หนี้แค้นแสนรัก

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณนะคะที่มาส่งเฟย์”เฟย์บอกเขื่อนที่มาส่งตัวเองที่หน้าห้องเช่าราคาถูก

 

 

“ครับ ว่าแต่เฟย์จะทำยังไงต่อล่ะทีนี้”เขื่อนถามอย่างเป็นห่วงเพราะมีนเป็นลูกผู้มีอิทธิพลอยู่เหมือน

กัน มีหวัง เฟย์โดนเล่นงานทีหลังแน่ๆ

 

 

“ไม่เป็นไรค่ะพี่เขื่อน ระดับเฟย์ซะอย่างนะ เฟย์ทนได้อยู่แล้ว”เฟย์ยิ้ม

 

 

“พูดดีไป เราน่ะเป็นแค่ผู้หญิงอย่าลืมสิ”เขื่อนพูดปนดุเฟย์

 

 

 

“เอ ที่พูดแบบนี้เพราะห่วงเฟย์ พี่เริ่มชอบเฟย์แล้วใช่มั้ยล่ะๆ”เฟย์รีบพูด

 

“ตลกล่ะ ไปๆลงรถไปเลยเดี๋ยวพี่ไปหาเพื่อนพี่ต่อเนี่ย”เขื่อนพูด

 

 

“งั้นขับรถดีๆนะคะ บาย”เฟย์พูดก่อนจะหอมแก้มเขื่อนทีนึงแล้วเดินลงรถไป

 

 

 

 

“เอ้าๆ เดินลอยหน้าลอยตามาเลยนะนังเฟย์ มีเงินแล้วล่ะสิ เห็นมีรถหรูมาส่งเชียว”ป้าเจ้าของห้อง

เช่าทักเมื่อเฟย์เดินเข้ามาด้านใน

 

 

“ไม่มีหรอกป้า”เฟย์ตอบสั้นๆ

 

 

“อะไรกันยะ เห็นออกไปสมัครงานทุกวัน มันยังไม่มีงานทำหรอวะ”ป้าเจ้าของบ่น

 

 

“ก็ที่ไหนๆก็ไม่รับนี่ป้าจะให้ชั้นทำยังไงล่ะ ป้าก็ช่วยๆเว้นชั้นไว้อีกเดือนหน่อยเถอะ”เฟย์พูด

 

 

“นี่มันกี่เดือนแล้วนังเฟย์บอกว่าเว้นๆๆๆๆ ชั้นเปิดห้องเช่านะไม่ใช่โรงทานจะให้คนตกทุกข์ตกยากมา

อยู่ได้น่ะ ถ้าหางานทำไมได้ก็ไปขอเงินไอ้คนที่มาส่งแกเมื่อกี้สิวะ กระเป๋าหนักเหมือนกันนิ”ป้า

เจ้าของหอพูด

 

 

“ไม่หรอกป้า พี่เค้าเป็นคนดี ชั้นไม่กล้าหบอกเอาเงินเค้าหรอก”เฟย์พูด

 

“แหมๆ ทีไอ้พวกชีกอคนก่อนๆล่ะ แกยังหลอกเอาเงินเค้ามาเลย”ป้าเจ้าของหอเยาะ

 

 

“นั่นไม่เหมือนกัน พวกนั้นมันเต็มใจเอาเงินมาให้ชั้นเอง ช่วยไม่ได้”เฟย์พูด

 

 

“เออ เอาให้มันแน่เถอะนังเฟย์ สุดท้ายก็หลอกเค้าเหมือนเดิมรึเปล่าก็ไม่รู้”ป้าเจ้าของหอเยาะ เฟย์

ส่ายหน้านิดนึงก่อนจะเดินหนีขึ้นไปบนห้องตัวเองทันที

 

 

 

 

“เป็นไงป้า มันไม่จ่ายค่าเช่าอีกแล้วใช่มั้ย”มีนและลูกน้องเดินออกมาจากหลังเสาที่หลบแล้วถามป้า

เจ้าของหอทันที

 

 

“ใช้ค่ะคุณหนูมีนมันเบี้ยวไปอีกแล้วค่ะ นี่ก็ปาไป5เดือนแล้วนะคะ อ้างว่าไม่มีเงินจ่ายๆ แต่เมื่อกี้รถ

ผู้ชายคนใหม่ที่มาส่งมันก็น่าจะมีเงินจะตายยังบอกไม่มี ป้าว่ามันต้องกั๊กเงินไว้แน่ๆเลยค่ะ”ป้า

เจ้าของรีบฟ้องมีนทันที เพราะห้องพักที่เปิดให้เช่าพวกนี้ เป็นธุรกิจนึงของพ่อของมีนที่ทำอยู่นั่นเอง

 

 

 

 

“ดี อีกไม่กี่วันก็สิ้นเดือนแล้วนิป้า ถ้ามันไม่จ่าย ก็โยนข้าวของมันออกไปเลยนะ”มีนพูดจบก็เดินออก

ไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

“นี่โทโมะพรุ่งนี้ก็จะครบ5วันตามสัญญาแล้วนะ”แก้วเดินมาพูดกับโทโมะที่นอนอาบแดดอยู่

 

“ว้า หมดแล้วหรอ เธอไม่สนใจอยากต่อเวลาหรอจ้ะ”โทโมะพูดขึ้น

 

“ไม่มีวันหรอกย่ะ แค่5วันก็เกินพอแล้ว”แก้วพูด

 

 

“ทำไมกัน อยู่กับชั้นมันไม่มีซักนิดเลยหรอที่ทำให้เธอรู้ดีขึ้นมากับชั้นน่ะแก้ว”โทโมะถอดแว่น

กันแดดแล้วถามแก้ว แก้วนิ่ง คิดถึงช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกัน จริงสิ พวกเขา2คนมีความสุขกันเหมือนใช้

ชีวิตแบบคนรักกันจริงๆ แต่ทำไมได้ล่ะ มันก็แค่หน้าที่ที่ต้องแลกกับเงินที่จะเป็นค่าตัวเธอในการออก

ไปจากกรงทองกรงนี้

 

 

 

“ไม่ อ้อ ที่เมื่อกี้บอกว่าจะต่อให้อีกเป็นวันน่ะ ชั้นก็จะขอเพิ่ม10วัน20ล้าน”แก้วรีบพูด

 

 

 

“มันไม่มากไปหน่อยหรอแก้ว พามาทะเลทั้งที เธอเองก็เป็นคนบอกชั้นเองว่าให้เราเลิกคิดอะไร

พวกนี้ ชั้นเองก็อยากให้เธอเลิกคิดถึงพวกเงินพวกนี้เหมือนกันทำไมเธอไม่เลิกคิดล่ะ”โทโมะพูด

อย่างหัวเสีย

 

 

“ก็เพราะชั้นต้องการอิสรภาพไงล่ะ อยู่กับนายมีทุกอย่างก็จริง แต่ชั้นต้องการอิสรภาพ ไม่ใช่เป็นเมีย

เป็นนางบำเรอให้นายแบบนี้”แก้วว่าโทโมะกลับ

 

 

“แต่อยู่ที่นี่ชั้นไม่ได้ทำอะไรเธอเลยนะ”โทโมะว่า

 

 

“ยกเว้นวันแรกที่มาอยู่ เอาล่ะ ชั้นไม่พูดมาก ชั้นจะไปเก็บกระเป๋า อ้อ อย่าลืมเรื่องเงินล่ะ”แก้วจะ

เดินหนีโทโมะแต่ชายหนุ่มกับรั้งแขนแก้วไว้

 

 

 

“พามาพักผ่อนแล้วยังคิดเรื่องแบบนี้ ก็ดีงั้นชั้นก็ไม่จำเป็นต้องอ่อนข้อให้เธอแล้วสินะ”โทโมะพูดจบ

ก็กดตัวแก้วลงไปกับพื้นทราย

 

 

“นี่จะทำอะไรนะ”แก้วดิ้นโวยวาย

 

 

 

“ก็ทำอย่างที่ชั้นทำประจำไง ดีในเมื่อมันเหลือเวลาแค่วันเดียว ชั้นก็จะขอจัดหนักกับเธอตั้งแต่วินาที

นี้เลยละกัน จะได้คุ้มกับ10ล้านที่เสียให้เธอ”โทโมะพูดจบก็ฉีดชุดเดรสสายเดี่ยวของแก้วออกเผย

ให้เห็นบราสีสวยของแก้ว โทโมะกระชากมันออกไปให้พ้นๆทันทีก่อนจะจัดการขบเม้มอกสวยของ

แก้วทันที

 

 

 

“โทโมะ ปล่อยนะ อย่าทำตรงนี้”แก้วร้องแล้วทุบโทโมะ

 

 

“เงียบ ชั้นจ่ายให้เธอไปแล้ว10ล้าน ชั้นเป็นเจ้าของเงิน ชั้นมีสิทธิจะทำตรงไหนก็ได้บนพื้นที่เกาะ

นี้”โทโมะพูดก่อนจะก้มลงจูบแก้วอีกครั้งและจัดการกับแก้วอย่างที่เขาถนัดบนพื้นทรายตรงนั้นทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง คัพเค้กอบเสร็จแล้ว งั้นโบว์ขอแต่งหน้าคัพเค้กเลยนะ”โบว์พูดเมื่อหลังจากกลับมาพบว่าฟางกำลังทำขนมก็อาสาเอาคักเค้กออกมาจากเตาอบ

 

 

“เดี๋ยวคุณโบว์พักไว้ซักพักนะคะ แล้วค่อยแต่งหน้า”ฟางบอกก่อนจะเอาบราวนี่เข้าเตาอบต่อทันที

 

 

“แหมๆ บราวนี่แบบหวานน้อยสำหรับคนไม่ชอบกินหวานแต่อยากกินขนมหวาน นั่งทำไปยิ้มไปแบบนี้คิด

อะไรกับพี่ชั้นรึเปล่าเนี่ย”โบว์เห็นฟางนั่งรอบราวนี่ที่อบในเตาอบแล้วยิ้มไปก็แซวทันที

 

 

“บ้าคุณโบว์ ฟางไม่ได้ยิ้มไม่ได้คิดถึงคุณป๊อปเลยนะคะไม่เลย”ฟางรีบพูด

 

 

 

“อะไรๆ พูดอะไรถึงชั้น”ป๊อปปี้ที่กลับมาจากที่ทำงานก็รีบพูดเมื่อเดินเข้ามาในครัว

 

 

“แหมๆ ไวจังเลยนะคะพี่ชาย มารอชิมบราวนี่หรอคะ”โบว์แซว

 

 

“บ้า ใครว่ามารอ ก็เลิกงานพอดี แล้วเห็นป้าพรบอกว่าทำขนมกันเลยแวะมาดู”ป๊อปปี้รีบพูด

 

 

“ค่า เอ ไม่ได้อยากกินแล้วทำไมถึงสั่งฟางทำบราวนี่ล่ะคะ”โบว์ยังแซวไม่เลิก

 

 

“พูดมากน่าโบว์นี่เราทำใช่มั้ย งั้นพี่กินนะ”ป๊อปปี้พูดเปลี่ยนเรื่องก่อนจะหยิบคัพเค้กบนถาดมากินทันที

 

 

“คุณป๊อปคะมันร้อนอยู่”ฟางบอกแต่ช้าไปป๊อปปี้กินไปแล้ว

 

 

 

 

“โอ๊ย ร้อนๆ”ป๊อปปี้ร้องฟางจึงรีบเอาน้ำให้ป๊อปปี้ดื่มทันที

 

 

 

“อุ้ยๆ ดูแลเป็นห่วงกันด้วยคู่นี้ ยังไงเนี่ยๆ ตกลงไม่ได้แต่งงานกันแค่ในนามแล้วมั้ง”โบว์รีบแซวต่อ

 

 

 

“พูดมากน่าโบว์ ก็มันเป็นหน้าที่ของฟางอยู่แล้วน่าที่ต้องดูแลพี่”ป๊อปปี้รีบพูดก่อนจะเอากระเป๋าตัวเองขึ้นมาวาง

แล้วยื่นดอกไม้ให้ฟาง

 

 

 

“อันนี้ค่าบราวนี่”ป๊อปปี้พูดแล้วยื่นดอกกุหลาบแดงดอกนึงใส่ช่อน่ารักให้ฟาง

 

 

 

“ว้าว กุหลาบแดงหมายถึงตกหลุมใครสักคน ส่วน1ดอกหมายถึงเธอคือหนึ่งเดียวของชั้น นี่มันสื่อ

อะไรรึเปล่าเนี่ยพี่ชายๆ”โบว์เห็นป๊อปปี้ให้ดอกไม้ฟางก็แซว

 

 

 

“คุณลุงก็ไม่ได้เปิดร้านดอกไม้นิโบว์ อย่ารู้ดีเลย ก็เอ่อ แค่ดอกเหลือหรอกน่ะ”ป๊อปปี้พูด

 

 

“เหลือแต่ใส่ช่อผูกโบว์สะสวยเลยเนาะ”โบว์พูดแล้วยิ้ม ทำเอาฟางหน้าแดง

 

 

“โอ๊ย ไม่พูดแล้ว ฟางถ้าบราวนี่อบเสร็จเอามาให้ชั้นด้วยล่ะ”ป๊อปปี้รีบเดินหนีไปทันที

 

 

 

“อ้าวไปไหนคะพี่ป๊อป วันหลังเอาดอกไม้ให้โบว์บ้างสิ”โบว์ตะโกนไล่หลัง

 

 

“คุณโบว์ก็”ฟางรีบพูดโบว์ก็หัวเราะแล้วหันไปเห็นป๊อปปี้แอบดูพอสบตากับโบว์ก็รีบเข้าห้องไป

 

 

 

“พี่ชาย ถ้าชอบเค้าก็บอกสิคะ”โบว์หัวเราะก่อนจะตะโกนแกล้วแซวใส่ป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 บอกเลย3คู่พระเอกนางเอกเรื่องนี้ ไม่เหมือนกันเลยซักคู่ คนละรสชาต555

 

 

อย่าลืมเม้นกับโหวตด้วยนะทุกคน