊ ชั้ลมันไม่สำคัญนิ ชั้ลหิวแกก็ไม่ต้องสนใจอะไร ปล่อยให้ชั้ลเป็นโรคกระเพาะตายไปเลยย  " นั้นไงเจ้แกชักไม้เด็ดออกมาแล้วครับท่าน เจ้แกงอลเข้าแล้วนะครับ จะนอนอยู่ได้ยังไงหละ ต้องลุกที่ครับ ลุกทันทีเลย

 

  
    " สปาเก็ตตี้ซอสมะเขือ ใส่ไก่สับ มาแล้วค่ะ คุณมะลิ ^^ " 

    "  อร่อยหวะ ! ฝีมือแกนิไม่ตกจริงๆ ทั้งอาหารไทย อาหารฝรั่ง อร่อยทุกอย่าง " 

    " หนิ !  ชั้ลก็ทำอาหารทุกวันอยู่แล้ว  ไม่เก่งก็ให้มันรู้ไปสิ " ชั้ลเคยคิดว่าจะแต่งงานกับพี่โทโมะไง อยากดูแลเค้าอยากทำอาหารให้เค้าทานทุกมื้อ ชั้ลเลยหัดทำด้วยตัวเองบ้างไปเรียนเอาบ้าง ฝึกหัดอยู่หลายปี สุดท้ายลดชาติก็อร่อยล้ำเลิศ  แต่สุดท้าย เค้าก็ไม่เคยได้ชิมฝีมือชั้ลสักครั้ง

 

 

      กริ๊งงง  กริ๊งงง  กริ๊งงง  ใครโทรมาหาชั้ลดึกๆดื่นๆ ขนาดนี้เนี่ย เฮ้ยเบอร์แปลกด้วยวะ 

 

     " ฮัลโหลค่ะ " 

    ( แก้ว ! ) ตุบตับ ตุบตับ ตุบตับ เสียงตัวใจเต้นโครมครามไม่เป็นจังหวะ โลกของชั้ลมันหยุดหมุน ทันทีที่ได้ยินเสียงของผู้ชายปลายสาย เสียงนี้ที่ชั้ลไม่เคยได้ยินมันมาหลายปีแล้ว และชั้ลก็ต้องการที่จะได้ฟังมันเสมอมา  

   " ใครโทรมา ! " มะลิที่เห็นชั้ลนั่งนิ่งอึ้งไม่พูดไม่จา และมีน้ำตาไหลออกมาอยากไม่รุ้ตัว เดินเข้ามาเขย่าแขนชั้ลอย่างแรง จนสติของชั้ลกลับคืนมาได้

    "  ฮะฮัลโหลค่ะ ไม่ทราบว่าใครหรอค่ะ " ชั้ลจำได้นะ แต่ชั้ลแค่ทำฟอร์มไปงั้นแหละ

   ( นี่น้องจำเสียงพี่ไม่ได้หรอ )

   " จำไม่ได้ค่ะ " ก็คนมันปากไม่ตรงกันใจงะ ใจจริงก็อยากพูด อยากถาม จะตายอยูแล้วว

   ( แก้ว นี่พี่เอง พี่โทโมะไง)

   " อ่อ พี่โทโมะ หรอค่ะ ว่าไงค่ะ มีธุระอะไรรึป่าว มีปัญหาอะไรรุป่าว ไม่สบายใจอะไรรึป่าว " ชั้ลเองก็พยามไม่ให้ถามเค้าไปมากกว่านี้ แต่บางครั้งใจมันต้องการ นานแล้วนะที่ปากมันไม่เคยได้ถามตามที่ใจเรียกร้อง

   ( ไม่ได้เป็นอะไรหรอก พี่แค่อยากชวนแก้วไปเที่ยวเกาะด้วยกัน วันเสาร์หน้านะ พี่ให้ไอเขื่อนมันชวน แต่มันดันไปทะเลาะกับมะลิซะก่อน ) เสียงของพี่ที่ชั้ลโหยหาอยากได้ยินมานาน คำเชิญชวนของพี่ มันทำให้ชั้ลตอบคำถามได้โดยไม่ต้องคิด ทำไมผู้หญิงคนนั้นไม่เป็นแก้วนะ 

    "  เอ่ออ "

   ( ไปเที่ยวกับพี่นะครับ ) ตุบตับ ตุบตับ ตุบตับ เสียงอ้อนของพี่มันทำให้ชั้ลคิดถึงเวลาดีๆของเรา  พี่อย่ามาทำให้แก้วต้องเริ่มนับหนึ่งใหม่กับการลืมพี่อีกครั้งได้มั้ย 

    ( แก้วว  ไปเที่ยวกับพี่นะ พี่มีเรื่องสำคัญที่สุดในชีวิตอยากจะบอกแก้วว ) เรื่องสำคัญ เรื่องสำคัญอะไร หรือว่าพี่เลิกกับเค้าแล้วจะกลับมาหาแก้ว หัวใจที่เหี่ยวแห้งกับสดชื่นขึ้นมาอีกครั้งกับความหวังครั้งใหม่ 

   " แก้วขอถามมะลิก่อนนะ ถ้ามะลิไปแก้วก็จะไป  แค่นี้นะค่ะพี่ " หัวใจมันกำลังพองโตขึ้นมาอีกครั้ง ใจของชั้ลที่มันเคยเจ็บปวดมานานแสนนาน เมือนได้ยาดีมารักษาและหายเป็นปลิวทิ้งภายในสองสามี  เพราะพี่คนเดียว พี่มีอิทธิพลต่อใจแก้วมากจริงๆ 

 

 
   "  ไอแก้ววว !! " นั้นไง  มาแระ เสียงอาฆาตของเพื่อนรักชั้ลเริ่มเปล่งออกมาแระ 

   " เฮ้ยยย เบาๆก็ได้ "

 

   " นี่มึงจะไปับมันใช่มั้ย มึงนิมันไม่เคยจำอะไรเลยนะ ตอนเค้าทำมึงร้องไห้ เสียใจไม่รุ้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง แค่เค้าโทรมาชวนไปเที่ยวแค่นี้ มึงก็ลืมความเจ็บปวดของมึงทุกอย่างในทันที " มะลิมันรู้ดีว่าชั้ลเสียใจมากขนาดไหน ชั้ลเข้าใจว่ามันเป็นห่วงชั้ลมาก แต่หัวใจชั้ลมันเรียกร้องมาจริงๆ หัวใจชั้ลมันเรียกร้องดังมาก จนสมองที่ค่อยไต่ตรองในเรื่องผิดถูกมันยับยั้งอะไรไม่ได้เลย

   " มะลิ ชั้ลห้ามมันไม่ได้  " 

   "  กูไม่ให้มึงไป " มะลิพูดจบก็เดินเข้าห้องทันที โอ้ยย แล้วต่อมน้ำตาชั้ลมันก็เริ่มทำงานอีกแล้ว ใจที่มันพองโตกลับห่อเหี่ยวเหมือนเดิม  ทำไมมันต้องเสียใจขนาดนี้ด้วยวะ 

   " ไอเหี้ยเขื่อน !!! " เห้ยย  พี่เขื่นโทรหามะลิหรอวะ ไม่ได้การแล้ว ชั้ลรีบวิ่งเข้าไปในห้องทันที

   " มึงแม่งไม่ต้องโทรมาอีกนะ กูบอกว่าไม่ไปก็ไม่ไปสิวะ มึงนะเซ้าซี่อะไรหนักหนาน่ารำคาญ "

   ( มึงนิปากเก่งนะมะลิ ระวังตัวไว้ให้ดี เจอตัวเมื่อไหร่กูจะจัดให้หายพยศเลย)

   " มึงแม่งก็เลวเหมือนเพื่อนมึงนั้นแหละ ชีวิตแม่งคิดแต่จะทำร้ายผู้หญิง วันไหนถ้ามึงรักใครจริงขึ้นมาแล้ว กูก็ให้ผู้หญิงคนนั้นทิ้งมึงไปอย่างไม่มีวันกลับ "

  ( มันจะมากไปแล้วนะมะลิ !!! )

   " มันไม่มากไปหรอก สำหรับผู้ชายเลวๆอย่างมึง !!! "

   ( งั้นมึงเจอกู ) 

 

    ก๊อก ๆๆๆๆๆๆๆๆ   เสียงเคาะประตูดังกระหน่ำอยู่หน้าห้อง ชั้ลกับมะลิก็แปลกใจ นี้ก็เกือบตีหนึ่งแล้วนะ ใครกันมาเคาะประตูหน้าห้อง

   " เดี๋ยวชั้ลไปเปิดเอง " มะลิที่ยืนร้องไห้เพราะทะเลาะกับพี่เขื่อนอาสาไปเปิดประตู ชั้ลเองก็ไม่เค้าใจว่าทำไมพูดกับพี่เขื่อนแล้วมันต้องร้องไห้ด้วยวะ 

 

   " พี่เขื่อน !! O_O  " ชั้ลตกใจกับสิ่งที่เห็น ร่างมะลิถูกพี่เขื่อนพลักเขามาให้น้อง ก่อนที่พี่เขื่อนจะเดินเข้ามาพร้อมกับเพื่อนพี่เขื่อนหนึ่งคน เฮ้ย พี่กาย 

   " มึงไปจับแก้วไว้ไอกาย แล้วอย่าทำอะไรเกินกว่าที่กูสั่ง " พี่เขื่อนดูโกรธมาก พี่กายเดินมาจับตัวชั้ลไว้ทันที  พี่เขื่อนลางมะลิเข้าไปในห้องนอน  

   " เฮ้ยย พี่เขื่อนปล่อยมะลินะ พีเขื่อนนนน  !! " ชั้ลตะโกนสุดเสียงและดิ้นสุดริด  มะลิเป็นเพื่อนที่ชั้ลรักมากที่สุดในชีวิต ชั้ลจะไม่ยอมให้มันเป็นอะไรเด็ดขาด 

   "  ปล่อยแก้วเดี๋ยวนี้นะ พี่กาย  ปล่อยแก้ววว  แก้วบอกให้ปล่อยไง ปล่อยยยย !!!!! " จบคำพูด พี่กายหยิบอะไรไม่รู้มาปิดจมูกของชั้ล ทำไมมันรู้สึกง่วงอย่างนี้วะ 

 

                     .............................................................

    " ไอเขื่อนมึงปล่อยเดี๋ยวนี้นะ  ไอเขื่อนนน  ฮือออ ฮือออ ฮืออ  ปล่อยสิปล่อยยย !! " ชั้ลถูกไอเขื่อนสารเลวเหวี่ยงขึ้นเตียงและตอนนี้มันก็กำลังซุกไซร้ศอกคอชั้ลอยุ่

   " ไอเขื่อนน  ฮือออ ฮือออ  ปล่อยสิ ปล่อยยย  ชั้ลกลัวววว !! ฮือออ ฮือออ ฮืออ " น้ำตาไหลพรากอาบแก้มทั้งสองแก้มของชั้ล  มือหนาของไอสาระเลวเขื่อนเริ่มบีบเค้นเต้าคู่สวยของชั้ลอย่างบ้าคลั่ง

   " อย่ามาปากเก่งกับกู ให้มันมากนัก  นี่คือบทลงโทษที่มึงกับให้กูโกรธ " เสื้อของนั้นกูไอเขื่อนฉีกขาก ก่อนที่มันจะถอดเสื้อตัวเองและกลับมาซุกไซร้ซอกคอชั้ลต่อ

   "  พี่อย่าทำแบบนี้สิ  ชั้ลกลัว  ฮืออ ฮืออ  อย่าทำแบบนี้กับมะลิซิ   พี่เขื่อนหยุดเถอะนะ ฮืออ ฮืออ ฮืออ  พี่เขื่อนนน   มะลิขอโทษ  ฮือออ ฮืออ  พี่เขื่อนหยุดสักทีเถอะนะ ฮือออ ฮือออ " บราสวยของชั้ลถูกไอเขื่อนกระฉากออก มันเริ่มซุกไซร้เต้าคู่สวยของชั้ลอยากป่าเถื่อน 

    "  กรี๊ดดดดดดดดด !!!  อย่าาาา   กรี๊ดดดดด  อย่าทำแบบนี้  หยุดเถอะ  หยุด เถอะ ฮือออ ฮือออ ฮือออ  " มือหนาของไอเขื่อน เริ่มไปป้วนเปี้ยนถามกุหลาบที่เป็นของห่วงแหนของมัน มันทำให้ชั้ลกลัวจนแทบจะขาดใจตาย 

    "  พี่เขื่อน ได้โปรดอย่าทำกับชั้ลแบบนี้เลยนะ  ชั้ลขอร้องงง  ฮืออ ฮืออ ฮือออ " ไอเขื่อนหยุดทันทีที่เห็นเสียงชั้ลอ่อนลง และมันก้ตกใจมากที่เห็นร่างกายชั้ลสั่นสะท้านอย่างหนัก เพราะการกระทำเลวๆของมัน 

    " มึงหมดรักกูแล้วสินะ ถึงได้รังเกียจกูขนากนี้ "  มันดูผิดหวังมาก มันขมกราบแน่น และกำมัดแน่นเมื่อมองสภาพของชั้ล

    " ตลอดเวลาที่เราคบกัน พี่ก็คิดแต่เรื่องแบบนั้น  พี่ไม่เคยรักใครจริง พี่ก็จีบผู้หญิงไปทั่ว หลอกให้เค้ารัก หลอกให้เค้าหลง หลอกให้เค้ายอมพี่ แล้วพี่ก็ทิ้งเค้าไป !! "

   " แต่กูไม่เคยหลอกมึง กูไม่เคยคิดจะฝืนใจมึง มึงไม่ยอมกู กูก็ไม่ขืนใจมึงแล้วมึงจะเอาอะไรอีก "

  " แต่พี่ก็ไปมีอะไรกับคนอื่น ตอนที่เราคบกัน " เราเลิกกันก็เพราะเรื่องนี้แหละ เรื่องที่ไอเขื่อนมันไปนอนกับผู้หญิง มันแอบไปนอนกับผู้หญิงตลอดเวลาที่เราคบกัน

  " ก็กูเป็ผู้ชาย เรื่องแบบนั้นกูก็ต้องมี มันก็เป็นแบบนี้กันทุกคน " แล้วมึเคยคิดถึงใจกูบ้างมั้ย ตอนที่เห็นมึงมีอะไรกับผู้หญิงคนนั้นมึงรู้มั้ยว่ากูเสียใจแค่ไหน  มึงเคยรู้บ้างมั้ย พี่เขื่อน

  " พอเถอะ หยุดพูดเรื่องนี้สักที พี่มาที่นี้ พี่คงต้องการให้ชั้ลพาแก้วไปเที่ยวกับพี่และพี่โทโมะ ใช่มั้ย "

   " ใช่ ! "

   "  งั้นเราค่อยเจอกันวันเสาร์เลยก็แล้วกัน ตอนนี้พี่กลับไปก่อนเถอะนะ " นั้นไม่อยากเห็นหน้าพี่อีกแล้ว ชั้ลไม่อยากเห็นหน้าพี่อีกต่อไปแล้ว พี่เขื่อน  ออกไปจากชีวิตชั้ลสักที  

 

                              .................................................  

 

      โอ้ยย ทำไมมึนหัวขนาดนี้เนี่ย  เฮ้ย มะลิ มะลิ ชั้ลรีบพยุงร่างที่แทบจะไม่มีสติ เข้าไปหามะลิในห้อง  ทำไมมันถึงอยู่ในสภาพนี้วะ 

 

    " พี่เขื่อนทำอะไรมึง  บอกกูมาเดียวนี้นะมะลิ !!! " เสื้อผ้ามะลิถูกฉีกขาด ซอกคอมีรอยจ้ำแดงๆอยู่หลายจุด และตอนนี้มันร้องไห้หนักมาก

   

    " แก้ววว   ฮือออ ฮือออ ฮืออออ "

 

   " มันข่มขืนมึงหรอมะลิ มึงบอกกูมากสิว่ามันทำอะไรมึง  กูจะไปจัดการกับมันเอง  มึงบอกกูมามะลิ !!! " ชั้ลทนเห็นสภาพมันนั่งร้องไห้จนตาบวม แบบนี้ไม่ไหวหรอกนะ ชั้ลรับไม่ได้

    " มันไม่ได้ข่มขืนกู  "

   " แล้วคอมึงไปโดนอะไรมา !! "

   " มันแค่ลวนลามกู ไม่ได้มีอะไรมากกว่านั้น " แล้วทำไมมึงร้องไห้หนักแบบนี้วะมะลิ กูใจไม่ดีนะเว้ย

   " แล้วทำไมมึงร้องไห้แบบนี้วะ มะลิ "

   " แก้ว มึงจำตอนที่กูอกหักได้มั้ย " มะลิมันก็มีสภาพไม่ต่างอะไรจากชั้ล วันๆเอาแต่นั่งร้องไห้  หรือไม่ก็เหม่อลอย เหมือนคนไม่มีความรูสึก กว่ามันจะกลับมาเป็นปกติ ก็หลายปีอยู่เหมือนกัน และที่มันไม่มีใคร มันก็เหมือนกันชั้ลนั้นแหละ ยังไม่ลืมรักครั้งก่อน 

   " แกจะบอกอะไร มะลิ "

   " ผู้ชายคนนั้น คือ พี่เขื่อน " เฮ้ยยย  เป็นไปได้ยังไงวะเนี่ย  ชั้ลรู้ว่ามันมีแฟนแต่ชั้ลไม่เคยรู้เลยว่าใครคือแฟนของมัน 

   " มันอยากให้แกกับชั้ลไปเที่ยวกับพวกมัน " แววตาของมะลิทำให้ชั้ลรู้ว่ามันตอบตกลงไปแล้ว เพราะมันเป็นแววตาที่บ่งบอกถึงความรู้สึกผิด  และถ้าให้ชั้ลเดา พี่เขื่อนคงจะหยุดปล้ำมะลิ เพราะมันยอมไปเที่ยวกับพี่เขื่อน

   " ชั้ลเข้าใจ  ไปก็ไป " ตอนนี้ชั้ลไม่อยากจะไปเที่ยวอีก เพราะชั้ลรู้ว่ามะลิคงไม่มีความสุขที่จะต้องเจอหน้าพี่เขื่อนอีก  แผลในใจของมะลิยังคงไม่หายดี จากการที่ถูกพี่เขื่อนทำร้าย ที่มันต้องเลิกกับพี่เขื่อนเพราะ วันตามไปเจอพี่เขื่อนนอนกับผู้หญิงในห้องของพี่เขื่อนเอง และไม่ใช่แค่วันเดียวเท่านั้น แต่เป็นสองสามเดือนที่พี่เขื่อนทำอยู่แบบนั้น มันเองก็เสียใจมาก แต่ยังให้อภัยพี่เขื่อน เพราะมันรักมาก แต่ความอดทนของคนมันมีขีดจำกัด มะลิเลยตัดสินใจเลือกกับพี่เขื่อน  

 

                       .................................................................... 

 

        รักมากก็เจ็บมากจริงๆนะ  นี่บอกเลย ^^  

 

           ** ฝากคอมเม้นด้วยนะค่ะ จะได้ปรับแต่งเรื่องให้น่าอ่านและน่าติดตามมากขึ้น