ภารกิจต้องรัก
9.9
เขียนโดย tuktalovekaewjai
วันที่ 17 ธันวาคม พ.ศ. 2556 เวลา 12.46 น.
16 session
44 วิจารณ์
23.92K อ่าน
4)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่ 4
“อือ.........00! นาย!” เมื่อแสงแดดยามเช้าลอดผ่านม่านหน้าต่างเข้ามากระทบกับหนังตาทำให้หญิงสาวที่อยู่ในการหลับใหลตื่นขึ้น แต่สายตาเหลืบไปเห็นคนที่นอนกอดเธออยู่ด้านข้างแล้วเธออดตกใจไม่ได้ว่าทำไมเหตุผลใดเธอกับเขาถึงได้มานอนกอดกันบนเตียงนี้ได้ และเสื้อผ้าที่สวมใส่อยู่ก็มิใช่ของเธอเองแต่เป็นเสื้อโคร่งตัวใหญ่ซึ่งน่าจะเป็นของเขา แต่ที่น่าตกใจคือเธอไม่ได้สวมบราด้านในแล้วใครกันที่เป็นคนเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอ
“ตื่นแล้วเหรอจ๊ะที่รัก ฟอด~”
“ทำไมฉันถึง..”
“ฉันง่วงขอนอนต่ออีกสักหน่อยแล้วฉันจะไปส่งเธอ” เขาไม่ได้แกล้งพูดเล่นกับเธอแต่เขาง่วงจริงๆ เพราะเมื่อคืนเขารอเธอทั้งคืนที่จะไปส่งเธอ แต่เธอกับมารดาของเขาคงจะติดลมกับซีรีย์เกาหลีเรื่องใหม่จนหลับไปพร้อมกันที่ห้องดูหนังนั่นเขาจึงอุ้มเธอกลับมานอนที่ห้องของเขาเอง และผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ก่อนจะหลับตาลงข้างเธอโดยที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเขากับเธอ
“จะนอนก็นอนสิมากอดฉันทำไมปล่อย...ฉันหายใจไม่ออกปล่อยฉัน โอ๊ยยย” ยิ่งดิ้นเขายิ่งกอดแน่นขึ้นและแน่นขึ้นจนร่างกายที่มีเพียงเสื้อยืดตัวบางกั้นกลางแนบชิดกันอย่างห้ามไม่ได้ และไหนจะขายาวแข็งแรงของเขาที่วางพาดไว้บนขาเธออีกทำให้เธออึดอัดจนหายใจไม่ออก
แม้เธอจะเงยหน้าเพื่อให้ห่างจากหน้าหล่อๆ ของเขาแต่อย่างไรเสียก็ใกล้ชิดกันจนลมหายใจไหลรินรดใส่กันไปมาให้ได้รู้สึกถึงอารมณ์บางอย่าง พลันดวงตากลมสองข้างวิ่งกลอกไปมาและหยุดมองใบหน้าคมยามหลับนั้น แล้วพิจารณาโดยระเอียดถึงได้เห็นบางมุมที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน คนเอาแต่ใจ อารมณ์ร้าย ขี้โมโห แต่พอนิ่งก็เหมือนลูกแมวเชื่องๆ ตัวหนึ่งเท่านั้นเอง
“แอบมองฉันแบบนี้คิดอะไรอยู่ หรือว่า.....”
“อย่ามาทะลึ่งนะปล่อยฉันได้แล้วฉันอึดอัด...........นายมองหน้าฉันทำไม อุ๊บส์~ อื้ออื้อ...อืออืม” เหมือนบรรยากาศพาไปทำให้เธออ่อนปวกเปียกยอมตอบสนองจูบของเขา แต่เขาไม่ได้ต้องการแค่จูบจากเธอเมื่อเธอเปิดโอกาสให้เขาเขาต้องรีบคว้าเอาไว้
มือหนาล้วงเข้าไปใต้เสื้อยืดบางเบานั้นแล้วบีบเคล้นคลึงอกข้างหนึ่งของเธอพร้อมกับหยอกล้อเล่นกับยอดดอกนั้นไปตามอารมณ์ จากท่านอนตะแคงเขาเคลื่อนตัวขึ้นไปอยู่ด้านบนโดยค่อมตัวเธอที่นอนราบอยู่ด้านล่าง ในขณะที่ริมฝีปากยังคงทำงานควบคู่กันไป
เวลาต่อมาเสื้อยืดที่ปกปิดกายเธอถูกเขาจับถอดโยนลงไปกองไว้ที่พื้นตามด้วยบ็อกเซ่อตัวเก่งของเขา และจูบไล่พรมลงมาเป็นทางตั้งแต่ต้นคอจนถึงเนินอกแล้วขบเม้มยอดดอกนั้นอย่างเอาแต่ใจ กายบางบิดเร่าด้วยความกระสับกระส่ายและเผลอแยกขาออกจากกันเมื่อเขาแทรกตัวเขามาอยู่ตรงกลางระหว่างขอของเธอ เขาเพิ่มความกระสันกระตุ้นอารมณ์หญิงสาวด้วยการเอามังกรน้อยถูวนไปมารอบบริเวณช่องทางรักนั้น
“เนี่ยหรอที่เธอบอกว่าอยากได้ง่ายๆ ให้ไปหาผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่เธอ สุดท้ายเธอก็ยอมฉันอยู่ดีแหละจริงมั๊ย? หรือไง?”
“หึ! ไม่ใช่เพราะนายลืมฉันไม่ได้หรอกเหรอถึงได้อยากนอนกับฉันตลอดเวลา อย่าคิดอะไรเข้าข้างตัวเองไปหน่อยเลย....นายวิศว!”
“อย่าปากดีนักจริญญา..ไม่ใช่สิฉันต้องเรียกเธอว่าอะไรนะ? ซาร่าใช่มั๊ย ฮึๆ ชื่อนี้ไม่เหมาะกับเธอสักนิดอย่าคิดจะเปลี่ยนตัวเองเลยยังไงเธอก็เป็นเธอเป็นเมียฉันอยู่ดี”
“กรี๊
“อือ.........00! นาย!” เมื่อแสงแดดยามเช้าลอดผ่านม่านหน้าต่างเข้ามากระทบกับหนังตาทำให้หญิงสาวที่อยู่ในการหลับใหลตื่นขึ้น แต่สายตาเหลืบไปเห็นคนที่นอนกอดเธออยู่ด้านข้างแล้วเธออดตกใจไม่ได้ว่าทำไมเหตุผลใดเธอกับเขาถึงได้มานอนกอดกันบนเตียงนี้ได้ และเสื้อผ้าที่สวมใส่อยู่ก็มิใช่ของเธอเองแต่เป็นเสื้อโคร่งตัวใหญ่ซึ่งน่าจะเป็นของเขา แต่ที่น่าตกใจคือเธอไม่ได้สวมบราด้านในแล้วใครกันที่เป็นคนเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอ
“ตื่นแล้วเหรอจ๊ะที่รัก ฟอด~”
“ทำไมฉันถึง..”
“ฉันง่วงขอนอนต่ออีกสักหน่อยแล้วฉันจะไปส่งเธอ” เขาไม่ได้แกล้งพูดเล่นกับเธอแต่เขาง่วงจริงๆ เพราะเมื่อคืนเขารอเธอทั้งคืนที่จะไปส่งเธอ แต่เธอกับมารดาของเขาคงจะติดลมกับซีรีย์เกาหลีเรื่องใหม่จนหลับไปพร้อมกันที่ห้องดูหนังนั่นเขาจึงอุ้มเธอกลับมานอนที่ห้องของเขาเอง และผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ก่อนจะหลับตาลงข้างเธอโดยที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเขากับเธอ
“จะนอนก็นอนสิมากอดฉันทำไมปล่อย...ฉันหายใจไม่ออกปล่อยฉัน โอ๊ยยย” ยิ่งดิ้นเขายิ่งกอดแน่นขึ้นและแน่นขึ้นจนร่างกายที่มีเพียงเสื้อยืดตัวบางกั้นกลางแนบชิดกันอย่างห้ามไม่ได้ และไหนจะขายาวแข็งแรงของเขาที่วางพาดไว้บนขาเธออีกทำให้เธออึดอัดจนหายใจไม่ออก
แม้เธอจะเงยหน้าเพื่อให้ห่างจากหน้าหล่อๆ ของเขาแต่อย่างไรเสียก็ใกล้ชิดกันจนลมหายใจไหลรินรดใส่กันไปมาให้ได้รู้สึกถึงอารมณ์บางอย่าง พลันดวงตากลมสองข้างวิ่งกลอกไปมาและหยุดมองใบหน้าคมยามหลับนั้น แล้วพิจารณาโดยระเอียดถึงได้เห็นบางมุมที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน คนเอาแต่ใจ อารมณ์ร้าย ขี้โมโห แต่พอนิ่งก็เหมือนลูกแมวเชื่องๆ ตัวหนึ่งเท่านั้นเอง
“แอบมองฉันแบบนี้คิดอะไรอยู่ หรือว่า.....”
“อย่ามาทะลึ่งนะปล่อยฉันได้แล้วฉันอึดอัด...........นายมองหน้าฉันทำไม อุ๊บส์~ อื้ออื้อ...อืออืม” เหมือนบรรยากาศพาไปทำให้เธออ่อนปวกเปียกยอมตอบสนองจูบของเขา แต่เขาไม่ได้ต้องการแค่จูบจากเธอเมื่อเธอเปิดโอกาสให้เขาเขาต้องรีบคว้าเอาไว้
มือหนาล้วงเข้าไปใต้เสื้อยืดบางเบานั้นแล้วบีบเคล้นคลึงอกข้างหนึ่งของเธอพร้อมกับหยอกล้อเล่นกับยอดดอกนั้นไปตามอารมณ์ จากท่านอนตะแคงเขาเคลื่อนตัวขึ้นไปอยู่ด้านบนโดยค่อมตัวเธอที่นอนราบอยู่ด้านล่าง ในขณะที่ริมฝีปากยังคงทำงานควบคู่กันไป
เวลาต่อมาเสื้อยืดที่ปกปิดกายเธอถูกเขาจับถอดโยนลงไปกองไว้ที่พื้นตามด้วยบ็อกเซ่อตัวเก่งของเขา และจูบไล่พรมลงมาเป็นทางตั้งแต่ต้นคอจนถึงเนินอกแล้วขบเม้มยอดดอกนั้นอย่างเอาแต่ใจ กายบางบิดเร่าด้วยความกระสับกระส่ายและเผลอแยกขาออกจากกันเมื่อเขาแทรกตัวเขามาอยู่ตรงกลางระหว่างขอของเธอ เขาเพิ่มความกระสันกระตุ้นอารมณ์หญิงสาวด้วยการเอามังกรน้อยถูวนไปมารอบบริเวณช่องทางรักนั้น
“เนี่ยหรอที่เธอบอกว่าอยากได้ง่ายๆ ให้ไปหาผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่เธอ สุดท้ายเธอก็ยอมฉันอยู่ดีแหละจริงมั๊ย? หรือไง?”
“หึ! ไม่ใช่เพราะนายลืมฉันไม่ได้หรอกเหรอถึงได้อยากนอนกับฉันตลอดเวลา อย่าคิดอะไรเข้าข้างตัวเองไปหน่อยเลย....นายวิศว!”
“อย่าปากดีนักจริญญา..ไม่ใช่สิฉันต้องเรียกเธอว่าอะไรนะ? ซาร่าใช่มั๊ย ฮึๆ ชื่อนี้ไม่เหมาะกับเธอสักนิดอย่าคิดจะเปลี่ยนตัวเองเลยยังไงเธอก็เป็นเธอเป็นเมียฉันอยู่ดี”
“กรี๊
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ