หนี้แค้นแสนรัก

 

 

 

 

 

 

 

“นี่พี่ป๊อปจะไปไหนคะ”แครอลถามเมื่อเห็นป๊อปปี้จะเดินไปด้านหลังบ้าน

 

 

“พี่ก็เดินไปสระน้ำน่ะ ไม่มีอะไรหรอก”ป๊อปปี้รีบเดินวกกลับ เพราะไม่อยากให้แครอลทำอะไร เพราะ

เวลาเขายิ่งห่วงฟางมากเท่าไหร่ ฟางจะโดนแครอลแกล้งหนักเท่านั้น

 

 

 

“อย่าให้แครอลรู้นะว่าพี่จะไปหามัน ไปหานังลูกฆาตกร”แครอลคาดโทษก่อนจะเดินมานั่งกับป๊อปปี้

และโบวืที่ริมสระน้ำแล้วใช้ให้ฟางเอาพวกของว่างมาให้ตัวเอง

 

 

“เดินให้มันเร็วๆหน่อยสิยะ ชักช้าทำไม กะจะเรียกคะแนนสงสารจากพี่ชั้นรึไง”แครอลว่าฟางที่ยก

ถาดน้ำหวานเข้ามา

 

“เดี๋ยวเสร็จแล้วไปพักก่อนก็ได้นะฟาง ทำงานมาแต่เช้าแล้ว”โบว์พูด

 

 

“ไม่ต้อง กะอีแค่ทาสจะไปสงสารมันทำไมโบว์ อี๋นี่มันน้ำแดงปลอมรึเปล่าทำไมมันจืดอย่างงี้”แครอลพูด

 

 

 

“ไม่จืดนะคะ ฟางใส่น้ำแดงไปเยอะตามที่คุณแครอลบอกแล้วนะคะ”ฟางพูด

 

 

 

“ไม่จืดงั้นหรอ ได้”แครอลพูดจบก็เอาเหยือกน้ำแดงเทราดหัวฟางทันที

 

 

“แครอล มันไม่เกิดไปหน่อยหรอ”ป๊อปปี้ตกใจเมื่อเห็นฟางถูกทำร้าย

 

 

“มันทำให้แครอลไม่พอใจ มันต้องโดนแบบนี้ถึงจะสมควร ไปได้แล้ว ชั้นจะกินน้ำแดง ไปชงมา

ใหม่”แครอลพูด ฟางรีบไปชงน้ำแดงมาใหม่ให้แครอลทันที

 

 

 

“มันก็หวานอยู่แล้วนะแครอล ไม่เห็นจะจืดเลย”ป๊อปปี้ชิมน้ำแดงแล้วพูด

 

 

“อ้าวหรอคะ แต่ของแครอลมันจืดนิ”แครอลลอยหน้าลอยตา

 

 

“เราจงใจแกล้งฟางล่ะสิ ถึงได้ทำแบบนี้”ป๊อปปี้ดุน้องสาว

 

 

“ทำไม พี่ห่วงมันมากรึไง มันเป็นคนฆ่าพ่อแม่เรานะ หรือว่าพี่รักมันแล้วจริงๆพี่เลยจะใจอ่อนแบบนี้”แครอลว่า

 

 

“เอ่อ พี่จะคิดยังไงก็ช่าง แต่ทำแบบนี้พี่ว่ามันไม่แฟร์นะ เราน่ะเย็นๆลงซะบ้าง”ป๊อปปี้พูด แล้วสักพัก

ฟางก็เอาแก้วน้ำแดงมาให้แครอลใหม่ แต่ก้าวพลาดทำน้ำแดงหกรดแครอล

 

 

 

“กรี้ดดดด นี่แกแกล้งชั้น”แครอลตกใจ เผลอตบหน้าฟางหันทันที

 

 

 

 

“แครอล ทำไมก้าวร้าวแบบนี้”ป๊อปปี้ตกใจ

 

 

 

 

“แล้วพี่ดูมันทำกับแครอลก่อนสิ มันแกล้งแครอลก่อนนะ ไม่งั้นแครอลก็ไม่ลงไม้ลงมือกับมันแบบนี้

หรอก”แครอลโวยวาย

 

 

“แต่มันเป็นอุบัติเหตุแครอลก็ไม่น่าจะทำแบบนี้เลย”ป๊อปปี้พูดแล้วเดินไปพยุงฟางขึ้นมาแต่แครอล

รีบแกะมือออก

 

 

 

 

“พี่รักมันจริงๆด้วยสินะ พี่ห่วงมันมากกว่าแครอล พี่ป๊อปไม่รักแครอลแล้ว ฮือๆ เพราะแกๆ พี่ป๊อปไม่

รักชั้นเหมือนเดิมแล้ว”แครอลร้องโวยวายก่อนจะหันไปทึ้งผมฟางอย่างหัวเสีย

 

 

 

 

“แครอล ไปได้แล้ว อย่าทำร้ายฟาง หยุด”ป๊อปปี้โมโหเผลอผลักแครอลล้มลงกับฟื้น แครอลหันขวับ

มามองป๊อปปี้ด้วยแววตาโกรธจัด

 

 

 

 

“พี่เข้าข้างมันจนทำร้ายแครอลแบบนี้น่ะหรอ แครอลเกลียดพี่ป๊อป ชั้นเกลียดแกด้วย”แครอลว่าก่อน

จจะหันไปหาฟางแล้วเอาน้ำแดงบนโต้ะของโบว์สาดใส่ฟางอีกครั้งแล้วเดินคว้ากระเป๋าขับรถออกบ้านไป

 

 

 

 

“ฮือๆ”ฟางนั่งร้องไห้ตรงนั้น ป๊อปปี้รีบเดินเข้ามาหาฟางทันที

 

 

 

“โบว์ไปเอากล่องพยาบาลมาให้พี่แล้วตามไปที่ห้องฟางด้วย”ป๊อปปี้พูดก่อนจะประคองฟางไป

 

 

 

“โอ๊ย”ฟางร้องแล้วทรุดลงไปกับพื้นอีกครั้ง

 

 

 

“เกิดอะไรขึ้นฟาง เห้ย ทำไมมันแดงแบบนี้”ป๊อปปี้ถามก่อนจะมองที่ข้ออเท้าฟางที่แดงช้ำ

 

 

“สงสัยเสียหลักล้มไปเมื่อกี้อ่ะค่ะ คุณป๊อปไม่เป็นไรค่ะ ไปง้อคุณแครอลเถอะ ฟางอยู่กับคุณโบว์

ได้”ฟางพูด

 

 

 

“ไม่นะฟาง เธอกำลังเจ็บอยู่ เธอเป็นเมียชั้นนะ เธอเป็นอะไรไปชั้นก็ต้องดูแลสิ”ป๊อปปี้พูดจบก็อุ้มฟาง

ขึ้นแล้วพามาที่ห้องนอน

 

 

“เดี๋ยวฟางไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนละกัน”โบว์พูดก่อนจะสั่งให้แม่บ้านไปเก็บของที่ริมสระส่วน

เธอเดินไปหาพ่อของเธอที่บ้าน เพราะพ่อเรียกเธอไว้

 

 

“แล้วคุณโบว์ล่ะคะ”ฟางถามเมื่อเดินกลับเข้ามาในห้องตัวเองเห็นแต่ป๊อปปี้แล้วไม่เห็นโบว์

 

 

“คุณลุงเรียกพบน่ะ เดินไหวมั้ย มานั่งนี่สิ”ป๊อปปี้พูด แล้วให้ฟางมานั่งที่ปลายเตียงตัวเอง

 

 

“เดี๋ยวฟางทายาเองก็ได้ค่ะ คุณป๊อปไปหาคุณแครอลเถอะค่ะ”ฟางพูดแต่ป๊อปปี้ดึงยานวดมาจากมือ

ฟางแล้วบีบใส่มือ

 

 

“พูดมากน่า ชั้นพาเธอมาที่นี่ เธอแต่งงานกับชั้นสิทธ์ในการแกล้งเธอน่ะมีแค่ชั้นคนเดียวเท่านั้น และ

ถ้าเธอเจ็บตัวชั้นต้องดูแล”ป๊อปปี้พูดแล้วเอาขาฟางมาไว้ที่ตักตัวเองก่อนะเอายานวด นวดให้ฟาง

อย่างเบามือจนฟางรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั่วหน้า

 

 

 

“หนาวรึไง ขนลุกเลยเนี่ย”ป๊อปปี้ถามเมื่อเห็นขาของฟางขนลุก

 

 

“ก็เพราะคุณนั่นล่ะ มาจับขาฟางแบบนี้”ฟางพูด ทำให้ป๊อปปี้ยิ้มขำก่อนจะวางขาฟางลง แล้วเอายา

มาทาที่ปากฟางที่แตก และแก้มที่เป็นรอยนิ้วมือของแครอล

 

 

 

“เธอนี่ มีแต่เรื่องต้องเจ็บตัวตลอดเลยนะ สู้คนหน่อยสิ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

“ให้ฟางสู้ได้ไงคะ นั่นน่ะน้องคุณนะ”ฟางบอก ป๊อปปี้ไม่ตอบแต่ลูบผมฟางอย่างอ่อนโยน

 

 

“สู้ในที่นี้น่ะ ไม่จำเป็นต้องใช้กำลัง แต่ขอให้รู้หลบรู้หลีกเป็นพอ”ป๊อปปี้บอก

 

 

 

“ขอบคุณนะคะที่ทำแผลให้ฟาง”ฟางพูดแล้วก้มหน้างุดๆ ป๊อปปี้จึงดึงฟางมากอดไว้เพื่อปลอบใจ

เมื่อฟางถูกป๊อปปี้กอดแล้วก็กอดตอบป๊อปปี้แน่นอย่างหาที่พักพิง

 

 

 

“คุณป๊อป”ฟางเงยหน้ามองป๊อปปี้ ชายหนุ่สบตาฟางนิ่งแล้วช้อนใบหน้าฟางขึ้นมาจูบอย่างอ่อนโยน

ฟางหลับตาพริ้มกับสัมผัสที่แสนหวานของชายหนุ่มเหมือนอยู่ในฝันที่มีเจ้าหญิงและเจ้าชาย

 

 

 

 

“หนอย แกอ่อยพี่ชั้นจริงๆด้วย”แครอลที่แอบกลับมาแล้วตามไปเห็นฟางและป๊อปปี้จูบกันในห้อง

ของฟางผ่านบานเกล็ดของห้องก็แค้นใจแล้วเดินออกมา

 

 

 

 

“ฮัลโหลธาม ชั้นเองนะแครอล ใช่ชั้นฟื้นแล้ว ตอนนี้ชั้นมีอะไรอยากให้นายช่วยหน่อย เรื่องสั่งสอน

ยัยคนอวดดีที่มาอ่อยพี่ชั้น”แครอลเดินขึ้นรถไปก่อนะกดโทรสัพท์โทรหาธามไทเพื่อนชายของเธอ

 

 

 

 

 

 

“นี่หล่อน ว่างอยู่ใช่มั้ย”หลายวันต่อมาฟางกำลังทำความสะอาดอยู่ แครอลแกล้งทำเป็นคุยโทร

ศัพท์ยุ่งๆกับเพื่อนก่อนจะวางแล้วหันไปหาฟาง

 

 

“คุณแครอลมีอะไรให้ฟางรับใช้หรอคะ”ฟางถาม

 

 

“ชั้นจะให้เธอไปซื้อของในบิลนี้ให้เพื่อนชั้นน่ะ แล้วเอาไปให้เค้าที่โรงแรมนี้”แครอลพูด

 

 

“เพื่อนผู้หญิงหรือเพื่อนผู้ชายคะ”ฟางถาม

 

 

“นี่ เห็นชั้นคบเพื่อนผู้ชายรึไง เพื่อนผู้หญิงย่ะ ดูซะสิ ว่าชั้นใช้ไปซื้อชุดชั้นในจะเอาไปให้ผู้ชายก็บ้า

ละ”แครอลแกล้งโวยวาย

 

 

“อ่อค่ะๆ งั้นฟางะไปเดี๋ยวนี้ล่ะค่ะ”ฟางพูดแล้วก็จัดการไปซื้อของที่ห้างตามที่แครอลสั่ง

 

 

 

 

 

“ว้าย ขอโทษค่ะ”ฟางร้องเมื่อมีคนเดินมาชนฟางล้มทำให้ชายคนหนึ่งมาประคองกอดฟางไว้

 

 

“ไม่เป็นไรครับ คุณไม่เป็นไรใช่มั้ยครับ”ชายคนนั้นถามฟาง

 

 

“ไม่เป็นไรค่ะขอบคุณนะคะที่เก็บให้”ฟางยิ้มก่อนจะเดินออกไปเรียกแท็กซี่เพื่อไปโรงแรม

 

 

“ผู้หญิงคนนี้น่ะหรอที่มาอ่อยพี่ชายแครอล หน้าตาดูไม่มีพิษมีภัยตรงไหนเลย”ธามไทพูด

 

 

 

 

“เอ๋ ห้องนี้ มันไปทางไหนน้า”ฟางมองดูเลขห้องที่ติดหน้าห้องแล้วไล่ไปเรื่อยๆจนถึงประตูหน้าห้อง

 

 

“คุณครับ ช่วยเก็บดอกไม้ตรงนั้นหน่อยได้มั้ยครับ”ชายคนหนึ่งในชุดพนักงานโรงแรมพูดขอให้ฟาง

เก็บช่อดอกไม้ที่หล่นบนพื้นอยู่

 

 

 

“นี่ค่ะ”ฟางยิ้มก่อนจะยื่นช่อดอกไม้ แต่เมื่อช่อดอกไม้ผ่านหน้าเธอไป เธอก็รู้สึกหน้ามืด และง่วง

นอนก่อนที่จะสลบไปในอ้อมกอดชายที่ใส่เสื้อพนักงานโรงแรม

 

 

 

 

 

“เอาดอกไม้ไปทิ้งสิธาม”แครอลสวมแว่นกันแดดเอาผ้าเช็ดหน้าปิดจมูกบอกธามไทที่ใส่แมสปิด

จมูกให้เอาช่อดอกไม้พรมยาสลบนั่นไปทิ้งแล้วอุ้มฟางเข้ามาในห้องนอนที่เปิดไว้

 

 

 

“นายปล้ำยัยนี่หน่อยได้มั้ยธาม”แครอลพูดขึ้นเมื่อมองฟางที่หลับบนเตียง

 

 

 

“จะบ้ารึไงแครอล ชั้นจะทำแบบนั้นทำไมกันชั้นจีบเธออยู่นะ”ธามไทพูดแล้วมองหน้าแครอล เพราะ

เขาชอบแครอลตั้งแต่เรียนไฮลสคูลมาด้วยกันแล้วและยอมที่จะช่วยเหลือแครอลเพียงเพราะแครอล

จะยอมเดทกับเขาเท่านั้น

 

 

 

“แล้วจะทำไงล่ะ ให้ยัยนี่กับพี่ป๊อปแตกกันน่ะ”แครอลโวยวาย

 

 

 

“ก็จัดฉากสิ จะไปยากอะไร”ธามไทพูดทำให้แครอลนึกออกก่อนจะจัดการถอดเสื้อผ้าฟางออกจน

หมดแล้วจัดการเซ็ทฉากให้ดูเหมือนว่าเธอมีอะไรกับธามไท โดยที่ธามไทเดินออกมาจากห้องน้ำใน

เสื้อคลุมอาบน้ำตัวเดียวแล้วทำเป็นเอาเสื้อผ้ากระขัดกระจายไว้ทั่วห้อง

 

 

 

“เอ้า รอช้าอะไรอยู่ล่ ช่วยทำให้เหมือนยัยนี่กับนายนอนด้วยกันเร็ว ชั้นจะถ่ายรูปเอาไปให้พี่

ป๊อปปี้”แครอลพูด

 

 

“ถ้าเค้า2คนรักกันจริง เราไม่ทำลายความรักของพวกเค้าหรอแครอล”ธามไทมองฟางแล้วพูด

 

 

“ไม่ ชั้นไม่มีวันเอาพี่สะใภ้เป็นลูกคนที่ฆ่าพ่อแม่ชั้นเด็ดขาด นายกลัวอะไรขึ้นมาอีกล่ะ”แครอลถาม

 

 

 

“ชั้นกลัวกรรมจะตามทันเรื่องความรักของชั้น”ธามไทพูดทำให้แครอลนิ่ง ไม่คิดว่าเธอกลับไป5ปีแบ

บนี้ธามไทยังจะรักเธออยู่อีกหรอ

 

 

 

“งั้นนี่มัดจำไว้ก่อนละกัน”แครอลพูดจบก็เดินมาช้อนหน้าธามไทขึ้นไปจูบอย่างดูดดื่มโดยธามไทก็จู

ยกลับเช่นกัน

 

 

 

 

“รีบทำงานของนายซะ แล้วนายจะได้มากกว่านั้น นายชอบชั้นไม่ใช่หรอธาม”แครอลทำเสียงหวา

นอ้อนธามไท

 

 

 

“ที่ชั้นทำไม่ใช่เพราะอยากทำร้ายเธอนะคนสวยแต่เพื่อความสุขของคนที่ชั้นรักชั้นจำเป็นต้อง

ทำ”ธามไทพูดก่อนจะถอดเสื้อคลุมอาบน้ำออกแล้วทำเป็นนัวเนียกับฟางโดยที่แครอลถ่ายรูปเก็บไว้

 

 

 

 

 

งานนี้ดีกันยากละ พระเอกนางเอก เห็นบอกว่าคู่โทโมะแก้วเด่นเลยจัดคู่ป๊อปฟางให้เลย

 

 

 

อย่าลืมเม้นกับโหวตเยอะๆนะ