เธอที่เปลี่ยนไป

ชายหญิงทั้งสองใช่เวลาไม่นานก็ถึงร้านอาหารฝรั่งเศสที่เป็นสถานที่ทานอาหารของทั้งสอง เขาขับรถไปรับเธอที่บ้าน ตลอดการเดินทางทั้งสองคนนั่งเงียบ
 
 
 
“ ทำไมน้องฟางเงียบจัง ไม่เหมือนตอนคุยโทรศัพท์ ” เมื่อรถจอดชายหนุ่มหน้าหวานเอ่ยถามผู้หญิงที่นั่งรถมาด้วย
 
 
 
“ ก็ในโทรศัพท์มันไม่เห็นหน้านิค่ะ ที่สำคัญฟางอายไม่เจอพี่โมะตั้งหลายเดือน ” เธอสารภาพตามความจริง
 
 
 
“ 55555 พี่ก็เขินเหมือนกัน นี่ฟางผอมลงรึป่าวเนี่ย ” ที่จริงแล้วคนที่เขินหนักกว่าคือชายหนุ่มอีกคน เขาพยายามเปลี่ยนเรื่องคุยกับเธอ
 
 
 
“ ดีใจจังพี่โมะทักฟางผอมคนแรก 555555 ”
 
 
 
“ พี่ว่าเราเข้าไปข้างในกันเถอะ ” เขาเดินลงจากรถมาเปิดประตูให้เธอ ทั้งสองคนต่างก็อายกันและกัน
 
 
 
“ งั้นฟางสั่งเลยนะคะ พี่โมะทานเหมือนเดิมใช่ไหม ” เธอกับเขาเคยทานข้าวด้วยกันบ่อยๆตอนอยู่ฝรั่งเศสคงไม่แปลกที่จะรู้ว่าเขาชอบทานอะไร
 
 
 
“ ครับ น้องฟางสั่งเลย ” เมื่อทานอาหารเสร็จเขาและเธอจึงไปเดินเล่นในสวนหลังร้าน
 
 
ทั้งสองคุยกันอย่างสนุกสนาน เธอเป็นคนเข้ากับคนอื่นได้ง่ายและเพราะความชอบพูดชอบคุยของฟางทำให้กลายเป็นเสน่ห์มัดใจเขา
 
 
 
“ น้องฟางนี่เป็นคนพูดเก่งจังเลยนะครับ ”
 
 
 
“ ฟังพี่โมะพูดแบบนี้แล้วฟางนึกถึงตอนที่เราเจอกันครั้งแรกจังเลยคะ ”มันเป็นเรื่องที่เธอไม่เคยลืมเลยแหละ อย่างที่รู้ๆกันว่าโทโมะเป็นคนเงียบๆไม่ค่อยพูดคุยกับใคร แต่เธอเป็นคนชอบคุย วันนั้นเธอโดนโทโมะด่าว่าพูดมาก เด็กอะไรพูดจาไร้สาระไม่รู้จักทำงาน
 
 
 
 
 
“ เด็กอะไรพูดจาไร้สาระไม่รู้จักทำงาน 55555 หลังจากนั้นเราก็ได้ร่วมงานกัน มันเป็นเหมือนพรหมลิขิตเลยนะ ถ้าวันนั้นพี่ไม่ได้ยินเสียงดังของฟางเราคงไม่รู้จักกัน 55555 ” เขานึกถึงอดีตแล้วก็ขำ
 
 
 
“ พี่โมะพูดแบบนี้หมายความว่าไง ใช่สิตอนนี้ฟางก็พูดจาไร้สาระ ” เธอแกล้งงอนแล้วหันหน้าไปทางอื่น
 
 
 
“ ที่พี่นัดฟางมาวันนี้พี่มีอะไรจะบอก ”
 
 
 
“ ว่าไงค่ะ ”
 
 
 
“ เราสองคนลองมาคบกันดูไหม ฟางเป็นผู้หญิงที่ทำให้พี่มีความสุขมากๆ พี่ชอบที่ฟางน่ารัก  อารมณ์ดี  และที่สำคํญพูดเก่งมาก ตกลงคบกับพี่นะเพื่อนพี่แต่ละคนเขามีครอบครัวกันหมดแล้วเหลือแต่พี่นี่แหละแฟนก็ยังไม่มีวันๆทำแต่งาน ” เขาทั้งพูดทั้งหน้าแดง เขาคิดจะขอเธอหลายครั้งแล้วแต่มันไม่กล้า
 
 
 
“ ก็.......ก็ได้...ตกลงค่ะ  ตอนแรกฟางนึกว่าพี่โมะจะไม่พูดแล้วซะอีก ”
 
 
 
“ พี่ว่าเรากลับกันเถอะ คุณแม่ฟางยิ่งย้ำว่าให้กลับก่อนสามทุ่ม เดี๋ยวท่านเป็นห่วง ”
 
 
 
“ โอเคค่ะ ”
 
 
 
ตอนนี้เวลาหนึ่งทุ่มพอดี เธอกับโทโมะออกมาตั้งแต่ห้าโมงกว่าๆเพราะกลัวจะกลับดึง เมื่อรถของคนที่ได้ชื่อว่าแฟนเคลื่อนที่เขาไปในบ้าน เธอสังเกตเห็นคนประมาณ 3-4 คนมารอหน้าประตู สงสัยมารอรับเธอมั้ง เมื่อโทโมะส่งเธอเสร็จก็กลับบ้านเพราะต้องรีบไปดูงานต่อ เขาบอกเธอว่าตั้งแต่กลับมาจากฝรั่งเศสพ่อก็ในเลื่อนตำแหน่งเป็นผู้บริหารระดับสูงคงไม่แปลกที่งานจะเยอะขนาดนี้
 
 
 
“ สวัสดีค่ะทุกคน ทานข้าวกันรึยังค่ะ หรือว่ารอทานพร้อมฟางไม่ต้องห่วงค่ะ ฟางทานมาจนแน่นท้องไปหมด5555 ” เธองงนิดๆเมื่อไม่มีใครตอน สังเกตดูแต่ละคนก็ดูท่าทางแปลกๆ
 
 
 
“ คุณหนูฟางค่ะ….ป้าว่าเราเข้าบ้านกันเถอะค่ะ ” ป้าจันเดินมาหาเธอแล้วพาไปที่ห้องอาหาร
 
 
 
“ วันนี้มีอะไรรึป่าวค่ะ ทำไมมารอฟางกันเยอะจัง ” จะไม่ให้เธอแปลกใจได้ไงในเมื่อแม่บ้านมายืนรอเธอเกือบทั้งบ้าน
 
 
 
“ คุณอรบอกให้ป้ามารอรับคุณหนูค่ะ ”
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ สวัสดีค่ะคุณแม่ อ้าวพี่ชายทำไหมวันนี้กลับมาเร็วจังค่ะ ” ไม่มีเสียงตอบรับจากทั้งสองคน
 
 
 
“ วันนี้ฟางไปไหนมา ” ป๊อปปี้หันหน้ามาถามเธอเสียงเรียบๆ
 
 
 
“ อ่อ พอดีฟางไปทานข้าวกับเพื่อนคะ เพื่อนสนิทตอนเรียนมหาลัยไงค่ะพี่ชาย ” เธอโกหกเขาไปเพราะถ้าเขารู้ว่าออกไปกลับผู้ชายโดนด่าแน่ๆ
 
 
 
“ พี่ไม่เคยรู้ว่าฟางมีเพื่อนสนิทเป็นผู้ชายด้วย ” เขามองหน้าเธอ เขาถามอรนภามาหมดแล้วว่าคนที่เธอออกไปด้วยคือใคร ยิ่งเธอโกหกเขาอารมณ์โกรธที่พยายามเก็บไว้ยิ่งจะออกมา
 
 
 
“ ฟางขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ ร้อนๆ ” เธอเปลี่ยนเรื่องแล้วกำลังจะเดินขึ้นบันได
 
 
 
“ ทำไมฟางถึงไม่ยอมเล่าเรื่องนี้ให้พี่ฟัง ” เขาพูดเสียงดังก่อนที่เธอจะเดินไป
 
 
 
“ ค่ะ ฟางบอกก็ได้ ฟางออกไปกับผู้ชายคนหนึ่งมา เราสองคนตกลงเป็นแฟนกันแล้ว ”
 
 
 
“ แฟนงั้นหรอ ” เขาพูดออกมมาเบาๆ ถึงคนขึ้นจะไม่ได้ยินแต่เธอที่ยืนอยู่ตรงหน้าได้ยินชัน สำหรับเขาเธอไม่รู้หรอกว่าเขาเจ็บขนาดไหนที่ได้ยินคำนี้ อรนภาที่ยืนอยู่ก็ไม่รู้จะพูดยังไง
 
 
 
“ ใช่ค่ะแฟนฟาง ฟางโตแล้ว ฟางต้องการใครสักคนมาดูแลพี่ชายกับคุณแม่จะได้ไม่ต้องเหนื่อยไงค่ะ ”
 
 
 
“ แค่พี่ดูแลคนเดียวมันไม่พอรึไง ” คราวนี้ป๊อปปี้ตะโกนใส่เธอจนเธอตกใจ
 
 
 
“ แค่ฟางมีแฟนทำไม่พี่ป๊อปต้องทำถึงขนาดนี้ด้วย หรือว่าพี่ไม่อยากเห็นฟางมีความสุขค่ะ หือ หือๆ ” น้ำตาเธอไหลออกมาพร้อมเสียงร้องสะอึกในคอ ตั้งแต่เธอเกิดมาไม่เคยมีครั้งไหนที่พี่ชายตะโกนใส่หน้ามาก่อน
 
 
 
“ เพราะว่าพี่………….. ” เขาอยากจะบอกความจริงกับเธอ แต่ถ้าบอกไปแล้วทุกอย่างคงจะไม่เหมือนเดิม
 
 
 
“ หรือเพราะว่าฟางเป็นลูกเมียน้อยค่ะ พอฟางเกิดมาคุณพ่อก็มาสนใจฟางทุกคนมาสนใจฟางหมด ฟางแย่งความรักไปจากพี่ป๊อป เพราะอย่างนี้ใช่ไหมพี่ถึงไม่อยากเห็นฟางมีความสุข ” เธอบอกป๊อปปี้ทั้งน้ำตา
 
 
 
“ ฟางหยุดเดี๋ยวนี้นะ เพี้ยะ ” อรนภาทนไม่ได้ที่ลูกสาวเธอทำกิริยาไม่เหมาะสมกับป๊อปปี้
 
 
 
“ คุณแม่ตบฟาง วันนี้ทุกคนเป็นอะไรไปกันหมดค่ะ ตั้งแต่ฟางจำความได้ทุกคนในบ้านนี้จะกีดกันการมีความรักของฟาง ทำไมหรอค่ะแค่ฟางมีแฟนนี่มันผิดตรงไหน หือ หือ ” เธอทรุดตัวนั่งร้องไห้กับราวบันได ตอนนี้ทุกคนในบ้านต่างเงียบ
 
 
 
“ เพราะว่าลูกมีคู่หมั้นแล้ว ลูกต้องแต่งงานกับเขา ” อรนภาเข้าไปกอดลูกสาวแล้วร้องไห้ตาม ป้าจันและแจ๋วที่เห็นเหตุการณ์ก็อดที่จะสงสารไม่ได้
 
 
 
“ คุณอาครับ ผมว่าเรา……………. ”
 
 
 
“ ดูสิค่ะ ขนาดแม่ฟางพี่ป๊อปยังไม่เรียกว่าแม่เลย ” เธอพูดแล้วมองหน้าป๊อปปี้ทั้งน้ำตา
 
 
 
“ ฟางหยุดก้าวร้าวกับพี่ป๊อปนะลูก ” อรนภาตีแขนลูกสาว แต่หญิงสาวยังไม่เลิกมองหน้าชายหนุ่มตรงหน้า
 
 
 
“ ฟางสังเกตนะคะ ว่าคุณแม่จะเกรงใจพี่ป๊อปตลอด เวลาทำอะไรคุณแม่จะรอความคิดเห็นจากพี่ป๊อป คุณแม่เชื่อทุกอย่าที่พี่ป๊อปพูดทำไหมค่ะฟางไม่เข้าใจ ”
 
 
 
“ ฟางหยุดพูดเดียวนี้นะลูก ฟางอย่าทำตัวแบบนี้กับพี่ป๊อปอีกนะลูก ”
 
 
 
“ ทำไหมค่ะแม่ ”
 
 
 
“ เพราะพี่เขามีบุญคุณกับเรา ฟางฟังแม่นะคนที่ฟางจะต้องหมั้นแล้วแต่งงานด้วยคือพี่ป๊อป ”
 
 
 
หญิงสาวนั่งนิ่งเธอสับสนไปหมดแล้ว ทำไหมชีวิตเธอต้องมาเจอเรื่องวุ่นวายแบบนี้ เธอไม่เข้าใจที่แม่เธอพูด อะไรกันท่านพูดอะไรเธอไม่เข้าใจจะให้เธอแต่งงานกับพี่ชายตัวเองบ้าไปแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ไม่ค่อยมีคนเม้นเลย เม้นบอกหน่อย ติชมได้จ้า