หนี้แค้นแสนรัก

 

 

 

 

 

 

 

“หึ ถึงกับหมดแรงไปเลยรึไง”โทโมะมองแก้วที่ซุกตัวอยู่ในผ้าห่มด้วยเพลีย แก้วเมื่อได้ยินโทโมะที่

ลุกไปใส่เสื้อผ้าพูดก็พลิกตัวหนีทันที

 

 

“เอ้า อยากกลับแล้วไม่ใช่รึไง ทำไมไม่รีบไปใส่เสื้อผ้าล่ะ รึว่ายังติดใจรสชาตของชั้น อ้อ ถ้าจะต่อ

นะ เธอต้องทำเองนะ เพราะชั้นจัดให้เธอทั้งวันทั้งคืนแล้ว ตอนนี้ชั้นไม่มีอารมณ์”โทโมะก้มลงมาพูด

กับแก้ว ทำให้แก้วหันหน้ามามองขวับทันที โทโมะชะงักเมื่อเห็นตาของแก้วแดงเหมือนกับกลั้น

น้ำตาไม่ให้ร้องไห้อยู่

 

 

 

“คนเลว”แก้วค่อยๆพูดออกมา หึ นี่คือแผนการของโทโมะทั้งหมดสินะ กะจะหลอกให้เธอตายใจ

เรื่องราวทั้งหมดเพื่อให้เขาไม่ต้องเสียเงินให้เธอหนีไปไหนได้ แล้วสุดท้ายต้องเหมือนกับพิมและแบม

 

 

 

“เลวอะไร อย่าลืมสิ ชั้นคือเจ้าของเธอ ชั้นซื้อเธอมาจากแม่กับพ่อเลี้ยงเธอนะ ชั้นจะทำอะไรกับเธอ

ก็ได้ และอีกอย่าง ในเมื่อเลี้ยงดีๆแล้วไม่ชอบ อยากจะไปจากชั้น ยอมเอาตัวเข้าแลกชั้นก็สนองให้

ดีกว่าไปข้างนอกแล้วติดโรคกลับมา บอกแล้วไงมันแฟร์ๆ ไม่มีใครได้ใครเสียอะไรทั้งนั้น เธอได้เงิน

ชั้นมีความสุข”โทโมะพูดเยาะ ทำเอาแก้วกำมือแน่นกับคำพูดจาร้ายกาจของเขา

 

 

 

“งั้นต่อไปนี้หน้าที่ของชั้นคือคุณเตียงกับคุณเท่านั้น เพื่อผลประโยชน์ซึ่งกันและกัน ชั้นได้เงิน คุณ

ได้ความสุข”แก้วพูดแล้วผลักโทโมะไปให้พ้นตัวเอง แล้วลุกขึ้นจะไปเข้าน้ำ แต่ก็ทรุดลงไปกองกับพื้นทันที

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาจับชั้น ชั้นเกิดมาคนเดียว อยู่คนเดียวมาตลอด เจ็บเพราะชั้นล้มเอง ชั้นก็ต้องลุกเองให้

ได้”แก้วพูดเมื่อโทโมะจะเข้ามาช่วย ก่อนจะค่อยๆประคองตัวเองเข้าไปในห้องน้ำได้ในที่สุด

 

 

 

 

ปัง

 

 

 

ทันทีที่ประตูห้องน้ำปิดลงโทโมะถึงกับปัดเอาข้าวของบนโต๊ะเครื่องแป้งลงกับพื้นอย่างหัวเสีย

 

 

 

“ชั้นไม่อยากจะเลี้ยงให้เธอทำแบบนี้กับชั้นเลย ทำไมเธอต้องทำแบบนี้ด้วย ยัยบ้า”โทโมะทุบลงที่

โต๊ะอย่างหงุดหงิดสาวน้อยที่ตัวเองจัดการปรนเปรอความสุขให้เมื่อวานนี้ แค่แวบแรกที่เขาเห็นแก้ว

ครั้งแรกเขาทั้งสงสารและอยากช่วยเหลือแก้วเลยตกลงซื้อเธอมาจากพ่อเลี้ยงแม่เลี้ยงใจร้ายของ

เธอ แต่เพราะเธอพยศทำให้เขาต้องใช้วิธีของเขากำหลาบ แต่ใครจะรู้ว่าเรื่องมันจะบานปลายทำให้

แก้วกลายเป็นแบบนี้

 

 

 

 

“สุดท้ายชั้นมันก็เป็นผู้หญิงขายตัว ขายตัวเหมือนกับชาติกำเนิดของชั้น ฮือๆ ชั้นมันสกปรก”แก้วเอา

ตัวเองรดฝักบัวที่ไหลชโลมตัวเองแล้วร้องไห้พลางมองร่องรอยที่โทโมะทำไว้กับเธอไปทั่วทั้งตัว

ร่างกายเธอมันคือร่างกายที่แลกกับเงินสินะ พ่อแม่แท้ๆก็ไม่มี ถูกเอามาขายตัวเอง ทำไมโลกนี้มัน

ไม่ยุติธรรมกับเธอเลย ถ้าเกิดชาติหน้าขอให้เกิดมาเป็นลูกที่มีพ่อมีแม่ที่รักเธอจริงๆไม่ทอดทิ้งเธอ

แบบนี้อีกเลย แก้วปาดน้ำตาตัวเองก่อนจะหันไปหยิบมีโกนหนวดของโทโมะที่อ่างล้างหน้ามาทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันอะไรกันน่ะป้าทำไมป้ามาโยนของของชั้นแบบนี้”เฟย์กลับเช้ามาแล้วต้องตกใจเมื่อเห็นป้า

เจ้าของห้องเช่าสั่งให้ลูกน้องโยนข้าวของของเธอออกมาจากในห้อง

 

 

“ก็แกไม่มีเงินจ่าย ค้างมาหลายเดือนแล้ว ชั้นเลยต้องทำแบบนี้”ป้าเจ้าของพูดอย่างไม่ไยดี

 

 

“ป้า รอชั้นได้งานก่อนไม่ได้รึไง”เฟย์รีบพูด

 

 

“แล้วต้องให้ชั้นรอไปถึงเมื่อไหร่ห้ะ”ป้าเจ้าของพูด

 

“ชั้นสมัครงานไปแล้ว รอเค้าตอบรับกลับมาเท่านั้นเองล่ะป้า”เฟย์พูด

 

 

“สมัครไปแล้วๆ พูดแบบเดิมมากี่เดือนแล้วล่ะ ชั้นไม่ใช่แม่ชีใจบุญนะที่จะทำที่นี่เป็นโรงทานสำหรับ

คนทุกข์น่ะ”ป้าเจ้าของว่าก่อนจะหยิบกรอบรูปของเฟย์ที่ถ่ายกับแม่ออกมา

 

 

 

“อย่าแตะรูปแม่นะ เอาวางไว้ที่เดิม”เฟย์ว่า

 

 

“วางหรอ อ๋อได้”ป้าเจ้าของพูดแล้วโยนกรอบรูปเฟย์กับแม่ลง เฟย์รีบรับทันที ดีนะที่รับทัน

 

 

“ป้ามันจะมากไปละนะ โยนข้าวของหนูได้แต่ป้าเล่นโยนรูปแม่หนูแบบนี้เลยหรอ”เฟย์ว่าป้าเจ้าของ

ห้องเช่า

 

 

 

“ก็คนไม่มีเงิน ก็ต้องถูกเฉดหัวส่ง จะแคร์อะไรกับอีแค่รูปใบถูกๆแค่นี้”มีนเดินออกมาจากที่ซ่อนแล้ว

เดินมาเยาะ

 

 

“ป้าจัดการทุกอย่างแล้วนะคะคุณมีน”ป้าเจ้าของห้องพักพูดแล้วยื่นกุญแจห้องเฟย์ให้

 

 

“นี่มันหมายความยังไงกัน”เฟย์อึ้ง

 

 

“ก็หมายความว่า ชั้นคือเจ้าของที่นี่ ชั้นมีสิทธิไล่ลูกหนี้ที่เบี้ยวค่าห้องได้น่ะสิ”มีนเยาะเย้ย

 

 

 

 

“แก คือชั้นอยากจะขอผัดผ่อนเรื่องค่าห้อง”เฟย์สูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนจะพูดออกมา

 

 

 

“ชั้นน่ะก็ไม่ได้ใจร้ายใจดำอะไรกับเพื่อนหรอกนะ เอาเป็นว่าชั้นน่ะจะยกหนี้ให้แก แถมเงินให้ใช้

ประทังชีวิตระหว่างรอได้งานฟรีๆ2แสน แต่ว่ามันต้องมีข้อแลกเปลี่ยน”มีนพูดอย่างถือไพ่เหนือกว่า

 

 

 

“แกจะให้ชั้นทำอะไร”เฟย์ถาม

 

 

 

“ไปบอกเลิกกับพี่เขื่อนซะ เลิกยุ่งกับพี่เขื่อนไปตลอดชีวิต”มีนยื่นคำขาดทำให้เฟย์อึ้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ช่วงนี้อารมณ์ดีจังเลยนะคะคุณเขื่อน”ฟางที่เอาน้ำมาเสิร์ฟให้เขื่อนและป๊อปปี้ที่เล่นเกมส์กันในห้อง

นั่งเล่นก็พูด

 

 

 

“ก็เหมือนกับฟางนั่นล่ะ ยิ้มได้เพราะอินเลิฟ”เขื่อนพูดแซวกลับ เพราะตอนมาอยู่ใหม่ๆป๊อปปี้กับฟาง

ทะเลาะกันแทบจะฆ่ากันให้ตาย แต่มาตอนนี้ป๊อปปี้ไม่ทำอะไรฟางแล้ว บางทีก็พาฟางออกไปเที่ยว

ไปทานข้าวดูหนังฟังเพลงด้วยตลอดแม้จะอ้างว่าลากไปเป็นทาสคอยรับใช้เขาก็ตาม

 

 

“อะไรคะ ใครอินเลิฟ ไม่มีซักหน่อย”ฟางหน้าแดงแล้วนึกถึงเมื่อวานที่ป๊อปปี้ลากเธอไปดุหนังด้วย

กัน2ต่อ2

 

 

“จ้า ไม่มีก็ไม่มี เนาะป๊อปเนาะ”เขื่อนหันกลับไปแซวป๊อปปี้ที่นั่งเล่นเกมส์อยู่

 

 

 

“พูดมากน่าไอ้เขื่อน เธอน่ะถ้ามีอะไรก็ไปทำเถอะ แถวนี้ผู้ชายเค้าจะคุยกัน”ป๊อปปี้รีบเปลี่ยนเรื่องสั่ง

ฟาง ฟางจึงรีบออกไปจากห้องทันที

 

 

“แหม หึงด้วยๆ”เขื่อนแซว

 

 

 

“หึงอะไร พูดมากน่าเขื่อน ยัยนั่นต้องไปทำงานอื่นต่างหากเล่า”ป๊อปปี้พูดแล้วไม่มองหน้าเขื่อน

 

 

“เออ ว่าแต่ไอ้โทโมะมันหนีไปอยู่เกาะส่วนตัวนานแล้วนะ ไม่รู้กลับมารึยัง”ป๊อปปี้พูดอีกครั้ง

 

 

“แหมๆ ก็เค้าอยากไปสวีทกับสาวของเค้าไง ของมาใหม่ก็งี้เห่อเป็นธรรมดา”เขื่อนพูดเมื่อนึกถึงแก้ว

 

 

“เออ จริงสิ คนนี้ดูเห่อกว่าพิมกับแบมอีกเมื่อก่อนไม่เคยเห็นตามง้อตามคุมดีแต่เอาเงินให้ไป

เอง”ป๊อปปี้พูดถึงการกระทำเพื่อนตัวเองช่วงหลังๆที่มีแก้วมาในชีวิต

 

 

 

“อะไรนะคะ คุณโทโมะเอาแก้วไปไหนคะ แล้วเอาเงินฟาดกันทำไม”ฟางโผล่พรวดมาพูด

ทำเอา2หนุ่มหันไปมอง

 

 

 

“นี่ชั้นบอกให้ลงไปๆขึ้นมาทำไมห้ะ”ป๊อปปี้ดุ

 

 

“ก็ฟางลืมถาดค่ะ เลยบังเอิญได้ยิน ว่าแต่คุณโทโมะพาแก้วไปไหนหรอคะ”ฟางถามยาวเหยียด

 

 

“ไปฮันนีมูน”เขื่อนพูดยิ้มๆ

 

 

“ฮันนีมูน ไม่จริงน่า แก้วกับคุณโทโมะ”ฟางโวยวาย

 

 

“จริงไม่จริงเธอยุ่งอะไรด้วยล่ะ ไปเลยไปทำงานเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นชั้นสั่งให้เธอไปตัดหญ้าแทนลุงหมึก

แน่”ป๊อปปี้ขู่

 

 

 

“โถๆ ฟาง ดูสิตัวออกจะเล็กบอบบางเหมือนกระต่ายน้อยยังจะใช้งานหนักอีก”เขื่อนรีบแกล้งเข้าไป

กอดปลอบฟางทันที

 

 

 

“พอเลยๆไอ้เขื่อน กลับมาเล่นเกมส์ ส่วนเธอถ้าไม่ไปชั้นปล้ำเธอต่อหน้าเพื่อนชั้นแน่”ป๊อปปี้พูดขู่

ฟางพร้อมกับลุกขึ้นเดินเข้ามาใกล้ฟาง

 

 

 

“คนบ้าๆๆๆๆๆ คนลามก”ฟางตกใจรีบเอาถาดทุบป๊อปปี้รัวก่อนจะรีบวิ่งออกไปจากห้องโดยที่ป๊อปปี้

ยืนหัวเราะกับการกระทำของฟาง

 

 

 

“เอะอะก็ปล้ำเมียนะๆ พ่อหมี”เขื่อนพูดแซวป๊อปปี้

 

 

“พูดมากน่า เล่นเกมส์ต่อเถอะ”ป๊อปปี้เปลี่ยนโหมดไปดุเพื่อนก่อนจะหันไปเล่นเกมส์ต่อ

 

 

 

“โอ๊ะ โอ สงสัยเล่นต่อไม่ได้แล้วว่ะ ตัวเล็กโทรมา”เขื่อนชูมือถือที่โชว์เบอร์ของเฟย์ขึ้นแล้วรีบออกไป

 

 

 

“อะไรวะ มาๆไปๆ นี่ฟาง ไม่ต้องทำงานด้านล่างแล้ว มาเล่นเกมส์กับชั้น นี่คือคำสั่ง”ป๊อปปี้บ่นกับ

เขื่อนที่รีบออกไปทันทีที่รับโทรศัพท์ก่อนจะเดินไปเรียกฟางมาเล่นเกมส์กับตัวเองแทนเขื่อนทันที

 

 

 

 

 

 

“มีอะไรหรอ โทรเรียกพี่ออกมาเนี่ย เมื่อวานก็ไปเที่ยวด้วยกันแล้วนะ”เขื่อนออกมาจากบ้านป๊อปปี้

มาหาเฟย์ที่นัดไว้

 

 

“พี่เขื่อนคะ คือเฟย์มีเรื่องจะบอก”เฟย์อึกอักแล้วค่อยๆพูด

 

 

“มีอะไร หรือว่าเฟย์ได้งานแล้ว”เขื่อนพูดถึงเรื่องเฟย์ที่บ่นหางาน ทำเอาเฟย์ยิ่งรู้สึกแย่ที่เขื่อนห่วง

เรื่องของเธอ

 

 

“เฟย์อยากให้เรื่องของเรามันจบตรงนี้”เฟย์พูดทำเอาเขื่อนชะงัก

 

 

“อะไรกันเฟย์ จบ หมายความว่ายังไงกัน”เขื่อนไม่เข้าใจ

 

 

“เฟย์เบื่อพี่แล้ว แค่นี้ล่ะค่ะ”เฟย์พูด

 

 

”หา เบื่อ”เขื่อนไม่เข้าใจ

 

 

“ใช่ค่ะ พี่น่ะเปลี่ยนผู้หญิงเป็นว่าเล่นไหนจะมีนอีก”เฟย์แกล้งโวยวาย

 

 

 

“ทำไมกัน ตอนนี้พี่เลิกกับมีนแล้วนะ แล้วเรื่องของเราล่ะ”เขื่อนพูดเพราะตอนนี้ความสัมพันธ์ของ

เขากับเฟย์กำลังไปได้ด้วยดีแท้ๆ แต่ทำไมจู่ๆเฟย์พูดแบบนี้

 

 

 

“เฟย์บอกแล้วไงว่าเบื่อพี่ๆ พูดแค่นี้ไม่เข้าใจอีกหรอคะ น่ารำคาญ”เฟย์พูดก่อนจะเดินหนีเขื่อนออก

ไปจากร้านทันที เพราะไม่อยากใจอ่อนเมื่อเห็นหน้าเขื่อน

 

 

 

“มันต้องมีอะไรแน่ๆ”เขื่อนที่ยังไม่เชื่อนิ่งครุ่นคิด

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่แก้ว นานมากแล้วนะ จะอาบให้ตัวขาวเลยรึไง”โทโมะที่เก็บของแล้วนั่งรอแก้วมานานก็เดินไป

เคาะประตูห้องน้ำแล้วพูดขึ้น แต่ก็ไม่มีเสียงตอบ

 

 

“แก้ว ออกมาได้แล้ว”โทโมะยังคงเคาะประตูอีกครั้ง

 

 

 

โครม

 

 

เหมือนเสียงของหล่นในห้องน้ำโทโมะตกใจมาก

 

 

 

“แก้ว เป็นอะไรน่ะแก้ว ถ้าไม่ตอบชั้นจะพังเข้าไปแล้วนะ”โทโมะที่ตกใจรีบทุบประตูรัวแต่แก้วก็ไม่

ตอบ

 

 

 

 

ปัง

 

 

โทโมะถีบประตูออกมาก็ตกใจเมื่อเห็นแก้วนอนอยู่ตรงฝักบัวในมือถือมีดโกนหนวดของเขาอยู่ และ

ที่สำคัญเลือดของแก้วออกมาจนแก้วหน้าซีด

 

 

 

 

“อย่าเป็นอะไรนะแก้ว ทำใจดีๆไว้ เธอต้องอยู่กับชั้นก่อน”โทโมะคว้าผ้าเช็ดตัวมาคลุมร่างแก้วแล้ว

อุ้มออกมาจากห้องน้ำเพื่อพาออกมาห้ามเลือดก่อนจะโทรศัพท์เรียกคนมารับ แก้วที่สติเลือนราง

มองการกระทำของโทโมะก็ไม่เข้าใจกับสิ่งที่เห็น ชั้นมันแค่ที่ระบายอารมณ์ของเค้า ทำไมต้องห่วง

แบบนี้นะ แล้วแก้วก็สติดับวูบไป