หนี้แค้นแสนรัก

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมไม่รับสายนะ”ป๊อปปี้โทรหาฟางเมื่อกลับมาถึงบ้าน แล้วหงุดหงิดเมื่อฟางไม่รับสาย

 

 

 

“เป็นไงมั่งคะพี่ป๊อป ฟางรับสายรึยัง”โบว์เดินมาถามป๊อปปี้ทันที

 

 

 

“ไม่อ่ะ หรือว่าจะไปเยี่ยมแก้วที่บ้านโทโมะนะ”ป๊อปปี้คิดก่อนจะโทรหาโทโมะ ซึ่งโทโมะก็บอกว่า

ฟางไม่ได้มาหาแก้วที่บ้านนี้เลย

 

 

 

“นี่พี่ฟางไปไหนล่ะคะทำไมถึงยังไม่กลับมา”เฟย์เดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับเขื่นแล้วถามหลังจากที่รู้

ว่าพี่สาวหายตัวไปจากบ้านตั้งแต่เย็น

 

 

“ตอนแรกพี่คิดว่าฟางจะไปหาเฟย์กับแก้วแต่นี่ไม่ได้อยู่กับใครเลยสักคน แล้วนอกจากเฟย์ แก้วแล้ว

มีใครที่ฟางสนิทด้วยอีกมั้ยอ่ะ”ป๊อปปี้ถาม

 

 

 

“กั้งก็บอกว่าฟางไม่ได้ไปหาเค้าเหมือนกัน ตอนนี้กั้งกำลังตามหาฟางจากบ้านเพื่อนที่เคยเรียนด้วย

กันมาก่อนน่ะค่ะ”โบว์พูดแล้วคุยกับกั้งต่อ

 

 

“งั้นเอางี้เดี๋ยวเฟย์จะไปหาพี่แก้วที่บ้านแล้วช่วยกันตามหาที่ที่พี่ฟางชอบไปละกันค่ะ”เฟย์พูดแล้ว

เดินออกไปกับเขื่อนอีกครั้ง ป๊อปปี้พยายามกดโทรศัพท์โทรหาฟางอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

“ทำไมไม่ติดนะ โธ่โว้ย”แครอลเดินปึงปังหงุดหงิดลงมาด้านล่าง

 

 

“ทำไม มีอะไรรึเปล่าแครอล”ป๊อปปี้ถามน้องสาว

 

 

 

 

“พี่จำธามไทที่มาจีบแครอลตอนไฮลสคูลได้มั้ย วันก่อนเค้ามาชวนแครอลไปทานข้าว แต่วันนี้เพื่อน

แครอลบอกว่าธามไทไปกอดกับสาวกลางห้างอ่ะ แล้วส่งรูปมาด้วยดูสิ”แครอลแกล้งเอารูปในมือถือ

ให้ป๊อปปี้ดู ทำให้โบว์และป๊อปปี้อึ้ง เพราะในภาพเป็นภาพที่ธามไทกำลังกอดกับฟาง ก่อนอีกภาพ

จะเป็นภาพที่ธามไทยื่นถุงเสื้อผ้าให้ฟาง

 

 

 

 

“ฟาง”ป๊อปปี้อึ้งเมื่อภาพในนั้นคือคนที่เขากำลังตามหาอยู่

 

 

 

“อะไรนะ ยัยลูกฆาตกรหรอกหรอ มิน่าหน้าคุ้นๆ หนอย แล้วนี่นังนั่นหายไปไหนแล้วล่ะ ใช้ให้ไปซื้อ

ของแค่นี้ยังไม่กลับมาอีกหรอห้ะ นี่จะถึงเวลานอนแครอลแล้วนะ แครอลจะมาร์คหน้าเนี่ย”แครอล

แกล้งโวยวาย

 

 

 

 

“ตอนนี้พวกเรากำลังตามหาฟางกันอยู่ แต่นี่ทำไมฟางถึงไปอยู่กับเพื่อนแครอลได้ล่”โบว์ถาม

 

 

“นั่นน่ะสิโบว์ เนี่ย แครอลพยายามโทรหาธามตั้งแต่เมื่อกี้ละนะ ทำไมยังไม่รับก็ไม่รู้มันน่าหงุดหงิด

ใจชะมัด”แครอลแกล้งทำเป็นโมโหหงุดหงิดธามไท

 

 

 

“หรือว่าเค้า2คนรู้จักกันแล้วจะอยู่ด้วยกัน”แครอลแกล้งทำเป็นสันนิษฐานให้ป๊อปปี้ได้ยินแล้วทำเป็น

กดมือถือโทรหาธามไทต่อ

 

 

 

“งั้นแครอลบอกพี่มา ว่าบ้านไอ้ธามมันอยู่ที่ไหนกัน”ป๊อปปี้เริ่มหงุดหงิดแล้วถาม

 

 

 

“เดี๋ยวนะคะเดี๋ยวแครอลหาที่อยู่แปปนึง พี่ป๊อปฝากมือถือกดโทรออกหาธามไทที”แครอลทำทีเป็น

ฝากมือถือไว้ที่ป๊อปปี้ก่อนจะทำเป็นหาของ แล้วตอนนั้นเองไลน์ของแครอลก็ดัง เป็นไฟล์ภาพ

ป๊อปปี้เผลอกดไปดูทันที

 

 

 

 

“ตายแล้ว”โบว์เห็นป๊อปปี้จะปามือถือแครอลก็รีบดึงไว้แล้วเห็นภาพในมือถือก็อึ้ง

 

 

 

 

“มีอะไรหนอคะพี่ป๊อป โบว์ ว้าย มะ ไม่จริงน่า”แครอลทำเป็นมาดูแล้วแกล้งตกใจก่นจะเริ่มบีบน้ำตา

ออกมา

 

 

 

“ทำไมยัยนั่นถึงทำแบบนั้น”ป๊อปปี้อึ้งเมื่อภาพนั้นคือภาพที่ธามไทและฟางนัวเนียกันบนเตียงโดยที่

ทั้งคู่อยู่ในผ้าห่มไม่สวมอะไรเลยสักชิ้น

 

 

 

“สุดท้ายธามก็ไม่เคยรอแครอลจริงๆด้วย ปากบอกว่ารักแค่คนเดียวทำไมถึงทำแบบนี้”แครอลแกล้ง

ทรุดตัวร้องไห้โบว์รีบเข้ามาประคอง

 

 

 

 

“เดี๋ยวนะคะ มีที่อยู่เด้งขึ้นมานี่คะ”โบว์พูดแล้วบอกที่อยู่ของโรงแรมก่อนที่ทั้งหมดจะรีบไปที่โรงแรมนั้น

 

 

 

 

 

 

“ผมถามให้แล้วนะครับโบว์ มีคนที่บอกมาเปิดห้องจริงๆอยู่ที่ห้องxy”กั้งที่โบว์นัดให้มาล่วงหน้าที่

โรงแรมเพื่อถามห้องบอกป๊อปปี้และพวกแครอลก่อนที่ทั้งหมดจะวิ่งขึ้นไปที่ชั้นนั้น

 

 

 

 

 

ปังๆๆๆ

 

 

 

 

“ทำไมไม่เปิดวะ กั้งเอากุญแจสำรองไขเร็ว”ป๊อปปี้พูดแล้วบอกให้กั้งที่มากับพนักงานของโรงแรมไข

กุญแจให้

 

 

 

 

ทันทีที่ประตูเปิดออกมา ป๊อปปี้ต้องอึ้งเมื่อเห็นภาพที่เขาไม่อยากจะเห็น สภาพฟางนอนกอดก่ายกับ

ธามไทไม่ใส่อะไรเลย เสื้อผ้ากระจัดกระจายเต็มห้อง และที่สำคัญมีซองถุงยางที่แกะแล้วอยู่ในห้อง

นั้น

 

 

 

 

“อะไรเนี่ย”ธามไททำเป็นลุกขึ้นมางัวเงีย ป๊อปปี้เดินเข้าไปง้างหมัดชกธามไท ส่วนแครอลก็รีบ

เข้าไปเขย่าฟาง

 

 

 

“แก นังฟาง มันจะมากไปแล้วนะชั้นใช้ให้แกไปซื้อของทำไมแกมานอนกับเพื่อนชั้นแบบนี้”แครอล

โวยวายทำให้ฟางงัวเงียลืมตาตื่น

 

 

 

 

“คะ คุณแครอล ว้าย ทำไมฟางมาอยู่ในสภาพนี้ได้คะ”ฟางตกใจเมื่อเห็นสภาพตัวเองก็รีบเอาผ้าห่ม

คลุม

 

 

 

“ไม่คิดเลยนะว่าที่แท้แล้วเธอต้องการผู้ชายมากขนาดนี้”ฟางหันไปตามเสียงเห็นป๊อปปี้ยืนข้างหลัม

องฟางด้วยสายตาเย็นชาและเจ็บปวด

 

 

 

“นะ นี่มันอะไรกันคะ คุณ ที่ชนชั้นเมื่อบ่ายนี่ทำไมเราถึง”ฟางอึ้งเข้าไปใหญ่เมื่อเห็นธามไทในสภาพ

เหมือนกับเธอ

 

 

“คุณน่ะเจอผมที่ห้างแล้วเราก็มาต่อกันที่นี่คุณชวนผมเองนะ อย่าลืมสิ”ธามไทพูด ฟางอึ้งร้องไห้

ออกมา

 

 

 

“มะ ไม่จริงนะคะมันไม่ได้เป็นอย่างที่พวกคุณคิดกัน กั้ง คุณโบว์ ฮือๆ”ฟางร้องไห้ออกมา

 

 

“มาฟาง ใส่เสื้อผ้าก่อนนะ”โบว์พาฟางไปใส่เสื้อผ้าเช่นเดียวกับธามไทที่ใส่เสื้อผ้าเมื่อออกมานอก

ห้องฟางสบตากับป๊อปปี้ที่เบือนหน้าหนีก็ยิ่งร้องไห้

 

 

 

 

“พี่สาวถ้าไม่มีอะไรแล้วผมกลับแล้วนะ ถ้าอยากเมื่อไหร่โทรหาผมละกันเบอร์ที่จดตรงมือไง”ธาม

ไทพูดยิ้มๆเมื่อฟางแบมือมาก็ช้อคเพราะมีเบอร์ธามไทจริงๆ

 

 

 

“ธาม หยุดเดี๋ยวนี้นะธาม”แครอลแกล้งโวยวายวิ่งตามธามออกไป

 

 

 

“อยากมากถึงขั้นต้องมาที่โรงแรมขนาดนี้เลยหรอ”ป๊อปปี้พูดขึ้นหลังจากเงียบมานาน

 

“มันไม่จริงนะคะคุณป๊อป ฟางไม่ได้”ฟางพยายามพูด

 

 

 

“พอได้แล้ว ที่ชั้นเห็นมันยังไม่ชัดพออีกหรอไงห้ะ ผู้หญิงสุดท้ายมันก็ดีแต่มาหลอกลวงไม่เว้นแต่

หน้าตาใสซื่อย่างเธอ เสียแรงนะที่ชั้นอุตส่าห์ไว้ใจ ไม่ทำอะไรไปเหมือนคืนนั้น ใครจะไปรู้ว่าลึกลง

ไปข้างในแล้วเธอมันจะร่านอยากได้มากถึงขนาดนอนกับผู้ชายแปลกหน้าที่เจอกันวันเดียวแบบ

นี้”ป๊อปปี้พูดจบฟางก็ตบป๊อปปี้หันทันที

 

 

 

 

“ทำไมคุณไม่ฟังฟางเลย ฟางไม่ใช่คนแบบนั้นนะ”ฟางร้องไห้แล้วพูดออกมา

 

 

 

“งั้นหรอ งั้นมานี่”ป๊อปปี้พูดจบก็กระชากลากฟางไปกับตัวเองโดยที่ห้ามไม่ให้โบว์และกั้งตามไป

 

 

“คุณป๊อปฟางไม่ไปนะคะ ปล่อยฟาง”ฟางดิ้นโวยวายพยายามแกะตัวเองให้หลุดจากมือป๊อปปี้แต่ไม่

หลุด

 

 

 

“อยากมากนักใช่มั้ยทำไมไม่บอกชั้นล่ะ เธอรู้มั้ยว่าผู้ชายที่เธอไปนอนด้วยน่ะเป็นเพื่อนน้องชั้น เธอ

ยังจะร่านได้อีกนะ”ป๊อปปี้ด่าว่าฟางจนฟางทนไม่ไหวตบป๊อปปี้หันอีกครั้ง ชายหนุ่มหันมามองฟาง

โกรธจัดก่อนจะกระชากฟางลงรถไปแล้วขับรถออกไปอย่างเร็วและมาจอดที่โรงแรมม่านรูดแห่ง

หนึ่ง

 

 

 

“คุณพาฟางมาที่นี่ทำไม ฟางจะกลับบ้าน”ฟางตกใจ

 

 

“ไม่ต้องมาทำใสซื่อ ชั้นไม่เชื่อเธออีกแล้ว ลงมานี่”ป๊อปปี้พูดจบก็กระชากฟางลงรถไปกับเขาก่อน

จะโยนขึ้นไปบนเตียงอย่างไม่ไยดี

 

 

 

“คุณป๊อป อย่าทำอะไรบ้าๆนะคะ”ฟางร้องไห้ถอยหนีติดขอบเตียง

 

 

 

 

“เหอะ บทบาทใสซื่อยังจะเล่นมันอยู่อีกนะ ทั้งๆที่ชั้นน่ะรู้เรื่องหมดแล้วว่าเธอน่ะด้านในมันเน่าขนาด

ไหน ดี ในเมื่อธาตุแท้เธอเป็นคนต้องการผู้ชายมากขนาดนี้ ยังไงซะชั้นเป็นเจ้าของชีวิตเธอ ชั้นนี่ล่ะ

จะสนองเธอเอง จะได้ไม่ไปร่านแล้วติดโรคที่ไหนไงล่ะ”ป๊อปปี้พูดจบก็กระชากฟางมาไว้ใต้ร่างเขา

ก่อนจะก้มลงบดจูบฟางอย่างร้อนแรงก่อนจะเอามือล้วงเข้าไปในเสื้อแล้วบีบขยำอกสวยคู่นั้น

 

 

 

 

“อื้อ ยะ อย่า”ฟางเบือนหน้าหนีแต่ป๊อปปี้ไม่ฟังกระชากเสื้อผ้าฟางฉีกออกอย่างไม่สนใจว่าฟางจะ

เจ็บมากน้อยแค่ไหนก่อนะดึงเดรสสวยของฟางที่ขาดเป็นชิ้นๆโยนลงกับพื้นทำให้ฟางเหลือแค่ชุด

ชั้นในสีหวาน

 

 

 

“อ๊ะ ไม่นะคะ อย่า”ฟางร้องเมื่อตัวเองจะคลานหนีแต่ป๊อปปี้กระชากฟางกลับมาที่เดิมก่อนจะแกะ

ตะขอบราแล้วกระชากมันออกมาแล้วก้มลงดูดเม้มอกสวยของฟางสลับกันไปมาอย่างหื่นกระหาย

 

 

 

“อ๊ะ มะ ไม่นะคะ อย่า”ฟางร้องขาดช่วงไม่ทั้งกลัวทั้งเสียวปนกันก่อนจะเผลอเอามือโอบรอบคอ

ป๊อปปี้ไว้

 

 

 

 

“หึ โดนเล้าโลมแค่นี้ติดเครื่องไวจริงๆ ไม่แปลกที่เธอพึ่งผ่านศึกร้อนรักของเธอมา”ป๊อปปี้พูดจบก็

กระจากกางเกงในตัวจิ๋วของฟางออกมาจนตอนฟางในสภาพเปลือยเปล่า ป๊อปปี้ใช้มือข้างหนึ่งรวบ

มือฟางไว้ก่อนจะสอดนิ้วเข้าไปในช่องรักของฟาง2นิ้ว

 

 

 

“อื้อ ยะ อย่า เจ็บ”ฟางร้อง

 

 

 

“ทำไม ทั้งที่ผ่านบทรักมาแท้ๆยังฟิตแน่นดีจริงๆ”ป๊อปปี้เยาะก่อนจะรัวนิ้วเข้าออกอย่างเร็วจนฟาง

เกร็งด้วยความเสียว

 

 

“ยะ อย่าค่ะ พอแล้ว”ฟางร้องเมื่อถึงฝั่งฝันแล้วต้องตกใจเมื่อป๊อปปี้เอาน้ำหวานของเธอที่ติดนิ้วขึ้น

มาดูดชิม

 

 

 

“นี่น่ะแค่ออเดิร์ฟจะร้องอะไรนักหนา หรือว่าลีลาเพื่อนแครอลมันไม่ถึงใจห้ะ”ป๊อปปี้พูดจบก็ถอด

เสื้อผ้าแล้วกระแทกแกนกายของเขาเข้าไปขนมิดด้าม ฟางร้องกรี๊ดออกมาก่อนจะเผลอเอามือโอบ

รอบลำคอชายหนุ่ม

 

 

 

 

“มาดูกันว่าลีลาชั้นจะสู้หนุ่มนั่นของเธอได้มั้ย”ป๊อปปี้พูดแล้วขยับแกนกายของเขาเข้าออกจากช้าเริ่ม

เร็วสลับกันไปมา

 

 

 

“พะ พอแล้ว ฟางไม่ได้นอนกับเค้า ฮือๆ ฟางเจ็บนะคะ”ฟางร้องไห้ออกมา

 

 

 

“อย่ามาทำตัวเป็นสาวบริสุทธ์หน่อยเลย เธอน่ะเคยนอนกับชั้นแล้ว กะอีกแค่รื้อฟื้นกันนิดหน่อยะมา

ร้องไห้คร่ำครวญอะไรกัน”ป๊อปปี้พูดแล้วจับฟางพลิกคว่ำก่อนที่จะสอดแกนกายของตัวเองเข้าไปจน

สุด

 

 

 

 

“มะ ไม่นะ พอแล้ว อ๊ะ เจ็บ ฮือๆ”ฟางร้องไห้และขอร้องป๊อปปี้ให้พอแต่ไม่มีท่าทีที่ป๊อปปี้จะหยุด

เลย ชายหนุ่มกระแทกสะโพกไปอย่างเร็วและแรงจนร่างบางสั่นตามจนหน้ากลัว

 

 

 

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊า”ป๊อปปี้ครางออกมาก่อนจะปล่อยธารสีขาวฉีดเข้าไปในตัวฟางแล้วนอนพักซักพักแล้วจับ

ฟางพลิกมาด้านหน้าโดนไปถอนแกนกายของเขาออกแล้วก้มลงทำคิสมาร์กไว้ตามลำคอจนถึงเนินอก

 

 

 

“อย่าทำแบบนี้ ฮือๆ”ฟางร้องไห้ออกมาและพยายามเอามือดันตัวป๊อปปี้ไปแต่กลับไม่มีแรง

 

 

 

“ทำไม กับมันล่ะครางชอบละสิ เจอบทรักที่ป่าเถื่อนบ้างไง เผื่อเธอจะชอบแนวนี้”ป๊อปปี้เยาะก่อนจะ

ดูดเม้มอกสวย

 

 

 

 

“ไม่เอา พอแล้ว ฮือๆ”ฟางร้องไห้ออกมาแล้วขอร้องป๊อปปี้อีกครั้ง

 

 

 

 

“เธอไม่มีสิทธ์มาสั่งชั้น นี่คือบทลงโทษที่เธอจะได้รับจากเจ้าชีวิตของเธอ”ป๊อปปี้พูดจบก็จัดการกับ

ฟางโดยที่ฟางไม่เต็มเลย

 

 

 

 

 

ต่อไปนี้ฟางคงต้องกลับไปเป็นแบบเดิมแล้วล่ะ เห้อออ สงสารจังง

 

 

 

อย่าลืมเม้นกับโหวตเยอะๆนะ