รักที่เป็นไปไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ที่นี่ที่ไหนกันน่ะ บอสคะ แก้ว โซ่ ไปไหนกันหมด”มายด์ลืมตาตื่นมาในชุดขาวแล้วมองไปรอบๆที่

ไม่มีผู้คน ไม่มีป๊อปปี้ โซ่และแก้ว และที่สำคัญเอไม่ได้ถูกมัดไว้ ที่นี่ที่ไหนกัน

 

 

 

 

 

“เธอมาทำอะไรที่นี่น่ะมายด์”กราฟในชุดขาวเดินมาทักมายด์

 

 

 

 

“กะ กราฟ”มายด์หันไปมองแล้วอึ้งเมื่อเห็นกราฟก็ยิ้มดีใจวิ่งเข้าไปกอดชายหนุ่มด้วยความคิดถึง

ทันที

 

 

 

 

“ใจเย็นๆ ทีนี้เธอบอกชั้นมาได้แล้วทำไมเธอมาอยู่ที่นี่ ที่นี่เธอไม่ควรจะมาอยู่นะ”กราฟพูดแล้วผละ

ออกจากอ้อมกอดมายด์

 

 

 

 

“จริงสิ ชั้นถูกทีเจเอายาอะไรไม่รู้ฉีดใส่ตัวชั้น แล้วชั้นก็ร้องด้วยความเจ็บปวด แล้วทุกอย่างก็มืดดับ

ลงแล้วก็ตื่นมาก็อยู่ที่นี่แล้วล่ะ”มายด์พูดให้ฟัง แล้วกราฟต้องตกใจเมื่อเห็นใยขาวๆเป็นสายคล้าย

ด้ายผูกแขนมายด์อยู่ทำให้รู้ทันทีว่ามายด์แค่วิญญาณหลุดออกจากร่างชั่วคราว

 

 

 

 

 

“กลับไปซะมายด์ ตอนนี้ยังทัน ที่นี่ไม่ใช่ที่ของเธอ”กราฟพูดแล้วเดินหนีมายด์

 

 

 

“ไม่นะกราฟ นายจะไปไหน กราฟ”มายด์เดินตามกราฟไปแต่แล้วก็เหมือนลมพัดอย่างแรง

 

 

 

 

 

 

 

 

“มายด์ มายด์ ฮือๆ ฟื้นสิมายด์”แก้วร้องไห้พยายามเรียกมายด์ให้ฟื้น โดยมีโซ่ที่ถูกมัดมือไว้ด้าน

หน้าเอามือ2ข้างที่ถูกมัด ปั๊มหัวใจมายด์ไว้

 

 

 

“มายด์ อย่าเป็นอะไรนะมายด์ โถ่ โว้ย”ป๊อปปี้เห็นมายด์ไม่ฟื้นสักทีก็ร้อนใจและอารมณ์เสียตัวเองที่

ถูกล่ามโซ่ไว้

 

 

 

 

“แค่ก กะ กราฟ อย่าไป”มายด์เมื่อถูกปั๊มหัวใจก็เริ่มไอออกมา โซ่และแก้วเข้ามาดูมายด์ด้วยความ

ดีใจ

 

 

 

 

“มายด์ เธอเป็นยังไงบ้าง เจ็บตรงไหนมั้ย”ป๊อปปี้เมื่อเห็นมายด์ฟื้นก็รีบถามด้วยความเป็นห่วง

 

 

 

“นะ หนาว ทำไมมันหนาวแบบนี้”มายด์ลืมตาแล้วพบว่าฤทธิ์ยาที่ถูกฉีดไปยังไม่หายและมีอาการ

หนาวสั่น

 

 

 

“ไม่เป็นไรนะมายด์ พวกเรายังอยู่พวกเราจะไม่ให้เธอเป็นอะไรเด็ดขาด”โซ่พูด

 

 

 

 

“แต่เมื่อกี้ชั้นเห็นกราฟ ชั้นไปหากราฟมา ฮือๆ กราฟ”มายด์ที่มีอาการจากฤทธิ์ยาก็เริ่มเพ้อหา ทุก

คนตกใจและเป็นห่วงอาการของมายด์มาก

 

 

 

 

 

“ถ้ามายด์ยังเพ้อหากราฟแบบนี้ต้องอาการแย่กว่านี้แน่ๆ ทางที่ดีเราช่วยกันหาทางหนีทีไล่กันดีกว่า

นะ”ป๊อปปี้เห็นอาการมายด์แล้วพูด แก้วและโซ่มองหน้ากันก่อนจะลองพยายามช่วยกันแก้มัดที่มือ

ทั้งคู่ด้วยการเอาไปถูกกับพวกเหลี่ยม มุม ต่างๆในห้องนี้จนหลุดออกมาได้

 

 

 

 

 

“แล้วโซ่แบบนี้จะทำยังไงดีพี่ป๊อป มันต้องมีกุญแจนะ”โซ่พูดและแอบตกใจเมื่อรอยรัดของโซ่รัดข้อ

มือป๊อปปี้จนแดงและมือเลือดซึมก็รีบหาทางแกะโซ่นั้น

 

 

 

 

 

 

“ทุกคน พวกของทีเจกำลังจะมา โซ่ กลับมาที่เดิมก่อน”แก้วที่ดูต้นทางรีบบอก ก่อนจะรีบทำทีเป็น

ถูกมัดตามเดิม

 

 

 

“นายท่านสั่งให้เอาอาหารมาให้พวกบอสครับ”ลูกน้องทีเจพูดปล้วเอาถาดอาหารลง

 

 

 

“นี่ เห็นๆอยู่ว่าป๊อปปี้ถูกจับล่ามโซ่แบบนี้จะกินได้ยังไง นายปล่อยป๊อปปี้ลงมาเถอะ”แก้วพูด

 

 

 

 

“ใช่ พี่ป๊อปเองก็หนีไปไหนไม่ได้หรอก เพราะถึงจะปล่อยพี่ป๊อปลงมา โซ่ก็ยังไม่ได้ถูกแกะนิ”โซ่

ช่วยพูดอีกแรง

 

 

 

 

“ครับ แต่เดี๋ยวเดียวนะไม่งั้นคุณทีเจคุณมดว่าผมแน่ๆ”ลูกน้องทีเจพูดแล้วปลดป๊อปปี้ลงมาจาก และ

เมื่อปลดโซ่มาจากขื่อที่มัดป๊อปปี้ ชายหนุ่มรีบใช้ความไวเอาโซ่รัดคอลูกน้องทีเจทันที

 

 

 

 

“ขอโทษนะที่ทำแบบนี้”ป๊อปปี้มองเมื่อแก้วจัดการทำให้ลูกน้องทีเจสลบแล้วก็รีบควานหากุญแจใน

ตัวลูกน้องทีเจแล้วปลดโซ่ออกมาจากมือป๊อปปี้ได้ก่อนที่โซ่จะพามายด์ขี่หลังแล้วเลาะออกไปตาม

ทางออกของโกดัง

 

 

 

 

“สงสัยพวกนั้นไปงานประมูลยังไม่กลับมาแน่ๆ เร็วๆรีบพามายด์ขึ้นรถเร็ว”ป๊อปปี้พูดก่อนจะไปที่รถตัว

เองแล้วพาทุกคนขึ้นรถแล้วบึ่งออกจากบ้านไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรนะ บ้าเอ้ย ปล่อยออกไปได้ยังไง”ทีเจรับสายจากลูกน้องที่โทรมาก็หัวเสียที่ป๊อปปี้และพวก

หนีออกไปได้

 

 

 

“แล้วเราจะทำยังไงดี เราจะไปตามจับมันมาที่เดิมดีมั้ย”มดพูด

 

 

 

 

“ไม่ต้อง ปล่อยไปก่อน เดี๋ยวเราค่อยดูกันว่าพวกนั้นหนีไปที่ไหน”มิสเตอร์ไมค์พูดก่อนจะเปิดไอ

แพตตัวเองที่ตั้งระบบดักสัญญาณติดตามรถป๊อปปี้ที่แอบติดมาทีเจและมดมองหน้ากันแล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ต่อจากนี้คุณน้องฟางต้องระวังตัวมากกว่านี้นะคะเพราะเราได้หุ้นส่วนของบริษัทKZมาแล้วพวกนั้น

ต้องไม่อยู่เฉยแน่ๆ”ขนมจีนพูดเมื่อนั่งรถกลับมา

 

 

 

“ฟาง รู้นะว่าเหม่อแบบนี้เพราะคิดถึงเรื่องป๊อปปี้ล่ะสิ”โทโมะเห็นฟางที่นั่งเหม่อก็พูด

 

 

 

 

 

 

เอี้ยด

 

 

 

รถตู้ของแก้งค์มังกรดำที่ขับมาก็เบรกอย่างแรงแล้วรีบหักหลบทำให้ขนมจีนที่นั่งมาหัวโขกเข้าเบาะ

รถอย่างแรง

 

 

 

 

 

“นี่แก ขับรถประสาอะไรเนี่ย ดูทางบ้างสิมาขับคร่อมเลนส์แบบนี้”ขนมจีนโวยวายลงรถมาเมื่อเห็น

รถยนต์สีดำคันหนึ่งขับตัดหน้าคร่อมเลนมาที่รถของแก้งค์มังกรดำ

 

 

 

 

 

“ขอโทษค่ะ คือว่าคนขับรถเราเค้าได้รับบาดเจ็บเลยขับไม่ค่อยดี ขอโทษค่ะ”แก้วลงมาขอโทษทุก

คน โทโมะเมื่อเห็นแก้วลงรถมาก็รีบวิ่งไปกอดแก้วทันที

 

 

 

 

“แก้ว เธอหนีมาได้ยังไง เป็นยังไงบ้างเกิดอะไรขึ้นกับเธอบ้าง”โทโมะรีบถามแก้วเมื่อผละออกจา

ก้อมกอดแล้วถาม

 

 

 

 

“พวกเราพึ่งหนีออกมาจากโกดังได้ ขอโทษนะที่ขับรถไม่ดี พอดีป๊อปปี้เค้าถูกทำร้ายมาเลยขับรถ

ไม่ไหว”แก้วพูด ฟางที่ลงมาดูได้ยินชื่อป๊อปปี้ก็รีบวิ่งไปเปิดประตูรถที่คนขับแล้วเอามือปิดปากเมื่อ

เห็นหน้าของคนรักที่มีหน้าตาและเนื้อตัวสะบักสะบอมมีเลือดเกาะตามแผลที่ถูกทำร้ายและที่สำคัญ

แผลที่อกกว้างของป๊อปปี้มีเลือดซึมออกมา

 

 

 

 

 

“ขอโทษนะที่ไม่ได้กลับไปหาวันก่อน”ป๊อปปี้ยิ้มและพูดติดตลกเมื่อเจอฟาง ฟางโผเข้ากอดป๊อปปี้ที่

นั่งบนเบาะคนขับแล้วร้องไห้ออกมา

 

 

 

 

“ฮือๆ เป็นยังไงบ้าง เจ็บตรงไหนมั้ย ทำไมถึงขับรถมาแบบนี้ทั้งๆที่ตัวเองไม่ไหวแบบนี้”ฟางถาม

ป๊อปปี้ด้วยความเป็นห่วง

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรหรอก แต่ฟางเธอช่วยมายด์หน่อยได้มั้ย เพราะว่ามายด์โดนทีเจฉีดยาเข้าไปตอนนี้สลบ

ไปแล้ว”ป๊อปปี้พูดก่อนที่ทุกคนจะพามายด์ไปรักษาที่บ้านของมังกรดำ เพราะว่ากลัวว่าพวกของ

เดอะ ซันจะมาทำร้ายที่โรงพยาบาลอีก

 

 

 

 

“ทำไมคุณมดถึงไม่ห้ามคุณทีเจคะ ทำไมต้องทำร้ายคุณมายด์ด้วย”โบว์ที่อยู่ที่บ้านของมังกรดำก็รีบ

เข้ามาดูอาการมายด์ที่สลบอยู่แล้วถามทุกคน

 

 

 

 

“ชั้นก็ไม่คิดเลยว่ามดจะทำร้ายแม้กระทั่งน้องตัวเองแบบนี้ แล้วเธอล่ะโบว์เป็นยังไงบ้าง”แก้วที่ทำ

แผลและเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเดินเข้ามานั่งคุยกับโบว์

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรแล้วค่ะ ทุกคนที่นี่ดูแลโบว์ดีมากเลย ก็เล่นกับเด็กๆ เล่นกับคุณกั้มพ์ก็พอแก้เหงาได้

บ้าง”โบว์ตอบ สักพักกั้งก็เดินเข้ามาหลังจากที่พาอันดาและกั้มพ์ไปนอนแล้วก่อนจะนั่งลงข้างๆโบว์

แล้วโอบเอวไว้

 

 

 

 

 

“มาโอบเอวอะไรเล่า จะคุยกับคุณแก้ว”โบว์ที่ถูกกั้งโอบเอวก็สะบัดตัวออกแล้วนั่งห่างๆ

 

 

 

 

“เอ้าพี่ก็มาดูแลน้องโบว์ไง เป็นห่วงนะเนี่ยเลยมาหา”กั้งพูดแล้วมองโบว์ โบว์รีบเมินไปทางอื่นด้วย

ความเขินทันที

 

 

 

 

“ไม่กวนละดีกว่าเดี๋ยวชั้นไปดูลูกก่อนนะ ฝากโบว์กับมายด์ด้วยนะคะกั้ง”แก้วพูดแล้วเดินออกไป

โบว์จึงได้แต่หยิกและตีกั้งไปหลายทีเมื่อกั้งมาทำรุ่มร่ามกับตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไว้ใจได้หรอที่เอาพวกนี้มาที่บ้านเรา ครั้งก่อนแค่ป๊อปปี้คนเดียวก็เกิดเรื่องมากมายอยู่แล้ว”ขนมจีน

พูดขึ้นกับโทโมะ ฟางและเขื่อนที่มาหาทุกคนที่บ้าน

 

 

 

 

“แต่ทุกคนโดนทำร้ายมาขนาดนั้นนะคะพี่ขนมจีน ฟางว่าพวกเค้าไม่โกหกเราหรอก”ฟางพยายาม

พูดให้ฟัง

 

 

 

“แต่คุณน้องฟางก็โดนหลอกมาครั้งแล้วครั้งเล่าคุณน้องฟางจำไม่ได้หรอคะ และคราวนี้ก็พากันมา

เกือบหมดแก้งค์ คงจะฆ่าเราทั้งบ้านรึเปล่าก็ไม่รู้”ขนมจีนยังระแวงไม่เลิก

 

 

 

“เอาเป็นว่านายท่านก็อนุญาตให้พวกเค้ามาพักฟื้นที่นี่กันอยู่แล้ว ไม่ว่ายังไงถ้าเกิดอะไรขึ้นชั้นจะรับ

ผิดชอบเองเพราะชั้นก็เป็นคนช่วยพูดกับคุณท่านเอง”โทโมะพูดแล้วเดินออกมาจากห้องทำงานแล้ว

ตกใจเมื่อเห็นแก้วยืนแอบฟังพวกเขาคุยกันใรห้องเมื่อกี้

 

 

 

 

 

 

“พวกชั้นแค่หลบมาพักสักพัก ถ้าค่อยยังชั่วกันแล้วพวกชั้นจะไปเอง”แก้วพูดแล้วเดินหนี โทโมะจึง

เดินไปกอดแก้วจากข้างหลังทันที

 

 

 

“อย่าคิดมากสิครับ ขนมจีนเค้าถึงจะปากร้ายแต่เค้าก็เป็นคนดีนะ แก้ว ผมให้คุณมาอยู่ที่นี่ดีจะตาย

ลูกน่ะบ่นคิดถึงคุณมากเลยนะ อย่าทิ้งลูกไปไหนอีกสิ ข้างนอกมันอันตรายนะ”โทโมะพูด

 

 

 

“แต่แก้วเกรงใจนะ คือเดอะ ซันเคยทำร้ายพวกของมังกรดำมาเยอะมาก แก้วว่าแก้วคงอยู่ไม่นาน

หรอก”แก้วจะเดินหนีอีกครั้งโทโมะจึงอุ้มแก้วเข้าห้องตัวเองไปทันที

 

 

 

 

 

“บอกว่าไม่มีอะไรๆ ถ้ายังจะไปอีกงั้นก็ขอใช้วิธีนี้รั้งแก้วไว้ละกัน”โทโมะพูดจบก็ดันตัวแก้วลงไปที่

เตียงแล้วก้มลงจูบแก้วอย่างอ่อนโยนและบรรเลงเพลงรักให้กับแก้วเพื่อแทนคำว่ารักและต้องการจะ

ปกป้องแก้วทั้งชีวิต

 

 

 

 

 

 

 

 

“ผมช่วยนะครับ”โซ่เดินมาช่วยพวกของฟางที่เก็บของที่ทำบุญตอนเช้า เมื่อโซ่เข้าใกล้ฟ้า ฟ้ารีบเดิน

หนีทันที

 

 

 

 

“ถ้าชอบน้องสาวคนนี้ของฟางน่ะ ก็ต้องง้อเข้าใจมั้ย”ฟางที่พยุงคุณปู่อยู่ก็พูดลอยๆเมื่อเห็นโซ่มอง

ฟ้าที่เดินหนีตาละห้อย

 

 

 

 

“เปิดทางแล้วนะเลดี้ ห้ามคืนคำล่ะ”โซ่พูดแล้วเดินถือของเดินตามฟ้าไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“อาบน้ำเสร็จแล้วหรอ พอดีเลย เดี๋ยวทำแผลให้นะ”ฟางเดินเข้ามาในห้องตัวเองหลังจากไปทำบุญ

ตอนเช้ากับปู่ของเธอแล้วพบว่าป๊อปปี้ตื่นแล้วก่อนจะเอากล่องยามาแล้วนั่งลงข้างๆเพื่อทำแผลให้

 

 

 

 

“พาชั้นมาอยู่ที่นี่พวกลูกน้องเธอไม่เอาไปว่าแย่หรอ ชั้นมันคือคนที่ทำร้ายเธอมาตลอดเลย

นะ”ป๊อปปี้พูดขณะที่ฟางทำแผลให้ป๊อปปี้อยู่

 

 

 

 

“ทำร้ายแต่นายก็ช่วยชั้นนิ ละที่นายเป็นแบบนี้เพราะว่าอยากจะพอเพื่อชั้นไม่ใช่หรอ”ฟางพูดแล้ว

สบตากับชายหนุ่มก่อนสายตาจะหันไปมองที่อกกว้างของป๊อปปี้ที่รอบสักรูปพระอาทิตย์ที่อกข้าง

ซ้ายมีรอบมีฟันผ่ากลางลงไปเป็นแผลลึก ฟางจึงเอื้อมมือมาแตกที่แผลนั่นอย่างเบามือ

 

 

 

 

 

“ชั้นเลือกแล้ว ว่าอยากจะพอและหยุดมันไปกับเธอ ฟาง”ป๊อปปี้พูดฟางยิ้มด้วยความดีใจก่อนจะจูบ

ที่ชายหนุ่มอย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

“ต่อจากนี้จะเป็นยังไง ชั้นอยู่ข้างฟางนะ เลดี้ของชั้น”ป๊อปปี้กอดฟางไว้แล้วพูดสัญญากับฟาง

 

 

 

 

 

ก็พักให้เค้าได้เจอกันก่อนไง เดี๋ยวค่อยไปบู๊ 5555

 

 

 

ขอโทษน้า เมื่อวานน๊อค ปวดหัวน่ะเลยไม่ได้อัพ แต่เรามาอัพละนะ ขอเม้นกันเยอะๆนะ

เดี๋ยวเราขอคิดเรื่องใหม่แปป