เธอที่เปลี่ยนไป

บ้านจิระคุณ

 

 

 

 

 

 

เวลาล่วงเลยผ่านไปกว่ายี่สิบปี เด็กทั้งสองคนโตเป็นหนุ่มสาว ด้านชายหนุ่มก็อายุขึ้นเลขสามแล้วหน้าที่การงานของเขาดีพร้อมเหมือนกับหน้าตาที่ดูหล่อเหลา เขาเป็นถึงประธานบริษัทแม้ว่าอายุจะยังน้อยแต่ก็ได้ความยอมรับจากสังคม ในตอนนี้เขาเป็นนักธุรกิจที่น่าจับตามองที่สุด

 

 

 

 

ส่วนเด็กผู้หญิงที่อ้วนๆน่ารักๆในตอนนั้น ก็โตเป็นสาวสวย เธอพึ่งเรียนปริญญาโทจบจากฝรั่งเศส วันนี้เธอกลับมาเมืองไทยโดยไม่ให้ใครรู้ ยิ่งพี่ชายนี่โดนเธอหลอกเป็นประจำ เขาโทรไปหาเธอแทบทุกวันบอกแต่ให้รีบกลับบ้านๆ เธอหลอกเขาว่าอีก 3 เดือนกว่าจะเรียนจบ แต่ที่จริงเธอจบไปนานแล้ว แต่เธออยู่เที่ยวจนหายเหนื่อยแล้วค่อยกลับเมืองไทย

 

 

 

 

“ สวัสดีค่ะ ทุกคนฟางกลับมาแล้ว ” เธอลากประเป๋าเข้าไปในบ้านแล้วกระโตนทักทายคนที่อยู่ในบ้าน

 

 

 

“ ฟางลูก แม่คิดถึงลูกมากเลยนะ จะกลับมาวันนี้ทำไหมไม่บอกแม่ ”

 

 

 

“ แล้วพี่ป๊อปรู้รึป่าวว่าฟางกลับมาแล้ว ”

 

 

 

“ ยังค่ะแม่ ฟางมาเซอร์ไพรส์พี่ชายไงค่ะ ”

 

 

 

“ จ้า ยัยเด็กดื้อ ”

 

 

อรนภาไม่รู้จะบอกลูกสาวอย่างไรว่าคนที่เธอเรียกว่าพี่ชายที่จริงแล้วคือคู่หมั้น เมื่อคุณอดิศรพ่อของป๊อปปี้ถูกรอบยิงจบเสียชีวิตทำให้ลูกชายต้องรับหน้าที่แทน เธอเคยคิดจะบอกความจริงลูกสาวแต่ถูกป๊อปปี้ห้ามไว้

 

 

 

 

“ แม่ค่ะ เดี๋ยวฟางไปอาบน้ำก่อนนะคะ และห้ามใครบอกพี่ชายนะว่าฟางกับมา ” เธอรีบวิ่งขึ้นไปชั้นบน เพราะตอนนี้ก็เย็นแล้วเดี๋ยวไปทันเซอร์ไพรส์พี่ชายกับมาจากที่ทำงาน

 

 

 

“ คุณอรค่ะ นี่คุณหนูยังไม่รู้ความจริงอีกหรอ ” ป้าจัน คนที่เลี้ยงดูเด็กทั้งสองมาตั้งแต่เด็ก เอยถามเจ้านาย

 

 

 

“ ยังเลยป้า อรก็ไม่รู้จะบอกลูกยังไงกลัวว่าฟางจะไม่เข้าใจพวกเรา ยังไงอรก็จะทำให้คำขอร้องของคุณอดิศรให้เป็นจริง ” ก่อนที่อดิศรจะขาดใจตายเขาได้ขอให้เธอจัดการเรื่องทุกอย่างแทนเขา เขาอยากให้ฟางแต่งงานกับลูกชายตนเองและอรนภาแม่ของฟางก็ได้รับปากไว้แล้วว่าเธอจะทำให้ได้

 

 

 

“ เดี๋ยวป้าจะช่วยพูดให้ค่ะ คุณหนูเธอเป็นเด็กพูดง่าย ”

 

 

 

“ อรก็หวังว่ามันจะเป็นแบบนั้นค่ะ ”

 

 

 

 

เมื่อตะวันตกดินรถคันหรูสีดำดูเหมาะกับบุคลิกของคนขับเคลื่อนเข้ามาในรั้วบ้านช้าๆ เมื่อรถจอดชายหนุ่มใบหน้าหล่อคมเดินหอบเอกสารมากมายเข้ามาในบ้านด้วยความเหนื่อยหน่าย ตั้งแต่เขาขึ้นรับตำแห่นงประธานบริษัททุกอย่างในชีวิตก็เปลี่ยนไปเขาวุ่นวายอยู่กับการทำงานอย่างเดียว เวลาเขาเครียดจะมีแต่เด็กผู้หญิงคนหนึ่งมาเล่าเรื่องเฟ้อฝันให้ฟัง เธอเป็นเหมือนทุกอย่างของเขา แค่นึกถึงเธอเขาก็หายเหนื่อยแล้ว

 

 

 

“ สวัสดีค่ะ คุณภาณุ เดี๋ยวแจ๋วถือให้ค่ะ ” แม่บ้านรีบเข้าไปช่วยป๊อปปี้ถือของ วันนี้ดูท่าเขาจะเหนื่อยกว่าปกติ

 

 

 

“ ป๊อปปี้ทำไมวันนี้ดูเหนื่อยๆลูก หิวไหมวันนี้มีอาหารอร่อยทั้งนั้นเลยนะ ”

 

 

 

“ วันนี้ผมประชุมทั้งวันเลยครับ งั้นผมไปนอนเลยนะครับ ”

 

 

 

“ แต่ว่าวันนี้…………… ”

 

 

 

 

“ ไม่ต้องห่วงครับผมแวะทานกับลูกค้ามาแล้ว ขอตัวนะครับ ” ชายหนุ่มเดินถือเอกสารที่จะทำต่อขึ้นไปด้านบน วันนี้เขาเหนื่อยมากเลยไม่ได้สังเกตว่ามีคนยืนมองเขาอยู่

 

 

 

“ คุณแม่ค่ะ พี่ชายว่าไง ฟางอุสาห์ทำอาหารไว้รอ ” เธอทำหน้าเสียเมื่อพี่ชายที่แสนดีของเธอไม่หันมามองทางห้องอาหารที่เธอตั้งใจเตรียมไว้รอเขา

 

 

 

“ พี่ป๊อปเขาทานมาแล้วลูก แล้วที่สำคัญวันนี้พี่เขาเหนื่อยเห็นบอกว่าประชุมทั้งวันเลย ” อรนภาอธิบายให้ลูกสาวฟัง

 

 

 

“ ว่าแล้วเชียว วันนี้พี่ชายยังไม่โทรมาหาฟางเลย งั้นดี๋ยวฟางเอาอาหารไปให้พี่บนห้องดีกว่าเผื่อพี่ป๊อปหิว ” หญิงสาววิ่งไปเตรียมอาหารในถาดไปชั้นบน

 

 

 

 

ก๊อกๆ ก๊อกๆ

 

 

 

 

“ คุณอาครับผมบอกแล้วไงว่าผมทานมาแล้ว ” เขาตอบมาอย่างหัวเสีย

 

 

 

“ คุณภาณุค่ะ แจ๋วเองค่ะ รับนมสักแก้วไหมค่ะ ” ฟางให้แจ๋วออกรับแทนเธอเพราะกลัวป๊อปปี้จะรู้ว่าเป็นเธอที่มากวน

 

 

 

“ ก็บอกแล้วไงไม่ได้ยินหรอ กลับไปได้แล้ว ” คราวนี้เขาตะโกนกลับมาเสียงดัง

 

 

 

“ คุณฟางทำอย่างไรดีค่ะ ”

 

 

 

“ แจ๋วไปเอากุญแจห้องพี่ชายมา เดี๋ยวฟางไขเข้าไปเอง ” เธอให้แจ๋วไปเอากุญแจห้องป๊อปปี้มาให้เธอ ส่วนอาหารที่เตรียมมาก็ให้แจ๋วเอาไปเก็บ ส่วนเธอจะเข้าไปกวนป๊อปปี้ต่อในห้อง

 

 

 

<<<< กึก กึก>>>> เสียงฟางไขกุญแจห้อง

 

 

 

“ นี่มันจะมากไปแล้วนะ เธอเป็นใครถึงกล้าเอากุญแจมาไขห้องฉัน ออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้ ” เขาตะโกนบอกแต่ตายังนั่งอ่านเอกสารอยู่

 

 

 

<<< หมับ>>> เธอกอดเอวพี่ชายที่นั่งทำงานอยู่ เขาสะบัดตัวอย่างแรงแล้วลุกขึ้น

 

 

 

 

“ โอ้ย เค้าเจ็บนะ ” ฟางล้มลงไปอยู่กับพื้น

 

 

 

“ โห้ยฟาง พี่ขอโทษ พี่ไม่รู้ว่าเป็นเรา ลุกไหวไหม ” เขารีบเข้าไปดูเธอที่นอนลงกับพื้น

 

 

 

 

“ ไม่เจ็บหรอกค่ะ ฟางจะกลับห้องแล้ว พี่ชายสนใจแต่งานไม่สนใจฟาง เค้าอุสาห์ทำอาหารรอตั้งแต่เย็นแต่พี่ชายก็ไม่สนใจ ” เธอจะเดินออกจากห้องเขารีบคว้าตัวมากอด

 

 

 

“ พี่ขอโทษ พี่คิดถึงฟางนะ คิดถึงมากด้วย ” เขากอดเธอแน่นด้วยความคิดถึง ในความคิดของเธอเขาคือพี่ชายที่แสนดี แตต่สำหรับเขาเธอคือคนที่เขารักและห่วงใย

 

 

 

 

“ แต่วันนี้พี่ชายไม่โทรหาฟาง ”

 

 

 

 

“ พี่ทำงานเสร็จก็จะโทรแล้วเนี่ย ยังไงพี่ก็ต้องโทรหาเรา ไหนบอกพี่สิว่าตั้งแต่ฟางเรียนฝรั่งเศสมีวันไหนที่พี่ไม่โทรฟางฟาง ” เขาโทรหาเธอทุกวันเหมือนเป็นกิจวัตอย่างกับการอาบน้ำ จนค่าโทรศัพท์ตกไปเกืยบล้านแล้ว

 

 

 

“ โอเค ไม่งอนแล้วก็ได้ ”

 

 

 

“ ไหนมาให้พี่กอดให้หายคิดถึงหน่อย ”

 

 

 

“ ขอฟางด้วย เค้าก็คิดถึงพี่ป๊อปมากเหมือนกันนะ …. ฟอด…ฟอด…. ” เธอหอมแก้มเขาสองครั้ง ส่วนคนโดนหอมตัวแข็งตกใจ ไม่คิดว่าเธอจะทำแบบนี้เพราะทั้งสองก็โตกันแล้ว

 

 

 

“ ฟางไปนอนก่อนนะค่ะ ง่วงแล้วบายๆๆ ค่ะ พี่ชาย ”

 

 

 

 

 

 

 

 

เช้าวันต่อมาเธอตื่นขึ้นมาทำอาหารเช้าให้พี่ชาย ทั้งสามคน อรนภา ฟางและป๊อปปี้ นั่งทานข้าวด้วยกัน ส่วนฟางก็เล่าเรื่องของตัวเองให้คนขึ้นฟัง โต๊ะอาหารในเช้าวันนี้ดูมีความสุข มีสีสันกว่าทุกวัน

 

 

 

 

“ ฟางคิดถึงคุณพ่อจังเลยค่ะ ถ้าท่านอยู่เราคงมีความสุขกว่านี้ ” เธอพูดถึงอดิศร เธอคิดว่าเขาคือพ่อแท้ๆของเธอมาโดยตลอด เพราะตั้งแต่เธอเกิดมาพ่อแท้ๆก็ตาย พอโตขึ้นจึงเรียกอดิศรว่าพ่อตามป๊อปปี้

 

 

 

“ คุณพ่อท่านคงจะมีความสุขถ้าเห็นเราสองคนแต่งงาน ” อรนภาพูดขึ้นแล้วมองทั้งสองคน ฝั่งชายหนุ่มหยุดทานแล้วหันมาสบตาอรนภา

 

 

 

“ ฟางยังเด็กอีกนานถึงจะแต่งค่ะแม่ ให้พี่ชายแต่งก่อนเลย เอ่อ.....แต่จะว่าไปตั้งแต่โตมาฟางยังไม่เคยเห็นพี่ป๊อปมีแฟนเลยนะคะ หรือว่าแอบมีแล้วไม่บอกน้องกับแม่ ค่อยดูนะถ้าฟางจุดธูปบอกคุณพ่อไม่รู้ด้วย ” เธอตั้งใจพูดให้ทุกคนขำ แต่ทุกคนกลับเงียบแล้วกลายเป็นว่าเครียดว่าเดิม

 

 

 

 

 

“ เอ๊ะ!!......หรือว่าพี่ชายไม่ชอบผู้หญิงค่ะ555555 นี่ฟางมีอะไรจะบอกตอนที่ฟางอยู่ฝรั่งเศสมีคนมาจีบมาเยอะเลยนะ ” เธอพูดติดตลกให้แม่และพี่ชายหัวเราะแต่ต้องหน้าเสียเมื่อป๊อปปี้ลุกจากโต๊ะอาหาร

 

 

 

“ พี่ไปทำงานก่อนนะ ” ป๊อปปี้คว้าเสื้อสูทแล้วเดินออกจากห้องอาหาร มันคือเรื่องจริงที่เขาไม่เคยมีแฟน เพราะเรารู้มาตั้งแต่เด็กแล้วว่าตัวเองต้องหมั้นกับฟาง เมื่อมันเป็นแบบนั้นเขาก็พร้อมที่จะมอบหัวใจดวงนี้ให้เธอได้ตลอดเวลา

 

 

 

“ ป๊อปปี้เดี๋ยวก่อน หยุดคุยกับอาก่อน ” อรนภารีบวิ่งตามชายหนุ่มมา เธอรู้ว่าเขาไม่พอใจที่ลูกสาวเธอพูด

 

 

 

“ ว่าไงครับคุณอา ”

 

 

 

“ อาขอโทษนะที่ไม่ได้บอกความจริงให้ฟางรู้ อารู้ว่าป๊อปคิดกับน้องอย่างไรเดี๋ยวอาจะรีบจัดการให้เร็วที่สุด ”

 

 

 

“ ไม่เป็นไรหรอกครับคุณอา ถ้าน้องรู้ความจริงมันอาจจะแย่กว่านี้ ”

 

 

 

“ ยังไงยัยฟางก็จะต้องแต่งงานกับป๊อปอาสัญญา ”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ค่ะ พี่โทโมะ ฟางมาถึงตั้งแต่เมื่อวานแล้วค่ะ ถ้าฟางว่างๆจะแวะไปหาที่บริษัทนะคะ ” เธอคุยโทรศัพท์กับโทโมะผู้ชายที่เธอสนิทด้วยตอนอยู่ฝรั่งเศส เขาไปทำงานที่ฝรั่งเศสในช่วงเดียวกับที่ฝึกงานก่อนเรียนจบเช่นกัน ทั้งสองคนจึงสนิทกันเพราะเป็นคนไทยเหมือนกัน

 

 

 

“ ค่ะ สวัสดีค่ะ ”

 

 

 

 

“ ฟางคุยกับใครอยู่ลูกทำไมไม่ออกไปส่งพี่ป๊อป ”

 

 

 

“ พี่โมะ โทรมาค่ะแม่ ” แม่เธอรู้ดีว่าโทโมะเป็นใครเพราะเธอชอบโทรมาเล่าให้แม่ฟังบ่อยๆว่าเขาเข้ามาจีบเธอ เขาเป็นผู้ชายในฝันที่เธอชอบ แต่เธอยังไม่ได้ตกลงเป็นแฟนกับเขา

 

 

 

“……………………………. ” อรนภาพูดไม่ออก เธอไม่อยากทำลายความรักของลูกสาว แต่เธอต้องทำตามหน้าที่เพราะบุญคุณของอดิศรมันหล้นเหลือจนเธอใช้อย่างไรก็ไม่มีทางหมด

 

 

 

“ แม่ค่ะเย็นนี้พี่โมะชวนฟางไปกินข้าว แม่อนุญาตินะคะ ”

 

 

 

“ แม่ว่าฟางอยู่ทานข้าวเป็นเพื่อนพี่ป๊อปดีกว่านะลูก ” เธอไม่อยากให้ลูกสาวยุ่งกับผู้ชายคนอื่นจึงหาทางปัดๆไป แต่ไม่ใช่ว่าโทโมะเป็นคนไม่ดีเขาค่อยดูฟางตอนที่อยู่ฝรั่งเศสและเด็กทั้งสองคบกันมาเกือบ 2 ปีแล้ว ตอนนี้เธอสับสบไปหมดแล้วถ้าคุณอดิศรยังอยู่เรื่องมันคงจบนานแล้ว

 

 

 

“ แต่แม่ค่ะฟางรับปากพี่โมะไปแล้ว ให้ฟางไปนะคะ ” เธอกับโทโมะคบหาดูใจกันมาเกือบ 2 ปี แต่ยังไม่ถึงขั้นเรียกแฟน เขาไปทำงานที่ฝรั่งเศสเกือบปีทำให้ทั้งสองสนิทกัน โทะโมะกับมาเมืองไทยก่อนเธอปีกว่าๆ แต่มีหลายครั้งที่เขาบอกว่าคิดถึงจึงบินไปหาที่ฝรั่งเศสเป็นประจำ เรื่องนี้แม่ของเธอรู้ดีแต่พี่ชายไม่เคยรู้และไม่เคยคิดจะเล่าให้เขาฟังด้วยเพราะตอน ม.ปลายเคยมีคนมาจีบเธอพอพี่ชายรู้ก็จัดการจนหนีไปหมด

 

 

 

 

“ ก็ได้ แต่ฟางห้ามกลับดึกนะลูก ห้ามกลับหลังสามทุ่มนะลูกเพราะเดี๋ยวพี่ป๊อปเลิกงานมาไม่เจอหนูแม่ไม่รู้จะบอกยังไง ”

 

 

 

 

“ โอเคค่ะแม่สองทุ่มฟางก็กลับแล้ว ”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เม้นกันเยอะๆนะ เดี๋ยวอัพเพิ่ม