หนี้แค้นแสนรัก

 
 
 
 
 
 
 
“หึ ถึงกับหมดแรงไปเลยรึไง”โทโมะมองแก้วที่ซุกตัวอยู่ในผ้าห่มด้วยเพลีย แก้วเมื่อได้ยินโทโมะที่
ลุกไปใส่เสื้อผ้าพูดก็พลิกตัวหนีทันที
 
 
“เอ้า อยากกลับแล้วไม่ใช่รึไง ทำไมไม่รีบไปใส่เสื้อผ้าล่ะ รึว่ายังติดใจรสชาตของชั้น อ้อ ถ้าจะต่อ
นะ เธอต้องทำเองนะ เพราะชั้นจัดให้เธอทั้งวันทั้งคืนแล้ว ตอนนี้ชั้นไม่มีอารมณ์”โทโมะก้มลงมาพูด
กับแก้ว ทำให้แก้วหันหน้ามามองขวับทันที โทโมะชะงักเมื่อเห็นตาของแก้วแดงเหมือนกับกลั้น
น้ำตาไม่ให้ร้องไห้อยู่
 
 
 
“คนเลว”แก้วค่อยๆพูดออกมา หึ นี่คือแผนการของโทโมะทั้งหมดสินะ กะจะหลอกให้เธอตายใจ
เรื่องราวทั้งหมดเพื่อให้เขาไม่ต้องเสียเงินให้เธอหนีไปไหนได้ แล้วสุดท้ายต้องเหมือนกับพิมและแบม
 
 
 
“เลวอะไร อย่าลืมสิ ชั้นคือเจ้าของเธอ ชั้นซื้อเธอมาจากแม่กับพ่อเลี้ยงเธอนะ ชั้นจะทำอะไรกับเธอ
ก็ได้ และอีกอย่าง ในเมื่อเลี้ยงดีๆแล้วไม่ชอบ อยากจะไปจากชั้น ยอมเอาตัวเข้าแลกชั้นก็สนองให้
ดีกว่าไปข้างนอกแล้วติดโรคกลับมา บอกแล้วไงมันแฟร์ๆ ไม่มีใครได้ใครเสียอะไรทั้งนั้น เธอได้เงิน
ชั้นมีความสุข”โทโมะพูดเยาะ ทำเอาแก้วกำมือแน่นกับคำพูดจาร้ายกาจของเขา
 
 
 
“งั้นต่อไปนี้หน้าที่ของชั้นคือคุณเตียงกับคุณเท่านั้น เพื่อผลประโยชน์ซึ่งกันและกัน ชั้นได้เงิน คุณ
ได้ความสุข”แก้วพูดแล้วผลักโทโมะไปให้พ้นตัวเอง แล้วลุกขึ้นจะไปเข้าน้ำ แต่ก็ทรุดลงไปกองกับพื้นทันที
 
 
 
 
“ไม่ต้องมาจับชั้น ชั้นเกิดมาคนเดียว อยู่คนเดียวมาตลอด เจ็บเพราะชั้นล้มเอง ชั้นก็ต้องลุกเองให้
ได้”แก้วพูดเมื่อโทโมะจะเข้ามาช่วย ก่อนจะค่อยๆประคองตัวเองเข้าไปในห้องน้ำได้ในที่สุด
 
 
 
 
ปัง
 
 
 
ทันทีที่ประตูห้องน้ำปิดลงโทโมะถึงกับปัดเอาข้าวของบนโต๊ะเครื่องแป้งลงกับพื้นอย่างหัวเสีย
 
 
 
“ชั้นไม่อยากจะเลี้ยงให้เธอทำแบบนี้กับชั้นเลย ทำไมเธอต้องทำแบบนี้ด้วย ยัยบ้า”โทโมะทุบลงที่
โต๊ะอย่างหงุดหงิดสาวน้อยที่ตัวเองจัดการปรนเปรอความสุขให้เมื่อวานนี้ แค่แวบแรกที่เขาเห็นแก้ว
ครั้งแรกเขาทั้งสงสารและอยากช่วยเหลือแก้วเลยตกลงซื้อเธอมาจากพ่อเลี้ยงแม่เลี้ยงใจร้ายของ
เธอ แต่เพราะเธอพยศทำให้เขาต้องใช้วิธีของเขากำหลาบ แต่ใครจะรู้ว่าเรื่องมันจะบานปลายทำให้
แก้วกลายเป็นแบบนี้
 
 
 
 
“สุดท้ายชั้นมันก็เป็นผู้หญิงขายตัว ขายตัวเหมือนกับชาติกำเนิดของชั้น ฮือๆ ชั้นมันสกปรก”แก้วเอา
ตัวเองรดฝักบัวที่ไหลชโลมตัวเองแล้วร้องไห้พลางมองร่องรอยที่โทโมะทำไว้กับเธอไปทั่วทั้งตัว
ร่างกายเธอมันคือร่างกายที่แลกกับเงินสินะ พ่อแม่แท้ๆก็ไม่มี ถูกเอามาขายตัวเอง ทำไมโลกนี้มัน
ไม่ยุติธรรมกับเธอเลย ถ้าเกิดชาติหน้าขอให้เกิดมาเป็นลูกที่มีพ่อมีแม่ที่รักเธอจริงๆไม่ทอดทิ้งเธอ
แบบนี้อีกเลย แก้วปาดน้ำตาตัวเองก่อนจะหันไปหยิบมีโกนหนวดของโทโมะที่อ่างล้างหน้ามาทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่มันอะไรกันน่ะป้าทำไมป้ามาโยนของของชั้นแบบนี้”เฟย์กลับเช้ามาแล้วต้องตกใจเมื่อเห็นป้า
เจ้าของห้องเช่าสั่งให้ลูกน้องโยนข้าวของของเธอออกมาจากในห้อง
 
 
“ก็แกไม่มีเงินจ่าย ค้างมาหลายเดือนแล้ว ชั้นเลยต้องทำแบบนี้”ป้าเจ้าของพูดอย่างไม่ไยดี
 
 
“ป้า รอชั้นได้งานก่อนไม่ได้รึไง”เฟย์รีบพูด
 
 
“แล้วต้องให้ชั้นรอไปถึงเมื่อไหร่ห้ะ”ป้าเจ้าของพูด
 
“ชั้นสมัครงานไปแล้ว รอเค้าตอบรับกลับมาเท่านั้นเองล่ะป้า”เฟย์พูด
 
 
“สมัครไปแล้วๆ พูดแบบเดิมมากี่เดือนแล้วล่ะ ชั้นไม่ใช่แม่ชีใจบุญนะที่จะทำที่นี่เป็นโรงทานสำหรับ
คนทุกข์น่ะ”ป้าเจ้าของว่าก่อนจะหยิบกรอบรูปของเฟย์ที่ถ่ายกับแม่ออกมา
 
 
 
“อย่าแตะรูปแม่นะ เอาวางไว้ที่เดิม”เฟย์ว่า
 
 
“วางหรอ อ๋อได้”ป้าเจ้าของพูดแล้วโยนกรอบรูปเฟย์กับแม่ลง เฟย์รีบรับทันที ดีนะที่รับทัน
 
 
“ป้ามันจะมากไปละนะ โยนข้าวของหนูได้แต่ป้าเล่นโยนรูปแม่หนูแบบนี้เลยหรอ”เฟย์ว่าป้าเจ้าของ
ห้องเช่า
 
 
 
“ก็คนไม่มีเงิน ก็ต้องถูกเฉดหัวส่ง จะแคร์อะไรกับอีแค่รูปใบถูกๆแค่นี้”มีนเดินออกมาจากที่ซ่อนแล้ว
เดินมาเยาะ
 
 
“ป้าจัดการทุกอย่างแล้วนะคะคุณมีน”ป้าเจ้าของห้องพักพูดแล้วยื่นกุญแจห้องเฟย์ให้
 
 
“นี่มันหมายความยังไงกัน”เฟย์อึ้ง
 
 
“ก็หมายความว่า ชั้นคือเจ้าของที่นี่ ชั้นมีสิทธิไล่ลูกหนี้ที่เบี้ยวค่าห้องได้น่ะสิ”มีนเยาะเย้ย
 
 
 
 
“แก คือชั้นอยากจะขอผัดผ่อนเรื่องค่าห้อง”เฟย์สูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนจะพูดออกมา
 
 
 
“ชั้นน่ะก็ไม่ได้ใจร้ายใจดำอะไรกับเพื่อนหรอกนะ เอาเป็นว่าชั้นน่ะจะยกหนี้ให้แก แถมเงินให้ใช้
ประทังชีวิตระหว่างรอได้งานฟรีๆ2แสน แต่ว่ามันต้องมีข้อแลกเปลี่ยน”มีนพูดอย่างถือไพ่เหนือกว่า
 
 
 
“แกจะให้ชั้นทำอะไร”เฟย์ถาม
 
 
 
“ไปบอกเลิกกับพี่เขื่อนซะ เลิกยุ่งกับพี่เขื่อนไปตลอดชีวิต”มีนยื่นคำขาดทำให้เฟย์อึ้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ช่วงนี้อารมณ์ดีจังเลยนะคะคุณเขื่อน”ฟางที่เอาน้ำมาเสิร์ฟให้เขื่อนและป๊อปปี้ที่เล่นเกมส์กันในห้อง
นั่งเล่นก็พูด
 
 
 
“ก็เหมือนกับฟางนั่นล่ะ ยิ้มได้เพราะอินเลิฟ”เขื่อนพูดแซวกลับ เพราะตอนมาอยู่ใหม่ๆป๊อปปี้กับฟาง
ทะเลาะกันแทบจะฆ่ากันให้ตาย แต่มาตอนนี้ป๊อปปี้ไม่ทำอะไรฟางแล้ว บางทีก็พาฟางออกไปเที่ยว
ไปทานข้าวดูหนังฟังเพลงด้วยตลอดแม้จะอ้างว่าลากไปเป็นทาสคอยรับใช้เขาก็ตาม
 
 
“อะไรคะ ใครอินเลิฟ ไม่มีซักหน่อย”ฟางหน้าแดงแล้วนึกถึงเมื่อวานที่ป๊อปปี้ลากเธอไปดุหนังด้วย
กัน2ต่อ2
 
 
“จ้า ไม่มีก็ไม่มี เนาะป๊อปเนาะ”เขื่อนหันกลับไปแซวป๊อปปี้ที่นั่งเล่นเกมส์อยู่
 
 
 
“พูดมากน่าไอ้เขื่อน เธอน่ะถ้ามีอะไรก็ไปทำเถอะ แถวนี้ผู้ชายเค้าจะคุยกัน”ป๊อปปี้รีบเปลี่ยนเรื่องสั่ง
ฟาง ฟางจึงรีบออกไปจากห้องทันที
 
 
“แหม หึงด้วยๆ”เขื่อนแซว
 
 
 
“หึงอะไร พูดมากน่าเขื่อน ยัยนั่นต้องไปทำงานอื่นต่างหากเล่า”ป๊อปปี้พูดแล้วไม่มองหน้าเขื่อน
 
 
“เออ ว่าแต่ไอ้โทโมะมันหนีไปอยู่เกาะส่วนตัวนานแล้วนะ ไม่รู้กลับมารึยัง”ป๊อปปี้พูดอีกครั้ง
 
 
“แหมๆ ก็เค้าอยากไปสวีทกับสาวของเค้าไง ของมาใหม่ก็งี้เห่อเป็นธรรมดา”เขื่อนพูดเมื่อนึกถึงแก้ว
 
 
“เออ จริงสิ คนนี้ดูเห่อกว่าพิมกับแบมอีกเมื่อก่อนไม่เคยเห็นตามง้อตามคุมดีแต่เอาเงินให้ไป
เอง”ป๊อปปี้พูดถึงการกระทำเพื่อนตัวเองช่วงหลังๆที่มีแก้วมาในชีวิต
 
 
 
“อะไรนะคะ คุณโทโมะเอาแก้วไปไหนคะ แล้วเอาเงินฟาดกันทำไม”ฟางโผล่พรวดมาพูด
ทำเอา2หนุ่มหันไปมอง
 
 
 
“นี่ชั้นบอกให้ลงไปๆขึ้นมาทำไมห้ะ”ป๊อปปี้ดุ
 
 
“ก็ฟางลืมถาดค่ะ เลยบังเอิญได้ยิน ว่าแต่คุณโทโมะพาแก้วไปไหนหรอคะ”ฟางถามยาวเหยียด
 
 
“ไปฮันนีมูน”เขื่อนพูดยิ้มๆ
 
 
“ฮันนีมูน ไม่จริงน่า แก้วกับคุณโทโมะ”ฟางโวยวาย
 
 
“จริงไม่จริงเธอยุ่งอะไรด้วยล่ะ ไปเลยไปทำงานเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นชั้นสั่งให้เธอไปตัดหญ้าแทนลุงหมึก
แน่”ป๊อปปี้ขู่
 
 
 
“โถๆ ฟาง ดูสิตัวออกจะเล็กบอบบางเหมือนกระต่ายน้อยยังจะใช้งานหนักอีก”เขื่อนรีบแกล้งเข้าไป
กอดปลอบฟางทันที
 
 
 
“พอเลยๆไอ้เขื่อน กลับมาเล่นเกมส์ ส่วนเธอถ้าไม่ไปชั้นปล้ำเธอต่อหน้าเพื่อนชั้นแน่”ป๊อปปี้พูดขู่
ฟางพร้อมกับลุกขึ้นเดินเข้ามาใกล้ฟาง
 
 
 
“คนบ้าๆๆๆๆๆ คนลามก”ฟางตกใจรีบเอาถาดทุบป๊อปปี้รัวก่อนจะรีบวิ่งออกไปจากห้องโดยที่ป๊อปปี้
ยืนหัวเราะกับการกระทำของฟาง
 
 
 
“เอะอะก็ปล้ำเมียนะๆ พ่อหมี”เขื่อนพูดแซวป๊อปปี้
 
 
“พูดมากน่า เล่นเกมส์ต่อเถอะ”ป๊อปปี้เปลี่ยนโหมดไปดุเพื่อนก่อนจะหันไปเล่นเกมส์ต่อ
 
 
 
“โอ๊ะ โอ สงสัยเล่นต่อไม่ได้แล้วว่ะ ตัวเล็กโทรมา”เขื่อนชูมือถือที่โชว์เบอร์ของเฟย์ขึ้นแล้วรีบออกไป
 
 
 
“อะไรวะ มาๆไปๆ นี่ฟาง ไม่ต้องทำงานด้านล่างแล้ว มาเล่นเกมส์กับชั้น นี่คือคำสั่ง”ป๊อปปี้บ่นกับ
เขื่อนที่รีบออกไปทันทีที่รับโทรศัพท์ก่อนจะเดินไปเรียกฟางมาเล่นเกมส์กับตัวเองแทนเขื่อนทันที
 
 
 
 
 
 
“มีอะไรหรอ โทรเรียกพี่ออกมาเนี่ย เมื่อวานก็ไปเที่ยวด้วยกันแล้วนะ”เขื่อนออกมาจากบ้านป๊อปปี้
มาหาเฟย์ที่นัดไว้
 
 
“พี่เขื่อนคะ คือเฟย์มีเรื่องจะบอก”เฟย์อึกอักแล้วค่อยๆพูด
 
 
“มีอะไร หรือว่าเฟย์ได้งานแล้ว”เขื่อนพูดถึงเรื่องเฟย์ที่บ่นหางาน ทำเอาเฟย์ยิ่งรู้สึกแย่ที่เขื่อนห่วง
เรื่องของเธอ
 
 
“เฟย์อยากให้เรื่องของเรามันจบตรงนี้”เฟย์พูดทำเอาเขื่อนชะงัก
 
 
“อะไรกันเฟย์ จบ หมายความว่ายังไงกัน”เขื่อนไม่เข้าใจ
 
 
“เฟย์เบื่อพี่แล้ว แค่นี้ล่ะค่ะ”เฟย์พูด
 
 
”หา เบื่อ”เขื่อนไม่เข้าใจ
 
 
“ใช่ค่ะ พี่น่ะเปลี่ยนผู้หญิงเป็นว่าเล่นไหนจะมีนอีก”เฟย์แกล้งโวยวาย
 
 
 
“ทำไมกัน ตอนนี้พี่เลิกกับมีนแล้วนะ แล้วเรื่องของเราล่ะ”เขื่อนพูดเพราะตอนนี้ความสัมพันธ์ของ
เขากับเฟย์กำลังไปได้ด้วยดีแท้ๆ แต่ทำไมจู่ๆเฟย์พูดแบบนี้
 
 
 
“เฟย์บอกแล้วไงว่าเบื่อพี่ๆ พูดแค่นี้ไม่เข้าใจอีกหรอคะ น่ารำคาญ”เฟย์พูดก่อนจะเดินหนีเขื่อนออก
ไปจากร้านทันที เพราะไม่อยากใจอ่อนเมื่อเห็นหน้าเขื่อน
 
 
 
“มันต้องมีอะไรแน่ๆ”เขื่อนที่ยังไม่เชื่อนิ่งครุ่นคิด
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่แก้ว นานมากแล้วนะ จะอาบให้ตัวขาวเลยรึไง”โทโมะที่เก็บของแล้วนั่งรอแก้วมานานก็เดินไป
เคาะประตูห้องน้ำแล้วพูดขึ้น แต่ก็ไม่มีเสียงตอบ
 
 
“แก้ว ออกมาได้แล้ว”โทโมะยังคงเคาะประตูอีกครั้ง
 
 
 
โครม
 
 
เหมือนเสียงของหล่นในห้องน้ำโทโมะตกใจมาก
 
 
 
“แก้ว เป็นอะไรน่ะแก้ว ถ้าไม่ตอบชั้นจะพังเข้าไปแล้วนะ”โทโมะที่ตกใจรีบทุบประตูรัวแต่แก้วก็ไม่
ตอบ
 
 
 
 
ปัง
 
 
โทโมะถีบประตูออกมาก็ตกใจเมื่อเห็นแก้วนอนอยู่ตรงฝักบัวในมือถือมีดโกนหนวดของเขาอยู่ และ
ที่สำคัญเลือดของแก้วออกมาจนแก้วหน้าซีด
 
 
 
 
“อย่าเป็นอะไรนะแก้ว ทำใจดีๆไว้ เธอต้องอยู่กับชั้นก่อน”โทโมะคว้าผ้าเช็ดตัวมาคลุมร่างแก้วแล้ว
อุ้มออกมาจากห้องน้ำเพื่อพาออกมาห้ามเลือดก่อนจะโทรศัพท์เรียกคนมารับ แก้วที่สติเลือนราง
มองการกระทำของโทโมะก็ไม่เข้าใจกับสิ่งที่เห็น ชั้นมันแค่ที่ระบายอารมณ์ของเค้า ทำไมต้องห่วง
แบบนี้นะ แล้วแก้วก็สติดับวูบไป