รักที่เป็นไปไม่ได้
9.2
เขียนโดย Chapond
วันที่ 5 มกราคม พ.ศ. 2557 เวลา 01.21 น.
65 ตอน
668 วิจารณ์
155.45K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 10 มีนาคม พ.ศ. 2557 14.28 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
56) เธอคือทั้งขีวิต ชั้นจะไม่ยอมเสียเธอไปเด็ดขาด
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“ได้เรื่องแล้วค่ะ พวกนั้นไปอยู่กับพวกของมังกรดำจริงๆด้วย”มดเดินเข้ามาพูดหลังจากให้คนของ
เดอะ ซันไปสืบเมื่อหลายวันก่อน
“กะแล้ว ไอ้พวกทรยศมันต้องไปหาคนรักของมันจริงๆด้วย”ทีเจพูด
“พวกที่ทรยศแบบนี้น่ะเราจะทำไงคะนายพ่อ ฆ่ามันให้ตายเลยดีมั้ย”มดถาม
“พวกที่ทำผิดทรยศพวกเดียวกันยังไงโทษของมันก็คือความตายอยู่แล้ว แต่เราต้องดูก่อนสิว่าพวก
นั้นจะร่วมมือกับมังกรดำมาทำลายเรารึเปล่า”มิสเตอร์ไมค์พูด
“มันต้องทำแน่นอนสิครับ พวกนั้นมันพวกมาเฟียนะครับนายพ่อ มันต้องหาทางมาแก้แค้นเราแน่ๆ”ที
เจรีบพูด
“ถ้าเป็นอย่างงั้นจริงๆเวลานั้นเราก็ต้องฆ่าพวกมัน แม้ว่าจะเป็นลูกก็ตาม”มิสเตอร์ไมค์พูดเสียงแข็ง
ก่อนจะเดินออกไป
“เราจะเอาไงต่อไปดีคะทีเจ อยู่เฉยมานานแล้วนะ และนี่นังแก้วกับบอสก็พึ่งไปเซ็นใบหย่าอีก นี่คง
กะจะเปิดตัวคู่ของพวกมันเลยล่ะสิท่า”มดพูดอย่างแค้นเคือง
“หึ ความสุขของพวกนั้นน่ะหรอ ไม่มีวันที่พวกนั้นจะได้รับมันหรอก”ทีเจพูดอย่างแค้นเคืองและ
เกลียดชังป๊อปปี้ก่อนจะคิดแผนอะไรขึ้นมาแล้วยิ้มออกมาอย่างร้ายกาจ
“อาป๊อปปี้คะ อาป๊อปปี้เป็นแฟนน้าฟางจริงๆหรอคะ”อันดาถามเมื่อป๊อปปี้และฟางพาอันดามาเที่ยวที่
ห้าง
“ก็ใช่น่ะสิครับ ทำไมหรอ น้าฟางเค้านินทาอะไรอารึเปล่า”ป๊อปปี้แอบถามอันดาเมื่อฟางเดินไปซื้อ
ไอติมอยู่
“ไม่มีค่ะ แต่อาป๊อปปี้รีบขอน้าฟางแต่งงานนะคะ เพราะพ่อฟลุ้คบอกว่า แสบๆอย่างน้าฟางต้องหาคน
มาปราบให้เข็ด”อันดาพูดเพราะเคยได้ยินฟลุ้คกับแอปเปิ้ลบอกก็ทำให้ป๊อปปี้ยิ้มขำ มันก็จริงเพราะ
ฟางน่ะสวยและขี้วีนสุดๆ
“งั้นบอกพ่อฟลุ้คเลยนะว่าน้าฟางเจอคนปราบแล้วล่ะ”ป๊อปปี้พูดยิ้มๆ
“อะไรๆ 2คนนี้แอบนินทาอะไรฟางน่ะ”ฟางเดินมากับไอติมของอันดาแล้วรีบถามทันที
“ไม่มีค่ะ แต่อาป๊อปบอกว่าจะขอน้าฟางเป็นเข้าสาวเฉยๆ”อันดาพูดยิ้มๆทำให้ป๊อปปี้หน้าแดง
“แก่แดดนะเรา เอาไปเลยไอติมอ่ะ”ฟางพูดยิ้มๆหน้าแดงก่อนจะเดินจูงมือไปกับป๊อปปี้เพื่อไปดูหนัง
ที่จองไว้
“ขอบคุณมากนะคะที่มาช่วยฟ้าซื้อของอ่ะ”ฟ้าบอกโบว์ กั้งและเขื่อนที่มาห้างกับตัวเอง
“ก็นานทีมาเดินเที่ยวๆกัน สนุกกว่าจับปืนเยอะเลยเนาะว่ามั้ยจ้ะโบว์”กั้งพูดแล้วโอบไหล่โบว์ โบว์จึง
กระทุ้งศอกเข้าที่ท้องกั้งไปทีนึง“
พอเลยค่ะ ไปถือของโน่น”โบว์แล้วเดินหนีกั้งไปหยิบของ ฟ้ากับเขื่อนมองโบว์กับกั้งก็อดยิ้มไม่ได้
“พี่เขื่อน นั่นมันเฟย์ไม่ใช่หรอคะ”ฟ้าชี้ไปที่เฟย์และเจฟที่กำบัวเล่นกีต้าร์และร้องเพลงด้วยกันอย่าง
สนิทสนมก็เดินดุ่มๆไปหาเฟย์“กลับบ้าน”ทันทีที่เจฟและเฟย์ร้องเพลงด้วยกันเสร็จเขื่อนก็เดินมาสั่ง
ทันที
“ทำไมเฟย์ต้องเชื่อคนแบบคุณด้วยเห็นมั้ยว่าเรากำลังทำงานการกุศลอยู่”เจฟพูด เฟย์นิ่งไม่ไปกับ
เขื่อน
“พี่เขื่อน คนมองกันเยอะแล้วนะ”ฟ้าพูดแล้วเดินมาหาเขื่อน เฟย์เห็นรีบเบือนหน้าหนี
“มากับแฟนนิแล้วจะมาโวยวายกับเฟย์ทำไมล่ะครับ”เจฟเห็นเฟย์เสียใจก็ไม่พอใจ
“ชั้นเป็นคู่หมั้นเฟย์ชั้นมีสิทธิ์จะทำอะไรก็ได้จะทำไม”เขื่อนเริ่มโวยวายเสียงดัง
“งั้นก็ถอนหมั้นกันเลยสิคะ พี่เขื่อนเคยต้องการมันมากไม่ใช่รึไง เฟย์เจ็บมามากพอแล้วยังจะมาควง
กันต่อหน้าเฟย์ทำไม”เฟย์มองฟ้าที่อยู่ข้างเขื่อนแล้วเสียใจก็เดินหนีไปหลังเวที เจฟรีบตามมาฟ้า
เลยพาเขื่อนออกไปอีกทาง
“ที่พี่โวยวาย ไม่เป็นตัวเองแบบนี้เพราะพี่รักเฟย์แล้วใช่มั้ยคะ”ฟ้าถาม
“ไม่ ไม่มีทางล่ะไม่ไม่ได้รักเฟย์สักหน่อย”เขื่อนพูดเสียงดังเป็นจังหวะเดียวที่เฟย์กับเจฟมาได้ยิน
เฟย์รีบวิ่งออกไปจากตรงนั้นทันที ฟ้า โบว์และกั้งมองเหตุการณ์ทั้งหมดแล้วกุมขมับ
“แหมๆ จัดดอกไม้ซะสวยเลยนะ เตรียมจะง้อฟ้าล่ะสิ”โทโมะเดินโอบเอวแก้วลงมาเห็นโซ่กำลังนั่ง
จัดดอกไม้อยู่ก็แซว
“แหม ใครจะไปสวีทหวานแบบคู่แก้วล่ะครับ มาคืนเดียวจนตอนนี้หวานเลย”โซ่แซวกลับ แก้วและ
โทโมะมองหน้ากันยิ้มๆ
“เดี๋ยวแก้วว่าแก้วไปรับลูกดีกว่า โทโมะแก้วไปก่อนนะ เดี๋ยวมา”แก้วเปลี่ยนเรื่องแล้วออกไป
“เห้ย แก้วติดรถไปซื้อของหน่อย”โซ่วิ่งมาหาแก้วที่ขับรถโทโมะไปรับลูกที่เนอสเซอรี่ เมื่อมาถึง
แก้วกับโซ่ต้องตกใจเมื่อเห็นมดกำลังอุ้มกั้มพ์อยู่
“ลูกเธอนี่หลับง่ายเนาะ น้ำส้มแก้วเดียวก็หลับสนิทละ”มดพูดเยาะๆ
“เอาลูกชั้นคืนมานะมด เธอต้องการอะไร”แก้วจะเข้าไปเอาลูกคืนมาแต่พวกเดอะ ซันขวางก่อน
“หึ พากันหนีมาแบบนี้เนี่ย เหมือนกับนักโทษหนีความผิด นี่คิดว่าการไม่เอาสมบัติทุกอย่างของ
เดอะ ซันแล้วมันจะจบลงง่ายๆงั้นหรอ”มดตะคอกว่าแก้วแล้วตบหน้า แต่โซ่รั้งแขนไว้ได้
“อย่ามาหาเรื่องกันที่สาธารณะแบบนี้สิ มีอะไรก็ว่ามา”โซ่พูด
“นายพ่อต้องการเจอพวกเธอทุกคน เอาเป็นว่าถ้าไม่มา ความปลอดภัยของคนที่เธอรักทุกคนก็ตก
อยู่ในกำมือพวกชั้น”มดพูดก่อนจะเอาพวกกำหนดการของแก้งค์มังกรดำออกมา แล้วพบว่าพวก
เดอะ ซันรู้เรื่องทุกอย่างของมังกรดำเป็นอย่างดี
“นี่พวกเธอไปรู้เรื่องพวกนี้มาจากไหนน่ะมด”แก้วถามอย่างตกใจ
“เอาเป็นว่าชั้นรู้มาจากไหนก็ไม่สำคัญหรอกนะ แต่พรุ่งนี้ตอน1ทุ่มพวกเธอที่หนีไปต้องกลับมา เจอ
กันที่โกดังสินค้าของเดอะ ซันที่ชานเมือง”มดบอกข่าวแล้วก็เอาลูกชายคืนแก้ว
“อ้อ กันพวกเธอไม่มา ลูกเธอพึ่งทานยาแบบทดลองตัวใหม่ของชั้นกับทีเจ ถ้าอยากได้ยาแก้น่ะก็
มาหาพวกชั้นล่ะ”มดพูดอย่างสะใจก่อนจะนั่งรถออกไป แก้วและโซ่มองหน้ากันก่อนจะรีบพากั้มพ์
กลับมาที่บ้าน
“ได้ ถ้าพ่ออยากเจอชั้นก็จะไป”ป๊อปปี้ฟังเรื่องราวทั้งหมดจากแก้วก็ลุกขึ้นแต่ฟางรั้งไว้
“ไม่นะป๊อป ถ้าจะไป ฟางไปด้วย”ฟางรั้งแขนป๊อปปี้ไว้แล้วพูด แต่ป๊อปปี้ดึงมือฟางออก
“งานนี้พ่อต้องการเจอแค่ชั้นนะฟาง ชั้นไม่ยอมให้เธอเป็นอะไรไปอีกหรอก”ป๊อปปี้พูด
“ชั้นก็ไม่ยอมให้คนที่ชั้นรักเป็นอะไรเหมือนกัน”ฟางพูดแล้วยืนขึ้นมองหน้าป๊อปปี้ไม่ยอมเหมือนกัน
“ถ้าแก้วจะไป โทโมะจะไปด้วย เพราะอาการลูกของเราเป็นตายเท่ากัน”โทโมะพูดขึ้นแล้วจับมือ
แก้วที่ร้องไห้อยู่
“ไม่ มดเค้าขู่ว่าจะทำร้ายคนรักของพวกเรา โทโมะอยู่ที่นี่นะ ดูแลลูก”แก้วขอร้อง
“ไม่แก้ว เห็นจากครั้งที่แล้วไม่ใช่รึไง ว่าพวกนั้นทำร้ายอะไรเธอกับพวกบ้างแก้ว ชั้นขอเถอะนะ
กั้มพ์คงแย่แน่ถ้ารู้ว่าแม่เค้าเป็นอะไรไป ให้ชั้นไปเถอะนะ”โทโมะขอร้อง
“นี่เป็นบ้ากันไปแล้วใช่มั้ยคะทุกคน รู้ทั้งรู้ว่าไปคืนนี้มีแต่ตายกับตายแล้วไม่ให้พวกเราไปอีก เราไป
กันหลายๆคนสิคะจะได้ช่วยกัน”ฟ้าพูด
“ไม่ต้อง ถ้าเธอเป็นอะไรไป เลดี้เป็นอะไรไปขึ้นมามันก็เข้าทางพ่อชั้นนะ ขอร้องอยู่ที่นี่ อย่าไปกับ
พวกชั้นเลย”โซ่พูด
“ชั้นหายดีแล้ว ชั้นพร้อมจะไปกับทุกคนนะ”มายด์ที่ลงมาจากชั้นบนได้ยินเรื่องราวทั้งหมดก็พูดขึ้น
“แต่ว่าเธอกำลังป่วย และอีกอย่างทุกคนก็มีกันแค่นี้ให้พวกมังกรดำไปช่วยเถอะค่ะ”ฟางแย้งไม่ยอม
“พอได้แล้วค่ะคุณน้องฟาง ถ้าเค้าไม่อยากให้เราไปเราก็ไม่ต้องไปอยู่กันที่นี่ล่ะ”ขนมจีนนิ่งฟังอยู่
นานพูดขึ้น
“ไม่นะพี่ขนมจีน ฟางไม่ยอมให้ทุกคนไป”ฟางพยายามพูด
“ให้เมื่อพูดดีๆไม่ยอมกัน พี่ขอโทษนะคะคุณ ขอโทษนะทุกคน”ขนมจีนพูดจบก็นับถอยหลัง ก่อนที่
ฟ้าที่ยืนอยู่สลบไปคนแรกโดยมีโซ่ประคองไปนอนที่โซฟา
“อย่าบอกนะว่าน้ำส้ม”ฟางหันไปมองแก้วน้ำส้มที่ขนมจีนเอามาให้แล้วมองหน้าป๊อปปี้ก่อนสติจะพร่า
เลือนรีบหาที่เกาะ
“ขอโทษนะฟางที่ชั้นไม่ยอมให้เธอเป็นอะไรจริงๆ”ป๊อปปี้พูดจบก็กอดฟางที่สลบไปแล้วจูบที่หน้าผา
กอย่างอ่อนโยนก่อนจะประคองให้นอนลงที่โซฟาพร้อมกับจัดท่านอนดีๆ
“ขอร้องแก้ว อย่าทำแบบนี้”โทโมะมองแก้วที่เอารางวัลที่ตู้โชว์ฟาดเข้าที่ท้ายทอยโทโมะที่ไม่ยอม
หลับ เมื่อทุกคนหลับกันหมดแล้ว โบว์ก็รีบวิ่งมา
“อีตาพี่กั้งหลับแล้วค่ะทุกคนทางสะดวกแล้ว”โบว์พูด
“โบว์เธออยู่ที่นี่ล่ะมีอะไรจะได้โทรหาพวกเรา ป่ะไปกันเถอะ”มายด์พูดก่อนจะนำทุกคนออกไป
“ขอบใจมากนะที่ช่วยพวกเรา”ป๊อปปี้พูดกับขนมจีน
“จะไปก็รีบไปสิ จะอิดออดอะไร”ขนมจีนพูดแล้วไม่มองหน้าป๊อปปี้
“นี่สินะโกดังสินค้าของเดอะ ซันที่ชานเมือง”มายด์ที่เป็นคนขับรถมาจอดหน้าประตูก็รับปืนจากแก้ว
และเก็บปืนไว้เช่นเดียวกับป๊อปปี้ โซ่ และแก้วก่อนจะเดินเข้ามาในโกดัง
“โอ้ มาตรงเวลาดีนิ สมแล้วที่เป็นบอสแห่งเดอะ ซัน”ทีเจและพวกเดินออกมาจากโกดัง
“อย่ามาพูดมากทีเจ ไหนล่ะพ่อ พ่อเป็นคนนัดชั้นมาไม่ใช่รึไง”ป๊อปปี้ถาม
“เดี๋ยวก็มา ตอนนี้มดกำลังไปรับอยู่ และเดี๋ยวละครโศกนาฎกรรมฉากใหญ่ของเดอะ ซันก็จะเริ่มขึ้น
แล้ว”ทีเจพูดอย่างมีแผนการ
“โศกนาฎกรรมอะไรกันทีเจ พูดให้มันดีๆนะ หรือว่านายจะทำอะไรนายพ่อน่ะ”แก้วถาม
“ฉลาดดีนิ แต่ไม่ใช่ชั้นทำอะไรนายพ่อนะ แต่คนที่ทำคือพวกเธอ4คน”ทีเจชี้ไปที่พวกของป๊อปปี้
ทุกคนงงปนตกใจ
“นี่มันเรื่องบ้าอะไรน่ะ”โซ่พูดก่อนที่ทุกคนจะตกใจเมื่อพวกของทีเจเดินมาล้อมทั้ง4คน แก้ว ป๊อปปี้
มายด์และโซ่รีบต่อสู้เพื่อป้องกันตัวเองจากทีเจทันที
ปัง
ป๊อปปี้ทรุดลงไปพร้อมกับเอามือกุมที่หัวไหล่ตัวเองทันที
“ป๊อปปี้เป็นยังไงบ้าง นี่ทีเจมันจะมากไปแล้วนะ”แก้วหยุดสู้แล้ววิ่งมาดูอาการป๊อปปี้ก่อนจะว่า
“ก็อยากจะขัดขืนทำไม ยอมให้พวกชั้นจับตั้งแต่แรกก็จบ”ทีเจพูดขึ้นแล้วเดินมาหาเมื่อทั้ง4คนหมด
ทางสู้
“บอกให้ยิงตั้งแต่แรกๆก็ไม่ยอมทำ จะลีลาทำไม”ขนมจีนพูดแล้วเดินออกมาจากมุมมืดแล้วถือปืน
ทุกคนตกใจมาก
“ขนมจีน”ป๊อปปี้ แก้ว มายด์และโซ่ร้องออกมา
ฉับบบบบบบบบบบบบบ
ตัดซะเลย 555555 อยากรู้เป็นยังไงก็เม้นกับโหวตเยอะๆนะจ้ะ เม้นนี่ไม่ใช่ว่า เม้นว่าอัพ
นะ แต่อยากฟังความคิดเห็นจากรีดเดอร์ว่ามีความเห็นยังไงกับฟิคเรื่องนี้นะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ