รักที่เป็นไปไม่ได้

 
 
 
 
 
 
 
“หาวว”ฟางนั่งเคลียร์เอกสารอยู่ก็เริ่มหาวจนขนมจีนและกราฟหันมามอง
 
 
 
“นี่คุณน้องฟางคะ ถ้าง่วงก็ไปนอนก่อนก็ได้ค่ะ พรุ่งนี้เช้าค่อยตื่นมาเคลียร์งานต่อก็ได้”ขนมจีนพูด
 
 
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เดี๋ยวฟางนั่งเคลียร์ต่ออีกนิดหน่อยก็เสร็จแล้วจะมาทำวันพรุ่งนี้ทำไมเพราะเดี๋ยว
ก็เสร็จแล้ว”ฟางพูดแล้วยิ้มให้กับขนมจีนและกราฟ
 
 
 
 
“เอาเถอะค่ะๆถ้ายืนยันจะเอาตามนั้นก็ได้นะคะ แต่พี่ไม่ไหวแล้วอ่ะ ขอไปนอนก่อนนะคะ”ขนมจีน
พูดแล้วก็เดินออกจากห้องทำงานไป ฟางจะดื่มกาแฟต่อแต่ดันหมดก็จะลุกไปเอากาแฟชั้นล่าง
 
 
 
“เอ่อ เดี๋ยวผมไปเอากาแฟให้ดีกว่าครับคุณหนูจะได้ทำงานให้เสร็จไวๆแล้วจะได้รีบนอน เดี๋ยวนอน
ดึกมีหวังหน้าแก่นะ”กราฟอาสาไปเอากาแฟให้แต่ก็แอบแซวทำให้ฟางย่นจมูกใส่กราฟนิดนึงก่อนจะ
ยิ้มหวานให้กราฟทำเอากราฟหน้าแดง
 
 
 
“จ้า ขอบคุณนะกราฟที่ดูแลชั้นมาตลอดเลย นายเป็นคนดีจริงๆ”ฟางพูด
 
 
 
“ดีพอะเข้าไปดูแลหัวใจคุณหนูได้มั้ยครับ”กราฟพูดขึ้นทำให้ฟางเงยหน้าไปมองกราฟ
 
 
 
“นายเป็นคนดีมากเลยกราฟ ดีมากจนชั้นคิดว่านายน่าจะไปเจอคนที่ดีกว่านี้ ไม่ใช่คนอย่างชั้น”ฟาง
พูดเศร้าๆเพราะเธอรู้ดีว่ากราฟรักเธอ แต่เธอคงไม่ดีพอที่จะให้กราฟมารักผู้หญิงที่มีราคีแล้วอย่าง
เธอ
 
 
 
 
“ผมรู้ว่าคุณหนูเคยคบป๊อปปี้และเคยมีอะไรกันแล้ว”กราฟพ่นลมหายออกมาก่อนจะพูดขึ้นฟางมอง
กราฟแล้วตาโตตกใจ
 
 
 
 
 
“แต่ทำไงได้ละฮะ ผมดันหลงรักคุณหนูไปแล้ว หลงรักรอยยิ้มนี้ ความสดใสน่ารักแบบนี้ ต่อให้คุณ
หนูจะเคยเป็นของใครมาก่อนผมก็ไม่ถือเพราะคุณหนูคือคนที่ผมรักที่สุด ผมไม่อยากให้รอยยิ้มและ
ความสดใสของคุณหนูหายไปเพราะคนเลวๆแบบนั้นเลย”กราฟพูดทำให้ฟางอึ้งก่อนน้ำตาจะไหล
ออกมาด้วยความซึ้งใจ
 
 
 
 
“ขอบคุณมากนะกราฟ ขอบคุณมากจริงๆที่รักชั้น ขอบคุณ ฮือๆ”ฟางร้องไห้ออกมากราฟรีบเข้าไป
เช็ดน้ำตาให้กับฟาง
 
 
 
“ไม่เอาสิครับอน่าร้องไห้แบบนี้สิ ไม่สวยนะ”กราฟพูดแล้วยิ้มให้ฟางอย่างอ่อนโยน ฟางมองรอยยิ้ม
ที่แสนดีนั้นที่เธอเคยมองข้ามไปก็ยิ่งรู้สึกผิดก่อนจะกอดกราฟไว้แน่น
 
 
 
 
“กราฟ ฮือๆ”ฟางกอดกราฟแล้วร้องไห้พักใหญ่ก่อนที่จะผละออกมาจากอ้อมกอดของกราฟแล้ว
สบตากันนิ่ง เมื่อกราฟและฟางอยู่ใกล้กันกราฟค่อยๆโน้มหน้าลงไปชิดฟาง และก้มลงจูบฟางอย่าง
อ่อนโยนโดยที่ฟางเองก็ไม่ขัดขืนอะไรแล้วเผลอเอามือโอบรอบลำคอชายหนุ่มไว้
 
 
 
 
 
 
โครม
 
 
ตึง
 
 
 
 
เสียงดังเหมือนมีคนเตะอะไรนอกห้องทำให้กราฟและฟางผละออกจากกันมองไปอย่างตกใจ
 
 
 
 
 
“ทำไมถังขยะถึงตกได้นะ”ฟางพูดเมื่อเดินมานอกห้องแล้วเห็นถังขยะตกอยู่ก็ก้มลงเก็บ กราฟมอง
ไปรอบๆอย่างไม่ไว้ใจ
 
 
 
 
“เอ่อ เดี๋ยวผมลงไปเอากาแฟให้คุณหนูดีกว่านะครับ”กราฟเมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรก็เปลี่ยนเรื่องแล้วรีบ
ไปเอากาแฟให้ฟางด้านล่างส่วนฟางก็กลับเข้าไปในห้องเพื่อทำงานต่อ
 
 
 
 
 
 
“โธ่ เอ้ย ไอ้กราฟนะไอ้กราฟ นั่มันคุณหนูนะยังจะทำแบบนั้นได้ไง”กราฟพูดแล้วเดินลงมาที่ครัว
แล้วชงกาแฟให้ฟาง
 
 
 
 
 
ตึง
 
 
 
 
เสียงดังมากจากโซนห้องรับแขกทำให้กราฟชะงักหยุดชงกาแฟแล้วเดินไปตามเสียง
 
 
 
 
 
“ใครวะ”กราฟตะโกนถามเสียงนั้นพลางมองหาสวิตช์ไฟ แปลกจังที่เสียงดังแบบนี้แต่ทำไมขนมจีน
ไม่ลงมาดูนะมันต้องมีอะไรเกิดขึ้นกับขนมจีนแน่ๆ พรึบ เมื่อกราฟเปิดไฟก็ตกใจเมื่อเห็นขนมจีนสลบ
อยู่ที่โซฟา
 
 
 
 
“พี่ขนมจีน เป็นอะไรน่ะ พี่ขนมจีน”กราฟพยายามเรียกขนมจีนแต่ไม่เป็นผล
 
 
 
 
“โดนยาสลบซะขนาดนั้นยากอยู่นะถ้าจะปลุกให้ตื่น”มายด์พูดขึ้นทำให้กราฟหันไปมองอย่างตกใจ
 
 
 
“คุณเข้ามาในที่นี่ได้ยังไงกัน”กราฟถามขึ้น
 
 
 
 
“ลืมไปแล้วรึไงว่าบอสชั้นเคยมาอยู่ที่นี่เกือบเดือน ทางหนีทีไล่ในนี้บอสเค้ารู้หมดแล้วน่ะ”มายด์พูด
 
 
“บอส นี่อย่าบอกนะว่า”กราฟพูดแต่เห็นเงาตะคุ่มด้านหลังก็รีบหันไปชกทันที ป๊อปปี้ที่เห็นกราฟหัน
มาก็เอี้ยวตัวหลบทันที
 
 
 
 
“นับว่าเป็นบอดี้การ์ดที่ฝีมือดีจริงๆสมแล้วที่มายด์อยากได้ตัวนายไปทำงานกับเรา”ป๊อปปี้เยาะ
 
 
 
“ต่อให้ชั้นตายชั้นก็ไม่ยอมไปทำงานกับพวกชั่วๆอย่างพวกแก”กราฟพูดจบก็ง้างหมัดจะชกป๊อปปี้
โดยที่ชายหนุ่มก็เป็นมวยหลบหลีกได้อย่างว่องไว
 
 
 
ปึก
 
 
 
ท่อนเหล็กถูกฟาดลงที่ศีรษะของกราฟจนชายหนุ่มสลบลงไป
 
 
 
“ดีจะได้ไม่เปลืองยาสลบ”มายด์พูดก่อนจะจับตัวกราฟมักมือและเอาผ้ามาปิดปากกราฟไว้ก่อนจะ
ลากกราฟไปนอนข้างๆขนมจีนทันที
 
 
 
 
“เฝ้า2คนนี้อย่าไปไหนนะมายด์”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินขึ้นไปชั้นบน มายด์มองนิดนึงก่อนจะเดินไป
ปิดไฟเพื่อกันคนอื่นเห็น
 
 
 
 
“เอ ทำไมกราฟไปนานจัง”ฟางปิดเอกสารแล้วเดินลงไปตามกราฟที่ครัวก็แปลกที่เห็นกาแฟถูกชงไว้
แล้วแต่เจ้าตัวกลับหายไป
 
 
 
 
“หายไปไหนของเค้านะ”ฟางดื่มกาแฟแล้วเดินขึ้นไปชั้นบนก่อนจะชะงักเมื่อเห็นรอยเท้าของคนที่
ตรงไปที่ห้องนอนของป๊อปปี้ ฟางจึงค่อยๆเดินตามรอยเท้านั้นแล้วเข้าไปในห้องนอนของชายหนุ่ม
 
 
 
 
“ไม่มีอะไรนิ”ฟางมองในห้องนอนป๊อปปี้ที่ถูกเก็บเรียบรอยแล้วจะเดินออกไป
 
 
 
 
“แน่ใจนะว่าไม่มี”ป๊อปปี้พูดแล้วรีบล็อกประตูก่อนจะกระชากร่างฟางไปแนบลำตัวทำให้แก้วกาแฟที่
ฟางถือมาด้วยตกลงพื้นพรมในห้อง
 
 
 
 
 
“คะ คุณเข้ามาทำอะไรที่บ้านนี้ ออกไปเลยนะ”ฟางเมื่อเห็นว่าเป็นป๊อปปี้ก็ออกปากไล่
 
 
 
“ทำไม จะรีบไปพลอดรักกับไอ้กราฟรึยังไงถึงไล่ชั้นจัง”ป๊อปปี้ว่า
 
 
 
“ใช่ แล้วจะทำไม คุณน่ะมาขัดจังหวะชั้นกับกราฟ ขัดจังหวะคนเค้ามีความสุขกัน”ฟางไม่ยอมจึงว่า
กลับไปแบบนั้นมันกลับทำให้ป๊อปปี้ยิ่งโมโหบีบไหล่ทั้ง2ของฟางแน่นจนฟางร้องออกมา
 
 
 
 
“ดี ในเมื่อมีความสุขกันมากใช่มั้ยชั้นนี่ล่ะจะเป็นคนทำลายความสุขทั้งหมดของเธอเอง”ป๊อปปี้พูด
ก่อนจะผลักฟางลงไปที่เตียงก่อนจะขึ้นคร่อมฟางไว้แล้วบดจูบฟางอย่างร้อนแรง
 
 
 
 
“ทุเรศ เลว ชั่ว ไม่คิดเลยนะสมองน่ะจะคิดแต่เรื่องแบบนี้น่ะ อื้ออ”ฟางผละออกจากจูบแล้วว่าป๊อปปี้
จึงโดนป๊อปปี้จูบไปอีกครั้งหนึ่ง“ออกไปเลยนะ ออกไปจากบ้านชั้นไม่งั้นชั้นจะเรียกกราฟกับพี่
ขนมจีนมาซะเดี๋ยวนี้ล่ะ”ฟางขู่
 
 
 
 
 
“อ๋อ อยากจะเรียกหรอ เรียกเลย ขอให้เค้าได้ยินนะ”ป๊อปปี้พูดจบก็ก้มลงจูบฟางอีกครั้งแต่ครั้งนี้
ป๊อปปี้เอามือหนากระชากชุดนอนฟางออกแล้วเอามือบีบเคล้นอกสวยของฟางอย่างเมามัน
 
 
 
 
“เลว เลวที่สุด มีคู่หมั้นแล้วยังจะทำแบบนี้กับชั้นทำไม คุณก็ไม่ต่างจากพวกผู้ชายเลวๆมักมากคน
นึง อื้อ”ฟางถอนจูบบออกมาแล้วด่าป๊อปปี้รัว ป๊อปปี้โมโหจึงถอดเข็ดตัวเองแล้วมัดข้อมือฟางไว้ก่อน
จะจูบอีกครั้งโดยที่มือหนาจัดการถอดเสื้อผ้าฟางออกจนไม่เหลือเสื้อผ้าติดตัวสักชิ้น ฟางรู้ตัวว่าตัว
เองเปลือยต่อหน้าป๊อปปี้ก็เบือนหน้าหนีด้วยความอาย
 
 
 
 
 
 
“จะอายทำไมล่ะห้ะ ทีเมื่อกี้ละจูบกับมันไม่ยักจะอายเลย”ป๊อปปี้ว่าฟาง
 
 
 
 
“เออ ชั้นไม่อายแล้วจะทำไม ชั้นกับกราฟเราจะเริ่มต้นกันใหม่ ชั้นน่ะมองข้ามเค้ามาตลอด มองข้าม
คนที่รักชั้นมากไปหาพวกปิศาจเลวๆตัวนึงที่มันดีแต่เปลือก ว้าย”ฟางด่าป๊อปปี้อย่างสะใจเมื่อเห็น
ชายหนุ่มหน้าแดงด้วยความโกรธก่อนจะร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อป๊อปปี้จับขาฟางแยกออกมา
 
 
 
 
 
 
“ดี ปากดีนักใช่มั้ย งั้นชั้นอยากจะรู้เหมือนกันว่าเธอน่ะจะครางดังได้เท่าด่าชั้นรึเปล่า”ป๊อปปี้พูดจบ
ก็ล๊อคขาฟางไว้ทั้ง2ข้างก่อนจะเอาลิ้นฉกชิมกลีบกุหลาบสวยของฟางรัวจนฟางที่ด่าว่าป๊อปปี้เริ่ม
กระตุกเกร็งขึ้น
 
 
 
 
“ยะ อย่านะ ยะ หยุด ดะ เดี๋ยวนี้ ออกไป”ฟางพยายามข่มอารมณ์พูดออกมาแต่ป๊อปปี้กลับไม่หยุด
ใช้ลิ้นรัวเข้าไปเพื่อฉกขิมน้ำหวานจากกลีบกุหลาบนั้นก่อนจะใช้นิ้วขยี้ไปที่เม็ดเสียวยิ่งทำให้ฟางที่
เคยขัดขืนเกร็งไม่มีแรง และอ่อนปวกเปียกไปหมด
 
 
 
 
 
“ออกไปแต่น้ำหวานที่ออกมานี่ออกมาเยอะเหมือนกันนะ เธอว่ามั้ย”ป๊อปปี้เยาะแล้วมองฟางที่หอบ
หายใจถี่ เหมือนหมดแรงไปกับเขาเมื่อกี้ ป๊อปปี้จึงค่อยๆถอดเสื้อผ้าตัวเองทีละชิ้นจนเปลือยเปล่า
 
 
 
 
 
“จะเบือนหน้าหนีทำไมล่ะห้ะ ในเมื่อ เมื่อก่อนเธอเป็นฝ่ายเรียกร้องชั้นเอง นี่ไงชั้นมาสนองเธอถึงที่
แล้วไง รึว่าลีลาชั้นมันสู้ไอ้กราฟไม่ได้น่ะ”ป๊อปปี้ออกปากว่าฟางอย่างโมโห
 
 
 
 
“หยุดว่าแบบนี้ได้แล้ว คนชั่ว ใช่ นายมันลีลาสู้กราฟไม่ได้”ฟางที่เสียแต่ต้องซ่อนความเสียใจไว้รีบ
ว่าป๊อปปี้ต่ออีก
 
 
 
 
“งั้นก็ดีงั้นมาดูกันว่าชั้นจนปรนเปรอเธอได้ดีเหมือนเดิมรึเปล่า”ป๊อปปี้พูดจบก็สอดใส่แกนกลางของ
เขาเข้าไปในร่องกลีบกุหลาบของฟางจนมิดด้าม ฟางถึงกับร้องด้วยความเจ็บเพราะถูกสอดใส่มารวด
เดียว
 
 
 
 
“จะร้องทำไมล่ะหืม จำเอาไว้นะ ที่ชั้นทำแบบนี้เพราะพี่ชายที่เธอรักน่ะทำร้ายแก้วก่อน และเธอเอง
ก็อยากจะทำตัวหว่านเสน่ห์ลูกน้องไปทั่วเองช่วยไม่ได้”ป๊อปปี้ว่าฟางทันที ยิ่งทำให้ฟางน้ำตาไหล
ออกมาไม่หยุดแล้วเบือนหน้าหนีป๊อปปี้ไป ป๊อปปี้เห็นฟางร้องไห้ก็นิ่งก่อนจะก้มลงจูบฟางโดยที่คราว
นี้ต่างจากทุกครั้ง มันดูอ่อนโยนขึ้น เมื่อป๊อปปี้แช่แกนกลางสักพักจนมันเริ่มพองใหญ่ขึ้นก็เริ่มขยับตัว
เข้าออกในร่างกายฟาง
 
 
 
 
“คนเลว คนชั่ว ชั้นเกลียดคุณ อื้อ”ฟางด่าว่าป๊อปปี้ทั้งน้ำตาป๊อปปี้จึงจูบปิดปากทันทีก่อนจะเลื่อนมือ
ไปปลดเข็มขัดที่มัดฟางออกมาทำให้ฟางเป็นอิสระก่อนที่ฟางจะใช้มือทั้ง2ข้างโอบป๊อปปี้และใช้
เล็บจิกข่วนไปทั่วแผ่นหลังเพื่อให้ป๊อปปี้รู้สึกเจ็บบ้างแต่มันกลับเป็นยากระตุ้นชั้นดีที่ให้ป๊อปปี้
กระแทกสะโพกลงไปในตัวฟาง
 
 
 
 
“ชะ ชั้นเกลียดคุณ”ฟางพูดออกมาพร้อมกับร่างกายตัวเองที่สั่นไปหมด
 
 
 
“ดี งั้นก็มองหน้าคนๆนี้เอาไว้ละกัน จำหน้าคนที่เธอเกลียดไว้ให้ดีๆ”ป๊อปปี้พูดจบก็พลิกตัวฟางมาอยู่
เหนือร่างกายเขาแล้วกระชากมือออกทั้ง2ข้างด้วย2มือของเขาเพื่อล๊อคทำให้ฟางมาประจันหน้ากับ
ป๊อปปี้ได้ชัดเจน
 
 
 
 
“คนๆนี้ล่ะเธอเกลียดกำลังแบบนี้กำเธอไง มองหน้าไว้สิ”ป๊อปปี้พูดและกระแทกสะโพกขึ้นไปด้าน
บนยิ่งทำให้ฟางบิดไปมาด้วยความเสียวเหมือนกับฟางกำลังเต้นอยู่บนตัวป๊อปปี้ ผมที่สะบัดไปมา
และเหงื่อที่ผุดขึ้นมาเกาะตามตัวฟางยิ่งทำให้ป๊อปปี้ไม่อาจละสายตาไปจากฟางได้
 
 
 
“ถุย คนเลว อ๊ะ อ๊ะ”ฟางมองป๊อปปี้สักพักก่อนจะถุยน้ำลายใส่หน้าป๊อปปี้ ทำให้ป๊อปปี้โมโหจัดถอน
แกนกลางออกจากตัวฟางทันที
 
 
 
 
 
“หึ เลวใช่มั้ย งั้นก็ขอเลวให้สุดๆเลยละกัน”ป๊อปปี้พูดแล้วพลิกฟางหันหลังก่อนที่เขาจะจะสอดใส่
แกนกลางเข้าไปอย่างรวดเร็ว
 
 
 
 
“อ๊ะ”ฟางร้องเมื่อถูกจู่โจมอย่างไม่ทันตั้งตัวก็ร้องออกมาป๊อปปี้ยิ่งได้ใจ รัวสะโพกอย่างเร็วและแรง
จนฟางสั่นตามชายหนุ่มไปอย่างน่ากลัว
 
 
 
 
“มะ ไม่ไหวแล้ว ชะ ชั้นไม่ไหวแล้ว”ฟางเริ่มเหนื่อยและไม่ไหวก็ร้องออกมาป๊อปปี้จึงนั่งลงแล้วให้
ฟางนั่งทับเขาแต่ยังไม่ยอมหยุดขยับสะโพกฟางที่เริ่มอ่อนแรงเอนหัวพิงซบไหล่กว้างชายหนุ่ม
 
 
 
 
“อื้มม”ฟางร้องครางนลำคอเมื่อป๊อปปี้ช้อนใบหน้าขึ้นมาจูบอย่างอ่อนโยนก่อนจะกลับเป็นท่าเดิม
โดยที่ปากยังไม่หยุดทำงาน ยังคงจูบฟางอยู่
 
 
 
 
“ไม่ไหวแล้ว ป๊อปพอเถอะ”ฟางร้องขอป๊อปปี้แล้วใช้2มือยึดป๊อปปี้ไว้
 
 
 
 
“อีกนิดนะ ใกล้ละ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะขยับสะโพกทั้งเร็วและแรงแล้วกระตุกเกร็งปล่อยสายธารสีขาว
เข้าไปเต็มช่องรัก
 
 
 
 
 
 
 
“อื้อออ”กราฟลืมตาตื่นมาเห็นตัวเองโดนมัดก็ร้องอู้อี้เพราะปากถูกมัดอยู่ มายด์รีบเข้ามาดูเพราะเธอ
เปิดโคมไฟแค่ดวงเดียวจึงสามารถมองเห็นได้
 
 
 
“ยังจะฤทธิ์เยอะอีกนะ รู้งี้อัดยาสลบให้เหมือนเจ้คนนี้ดีกว่า”มายด์พูดก่อนจะขึ้นคร่อมกราฟเพื่อล๊อค
ตัวกราฟ พอกราฟใกล้ชิดกับมายด์ก็เบือนหน้าหนี
 
 
 
 
“ชั้นล่ะอิจฉานังเลดี้คนนั้นจริงๆที่นายทั้งรักและดูแลดีแบบนี้”มายด์พูดแล้วมองกราฟที่ไม่ยอมสบตา
ตัวเองก็ค่อยๆก้มลงจูบกราฟโดยที่ผ่านผ้าปิดปากนั้น ตอนแรกกราฟเองก็ตกใจแต่ก็ยอมให้มายด์จูบ
เพราะทำอะไรไม่ได้ตัวเองถูกมัดอยู่
 
 
 
 
“อืมม”มายด์เริ่มรู้สึกว่ากราฟจูบตอบก็ปลดผ้าออกแล้วทำให้กราฟจูบกับมายด์ต่อ
 
 
 
“ปล่อยผมได้แล้วครับ”กราฟพูดขึ้นเมื่อผละออกจากรสจูบของมายด์ก่อนจะเอา2มือมาโอบเอว
มายด์ไว้
 
 
 
 
“อ๊ะ ทำไมนายถึง”มายด์ตกใจเมื่อเห็นกราฟปลดเชือกที่มัดตัวเองออกมาได้แล้วผลักมายด์ออกไป
เพื่อขึ้นไปตามหาฟาง
 
 
 
 
 
 
“คุณหนูอยู่ไหน อยู่ในนี้รึเปล่าคุณหนูตอบผมหน่อยสิครับ”กราฟเรียกฟางแล้วสังเกตว่าห้องนอน
ของเธอก็ไม่มี นั่นก็แปลว่าฟางต้องอยู่ที่ห้องนอนป๊อปปี้
 
 
 
ปังๆ
 
 
 
กราฟทุบประตูรัว
 
 
“คุณหนูขานตอบผมหน่อยสิคุณหนู”กราฟทุบประตูอย่างบ้าคลั่งรียกฟาง
 
 
 
“นี่นายเลิกบ้าสักที หยุดนะ”มายด์เห็นท่าไม่ดีก็ห้ามกราฟไว้
 
 
 
 
 
แอ้ด
 
 
 
เสียงประตูเปิดให้กราฟและมายด์เข้าไปได้
 
 
 
 
 “โทษทีนะ พอดีว่ากลับมาที่นี่แล้วบังเอิญคิดถึงบรรยากาศเก่าๆของชั้นกัยเมีย โอ๊ะ เลดี้ของนายน่ะ
เลยมันไปหน่อย”ป๊อปปี้พูดเยาะๆก่อนจะใส่เข็มขัดกางเกงและสวมเสื้อโดยตั้งใจให้กราฟเห็นรอย
ข่วนที่ฟางทำ กราฟมองฟางที่นั่งอยู่บนเตียงโดยมีผ้าห่มคลุมอยู่ก็เบือนหน้าหนีกราฟเพื่อไม่ให้กราฟ
เห็นน้ำตาของเธอ
 
 
 
 
 
“ไอ้เลวเอ้ย”กราฟง้างหมัดจะชกป๊อปปี้แต่ชายหนุ่มหลบได้และชกกราฟล้มคว่ำทันที
 
 
 
 
“พอได้แล้ว เลิกทำร้ายคนของชั้น ถ้าสาแก่ใจคุณแล้วก็ออกไปจากบ้านชั้นสักทีคุณภานุ”ฟางพูด
ด้วยน้ำเสียงเฉียบขาดแต่ก็ยังมีเสียงสั่นจากแรงสะอื้นอยู่ มองป๊อปปี้อย่างเจ็บปวดที่ชายหนุ่มมอง
เธอนิดนึงแล้วเดินออกไปอย่างไม่ไยดี
 
 
 
 
 
 
 
แอบหวังคงมีสักวันเราจะเข้าใจกันสักที
 
 
จัดให้เลยเต็มๆ ชอบบอกกันว่าบทพระเอกนางเอกไม่เด่นเลย เลยทั้งตอนนี้จัดให้เเล้วก็
อย่าลืมเม้นกับโหวตให้เราด้วยนะ