หนี้แค้นแสนรัก

 
 
 
 
 
 
 
 
“ละจะเอาไงต่อไปดีล่ะทีนี้”เขื่อนพูด
 
 
“ชั้นจะพาแก้วกลับล่ะ”โทโมะพูดแล้วอุ้มแก้วไปที่รถตัวเองทันที ก่อนจะจัดแจงให้แก้วนอนสบายๆ
 
 
 
“แก้วอย่าเป็นอะไรนะ”โทโมะพูดแล้วขับรถออกไป พลางมองแก้วที่สลบอยู่แล้วนอนที่เบาะข้างๆก็
แอบใจเสีย กลัวแก้วจะเป็นอะไรไปมากกว่านี้ นี่ถ้าวันนี้เขาเลื่อนไฟล์ทกลับเหมือนกับตอนแรกที่
ตั้งใจเอาไว้ ป่านนี้แก้วก็คงจะโดนพวกนั้นข่มขืนไม่มีชิ้นดีแน่ๆ
 
 
 
 
“หมอโว้ย เปิดประตูดิ๊”โทโมะเดินมาทุบประตูบ้านหลังหนึ่ง
 
 
“อะไรเนี่ยโทโมะ มาถึงก็มาโวยวายหน้าบ้านชั้น”จองเบพูดแล้วมองโทโมะที่ยืนจอดรถหน้าบ้านตัว
เอง
 
 
 
“ช่วยดูเมียชั้นหน่อยดิ๊”โทโมะพูด
 
 
“เมียคนไหนหรอ”จองเบถามเพราะรู้ถึงกิตติศัพท์ของเพื่อนตัวเองดีเรื่องสาวๆที่บ้าน
 
 
“พูดมากน่า ช่วยหน่อยละกัน”โทโมะพูดก่อนที่จองเบจะเปิดประตูบ้านให้โทโมะขับรถเข้ามาด้านใน
แล้วชายหนุ่มอุ้มแก้วเข้ามาในบ้านจองเบทันที
 
 
 
“คนนี้หน้าไม่คุ้นแฮะ ชั้นก็นึกว่าเป็นพิมกับแบมซะอีก”จองเบมองหน้าแก้วที่สลบอยู่แล้วพูด
 
 
 
“มีอะไรกันหรอจองเบ เสียงดังเชียว”จินนี่ภรรยาสาวของจองเบเดินลงมาจากชั้นล่างแล้วต้องตกใจที่
เห็นโทโมะอุ้มแก้วเข้ามาในบ้าน
 
 
“พอดีเมียโทโมะไม่สบายน่ะจ้ะที่รัก เลยพามาให้ผมรักษา แต่เอ ปกติพิมกับแบมนายจะพาไปโรง
พยาบาลนี่นา แต่ทำไมคนนี้นายถึงร้อนใจพามาที่บ้านเลย”จองเบถาม
 
 
 
“ก็แถวนี้มันใกล้บ้านแกที่สุดนิหว่า เอาล่า พูดมาก ตรวจเมียชั้นหน่อยดิ”โทโมะพูดจบ จองเบจึงเดิน
ไปในห้องพักชั้นล่างแล้วตรวจร่างกายของแก้ว ส่วนโทโมะและจินนี่ก็ออกมาด้านนอก
 
 
 
“อ่ะ น้ำจ้ะโทโมะ”จินนี่ส่งน้ำให้โทโมะก่อนจะนั่งลงข้างๆ
 
 
“นี่เกิดอะไรขึ้นทำไมเมียนายถึงเป็นแบบนี้ล่ะ”จินนี่ถาม
 
 
“ก็โดนพวกจิ๊กโก๋แถวนั้นดักจะข่มขืนเอาน่ะสิ ดีนะที่ชั้นมาช่วยได้ทัน”โทโมะพูดแล้วแววตากังวล
กลัวแก้วจะเป็นอะไรไป
 
 
“นี่โทโมะดูเป็นห่วงเมียคนนี้ของโทโมะเป็นพิเศษเลยนะเนี่ย”จินนี่จับสังเกตอาการที่นั่งไม่ติดเก้าอี้
ของโทโมะ
 
 
“ก็เมียชั้นไงจินนี่ไม่ห่วงละจะให้ห่วงใคร”โทโมะพูด
 
 
“แต่พิมกับแบมล่ะ นั่นก็เมียนายเหมือนกันนะ ไม่เคยเห็นโทโมะห่วงขนาดนี้ เอ รึว่าคนนี้ตัวจริง
จ้ะ”จินนี่พูดแล้วยิ้ม
 
 
“ตัวจริงงั้นหรอ ชั้นยังไม่อยากแต่งงานนะ”โทโมะพูด
 
 
“แล้วก็ไล่มีสาวๆมาไว้ที่บ้านแบบนี้เนี่ยนะ โทโมะผู้หญิงไม่ใช่ตุ๊กตานะ ที่จะเอามาไว้ที่บ้านได้ทีละ
หลายๆตัวแบบนี้น่ะ”จินนี่บ่นโทโมะยาวเหยียด
 
 
 
“ก็ บางคนก็เป็นลูกหนี้มาขัดดอก บางคนก็สมยอมเอง เอาน่า ป๋าชั้นยังมีแม่ชั้นกับเมียคนอื่นๆได้
เลย”โทโมะพูด
 
 
“แต่นายก็ไม่ควรทำตามพ่อของนายนะ”จินนี่พูด
 
 
 
“โทโมะ จินนี่บอกเลยนะตรงนี้ว่า ผู้หญิงเราน่ะ ไม่มีใครอยากเป็นที่2ของใครหรอก เค้าอยากมีคน
รักของเค้าแค่คนเดียวและไม่ต้องใช้ร่วมกับใคร”จินนี่พูดอีกครั้งทำให้โทโมะนิ่งเงียบ
 
 
 
 
“แต่ พิม แบม แก้ว ทุกคนถ้าชั้นปล่อยไป ชีวิตพวกเธอน่าสงสารจริงๆนะ”โทโมะพูดแล้วนึกถึงพิม ผู้
หญิงคนแรกที่เขาพามาที่บ้าน เพราะพ่อของเธอทำงานให้พ่อของโทโมะและถูกยิงเสียชีวิตทำให้
ไม่มีที่ไปเพราะที่บ้านถูกธนาคารยึด โทโมะเลยมาช่วยโดยที่พิมยินดียอมเป็นของเขา ส่วนแบม พ่อ
เลี้ยงของเธอจะข่มขืนแล้วเอาไปขายแต่โทโมะกับพ่อมาช่วยได้ทัน เพื่อไม่ให้แบมตกเป็นเมียน้อย
พ่อเขา เขาเลยรับแบมมาเป็นผู้หญิงของเขาโดยที่แบมเองก็เต็มใจ โดยที่ตัวเองไม่แต่งงานกับใคร
เลยสักคน
 
 
 
 
“จินนี่รู้ว่าทุกคนน่าสงสารอย่างที่โทโมะพูดจริงๆ แต่เรื่องความรักน่ะ มันเป็นแบบนี้จริงๆนะ พวกเธอ
ของโทโมะเค้าก็รักโทโมะมาก ลองถามพวกเค้าดูสิว่าที่ยอมโทโมะแบบนี้เพราะไม่มีทางเลือกรึ
เปล่า”จินนี่พูดเตือนเพื่อนชาย
 
 
“แต่ยัยนั่นไม่ได้รักชั้น”โทโมะพูดถึงแก้ว
 
 
 
“แล้วโทโมะไปเจอแก้วที่ไหนกัน”จินนี่ถาม
 
 
“พ่อแม่ยัยนั่นขายยัยนั่นให้กับชั้นโดยที่เจ้าตัวไม่เต็มใจเลย หาว่าทำแบบนี้มันเป็นการขายตัวบ้างล่ะ
พยายามจะหนีไปจากชีวิตชั้นทุกทาง แม้แต่การฆ่าตัวตายก็ทำมาแล้ว”โทโมะพูด
 
 
“ตายจริง ร้ายแรงขนาดนั้นเลยหรอ”จินนี่ตกใจ
 
 
 
“ชั้นไม่เข้าใจ ทั้งๆที่ชั้นเทคแคร์ยัยนั่นดีกว่าคนอื่น แต่ทำไมยัยนั่นถึงยังจะอยากไปจากชชั้นล่ะ”โท
โมะพูด
 
 
 
“ผู้หญิงไม่ได้เหมือนกันหมดบนโลกนี้หรอกนะ พิมกับแบมอาจจะยอม แต่คนนี้อาจไม่ยอม โทโมะ
ถ้าเธอไม่ยอมนายนายก็ปล่อยตัวเธอเป็นอิสระสิ จะรั้งเธอไว้ทำไม”จินนี่พูด
 
 
 
“ชั้นไม่ยอมปล่อยยัยนั่นไปหรอก ตัวคนเดียวแบบนั้นเป็นลูกผู้หญิงไม่มีญาติที่ไหนด้วย ชั้นไม่ยอม
ให้ยัยนั่นต้องตกที่นั่ลำบากหรอก”โทโมะพูดแล้วนึกถึงแก้ว เพราะเธอลำบากมาทั้งชีวิตแล้ว
 
 
 
“แคร์เค้ามากขนาดนี้ รักเค้าแล้วล่ะสิ”จินนี่พูดแล้วยิ้ม
 
 
 
“ถ้าจะบอกว่าใช่ล่ะ”โทโมะพูดนิ่งๆ เพราะหลายอาทิตย์ที่เขาหนีกลับญี่ปุ่นไปมันทำให้เขารู้ตัวแล้ว
ว่าสาเหตุที่หนีมาเพราะว่าแค่แก้วคนเดียวเท่านั้นที่ทำให้เขา เป็นทุกข์ร้อนใจ ทั้งแคร์ ทั่งห่วง หวง
เธอมากกว่าใคร
 
 
 
“ถ้าใช่ ถ้าชัวร์กับคนนี้ โทโมะต้องปัดการเรื่องของตัวเองทั้งหมดซะ จะได้ไม่ต้องมีใครเจ็บอีก”จินนี่
พูด แล้วจองเบก็เดินออกมาจากห้องตรวจ
 
 
 
 
“จากการตรวจร่างกายแล้วนะ ที่เมียนายสลบไปนานแบบนี้เพราะร่างกายอ่อนเพลียพักผ่อนไม่เพียง
พอน่ะ”จองเบพูด
 
 
“อะไรกัน อยู่บ้านสุขสบายจะมาพักผ่อนน้อยทำไม ชั้นไม่อยู่ให้กวนใจด้วยซ้ำ”โทโมะพูด
 
 
“อันนนี้ชั้นก็ไม่รู้ว่ะ แค่ตรวจตามที่เป็นแค่นั้น แต่เรื่องนี้ที่นายจะรู้ต่อไปนี้ชั้นขอถามนายก่อนนะโท
โมะ ว่านายคิดจะจริงจังกับเธอคนนี้ใช่มั้ยถึงได้ยอมปล่อยให้เกิดเรื่องแบบนี้”จองเบถามแล้วมอง
หน้าโทโมะ
 
 
 
“อย่าบอกนะว่า”โทโมะพูด จองเบพยักหน้า
 
 
 
“ตอนนี้แก้วท้องได้เดือนเศษแล้ว ปกตินายมีอะไรกับผู้หญิงของนาย นายไม่เคยปล่อยให้มีเรื่อง
แบบนี้ขึ้นนินา”จองเบถามเพราะรู้นิสัยเพื่อนชายคนนี้ดีว่าเป็นคนยังไง
 
 
 
“ชั้นยอมรับว่าชั้นตั้งใจ เพราะตอนแรกแค่อยากเอาชนะเธอ แต่ตอนนี้ชั้นยอมรับเพราะว่าชั้นรักเธอ
เข้าแล้วว่ะ”โทโมะพูดก่อนจะขอตัวเดินเข้าไปดูอาการของแก้วในห้อง
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นกลับมาแล้วนะ แต่ถ้าเธอไม่อยากเจอหน้าชั้น ชั้นก็จะไม่เจอหน้าเธออีกนะแก้ว”โทโมะพูดแล้ว
พลางลูบผมแก้วอย่างโยนก่อนจะก้มลงจูบที่หน้าผากของแก้วแล้วจะเดินออกไป
 
 
 
“ชั้นยอมรับว่าชั้นเกลียดนาย ไม่อยากเจอหน้านาย แต่นายจะไปอยู่ไหนล่ะถ้าไม่อยู่ที่บ้าน”แก้ว
ลืมตามาแล้วพูด
 
 
“ก็คอนโด โรงแรมอะไรพวกนี้ไง เธอจะได้อยู่บ้านนั่นสบายไง”โทโมะพูดในใจแอบดีใจที่แก้วฟื้น
แล้ว
 
 
 
“ชั้นเป็นแค่คนอาศัย บอกว่าเกลียดเจ้าของบ้านแล้วไม่ให้เจ้าของบ้านอยู่มันก็ไม่ใช่แล้วล่ะ”แก้วพูด
ในใจเธอแอบดีใจลึกๆที่รู้ว่าคนที่มาช่วยเธอคือโทโมะ
 
 
“งั้นแสดงว่าเธอยอมให้ชั้นกลับมาอยู่บ้านแล้วล่ะสิ”โทโมะพูดแล้วยิ้ม
 
 
 
“ชั้นบอกแล้วไงว่าชั้นเป็นแค่ผู้อาศัย จะไปไล่นายได้ยังไงล่ะ”แก้วพูดแล้วไม่มองหน้าโทโมะ
 
 
 
“น่ารักที่สุดเลย”โทโมะดีใจเผลอขึ้นไปกอดและหอมแก้มแก้วจนแก้วต้องหยิกโทโมะทันทีก่อนจะ
นั่งห่างๆ
 
 
 
 
“แต่ก็ขอบคุณนะที่ช่วยชั้นกับเฟย์ ฟางไว้ ไม่อย่างงั้นพวกชั้นต้องแย่แน่ๆ”แก้วพูดแล้วยิ้มให้กับโท
โมะ เล่นเอาโทโมะแก้มแดงทันทีที่เห็นรอยยิ้มของแก้ว
 
 
 
 
บอกเลยว่าคู่นี้ไม่หวานแต่มันสุดนะต่อจากนี้555555